• Back

십자가 상의 예수님의 마지막 말씀.

나는 너희가 갈망하는 것을 항상 나누어 주기 원한다. 너희는 단지 너희 안의 음성에 주의를 기울이기만 하면 된다. 이 음성이 진리에 합당하게 너희에게 가르쳐 줄 것이다. 왜냐면 내가 너희가 진리 안에서 서기를 원하고 선명한 개념을 얻기를 원하기 때문이다: 내 십자가의 죽음이 너희 사람들에게 구속을 주었고 너희가 한때 지은 죄짐을 용서해주었다. 나는 인간 예수로써 가장 큰 고통을 스스로 짊어졌다. 가장 비참한 죽음이 내 운명이었다. 그러나 내가 하나님으로서 고통 당할 수 없기 때문에 나는 고통을 당할 수 있고 내 공의를 만족시키기 위해 자신의 타락한 형제들에게 나에게 향하는 길을 자유롭게 해주기 위해 자신의 이웃을 위해 고난을 당하려는 의지를 가진 인간적인 형체 안에 거했다.

그러나 이렇게 행하게 만든 것은 그의 자유의지였다. 비록 사랑이었던 나 자신이 그가 이런 의지를 갖게 만드는 동인이 되었을 지라도 그는 자신 안에 거하는 신성에 이끌려 그가 나에게 드리기 원했던 그의 제사를 드리지 않았다. 그러나 나 자신이 사람의 의지에 어떠한 강요도 하지 않고 내 사랑도 어떤 강요도 하지 않는다. 그러나 사랑이 있는 사람은 사랑의 빛이 발산할 수밖에 없다. 그러므로 인간 예수는 사랑을 발산했고 그는 단지 사랑을 발산하는 일을 통해 인류를 행복하게 해주기를 원했다. 그러므로 그는 항상 이웃들이 축복받게 도울 수 있는 일을 원했다.

인간 예수의 의지는 자유 했다. 그러나 그의 의지는 전적으로 나와 내 뜻에 복종했다. 그러므로 그의 의지가 내 의지가 전혀 다른 방향을 향하게 될 수 없었다. 왜냐면 그 안에 있는 사랑이 아주 강하여 이 사랑이 영원한 사랑인 나 자신과 하나가 되었기 때문이다. 그러므로 나 자신이 그 안에 거했고 나 자신이 그 안에서 구속사역을 완성했다.

그럴지라도 인간 예수는 가장 어려운 십자가의 길을 가는 과정에 들어설 때 마지막 결정을 스스로 해야만 했다. 이로 영원한 사랑인 내가 그 안에 있었지만 내 아버지 하나님의 영은 뒤로 물러섰다. 다시 말해 사랑이 그리고 영이 더 이상 그로 하여금 그가 행하게 재촉하지 않았다. 영은 조용하게 처신했고 인간 예수는 겉으로 보기에 자신의 싸움 가운데 홀로 있었다. 인간 예수가 그의 고통 가운데 혼자 있는 것을 느끼고 그럴지라도 마지막까지 이 길을 간 일이 가장 어려운 일이었다.

그는 혼자가 아니었다. 왜냐면 내가 영원히 나와 하나가 된 그와 더 이상 떨어질 수 없었기 때문이다. 그러나 나는 나 자신을 더 이상 나타나지 않았다. 왜냐면 큰 죄를 용서하기 위해 아주 큰 인간적인 고난과 고통이 필요했기 때문이다. 이런 고통을 인간 예수는 자원해 자신이 짊어졌다. 그러므로 구속의 제사는 이 땅에서 행하여진 모든 사랑 가운데 가장 긍휼을 가진 사랑의 역사였다. 이런 고통은 그가 십자가에서 죽을 때까지 지속되었고 그가 다음과 같이 부르짖게 했다. "내 하나님, 내 하나님 어찌해 나를 떠나십니까?" 나는 그 안에 있었다. 그러나 나는 나 자신을 나타나지 않았다. 그러나 그가 "다 이루었다.“ 그리고 "아버지 당신의 손에 내 영을 맡기나이다" 말하였을 때 그의 혼이 나를 다시 깨달을 때까지 고통 당한 것은 단지 육체였다.

육체는 마지막까지 고통을 당했다. 나는 이 시간까지 뒤로 물러섰다. 그렇지 않았으면 이미 영화 된 혼이 육체를 고통을 느낄 수 없게 했을 것이다. 왜냐면 나로부터 온 영은 고통을 당할 수 없기 때문이다. 인간 예수는 그의 이 땅에 삶을 통해 혼과 육체의 영화에 이미 도달했다. 그러나 그의 이 땅의 과정의 목적과 목표는 단지 아주 큰 정도의 고통과 고난을 통해 가능한 죄를 용서해 주는 일이었다. 그러므로 신성이 뒤로 물러서고 인간 예수를 자기를 공격하는 자들에게 맡겨 두었다. 그들은 내 대적자의 명을 받아 진실로 가장 악한 일을 행했다. 왜냐면 예수 자신이 그렇게 되길 원했기 때문이다. (1960년 12월 5일)

왜냐면 그의 혼이 이 땅에 임해 자신의 타락한 형제들을 위한 속죄의 제사를 드리기 위해 자신을 제공했기 때문이다. 혼은 바로 이런 측량할 수 없는 고통과 고난을 자신이 짊어지도록 육신을 입기 위해 자신을 제공했다. 왜냐면 단지 인간이 고난을 당할 수 있기 때문이다. 나는 제사를 받아들이고 절대로 제공되어서는 안 되는 사랑을 주었다. 비록 사랑이 더 이상 자신의 능력을 행사하지 못하게 했을 지라도 사랑은 그의 죽음의 순간까지 그 안에 있었다. 그러므로 비록 사람이 자신의 이웃을 위해 자신을 십자가에 못박게 하는 제사를 그가 실제로 드리는 구속사역이 최고점에 도달하도록 내가 조용하게 처신했을지라도 나 자신이 그 안에 있었고 내가 이런 제사를 모든 인류의 죄짐을 위한 속죄의 역사로 받아드렸다.

신적인 능력이 그의 희생제사를 쉽게 만들어 주지 않았다. 왜냐면 사랑 자체가 비록 전적으로 모든 인간 예수를 소유하게 되었을지라도 가만히 있었기 때문이다. 이는 너희 사람들이 아직 이해할 수 없는 하내 비밀이다. 인간 예수가 체험해야만 했던 자신이 혼자 남겨지고 버려진 것처럼 느낀 일은 가장 큰 고난이었다. 바로 이런 고난이 모든 존재가 나를 떠날 때 지었던 죄를 용서했다. 나는 내 모든 사랑을 존재에게 선물했고 존재가 이 사랑을 거절했다. 인간 예수는 이런 아주 큰 고난을 통과해야만 했다. 그러므로 그는 부르짖었다. "내 하나님, 내 하나님, 어찌해 나를 떠나십니까?" 그러나 너희 사람들은 너희가 이 땅에서 사는 동안에는 절대로 구속사역의 크기를 측량할 수 없을 것이다.

그러나 언젠가 너희 눈에 비늘이 벗겨지면, 너희는 나를 찬양하고 끊임없이 칭송할 것이다. 왜냐면 이 구속사역이 너희 모두에게 해당이 되기 때문이고 너희 모두가 구속사역의 은혜에 동참할 수 있기 때문이고 너희 모두에게 구속사역을 통해 나에게 향하는 길이 열려졌기 때문이다.

아멘

De laatste woorden van Jezus aan het kruis

Ik wil u altijd geven wat u begeert. U zult alleen maar op de stem in u acht hoeven te slaan en die zal u naar waarheid onderrichten, omdat Ik wil dat u vast in de waarheid staat en een duidelijk beeld verkrijgt: mijn kruisdood heeft u mensen verlossing gebracht, hij heeft uw vroegere zondenschuld teniet gedaan. Ik heb als mens Jezus de grootste kwellingen op Me genomen en het bitterste sterven was mijn lot. Doch daar Ik als "God" niet kon lijden, betrok Ik een menselijk omhulsel dat in staat was te lijden en ook de wil opbracht voor Zijn medemensen te lijden om mijn gerechtigheid genoegdoening te schenken, om voor Zijn gevallen broeders de weg naar Mij vrij te maken. Maar het was diens vrije wil. Hij werd niet door de Godheid die in Hem was gedreven tot Zijn offer dat Hij Mij brengen wilde, ofschoon de Liefde, die Ik zelf was, reden geweest is, dat Hij deze wil opbracht. Maar Ik zelf oefen geen enkele dwang uit op de wil van een mens en mijn liefde dwingt ook niet. Maar wie de liefde heeft, kan niet anders dan ze laten uitstralen. En zo ook straalde de mens Jezus de liefde uit en daarmee wilde Hij de mensheid alleen maar gelukkig maken. Dus wilde Hij ook steeds alleen datgene, wat de medemensen hielp zalig te worden. De wil van de mens Jezus was vrij. Maar Hij had zich geheel aan Mij en mijn wil ondergeschikt gemaakt. En zo kwam het, dat Zijn wil niet anders gericht kon zijn dan de mijne. Want de liefde in Hem was zo sterk, dat ze zich had verenigd met de eeuwige Liefde, die Ik zelf was. Dus was Ik zelf in Hem en Ik zelf volbracht in Hem het verlossingswerk.

En toch moest de mens Jezus de laatste beslissing zelf treffen, toen Hij de zwaarste gang aanvaardde, de weg naar het kruis. En ofschoon Ik als de eeuwige Liefde in Hem was, trok mijn geest die God is, zich terug, dat wil zeggen de liefde, de geest, dwong Hem niet zo te handelen. Hij hield zich stil en liet de mens Jezus schijnbaar alleen in Zijn worsteling. En dit was het zwaarste, dat de mens Jezus zich alleen voelde in Zijn nood en toch de weg ging tot het einde. Hij was niet alleen, want eeuwig zou Ik Me niet kunnen scheiden van Hem, die met Mij één was geworden. Maar Ik uitte Me niet meer, omdat een overgroot menselijk lijden en gemarteld worden nodig was om de mensheid te bevrijden van de oer-schuld die de mens Jezus bereidwillig op zich nam. En daarom is het zoenoffer een werk van de barmhartigste liefde geweest, dat ooit op aarde werd volbracht. En deze martelingen hielden aan tot Zijn dood aan het kruis en deden Hem de woorden uitroepen: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Me verlaten?" Ik was in Hem, maar Ik uitte Me niet. Maar het was alleen nog het lichaam dat leed, tot Zijn ziel Mij herkende, toen Hij riep "Het is volbracht" en "Vader, in Uw handen beveel Ik mijn geest".

Het lichaam had geleden tot en met het einde en Ik moest Me in deze uren terugtrekken, daar anders Zijn al vergeestelijkte ziel ook het lichaam ongevoelig zou hebben gemaakt voor pijn, omdat de geest uit Mij niet lijden kan. En de mens Jezus had de vergeestelijking van ziel en lichaam al bereikt door Zijn levenswandel op aarde. Maar de zin en het doel van Zijn gang over de aarde was het delgen van de zondenschuld, dat alleen door een ontzaglijk grote mate van lijden mogelijk was. Daarom dus, dat de Godheid terug trad en de "mens" Jezus overliet aan Zijn beulen, die in opdracht van mijn tegenstander waarlijk het schandelijkste werk uitvoerden, omdat Jezus het zelf zo wilde. Want Zijn ziel had zich zelf aangeboden om naar de aarde af te dalen, om voor Zijn gevallen broeders het zoenoffer te brengen, vlees aan te nemen om juist dat onmetelijke lijden en gemarteld worden op zich te nemen, omdat alleen een mens in staat was te lijden. En Ik nam het offer aan, want de liefde bracht het, die nooit mag worden geweerd. En de liefde bleef in Hem tot aan Zijn dood, al liet ze ook haar kracht niet meer voelen. Dus moest Ik zelf ook in Hem zijn geweest, ook wanneer Ik Me stilhield, opdat het verlossingswerk zijn bekroning beleefde: dat een mens zich liet kruisigen voor Zijn medemensen, dat Hij waarlijk een offer bracht dat Ik als werk van verzoening aannam voor de zondenschuld van de hele mensheid. Geen goddelijke kracht heeft Hem het offer lichter gemaakt, omdat de Liefde zelf zich stilhield, ofschoon Ze totaal van de mens Jezus bezit had genomen.

En dit is ook een mysterie dat u mensen nog niet zult kunnen begrijpen. Het was het diepste leed dat de mens Jezus moest doormaken: zich alleen en verlaten te voelen. En juist dit leed heeft de schuld teniet gedaan, die ieder wezen op zich had geladen toen het Mij verliet, die hen allen mijn hele liefde schonk, die ze afwezen. De mens Jezus moest door dit bovenmate grote leed heengaan en daarom waren zijn woorden: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?" Maar u mensen zult nooit de grootte van het verlossingswerk kunnen beseffen, zolang u op aarde bent. Maar eens zullen u de schellen van de ogen vallen en u zult Mij loven en prijzen zonder ophouden. Want dit werk van verlossing gold u allen. U allen moogt deelnemen aan de genaden van het werk van verlossing en voor u allen werd de weg naar Mij vrij door het werk van verlossing.

Amen