• Back

온전한 상태에서의 시간의 개념.

온전한 존재에게는 비록 모든 각각의 단계를 볼 수 있고 항상 또 다시 현재로 체험할 수 있을지라도 과거의 시간이 단지 눈깜짝할 사이로 보인다. 그러나 모든 고통이 충만한 것들이 존재들에게 더 이상 영향을 미치지 못한다. 그럴지라도 존재가 과거에 처하면, 크게 긍휼히 여기는 하나님의 사랑이 그에게 항상 새롭게 보인다.

온전하게 된 존재에게 시간 개념은 더 이상 존재하지 않는다. 존재가 생각하는 것은 항상 단지 자신의 창조주 아버지를 칭송하고 찬양하는 일이고 구원하는 일을 하는 형태로 자신의 감사를 아버지에게 표현하는 어떠한 기회도 놓치지 않는다.

그러므로 과거를 돌아보는 일은 아직 물질에 묶여 고통을 당하는 영적인 존재를 항상 또 다시 돕고 이런 존재가 다른 형체에 거하게 해주기 위해 항상 또 다시 가능해야만 한다. 이런 과제는 창조하고 조성하는 일에 하나님의 뜻에 따라 참여해도 되는 온전한 존재에게 부여 된 과제이다. 과거가 모든 빛의 존재에게 단지 지나치는 눈 깜짝할 사이와 같을지라도 그러나 아직 묶임을 받은 영적인 존재에게는 영원과 같은 기간이다.

빛의 존재가 영원 가운데 당하는 이런 고통을 알기 때문에 긴밀한 사랑으로 묶임을 받은 존재들이 자유롭게 되게 돕기 위해 함께한다. 그러나 하나님의 창조물은 끝이 없다. 타락한 존재들의 숫자는 헤아릴 수 없다. 그러므로 하나님을 섬기는 일을 하는 빛의 존재들의 수는 측량할 수 없게 크다.

왜냐면 하나님에게는 제한이 없기 때문이다. 왜냐면 하나님은 가장 온전한 존재이고 모든 온전한 존재들에게는 제한이 없기 때문이다. 그러므로 영원한 기간을 통해 온전하지 못한 영적인 존재들을 담고 있는 창조물들이 존재할 것이다.

영원한 기간을 통해 이런 영적인 존재들을 구속하는 역사가 진행될 것이다. 왜냐면 이미 구속을 받은 존재들의 사랑이 항상 증가하고 그들의 축복된 감사함이 계속하여 구속하는 일을 통해 표현되기 때문이다. 과거를 볼 수 있고 과거를 현재처럼 체험할 수 있는 일이 온전한 존재의 축복에 속한 것이다.

왜냐면 이 일을 통해 하나님을 향한 그의 사랑이 항상 증가하기 때문이다. 왜냐면 그가 이제 빛의 존재로써 능가할 수 없는 하나님의 지혜를 깨닫고 자신이 체험해야만 했던 모든 각각의 형체들이 바뀌는 것이 아버지의 자신의 자녀들을 향한 사랑을 항상 또 다시 그에게 증명하는 고귀한 기적의 역사를 깨닫기 때문이다.

한때 존재에게 말할 수 없는 고통을 의미했던 것이 이제 빛의 존재를 행복하게 하고 넘쳐 흐르는 사랑으로 불행한 존재들이 그 안에 거하여 빛의 존재들이 누리는 이런 축복한 상태에 마찬가지로 도달하게 하기 위해 빛의 존재가 스스로 이런 형체를 창조하게 자극한다.

빛의 존재가 이제 사랑과 지혜와 능력을 소유하기 때문에 빛의 존재는 마찬가지로 똑같이 창조하는 일을 한다. 빛의 존재가 이제 모든 창조의 작품의 목적과 성공을 알기 때문에 그는 자신이 하는 일을 게으르게 하지 않을 것이고 항상 하나님과 구속을 받지 못한 존재들을 향한 사랑으로 창조하고 역사한다.

왜냐면 빛의 존재는 하나님의 대작자에 대한 권세를 가지고 있기 때문이다. 그는 영적인 존재들을 자신의 아버지 하나님께 인도하기 위해 대적자로부터 그들을 자유롭게 한다. 빛의 존재는 영적인 존재가 모든 형체로부터 자유롭게 되면, 영적인 존재가 한때 가졌던 축복을 안다. 온전한 존재에게는 고난이나 고통이 없다.

그러나 그는 온전하지 못한 존재의 고통을 알고 온전하지 못한 존재들을 고통으로부터 자유롭게 해주려고 시도한다. 그러므로 빛의 존재는 자신의 창조물들을 거친 과정들을 항상 또 다시 현재처럼 체험할 수 있다. 그러나 그는 자신의 성장 과정을 생각하면서 말할 수 없이 행복할 것이다.

그 안에서 항상 또 다시 구속을 도와주는 새로운 계획이 세워질 것이다. 그는 항상 또 다시 새로운 창조물을 생성할 것이다. 그는 자신의 영원한 창조주 아버지와 가장 긴밀하게 연결되어 그의 능력을 받고 이 능력을 다시 창조하는 일을 하는데 사용할 것이다. 왜냐면 그의 의지는 한때 타락한 모든 존재들을 영원히 행복하게 해주기 위해 그들이 다시 돌아오게 하려는 하나님의 의지와 같기 때문이다.

아멘

Het begrip tijd in de staat van volmaaktheid

Voor het volmaakte wezen lijkt de periode van het verleden als een ogenblik, ofschoon het elke afzonderlijke fase kan overzien en ook steeds weer kan beleven als in het nu. Maar al het pijnlijke maakt geen indruk meer op het wezen, want de grote erbarmende Liefde van God is voor hem steeds opnieuw zichtbaar wanneer het wezen zich verplaatst in het verleden. Maar tijdsbesef bestaat er niet meer voor wat volmaakt is geworden. En wat het wezen ook in zijn gedachten overdenkt, het zal steeds alleen zijn Schepper en Vader loven en prijzen en geen gelegenheid voorbij laten gaan Hem zijn dank te betuigen in de vorm van verlossend werkzaam zijn.

En een terugblik in het verleden moet ook steeds weer mogelijk zijn, om het geestelijke dat nog in de kluistering van de materie smacht steeds weer bij te staan en het in andere vormen over te plaatsen. Een taak die is opgedragen aan het volmaakte dat deel mag nemen aan het scheppen en voortbrengen naar de wil van God. Weliswaar is het verleden voor ieder lichtwezen slechts als een vluchtig ogenblik, maar voor het nog gekluisterde geestelijke zijn het eeuwigheden. En omdat het lichtwezen op de hoogte is van de kwellingen in deze eeuwigheden, staat het wat geketend is in innige liefde bij om het te helpen vrij te worden.

Maar Gods schepping is oneindig. Het aantal gevallen wezens is onvoorstelbaar. En daarom is ook het aantal van de in dienst van God staande lichtwezens onmetelijk groot. Want er is bij God geen beperking, omdat Hij het volmaaktste Wezen is en omdat al het volmaakte geen beperking heeft. En dus zullen er eeuwigheden lang ook scheppingen bestaan die onvolmaakt geestelijks bevatten. En eeuwigheden lang zal het verlossingswerk zich aan dat geestelijke voltrekken, omdat de liefde van het al verloste voortdurend toeneemt en zijn gelukkige dankbaarheid zich onafgebroken uit in verlossend werkzaam zijn. En het hoort ook bij de gelukzaligheid van een volmaakt wezen, dat het in het verleden kan schouwen en het verleden als nu kan beleven, omdat zijn liefde voor God daardoor voortdurend toeneemt, omdat het dan ook als lichtwezen de niet te overtreffen Wijsheid van God inziet en elke afzonderlijke omvorming - die het moest doorlopen - hem als een kostbaar wonderwerk voorkomt, dat hem steeds weer de Liefde van de Vader voor Zijn kind bewijst.

Wat eens voor het wezen onuitsprekelijke kwelling betekende, zal nu het lichtwezen gelukkig maken en ertoe aansporen zelf zulke vormen te scheppen, om in overvloeiende liefde ongelukkig wezenlijks daarin te bergen, opdat het eveneens die gelukzaligheid bereikt, die het lichtwezen is vergund. Omdat liefde, wijsheid en macht nu het lichtwezen eigen zijn, is het ook evenzo scheppend werkzaam. En omdat het op de hoogte is van het doel en resultaat van elk scheppingswerk, zal het in zijn activiteit niet verzwakken, steeds scheppend en werkend in liefde voor God en voor het onverloste. Want het bezit ook de macht tegenover de tegenstander van God. Het ontrukt hem het geestelijke om het naar zijn God en Vader toe te leiden, want het is toch ook op de hoogte van de toekomstige gelukzaligheid van het wezen, wanneer het van alle vormen bevrijd zal zijn.

Voor het volmaakte wezen is er geen leed en kwelling. Maar het is op de hoogte van de kwellingen van het onvolmaakte en tracht dit ervan te bevrijden. Daarom kan het zijn eigen wording door de schepping steeds weer als nu beleven. En het zal toch onuitsprekelijk gelukkig zijn bij de herinneringen aan zijn ontwikkelingsgang. En er zullen steeds weer nieuwe plannen in hem rijpen, die bevorderlijk zijn voor de verlossing. Het wezen zal steeds nieuwe scheppingen laten ontstaan. Het zal in meest innige verbondenheid met zijn Schepper en Vader van eeuwigheid ook diens kracht ontvangen en deze weer gebruiken om scheppend werkzaam te zijn, omdat zijn wil gelijk is aan de wil van God, die al het eens gevallene weer wil terugvoeren om het voor eeuwig gelukkig te maken.

Amen