• Back

믿을 수 있기 위해 믿기를 원하는 일이 먼저 필요하다.

믿을 수 있기 위해 믿기를 원하는 일이 먼저 필요하다. 너희는 진리에 도달하려는 의지가 없는 사람들에게 확신을 줄 수 없을 것이다. 그들은 그들의 원하지 않는 의지를 통해 자신에게 하나님의 대적자가 역사하게 하고 항상 더욱 하나님의 대적자의 희생자가 되고 대적자는 항상 단지 그들에게 영향을 미치고 하나님 편에서 주는 모든 영적인 흐름에는 자신을 닫는다.

영적인 지식은 자신을 증명하지 않는다. 이 지식은 믿어야만 한다. 그러나 사람들에게 맹목적으로 이 지식을 믿게 요구하지 않는다. 사람들에게 진리를 전해주고 그가 진리에 대해 어떤 자세를 가질지는 그 자신에게 맡겨 둔다. 왜냐면 하나님은 모든 사람의 의지의 자유를 보장하기 때문이다.

그러므로 사람에게 영적인 지식이 제공되면, 그는 동시에 갈림길에 선다. 그는 영접하거나 또는 거절할 수 있다. 그러나 이런 결정을 하기 위해 자신의 의지가 역사해야만 한다. 사람이 어떤 시험도 해보지 않고 거부하면, 그는 나는 믿을 수 없다고 말할 수 없고 그는 나는 이를 믿기를 원하지 않는다고 말해야만 한다. 그에게 깨달음에 도달하려는 의지가 있으면, 그는 시험해볼 것이다.

그가 이에 동의할 수 없으면, 그는 거부를 할 권리를 가지고 거절할 것이다. 또는 그는 내적인 확신을 갖게 될 것이다. 이로써 그는 비록 그에게 어떠한 증거를 줄 수 없을지라도 믿을 것이다. 비록 그가 영적인 지식이라고 할 수 있는 어떤 것도 지금까지 인정하기를 원하지 않았다 할지라도 사람이 선한 의지를 가지고 있으면, 그의 생각은 올바르게 인도받을 것이다.

맹목적으로 믿는 믿음은 가치가 없다. 확신을 가진 믿음이 비로소 축복을 준다. 그러나 확신을 가진 믿음은 단지 사람이 깨달음의 도달하기 원할 때 그가 자신에게 숨겨진 일을 알려고 갈망할 때 사람의 이성으로 알아낼 수 없는 비밀을 알려고 갈망할 때 얻을 수 있다. 모든 사람이 그가 단지 부분적인 지식을 소유하고 있고 그러므로 그에게 아직 해결되지 않은 많은 문제들이 있다는 것을 영접할 것이고 영접할 수 있을 것이다.

이런 해결되지 않은 문제가 세상의 문제이면, 이 문제는 이성을 통해 해결할 수 있다. 이 결과를 시험해보고 바꿀 수 있고 그러면 사람의 생각이 올바르다는 증거를 제시할 수 있다. 그러나 이 땅의 세상과 함께 영적인 세계가 존재한다. 비록 영의 나라로부터 사람들에게 이미 거의 증거라고 할 수 있는 계시들이 주어진다 할지라도 그러나 항상 이제 사람들 스스로 극복해야만 하는 극복하기 위해 자신의 의지가 필요한 어느 정도 의심이 남고 영의 나라를 단지 믿어야만 한다.

그는 자신을 위해 증거를 얻을 수 있다. 그러므로 확신을 가진 믿음을 얻을 수 있다. 그러나 그는 원해야만 한다. 왜냐면 확신을 가진 믿음을 얻기 위해 아무것도 행하지 않는 사람은 어떤 것도 얻을 수 없고 사람에게 믿음을 선물해줄 수 없기 때문이다.

왜냐면 그렇지 않으면 자유로운 의지에 결정이라고 말할 수 없기 때문이다. 먼저 사람이 믿기를 원해야만 한다. 그리고 사랑의 삶을 통해 구별할 수 있는 능력을 배워 나가야 한다. 왜냐면 그는 절대로 오류를 믿어서는 안 되기 때문이다. 만약에 그가 진리를 진지하게 여기고 제공되는 모든 영적인 내용을 거부하지 않으면, 그가 믿기에 불가능한 것을 거부할 권리가 있다.

믿을 수 있기 위해 믿기를 원하는 일이 먼저 필요하다. 그러나 맹목적인 믿음은 사람들이 칭송할 수 있는 것이 전혀 아니다. 맹목적인 믿음은 하나님을 기쁘게 하지 못한다. 그러나 맹목적인 믿음은 진리에 대한 올바른 깨달음에 대한 무관심을 증명한다. 사람은 자신의 이성을 활용해야 한다.

그러나 단지 이성뿐만 아니라 심장에 질문해야 한다. 이 말이 의미하는 것은 그가 자신의 감정에 주의를 기울여야 한다는 것이다. 왜냐면 사람들이 믿기 어려워하는 분이 그러나 의지가 선하고 올바른 방향을 행했으면, 이 의지에 상급을 주는 분이 심장을 통해 알려 주기 때문이다.

아멘

SPOSOBNOST DA SE VJERUJE PRETPOSTAVLJA HTIJENJE DA SE VJERUJE....

Sposobnost čovjeka da vjeruje pretpostavlja njegovo htijenje da vjeruje.... Vi ćete biti nesposobni uvjeriti one ljude koji ne mogu prikupiti volju da steknu Istinu, jer njihova nevoljnost ih ostavlja otvorene za utjecaje Božjeg suparnika, kojem oni rastuće više padaju plijenom i koji će uvijek jedino utjecati na njih da sebe zatvore za svaki duhovni upliv sa Božje strane. Duhovno znanje ne može biti dokazano; u njega se treba povjerovati.... Međutim, od ljudi se ne očekuje da vjeruju na slijepo, Istina je učinjena dostupnom ljudskom biću ali je ostavljeno njemu što on sa njom napravi, jer Bog podaruje svakom ljudskom biću slobodu volje. Ljudsko biće se prema tome više ili manje suočava sa presudnom odlukom čim je njemu ponuđena duhovna informacija.... on ju može prihvatiti ili odbaciti.... ali kako bi donio ovu odluku njegova volja treba postati aktivna. Ako ljudsko biće nju odbaci bez daljnje istrage onda on ne može reći: ja ne mogu vjerovati, namjesto toga on mora reći: ja ne želim vjerovati.... Ako je, međutim, on voljan nju razumjeti onda će ju on ispitati.... I jedino onda će on biti ovlašten nju odbaciti ako se sa njome ne može složiti, ili će steći unutarnje uvjerenje i stoga ‘vjerovati’ premda mu dokaz ne može biti pružen. Netko tko je dobronamjeran će zasigurno biti ispravno vođen u njegovom razmišljanju.... čak ako do sada nije želio priznati ništa što može biti opisano kao duhovno znanje. Slijepa vjera je beskorisna, jedino uvjerena vjera će donijeti blagoslove. Ali uvjerena vjera može jedino biti stečena ako ljudsko biće želi zadobiti shvaćanje, ako on žudi razjašnjenje u svezi stvari koje su njemu skrivene, u svezi tajni koje ljudski razum ne može razotkriti.

Svaka pojedinačna osoba, koja samo posjeduje djelomično znanje, može i hoće prihvatiti da za nju dakle postoje mnogi neriješeni problemi. Ako se ti problemi tiču zemaljskih pitanja, oni mogu biti riješeni razumski. Rezultati mogu biti ispitani i također biti promijenjeni.... Onda dokaz može biti proizveden da je razmišljanje ljudskog bića bilo ispravno.... Ali napose od zemaljskog svijeta također postoji duhovni svijet.... Premda se ovo, također, mora opet jedino ‘vjerovati’, pa ipak Objave iz ovog duhovnog svijeta su poslane ljudima koje bi se već skoro mogle svrstati u dokaz.... ali uvijek ostavljajući otvoreno za izvjesne dvojbe, koje trebaju biti prevladane od strane same osobe, a ovo zahtijeva njegovu volju. On je sposoban osigurati dokaz za sebe i stoga steći uvjerenu vjeru ali on to također mora željeti učiniti.... Netko tko ne doprinosi spram toga ne može steći ništa za sebe samoga, I ‘vjera’ ne može biti podarena osobi kao dar, inače se ne bi moglo govoriti o slobodnoj odluci volje. Najprije ljudsko biće mora željeti vjerovati i kroz življenje života Ljubavi omogućiti sebi da nauči razlučivati, jer on nikada ne bi trebao vjerovati u pogreške, i on je ovlašten odbaciti sve što je nesposoban vjerovati ako on to najozbiljnije misli i ne odbacuje svaku duhovnu informaciju koja mu je pružena. Sposobnost da se vjeruje pretpostavlja htijenje da se vjeruje. Slijepa vjera, međutim, nije ništa čime se osoba može ponositi.... Slijepa vjera nije Bogu mila, naposlijetku, ona svjedoči o ravnodušnosti spram Istine i ispravnog shvaćanja. Ljudsko biće bi trebao iskoristiti njegovu inteligenciju ali ne jedino njegovu inteligenciju, on bi također trebao zapitati njegovo srce, što znači ništa drugo nego da bi trebao obratiti pažnju na njegove osjećaje, jer Onaj u Kojeg ljudi imaju probleme vjerovati očituje Sebe kroz srce.... ali Koji također nagrađuje volju ako je ona dobra i smjera u ispravnom pravcu.

AMEN