• Back

영에게 저항함으로써 내면의 음성을 흐리게 하는 일.

너희 안의 영이 자신을 나타내기 원하면, 너희는 영에게 저항해서는 안 된다. 너희가 항상 또 다시 너희 육체가 아니라 혼에 대해 생각하고, 죽음과 죽음 후의 계속되는 삶에 대해, 하나님과 하나님 앞에 책임에 대해 생각하고, 너희의 부족함에 대해, 너희 자신이 스스로 느끼고, 너희 자신을 불만족스럽게 하고, 염려하게 만드는 너희의 연약함과 실수를 생각하게 되어, 너희가 내적으로 영적으로 생각하게 재촉하면, 영은 자신을 나타내기 원한다. 이런 모든 것은 너희 안의 영이 표현한 것이고, 영은 영의 음성이 도달하게 하려고 하고, 너희가 영원을 위해 유일하게 중요한 이런 모든 일에 대해 주의를 기울이기를 요구한다.

이런 모든 생각은 이 세상을 다루는 일이 아니고, 영의 나라를 알려주는 일이고, 이런 생각에 주의를 기울여야 한다. 왜냐면 이런 생각이 쓸데 없이 너희 안에서 떠오르는 것이 아니기 때문이다. 이는 낮은 소리로 해주는 경고와 권면이고, 이는 사람이 단지 음성으로 깨달을 수 없는 내적인 음성이고, 그에게 사람이 자기 자신에 대하여 생각을 해보야 한다는 것을 말해주고, 무관심하게 살아서는 안되고, 단지 세상적인 삶 만을 살아서는 안 된다는 같은 내용을 말한다. 왜냐면 이런 삶을 통해 혼에게 말할 수 없는 해를 끼치기 때문이다.

사람 안의 경고자는 침묵하지 않는다. 그러나 사람들이 자주 이를 듣지 못한다. 왜냐면 외부에 음성이 더 크고, 사람의 감각이 아주 세상을 향해 있다면, 내면의 음성을 듣지 못하게 하기 때문이다. 그러면 그가 자신 안에서 올리는 세심한 음성의 크기를 줄이는 것이고, 그는 단지 눈과 귀를 세상을 향해 열게 된다. 그러면 그는 자신 안에서 올리는 세심한 음성을 들을 수 있는 능력을 전적으로 잃어버릴 위험과 모든 믿음을 잃고, 어떤 영적인 생각도 할 수 없게 되는 큰 위험 가운데 있게 된다.

모든 사람이, 삶 가운데 있는 세상 사람이 원하면, 자신에 대해 생각할 수 있는 조용한 몇 분의 시간이 있고, 모든 사람이 한 동안 영적인 문제에 관련된 대화에 이끌린다. 하나님의 일부분인 영이 모든 사람 안에서 자신을 나타내려고 시도한다. 왜냐면 하나님은 모든 사람이 순전히 세상적인 것으로부터 떠나, 영적인 것으로 향하게 하기를 원하고, 사람들을 흔들고, 항상 또 다시 흔들기 때문이다.

그러나 자신 안의 영에게 저항하는 사람은, 자신에게 다가오는 모든 생각을 자신에게서 물리치는 사람은, 내면으로부터 오는 모든 가르침을 거부하는 사람은 자신에게 해를 끼치게 하면서 자신 안에서 영이 역사하는 일을 방해한다. 그는 모든 신적인 것과의 연결을 잃고, 스스로 모든 다리를 끊고, 이 땅에 머물고, 비록 그가 이 땅의 삶을 마쳤다 할지라도 그는 절대로 영의 영역에 들어갈 수 없게 될 것이다. 왜냐면 그의 혼이 아주 물질적이 되어 혼이 이 땅의 영역을 떠날 수 없기 때문이다. 혼은 그가 이 땅의 삶에서 생각했고, 추구했던 물질처럼 굳어지게 되고, 이런 혼이 영의 영역에 들어설 때까지의 길은 끝없이 먼 길이다. 왜냐면 그가 이 땅에서 보다 더 어렵게 길을 가기 때문이다.

아멘

Het ongevoelig worden voor de innerlijke stem door het weren van de Geest

De Geest in u mag u niet weren, wanneer hij zich wil uiten. En hij wil zich uiten als u innerlijk wordt aangespoord tot geestelijk denken, zodra uw gedachten zich weer met datgene bezighouden wat niet uw lichaam, maar uw ziel betreft. Zodra u zult moeten denken aan de dood, aan een voortleven na de dood, aan God, aan een verantwoording voor Hem, aan uw eigen onvolmaaktheid, aan fouten en zwakheden die u zelf als zodanig opvat en die u innerlijk ontevreden en angstig maken. Dit zijn allemaal uitingen van de Geest in u, die zich graag verstaanbaar wil maken, die uw opmerkzaamheid vraagt tegenover al deze zaken die alleen belangrijk zijn voor de eeuwigheid.

Dit zijn allemaal gedachten die zich niet met de aardse wereld bezighouden. Integendeel, ze maken u attent op het geestelijke rijk. En op zulke gedachten moet acht worden geslagen, want ze duiken niet voor niets in de mens op. Het zijn stille aanmaningen en waarschuwingen. Het is de innerlijke stem - die de mens alleen niet als stem herkenbaar is - die hem hetzelfde zegt, dat de mens zich moet bezinnen en niet onverschillig moet voortleven. Dat hij niet alleen een aards leven moet leiden, omdat hij daardoor zijn ziel onnoemelijke schade toebrengt.

De maner in de mens zwijgt niet, maar wordt heel vaak niet gehoord. Want de stem van buitenaf is luider en overstemt de innerlijke stem, wanneer het denken van de mens te zeer op de wereld is gericht. Dan wordt hij ongevoelig voor de fijne stem die in hem weerklinkt. Hij opent zijn ogen en oren alleen nog voor de wereld. En dan is hij in groot gevaar, dat hij het vermogen die stem te horen helemaal verliest, dat hij elk geloof verliest en niet meer in staat is geestelijk te denken.

Ieder mens, ook de wereldse mens die midden in het leven staat, heeft stille ogenblikken, waarin hij zich op zichzelf kan bezinnen wanneer hij het wil. Ieder mens wordt soms bij gesprekken betrokken, die geestelijke problemen aanroeren. In ieder mens tracht de Geest die een deeltje is van God, zich te uiten. Want God raakt alle mensen even aan. En dat steeds weer, omdat Hij ze graag van het zuiver aardse af wil brengen en op het geestelijke wil richten.

Maar wie de Geest in zich weert, wie alle gedachten die indruk op hem maken opzij drukt, wie zich afsluit voor elke onderrichting van binnen uit, die hindert de Geest in zich werkzaam te zijn, in zijn eigen nadeel. Want hij verliest elke binding met het goddelijke. Hij breekt zelf alle bruggen af. Hij blijft op aarde en zal nooit geestelijke sferen kunnen betreden, zelfs niet wanneer zijn aardse leven is beëindigd. Want zijn ziel is zo materieel ingesteld, dat ze de aardse sfeer niet kan verlaten. Ze is verhard, net als de materie die in het leven op aarde haar denken en streven beheerste. En voor deze ziel is de weg oneindig ver, voordat ze in de sfeer van het geestelijke kan komen. Want hij is veel moeilijker te gaan dan op aarde.

Amen