• Back

영적인 강요. 도그마.

사람에게 가장 큰 위험은 영적인 강요이다. 이 강요가 사람이 깨닫고 스스로 자신의 의지에 따라 결정하는 일을 방해한다. 모든 사람은 각자가 한 존재로서 온전하게 되도록 자신을 바꾸어 나가야 하고 그러므로 모든 사람에게 온전하게 되기 위해 필요한 자신의 삶에 대한 책임이 있고, 그러므로 모든 사람은 자유롭게 결정해야만 하고, 내 앞에서 자신의 의지를 증명해야만 한다.

나는 이런 증명을 요구한다. 나는 한 사람이 다른 사람을 이 방향으로 또는 저 방향으로 생각하도록 의도하도록 행하도록 지배하는 일에 동의하지 않음을 천명한다. 의지의 자유는 침혜받을 수 없게 돼야만 한다. 만약에 법에 의해 의지의 방향을 정해버리거나 약속이나 위협으로 어떤 방향으로 의지를 사용하도록 정하면, 자유의지를 침범한 것이다. 나는 이런 의지의 강요를 절대로 현재도 앞으로도 비록 내가 사람들의 의지에 강요를 하지 않기 위해 이런 일에 공개적으로 대적하지 않을지라도 인정하지 않을 것이다.

사람은 단지 이 땅의 영적인 존재의 마지막 성장단계에서 결정하게 할 목적으로 내가 그에게 자유롭게 의지를 사용하고 생각할 수 있는 능력을 부여한 생각하는 개별적 존재이다. 그는 영원 가운데 자신의 의지의 결정에 따라 자신의 상급을 받을 것이다. 한 사람이 다른 사람에게 잘 사용한 의지와 잘못 사용한 의지의 결과를 알려주는 일은 내가 원하는 일이고 기뻐하는 일이다. 그가 창조주와 어떤 관계에 있는지에 대해 설명받는 일은 내가 원하는 일이다. 이로써 그가 바르게 가르침을 받았고, 그에게 사랑의 가르침이 전달되었고, 그가 자기유익을 구하지 않는 이웃사랑을 행하도록 타이름 받은 것으로 충분하다. 그러나 이 모든 일이 강요가 없이 행해져야 한다.

사람은 가르침을 받아야 하지만, 그러나 그에게 전해진 가르침을 영접하도록 강요받아서는 안 된다. 왜냐면 그가 자신의 판단과 자신이 동인이 되어 자신의 의지를 사용해야 하기 때문이다. 나는 너희에게 자유 의지를 주었고 너희는 자유의지를 받았다. 그러나 너희가 나를 위해서 일하고 나의 사명을 받아서 일한다 할지라도, 너희가 너희의 의지를 잘못된 방향으로 사용한다. 나는 절대로 나의 사도들에게 믿을 것을 강요하면서 나의 가르침을 전파하라고 하지 안 했다. 왜나면 강요아래 믿은 믿음은 혼을 구원하고 성장하게 하는 믿음이 아니기 때문이다.

나는 항상 단지 사람들에게 나를 최고의 온전한 존재로 믿을 것을 요구하고, 나의 전능함과 지혜와 사랑과 사랑의 능력을 믿을 것을 요구한다. 왜냐면 너희가 이를 믿을 때, 너희 자신이 사랑의 능력을 체험하고 다른 모든 믿기 위해 필요한 일을 스스로 깨닫기 때문이다. 왜냐면 그러면 진리에 합당하게 너희를 가르치는 내 영이 너희 안에서 역사하기 때문이다. 강요된 믿음은 온전함을 주지 못하고 강요된 믿음이 생명력 있게 되는 일은 희귀하다. 나는 강요된 믿음을 자유 의지에 대한 결정이라고 받아 들일 수 없다. 왜냐면 의지가 그 사람 안에서 움직이지 안 했고, 대신에 그들은 양육받은 영적 방향에 따라 고백하고, 양육받은 것이 올바른 가치가 있는지 없는지 시험하지 않았기 때문이다.

내가 너희들이 믿기를 요구하는 것은 너희가 단지 사랑으로 축복을 받을 수 있다는 것이다. 그러나 이 믿음도 너희 자신이 얻어야 한다. 너희는 이 가르침을 받아들일 수 있다. 그러나 너희가 사랑이 영적인 능력이라는 확신을 갖기 위해, 너희가 먼저 사랑을 행해야만 한다. 그러면 내적인 확신이 비로소 생명을 깨어나게 하는 확고한 믿음이 된다. 왜냐면 자유의지로 이 믿음을 얻었기 때문이다.

모든 강요는 온전하지 못하다는 증거이다. 원래 초기부터 영적인 존재들이 가지고 있었고, 복되게 되기 위해 다시 얻어야 하는 자유를 모든 강요가 침해하기 때문이다. 사람들의 자유를 빼앗는 강요하는 일이 어떻게 내 뜻에 합당하다고 할 수 있는가? 내가 사람들이 전적으로 자유롭게 생각하고 영접하도록 요구하는 것을 의무적으로 믿어야만 한다면, 그런 일이 어떻게 내 뜻에 합당하다고 할 수 있는가?

내가 법을 만드는 가장 높은 입법자로서 모세를 통한 10계명이 포함되어 있고 자유의지로 사랑을 행할 때만 지킬 수 있는 사랑의 계명 외에는 다른 계명을 사람들에게 주지 않았다. 왜냐면 다른 계명은 나 자신을 부정하는 증거가 될 수 있고, 사람이 자유의지를 가졌음을 의심할 수 있게 만들기 때문이다. 그러나 사람들이 자신을 높이 평가하여 법을 만들 권한이 없이 법을 선포함으로써 사람들의 자유의지를 침해한다.

모든 법은 강요이고 모든 강요는 나의 의지에 반하는 일이다. 사람이 생각할 자유를 가지고 활동할 수 없다면, 하나의 가르침을 믿어야만 한다면, 그들이 이 땅에서 치러야 할 의지의 시험이 무의미 하게 된다. 왜냐면 그 자신이 결정해야 하고, 이 결정이 강요아래 이뤄져서는 안되기 때문이다. 진리의 부합되건 안되건 간에 모든 도그마적인 가르침은 강요이다. 모든 도그마는 영적인 결정을 하는 순간에 자유가 없게 하고 자유의지를 강제로 침탈하는 일이다. 왜냐면 도그마는 그에게 미리 주어져서 단지 죄를 지음으로 도그마를 어기지 않을 수 있기 때문이다.

모든 사람은 나로부터 자유롭게 결정할 권리를 받았다. 나는 단지 그들이 어떤 것에 대한 믿음을 요구받을 때, 그 것에 대해 생각하기를 요구한다. 그가 생각을 했을지라도 확신을 가지고 영접할 수 없다면, 나는 이를 그의 죄로 여기지 않는다. 그가 자신의 심장에 물어보지도 않고 입으로 고백하면, 나는 그런 일을 죄로 여긴다. 모든 사람은 자기 자신에 대해 스스로 책임을 져야 한다. 만약에 한 사람이 수천 명 수만 명의 사람의 믿음과 생각을 항상 도그마적인 가르침으로 여길 수 있는 법을 통해 정하려고 한다면, 이는 교만이다.

사람의 자유의지를 침혜하는 모든 일은 나의 동의를 얻을 수 없다. 왜냐면 나 자신도 한 사람이 자신의 의지로 원하지 않는데, 그가 진리를 영접하도록 정하지 않기 때문이다. 나는 실제 항상 사람들을 가르치고, 그들을 순수한 진리로 인도한다. 그러나 나는 모든 사람에게 이 가르침을 영접하거나, 거절할 자유를 준다. 마찬가지로 너희도 모든 사랑으로 너희 이웃을 가르쳐야 한다. 그러나 이웃에게 결정할 모든 자유를 줘야 한다. 왜냐면 강요된 믿음은 나의 인정을 받을 수 없기 때문이다.

아멘

Geestelijke dwang - Dogma

Het grootste gevaar voor een mens is de geestelijke dwang die hem hindert bij het verkrijgen van inzicht en bij het uit vrije wil bepalen van zijn richting. Ieder mens is een individu, dat zich moet vormen tot volmaaktheid. Ieder mens is daarom ook verantwoordelijk voor zijn levenswandel, die nodig is om een bepaalde graad van volmaaktheid te bereiken. En ieder mens moet daarom vrij kunnen beslissen, hij moet voor Mij getuigen van zijn wil. Deze getuigenis verlang Ik, want Ik ga er niet mee akkoord dat een mens voor zijn medemensen de richting van hun denken, willen of handelen bepaalt. De vrijheid van wil van ieder mens moet onaantastbaar zijn. Ze wordt echter aangetast wanneer een wilsrichting wettelijk wordt vastgelegd en de mens nu door beloftes of bedreigingen ertoe wordt gebracht deze richting op te gaan.

Maar zo'n wilsdwang zal Ik nooit of te nimmer goedkeuren, zelfs al treed Ik er niet openlijk tegen op om juist geen dwang op de wil uit te oefenen. De mens is een denkend individueel wezen, dat Ik het vermogen heb gegeven vrij te kunnen willen en denken en wel alleen met het doel zelf te beslissen in het laatste stadium van zijn geestelijke ontwikkeling op aarde, en dat dan ook zijn loon ontvangen zal in de eeuwigheid, beantwoordend aan de beslissing van zijn wil. Wel is het goed en ook door Mij gewild dat een mens zijn medemensen op de hoogte brengt van het gevolg van zowel een juist gebruikte als een verkeerd gebruikte wil. Het is door Mij gewild dat de mensen opheldering ontvangen over de verhouding waarin de mens tot Mij, zijn Schepper, staat. Doch het volstaat wanneer hij juist wordt onderricht, dat hem de goddelijke liefdesleer wordt gebracht en hij ook wordt aangespoord de onbaatzuchtige naastenliefde te beoefenen. Maar alles moet zonder dwang gebeuren.

De mens moet dus onderricht worden, maar er niet toe gedwongen worden een aan hem overgebrachte leer aan te nemen, omdat hij zijn wil moet gebruiken naar eigen goeddunken en aandrang. Ik gaf de mensen de vrije wil, u echter neemt deze van hem af en gebruikt uw wil dus verkeerd, ofschoon u gelooft voor Mij en in mijn opdracht te werken. Nooit heb Ik mijn apostelen de opdracht gegeven mijn leer als geloofsdwang te verbreiden, omdat een geloof onder dwang nooit een geloof kan zijn dat heilzaam is voor de positieve ontwikkeling van de ziel. Altijd vraag Ik van de mensen alleen maar in Mij te geloven als hoogst volmaakt Wezen. Ik vraag alleen maar te geloven in mijn almacht, wijsheid en liefde en in de kracht van de liefde.

Want als u dit gelooft zult u zelf de kracht van de liefde ondervinden en dan al het andere wat er nodig is te geloven vanzelf inzien. Want dan werkt mijn geest in u, die u naar waarheid onderricht. Maar een gedwongen geloof levert u geen volmaaktheid op. Een gedwongen geloof zal ook zelden levend worden en aan een gedwongen geloof kan Ik geen waarde toekennen als vrije wilsbeslissing, omdat dan de vrije wil nog niet werkzaam werd in u, maar u zich alleen volgens uw opvoeding uitspreekt voor een geloofsrichting zonder die goed te hebben onderzocht op haar waarde of waardeloosheid. Wat Ik van u vraag te geloven is dat u alleen maar door de liefde zalig kunt worden.

Maar ook dit geloof moet u zelf verwerven. U kunt wel de leer daarvan aannemen, u moet echter eerst de liefde beoefenen om in uzelf er zeker van te zijn dat de liefde de verlossende kracht is. En pas deze innerlijke overtuiging is het geloof dat tot leven wekt, omdat het in vrije wil werd verkregen. Doch iedere dwang is een teken van onvolmaaktheid, omdat iedere dwang strijdig is met de vrijheid, die het geestelijke wezen echter in het allereerste begin eigen was en die het daarom ook moet terugwinnen om zalig te worden. Hoe kan een dwangmaatregel als in overeenstemming met mijn wil worden beschouwd, die de mens de geestelijke vrijheid ontneemt, wanneer hij in zekere zin "plichtmatig" iets geloven moet wat van Mij uit vraagt om volledige vrije overweging en acceptatie? Ik als hoogste Wetgever heb, op het gebod van de liefde na - dat ook de tien geboden van Mozes omvat, dat echter ook alleen dan vervuld wordt wanneer de liefde vrijwillig beoefend wordt - u mensen geen verder gebod gegeven, omdat zoiets tegen Mij zelf zou getuigen of de vrije wil van de mens twijfelachtig liet worden. De mensen echter matigen zich aan wetten uit te vaardigen zonder daartoe de bevoegdheid te hebben. En daarmee tasten ze de vrije wil van hun medemensen aan.

Iedere wet is dwang en iedere dwang is tegengesteld aan mijn wil. Zodra de mens niet zelf vrij kan denken, zodra hij een leer geloven moet, is zijn wilsproef waardeloos. Want hijzelf moet beslissen, maar geen beslissing nemen onder dwang. En dwang is iedere dogmatische leer, ongeacht of ze volgens de waarheid is of niet. Ieder dogma doet dus de vrije wil geweld aan. De wil is onvrij op het moment van een geestelijke beslissing, omdat deze hem al is voorgeschreven en ogenschijnlijk alleen vermeden kan worden door het begaan van een zonde. Maar van mijn kant heeft ieder mens het recht van vrije wilsbeslissing. Ik vraag hem alleen na te denken over wat er van hem wordt verlangd te geloven. En kan hij het niet met overtuiging aannemen ondanks nadenken, dan reken Ik hem dit niet als zonde aan. Wel echter zondigt hij, wanneer hij een leer met de mond belijdt zonder zijn hart te hebben geraadpleegd. Want ieder mens is alleen verantwoordelijk voor zichzelf en het is een aanmatiging, wanneer één mens het geloof van vele duizenden wil bepalen door een gebod, zoals een dogmatische leer altijd kan worden beschouwd. Niets van wat de wilsvrijheid van de mens aantast, kan ooit mijn instemming vinden. Want Ik zelf overreed de mensen niet eenmaal om de waarheid aan te nemen, als hun eigen wil er niet naar verlangt. Wel onderricht Ik de mensen voortdurend en doe Ik hen de zuivere waarheid toekomen, maar het staat ieder vrij haar aan te nemen of af te wijzen. En zo moet ook u uw medemensen alleen maar onderrichten in alle liefde, maar steeds alle vrijheid van een beslissing aan hen zelf overlaten omdat een geloof vanuit dwang voor Mij niet telt.

Amen