• Back

자연에서 일어나는 사건. 선한 사람과 악한 사람들의 죽음.

가장 큰 위험의 순간에 많은 사람들이 하나님께 부르짖을 것이다. 그러나 모든 부름이 심장에서 나오는 것이 아니다. 왜냐면 그들이 처한 위험이 그들에게 생각할 수 있는 모든 능력을 빼앗아 가기 때문이다. 그러므로 그들은 단지 입술로 하는 기도를 드릴 것이고, 그들의 기도는 들리지 않고 사라지게 될 것이다. 하나님은 단지 잠시라도 자신의 생각을 하나님께 아뢸 수 있는 사람을 도와줄 것이다. 하나님은 육체적인 위험에서 그들을 구하거나, 또는 종말 전에 그들의 혼에게 은혜를 제공할 것이다. 죽음을 항상 가장 큰 불행한 일로 간주해서는 안 된다. 왜냐면 사람이 아직 죽음 앞에 하나님을 찾았다면, 죽음이 그의 구원을 위한 효과적인 수단이 되었기 때문이고, 구원에 이르는 일이 영의 어두움 속에서 육체의 생명을 보존하는 일보다 더 가치가 있기 때문이다.

그러므로 부분적으로는 이웃 사람들에게 경고로써, 부분적으로는 자신의 영적인 위험때문에 짧은 시간 내에 수많은 사람이 목숨을 잃을 것이다. 그러나 의로운 사람들도 하나님의 뜻에 따라 삶의 여정이 끝난 이 땅에서 부름을 받는다. 왜냐면 하나님 자신을 알아볼 수 있는 곳에서, 하나님의 뜻 아래 종속되어 있는 자연의 세력이 요동치는 곳에서, 누가 이 사건의 희생양이 될지를 하나님의 뜻이 정하기 때문이다. 성숙한 사람과 성숙하지 못한 사람들이 이 땅을 떠나야만 한다. 그러나 혼이 죽기 전에 하나님을 깨달았다면, 저세상에서 혼의 영적인 성장이 보장되고, 이 땅의 삶을 마치는 일은 단지 축복이다.

세상적인 위험이 크게 될 것이고 아직 모든 사람에게 하나님을 찾을 수 있는 기회가 제공될 것이다. 왜냐면 자연에서 일어날 일이 사전에 예고되기 때문이다. 특별한 징조가 특별한 사건으로 이어질 것이고, 이로써 각 사람이 아직 미리 생각해볼 수 있고 그는 또한 이웃 사람을 통해 하늘과 땅을 인도하는 최고의 권세에 대해 가르침을 받게 될 것이다. 그가 긴밀한 기도로 그분과 자신을 연결시킬 시간과 기회를 얻게 된다. 그러나 이제 인류의 하나님과 거리가 먼 상태가 나타난다. 왜냐면 단지 소수의 사람들이 하나님을 인정하고, 단지 소수의 사람들이 그들의 두려움과 위험 가운데 하나님께 보호와 도움을 구하기 때문이다. 대부분의 사람들은 의식적으로 무의식적으로 하나님을 거부하고, 자연에서 일어나는 일이 항상 조기에 끝나기를 희망한다. 그러므로 위험한 때가 그들에게 더 강력하게 임한다. 왜냐면 그들에게 어떤 믿음도 없기 때문에 그들이 전적으로 버림받은 것으로 느끼기 때문이다.

그러나 하나님과 멀리 떨어져 있는 많은 사람들이 살아 남고, 하나님은 아직 그들이 나중에 깨달음에 도달할 기회를 준다. 선한 사람과 악한 사람이 목숨을 잃을 것이고, 선한 사람과 악한 사람이 목숨을 지킬 것이다. 왜냐면 이런 자연 재해는 아직 영의 분리가 아니라 모든 사람이 영적 유익을 얻어야 하는 단지 최종 심판 이 전의 마지막 경고이기 때문이다. 그러나 이런 최종 경고를 어떻게 활용할지는 사람들에게 달려 있다. 그들은 많은 불행한 일이 일어나는 밤 전이나 후에 깨달음에 도달할 수 있다. 그러나 그들은 또한 그들의 옛 생각을 유지할 수 있고, 위대한 사건이 그들의 혼에게 인상을 주지 못하게 될 수 있다.

그러므로 그 후에 하나님을 대적하는 사람들이 하나님을 믿는 모든 믿음을 파괴하기 위해 일할 것이고, 그들은 이런 자연에서 일어나는 일을 하나님이 존재하지 않는다는 가장 큰 증거로 활용할 것이다. 그들은 그들을 믿음으로 되돌려 놓아야 할 사건을 통해 가장 크게 하나님을 부인하는 자들이 될 것이다. 그러므로 일어나는 일이 강하게 되고, 믿게 된 사람들과 그들에게 믿음이 없을지라도 살아남은 사람들 사이에서 분명하게 싸움이 일어날 것이다. 그러므로 인류에게 마지막 심판까지 짧은 시간 동안 은혜의 시간이 주어진 후에 모든 것이 종말을 향해 다가간다.

아멘

Natuurgebeuren - Er vallen slachtoffers onder goede en slechte mensen

In het uur van de grootste nood zullen veel mensen tot God roepen. Maar niet elke roep zal uit het hart komen, want het gevaar waarin ze verkeren, ontneemt hen alle vermogen om te denken. En dus zullen ze God alleen met hun lippen aanspreken en naar hun gebed zal niet worden geluisterd. Alleen zij, die in staat zijn hun gedachten naar Hem te sturen, al is het maar voor enkele ogenblikken, zal God bijstaan, om ze te redden uit hun lichamelijke nood, of om hun zielen nog genaden te verlenen voor hun einde.

De dood moet niet altijd als de grootste ramp worden beschouwd, want als de mens in het aangezicht van de dood de weg naar God heeft gevonden, is hij een werkzaam middel geweest voor zijn redding, die meer waard is dan het behoud van het lichamelijke leven in duisternis van geest.

En daarom zullen ontelbare mensen hun leven verliezen in korte tijd, deels als waarschuwing voor hun medemensen, deels vanwege hun eigen geestelijke nood. Maar ook rechtvaardigen, wier levensloop is voltooid volgens Gods Wil, worden weggeroepen van de aarde. Want waar God Zelf herkenbaar is, waar de krachten der natuur, die aan de Wil van God zijn onderworpen, in beroering raken, daar is ook Zijn Wil bepalend, wie aan dit gebeuren ten offer valt. Er zullen rijpe en onrijpe zielen van de aarde moeten weggaan. Maar als een ziel nog voor de lichamelijke dood God heeft herkend, is ook haar geestelijke hogere ontwikkeling in het hiernamaals verzekerd en is het beëindigde leven alleen een zegen voor haar.

En de aardse nood zal groot zijn en zal aan allen nog de mogelijkheid bieden de weg naar God te vinden. Want het natuurgebeuren zal zich vooraf aankondigen. Er zullen zich uit buitengewone tekens een ongewone gebeurtenis laten afleiden, zodat ieder mens zich nog kan bezinnen. En hij zal ook door medemensen worden gewezen op de hoogste Macht, de Bestuurder van de hemel en de aarde, zodat hij tijd en gelegenheid heeft zich met Hem te verbinden in innig gebed.

Maar nu toont zich de afstand van de mensheid tot God. Want slechts weinige nemen Hem aan. Slechts weinige wenden zich in hun angst en benarde toestand tot Hem om bescherming en hulp. De meesten wijzen Hem bewust en onbewust af. Ze volgen het schouwspel van de natuur op de voet, steeds in de hoop op een spoedige beëindiging. En het uur van de nood treft hen daardoor des te geweldiger, omdat ze zich volkomen verlaten voelen, daar hen elk geloof ontbreekt. Maar ook van deze mensen, die op grote afstand van God zijn, blijven er vele in leven, aan wie God nog de mogelijkheid geeft naderhand tot inzicht te komen.

Goede en slechte mensen zullen hun leven verliezen en goede en slechte mensen zullen hun leven behouden. Want deze natuurcatastrofe is nog geen scheiding der geesten, maar alleen een laatste waarschuwing voor het laatste oordeel, waaruit alle mensen het nut voor hun ziel moeten trekken.

Maar het staat hen vrij, hoe ze deze waarschuwing benutten. Ze kunnen tot inzicht komen, voor of na de rampzalige nacht, maar ze kunnen ook blijven vasthouden aan hun oude denken en het grote gebeuren kan ook geen indruk maken op hun ziel. En zo zullen ook naderhand mensen, die God vijandig gezind zijn, aan het werk zijn om elk geloof in God te vernietigen. En ze zullen dit natuurgebeuren aanvoeren als het grootste bewijs, dat Hij niet bestaat. Ze zullen als grootste ontkenners van God tevoorschijn komen uit een gebeuren, dat hen tot het geloof moest terugbrengen. En de strijd zal daarom openlijk ontbranden tussen diegenen, die het gebeuren sterk en gelovig heeft gemaakt, en diegenen, die het hebben overleefd ondanks hun ongeloof. En dus gaan allen het einde tegemoet, nadat de mensheid nog een korte tijd van genade is toegekend tot aan het laatste oordeel.

Amen