• Back

저세상의 무력한 상태.

사용되지 않은 이 땅의 시간은, 비록 저 세상에서 높은 곳으로 성장하는 일이 가능할지라도, 저세상에서 절대로 만회할 수 없다. 이 땅의 삶의 과정은 짧은 기간의 과정이다. 반면에 저 세상에는 혼을 창조하고 형성할 수 있는 정도의 빛의 정도에 도달하기 위해 표현할 수 없을 정도로 긴 시간이 필요하다.

이 땅에서는 힘을 얻기 위해, 하나님을 향한 의지와 긴밀한 기도로 충분하다. 왜냐하면 혼에게 힘이 측량할 수 없게 제공되는 반면에, 저 세상에서 온전하지 못한 단계에 있는 혼은 무기력하여, 자신의 의지로는 더 이상 행할 수 없기 때문이고, 혼을 짖누르는 겉형체로부터 자유롭게 되도록 돕는 일에 힘이 필요하기 때문이다.

혼은 이런 힘을 가지고 있지 않기 때문에, 마음대로 자신의 상태를 바꿀 수 없고, 먼저 자신의 의지를 통해 힘을 얻어야만 한다. 그러나 의지는 약하다. 왜냐면 바로 존재가 온전하지 못하기 때문이다. 반면에 이 땅의 삶에서는 사람이 예수 그리스도와 그의 구속 사역을 믿는다면, 그의 힘이 증가되는 일은 하나님을 향한 의지로 충분하기 때문이고, 예수 그리스도는 십자가의 죽음을 통해 사람들에게 이런 증가 된 의지의 힘을 구매해주었기 때문이다.

사람이 행하는 모든 일은 힘의 표현이다. 다시 말해 힘이 사람에게 끊임없이 흐르기 때문에, 그는 힘을 쉬지 않고 사용하고 활용할 수 있다. 그러므로 그는 비록 그가 아직 온전하지 못할지라도, 저세상의 온전하지 못한 존재는 할 수 없는 일을, 그는 그가 원할 때, 언제라도 자신의 속박에서 자신을 자유롭게 해주는 사랑의 역사를 행할 수 있다. 그러나 비록 그가 또한 돕기를 원하고, 사랑을 베풀기를 원할지라도, 자신이 사랑을 받아, 이 사랑을 전할 수 있게 되면, 그가 이런 일은 할 수 있다.

그러므로 힘이 되는 사랑을 먼저, 베풀기를 원하는 존재들이 그에게 줘야만 한다. 다시 말해 저세상의 존재가 실제 원하지만, 기도해주도록 강요는 할 수 없는, 자유의지로 행하는 사람들이 기도를 통해 줘야만 한다. 또는 존재 자신에게 도우려는 소원과 사랑을 행하려는 소원이 있다면, 비로소 그런 존재에게 나눠줄 수 있는, 베풀 수 있는 능력을 가진 빛의 존재들이 줘야만 한다. 그러므로 힘을 공급해주는 일이 일어나기 전에, 섬기려는 의지가 먼저 존재해야만 한다. 이런 존재는 자신의 비통한 상황에서, 함께 고통을 당하는 혼들보다 먼저 자신을 생각한다.

이 땅에서 인간은 어떤 활동을 위해 힘을 사용하고, 이를 통해 그는 섬기려는 의식을 갖지 않고도, 항상 끊임없이 섬긴다. 그러므로 그의 혼이 내적으로 선을 행하도록 재촉을 받고, 그가 이런 채촉에 저항하지 않는다면, 그의 혼은 무의식적으로 형성이 될 수 있다. 이로써 그의 힘이 증가하고, 그의 이 땅의 삶은 상상할 수 없을 정도로 성공할 수 있다. 왜냐하면 모든 선한 행동이 그에게 새로운 힘을 주고, 의식적으로 하나님을 추구하게 하기 때문이다.

그러므로 사람은 이 땅의 삶에서 자신이 원하는 일을 할 수 있다. 왜냐면 그가 힘이 부족하여 방해를 받지 않기 때문이다. 반면에 저 세상에서 의지가 동시에 힘을 받는 일을 의미하지 않고, 도움을 주려는 의지가 비로소 힘을 얻게 한다. 이제 그에게 부여되는 힘은, 그가 도움을 주고자 하는 존재들에게 혜택을 준다. 그는 이제 또한 도움을 주려는 의지를 통해 빛의 존재들의 사랑을 얻고, 이제 비로소 빛의 존재들의 도움을 받게 된다.

온전하지 못한 혼이 사랑을 행하는 순간에 높은 곳을 향한 성장이 시작이 된다. 그러나 이 땅의 인간이 쉽게 달성할 수 있는 동일한 목표에 도달하기까지는, 혼에게 상상할 수 없을 정도로 오랜 시간이 필요하다. 왜냐면 이 땅의 인간은 그에게 행할 힘이 부족하지 않기 때문에, 자신의 의지를 즉시 행동으로 옮길 수 있기 때문이다. 어두운 존재가 빛의 존재로 변화되려면, 의지와 힘이 절대적으로 필요하다.

존재가 이제 무기력하다면, 그의 상태는 변하지 않는다. 다시 말해, 그가 이 땅을 떠났을 때와 그의 상태가 동일하게 유지된다. 위를 향한 의지는, 그가 이 땅에서 사는 동안에는, 그의 힘을 증가시켜준다. 반면에 저세상에서 힘을 받는 일은 이 힘을 도움이 필요한 혼들에게 전해줘야 하는 조건이 있다.

그러므로 존재는 다른 혼을 위해 힘을 갈망해야만 하고, 사랑으로 일하려는 의지가 힘을 요구하는 동인이 되어야만 한다. 그러면 그에게 힘이 공급이 될 것이다. 따라서 사랑을 행하려고 자원하는 의지가 힘을 받기 위한 전제 조건이다. 그러나 이 땅의 삶에서 사람은 힘을 사랑을 하기 위해 사용하지 않더라도 힘을 얻을 수 있다.

그러므로 사람이 하나님의 뜻에 따라 그에게 제공되는 힘을 사용한다면, 그는 이 땅에서 예상할 수 없는 영적인 성장을 이룰 수 있고, 그는 자신을 완전히 빛의 존재로 형성할 수 있고, 저세상으로 들어갈 때, 상상할 수 없는 하늘의 기쁨을 얻는 정도의 빛의 정도에 도달할 수 있다. 영이 어두운 가운데 이 땅의 삶을 떠난 혼은, 비록 어두운 존재를 빛으로 인도하기 위해, 끊임없이 활동하는 빛의 존재들이 주는 도움이 그에게 주어지기는 하지만, 자신을 빛의 전달자로 형성하기 위해, 끝없이 긴 시간이 필요하다.

아멘

Krachteloze toestand in het hiernamaals

De niet gebruikte tijd op aarde is in het hiernamaals nooit meer in te halen, ofschoon een opwaarts gaan ook daar mogelijk is. Het veranderingsproces op aarde speelt zich in korte tijd af, terwijl er in het hiernamaals een onbeschrijflijk lange tijd nodig is om de ziel in die graad van licht te brengen, die een scheppen en vormgeven tot gevolg heeft. Op aarde is de wil tot God en een innig gebed, dat de ziel kracht gegeven wordt, voldoende, want de kracht staat haar onbeperkt ter beschikking, terwijl in het hiernamaals het wezen krachteloos is in het stadium van de onvolmaaktheid, als het niets meer kan doen uit eigen wil. Want wat haar help vrij te komen uit het knellende omhulsel, vereist kracht. Deze kracht bezit ze niet en daarom kan ze haar toestand niet naar believen veranderen, maar ze moet deze kracht eerst verwerven door haar wil. Maar de wil is zwak, juist omdat het wezen onvolmaakt is. In het aardse leven daarentegen is de wil tot God voldoende, zodat zijn kracht toeneemt, zodra de mens in Jezus Christus en Zijn verlossingswerk gelooft. Want Jezus Christus heeft door Zijn dood aan het kruis deze versterkte wilskracht voor de mensen verworven.

Alles wat de mens doet, is een uiting van kracht. Zodoende kan de mens onophoudelijk kracht gebruiken en benutten, omdat deze hem onophoudelijk toestroomt. Hij kan dus de werken van liefde, het hem uit zijn boeien bevrijden, altijd verrichten, zodra hij maar wil. Ook wanneer hij nog onvolmaakt is, hetgeen het onvolmaakte in het hiernamaals niet kan. Want ofschoon het ook zou willen helpen en liefde geven, het kan dit pas, wanneer het zelf liefde ontvangt en het zo dus als zodanig doorgeven kan.

En deze liefde, die dus kracht wordt, moet eerst gegeven worden door wezens, die bereidwillig zijn om te geven. Of door mensen door het gebed. Maar wat een daad van de vrije wil van de mens is en door de wezens in het hiernamaals wel gewenst is, maar niet afgedwongen kan worden. Of door lichtwezens, die in staat zijn tot geven, maar die ook pas dan uit kunnen delen, wanneer het wezen het verlangen heeft om van zijn kant te helpen en liefhebbend werkzaam te zijn. Dus moet eerst de wil om te dienen aanwezig zijn, voordat de krachtoverdracht plaats kan vinden en het wezen denkt in zijn deerniswekkende toestand eerder eerst aan zichzelf dan aan de zielen, die medelijden hebben.

Op aarde gebruikt de mens de kracht voor wat voor activiteit dan ook en hij dient daardoor voortdurend, zonder zich bewust aan dienstbaarheid te onderwerpen. Zodoende kan zijn ziel zich ook onbewust ontwikkelen, wanneer het hem innerlijk aanzet tot het goede en het zich tegen deze aandrift niet verzet. En daardoor neemt de kracht in hem toe en zijn aardse leven kan onvoorstelbaar succesvol zijn, omdat elke goede handeling hem nieuwe kracht oplevert en hem bewust naar God laat streven.

In het aardse leven kan de mens doen en laten wat het wil, omdat hij niet door een gebrek aan kracht gehinderd wordt. Terwijl in het hiernamaals de wil nog niet tegelijkertijd de ontvangst van kracht betekent, maar pas de wil om te helpen hem kracht oplevert. De kracht, die hem nu gegeven wordt, komt in zekere zin het wezen ten goede, dat hij hulp wil geven en door de wil om te helpen verwerft hij nu ook de liefde van de lichtwezens en pas nu wordt hij ook door hen bedacht.

De weg omhoog begint weliswaar bij het moment van de liefhebbende werkzaamheid van een onvolmaakte ziel, maar ze heeft ondenkbaar lange tijd nodig, voordat ze hetzelfde doel bereikt, wat de mens op aarde gemakkelijk kan bereiken, omdat hij onmiddellijk zijn wil in de daad om kan zetten, omdat hem daartoe de kracht niet ontbreekt. Wil en kracht zijn absoluut nodig voor de verandering van een nog duister wezen in een lichtwezen.

Als het wezen nu krachteloos is, dan blijft zijn toestand onveranderd. Dat wil zeggen hetzelfde als het was bij het verscheiden van de aarde. De naar boven gerichte wil levert hem een toename van kracht op, zolang hij op aarde verblijft, terwijl in het hiernamaals de schenking van kracht met een voorwaarde verbonden is, namelijk met het doorgeven van deze kracht aan hulpbehoevende zielen. Het wezen moet dus naar kracht verlangen voor andere zielen.

Een werkzaam willen zijn in liefde moet de aanleiding zijn voor het verzoeken om kracht. Dan zal deze kracht hem ook gegeven worden. De bereidwilligheid tot werkzaamheid in liefde is dus de voorwaarde voor de schenking van kracht. Maar in het aardse leven kan de mens over de kracht beschikken, ook wanneer hij deze niet gebruikt om werkzaam te zijn in liefde. En daarom kan op aarde de mens ongekende geestelijke vooruitgang boeken, zodra hij de hem toekomende kracht volgens de goddelijke wil gebruikt.

Hij kan zich geheel tot lichtwezen vormen en bij zijn intrede in het hiernamaals in een graad van licht staan, die hem onvoorstelbare hemelse gelukzaligheden oplevert. En een wezen, dat in de duisternis van geest het aardse leven verlaat, heeft eindeloze tijden nodig om zich tot een lichtdrager te ontwikkelen, ofschoon hem ook in het hiernamaals hulp verleend wordt van de kant van de lichtwezens, die onophoudelijk actief zijn om het duistere naar het licht te leiden.

Amen