• Back

깊은 곳으로부터 구원. 반발. 새로운 파문.

하나님의 사랑과 긍휼은 하나님의 사랑과 긍휼에 접근할 수 있는 혼들을 구원해주기 위해 가장 깊은 곳까지 내려간다. 낮은 영역에 있는 모든 영적인 존재들이 그들에게 빛의 광선이 위로부터 임할 때, 저항하지 않는다면, 그들은 높은 곳에 도달할 수 있다. 상상할 수 없는 긴 시간을 걸쳐 가장 깊은 고난과 고통을 겪은 혼들은 이 빛의 광선을 번개와 같이 축복으로 깨닫고, 그런 순간이 그런 행복이 지속적인 상태가 되기를 원하는 갈망이 깨어나게 할 수 있다.

짧게 자신 내면으로 들어가는 일이 혼이 혼을 돌보는 빛의 존재의 영향을 받아드릴 수 있게 한다. 일단 이런 일이 성공하면, 혼을 어두움으로부터 얻은 것이다. 왜냐하면 이런 혼의 투쟁이 말할 수 없게 어렵다 할지라도, 혼이 한번 붙잡은 생각은 더 이상 혼을 떠나지 않기 때문이다.어두움에서 벗어난 혼들은 서로를 찾고, 서로에게 용기와 희망을 준다. 이로써 그들은 또한 높은 곳에 도달하도록 서로를 돕는다.

그러나 그들은 또한 어두움의 세력에 의해 엄청난 공격을 당하게 될 것이지만, 바로 이런 공격이 그들이 자신들의 영역을 벗어나도록 박차를 가한다. 그들은 어두움의 세력을 피하기 위해 모든 빛의 빛을 향해 추구한다. 그러나 빛을 향한 갈망이 또한 그들이 도움을 받을 수 있게 한다. 그러므로 그들 안에서 단지 빛을 향한 갈망이 깨어난다면, 그들은 어두움의 세력에게 무기력하게 넘겨지지 않는다.

하지만 자주 하나님의 사랑과 긍휼이 완전히 거부를 당한다. 그러면 지하 세계의 영들은 기뻐하고, 그들은 이제 서로에게 사탄적인 폭력을 행사한다. 그들은 상상할 수 있는 모든 악을 따르고, 더 깊이 타락한다. 다시 말해 하나님과의 거리가 점점 더 멀어진다. 그러면 그런 혼들을 구원하는 일은 거의 기대할 수 없다. 왜냐하면 이런 사탄적인 영적인 존재가 가장 상상할 수 없는 고통을 통해서도 나아지지 않는다면, 이런 영적인 존재가 계속해서 하나님을 대적하기 때문에, 자신이 자유를 얻기에 합당함을 보여주지 못하기 때문에, 새롭게 묶임을 받아야만 하기 때문이다.

혼이 굳은 물질 안에서 생각할 수 없게 긴 시간을 걸쳐 당하는 말로 표현할 수 없는 고난과 고통을 알게 된다면, 혼은 너무 늦기 전에 자신을 변화시키기 위해 모든 일을 할 것이다. 왜냐하면 이런 고통은 심지어 가장 강팍한 혼에게도 견딜 수 없는 일이고, 다른 한편으로 이런 고통이 그들이 순종하도록 강요하는 유일한 수단이기 때문이다. 그러나 어떤 강요도 할 수 없기 때문에, 혼은 스스로 고통을 감수해야만 한다. 왜냐하면 모든 종류의 하나님의 접근을 거부하기 때문이다. 항상 또 다시 존재의 자유의지가 하나님의 접근을 거부하는 결정을 한다. 그러므로 이런 의지는 하나님께 저항하는 일을 종식시키기 위해 다시 사슬에 묶여 져야만 한다.

존재가 똑같은 이 땅의 과정을 수천년을 걸쳐 다시 가야만 하게 된다면, 그의 첫번째 이 땅의 과정이 이미 그에게 견딜 수 없게 보이는 일을 똑 같이 다시 한번 체험해야만 하게 된다면, 이런 일은 존재에게 일어날 수 있는 가장 끔찍한 일이다. 그러나 존재는 이런 일을 피할 수 없다. 왜냐하면 존재 자신의 의지가 이런 일을 당하는 일을 추구하고, 생각할 수 있는 모든 도움이 헛되게 되기 때문이다. 그런 존재들을 다시 끝없이 사로잡는 일은 죽음의 밤이고, 뚫을 수 없는 어두움이고, 극도로 부담을 주는 사슬이고, 완전하게 힘이 없는 상태이고, 해방되기를 영원이 기다리는 일이다. 이런 고통스러운 상태가 존재가 하나님을 향한 저항을 포기하기로 결정할 때까지 계속된다. 그런 결정을 한다면, 비로소 높은 곳을 향한 성장이 시작이 된다. 왜냐하면 하나님의 사랑이 어떤 존재도 버려두지 않고, 단지 존재가 자주 스스로 자신의 저항을 통해 고통이 가득한 이 땅의 상태를 연장시키기 때문이다.

하늘과 땅의 주님은 이런 무한히 긴 고통을 줄이거나, 그로부터 완전하게 자유롭게 해주기를 원한다. 그러므로 그는 가능한 모든 방법으로 자신의 피조물들이 이런 끔찍한 운명을 벗어나게 하려고 노력한다. 그러므로 하나님의 선함과 사랑이 항상 셀 수 없이 많은 성숙한 존재가 이 땅의 자녀들을 돌보고 육체적인, 영적인 도움을 주도록 준비하게 하고, 이런 일을 허용한다. 이런 도움이 이 땅에서 아무런 효과가 없었다면, 빛의 존재들은 그런 강팍한 사람들을 저세상까지 뒤따라, 저세상에서 존재의 의지가 유순하게 되고, 순응하게 되게 만들고, 그들 안에 빛을 향한 욕구를 깨우려는 노력을 한다.

그러나 그들이 자유의지로 어두움을 향하면, 그들은 스스로 자신들의 운명을 결정한다. 하나님은 모든 것을 사람에게 주기를 원하고, 주실 수 있다. 그러나 사람의 의지가 없이는 모든 영광 가운데 저세상의 행복한 삶을 사람에게 줄 수 없다. 사람이 자신의 의지를 행동으로 옮겨야만 한다. 그렇지 않으면 그가 의지에 기울이지 않았고, 그는 이제 영원한 기간 동안 의지를 완전히 빼앗겨야만 한다.

아멘

Verlossing uit de diepte – Een weerspannig zijn – Hernieuwde verbanning

De goddelijke liefde en barmhartigheid dalen tot aan de diepste diepten af om verlossing te brengen aan de zielen, die voor de liefde en barmhartigheid van God toegankelijk zijn. Al het geestelijke van de onderste regionen kan de hoogte bereiken, wanneer het zich niet verzet als de lichtstraal uit de hoogte tot hem doordringt. Zielen, die gedurende ondenkbaar lange tijden de ergste nood en kwellingen doorstaan hebben, worden deze lichtstraal in een flits als een weldaad gewaar en dit moment kan het verlangen naar een permanente staat van zo’n welbehagen in hen opwekken. Een kort tot zichzelf inkeren kan de ziel ontvankelijk maken voor de invloed van de om hen bezorgde lichtwezens en als dit eenmaal gelukt is, is de ziel aan de duisternis ontworsteld, want zo’n eenmaal besefte gedachte verlaat de ziel niet meer, ofschoon het worstelen van zulke zielen onnoemelijk zwaar is.

Deze aan de duisternis ontworstelde zielen vinden elkaar en spreken elkaar wederzijds moed en hoop in. Ze helpen elkaar dus bij de weg omhoog. Maar ze worden ook buitengewoon door deze duistere macht gekweld, maar juist dit spoort hen aan buiten het bereik van deze macht te komen en ze streven naar elk sprankje licht om deze macht te ontvluchten. Maar het verlangen naar licht doet hun ook hulp toekomen en zodoende zijn ze niet hulpeloos aan de duistere macht overgeleverd, als in hen maar het verlangen naar licht gewekt is.

Maar vaak wordt de liefde en barmhartigheid van God volledig afgewezen. Dan juichen de geesten van de onderwereld en nu reageren ze hun satanisch kracht onderling af. Ze berokkenen zichzelf elke denkbare schade en zo vallen ze steeds dieper. Dat wil zeggen dat de verwijdering van God steeds groter wordt en dan valt er voor zulke zielen nauwelijks nog redding te verwachten, want als er geen verbetering door de meest ondenkbare kwellingen bereikt wordt, moet dit satanisch geestelijke opnieuw geboeid worden, omdat het zijn vrijheid niet waardig betoonde, omdat het dit weer misbruikt heeft en zich opnieuw tegen God verzette.

Als de ziel van het onnoemelijke leed en de kwellingen zou weten, die het gedurende ondenkbare tijden gebonden zijn in de vaste vorm haar oplevert, zou ze er alles aan doen om zich te veranderen, voordat het te laat is, want deze kwellingen zijn zelfs voor de meest koppige ziel niet te verdragen en dit is weer het enige middel om deze ziel tot gehoorzaamheid te dwingen. Maar omdat elke dwang uitgeschakeld is, moet ze de kwellingen op zich nemen, want elk tegemoetkomen aan God werd afgewezen. Steeds weer is het de vrije wil van het wezen, die haar tot afwijzing weet te bewegen en daarom moet deze wil weer in de boeien geslagen worden, opdat zijn verzet tegen God tot een einde komt.

Het is het vreselijkste wat het wezen kan overkomen, wanneer het gedurende honderdduizenden jaren weer dezelfde weg op aarde moet gaan, wanneer het nog een keer hetzelfde moet doorstaan, wat hem al ondraaglijk leek bij zijn eerste gang over de aarde. En het kan hem toch niet bespaard blijven, omdat zijn eigen wil het nagestreefd heeft en alle denkbare hulpmiddelen vergeefs waren. Het is de nacht van de dood, die zulke wezens weer voor eindeloze tijden gevangenhoudt. Ondoordringbare duisternis, uiterst belastende boeien en een staat van totale machteloosheid. Een eeuwig wachten op bevrijding.

Deze kwellende toestand blijft net zo lang voortduren, totdat het wezen besluit het weerspannig zijn tegen God op te geven. Pas dan begint de opwaartse ontwikkeling weer, want de liefde van God laat geen wezen vallen, maar het wezen verlengt vaak zelf zijn kwellende aardse toestand door zijn verzet. En de Heer van de hemel en de aarde zou deze eindeloos lang durende kwellingen graag willen verkorten of het wezen er helemaal van bevrijden en daarom probeert Hij op alle mogelijke manieren Zijn schepselen van dit ontzettende lot te redden en daarom staat de goedheid en liefde van God steeds klaar en keurt het goed dat talloze rijpe wezens zich om de mensenkinderen bekommeren en hen lichamelijk en geestelijk helpen en als dit op aarde niet benut werd, volgen de lichtwezens zulke verharde mensen ook nog tot in het hiernamaals en proberen dan de wil van de wezens zacht en gewillig te maken en het verlangen naar licht in hen op te wekken.

Maar als ze zelf op grond van hun vrije wil op de duisternis aansturen, dan bepalen ze zelf hun lot. God kan en wil de mensen alles geven, maar zonder diens wil geen gelukkig leven in alle heerlijkheid in het hiernamaals. Deze wil moet hij echter zelf actief laten worden, omdat hij anders geen aandacht schenkt aan de wil en deze hem nu weer voor eeuwige tijden ontnomen moet worden.

Amen