• Back

영의 역사. 예를 들어 실험해보는 일.

사람들의 영의 상태는 아직 혼란스럽고, 생각은 올바른 깨달음에서 멀리 떨어져 있다. 그러므로 사람 안의 영의 활동에 대해 설명해주는 일은 매우 어렵다. 왜냐하면 그들은 눈에 보이고 가시적으로 느낄 수 있게 나타나는 것 외에는 어떤 것도 인정하기를 원하지 않기 때문이다. 그들은 생각에서 무언가를 완전히 제거한다. 그러나 무언 가가 비로소 올바른 해결책을 제공하고, 그러므로 그들의 개념으로는 전혀 존재하지 않는 것의 역사를 설명할 수 없다.

사람들에게 영이 존재한다는 것을 확신시키는 일은 불가능하다. 왜냐하면 어떤 외적인 것으로 영이 존재함을 알려줄 수 없고, 모든 영적인 존재는 단지 영으로 느끼거나 인식할 수 있기 때문이다. 현실적인 사람은 증거를 요구하고, 순전히 객관적인 방식으로 모든 것의 원인을 알기를 원한다. 객관적인 원인과 인간 안에 하나님의 영의 존재한다는 것을 증명하는 일은 시험을 해보는 방식으로만 가능할 것이다. 사람이 하나님의 영을 깨우기 위한 모든 전제 조건을 충족시킬 준비가 되어 있다고 선언하면, 그는 자신 안에서 스스로 이에 대한 신뢰성을 체험하게 될 것이다.

그런 대신에 자신이 아주 철저하게 파헤친다고 믿는 사람은 이웃 사람의 경험을 거부하고, 영적인 맹인으로 머문다. 그는 내면의 혼의 삶을 알지 못한다. 외적인 삶이 그와 그의 생각을 완전히 차지한다. 그의 영은 가장 깊은 겉형체 속에서 잠들어 있고, 이로부터 벗어날 수 없다. 생각을 바꾸는 일이 거의 전혀 불가능하다. 그는 영적 사고를 훈련하는 사람을 비웃고, 사람이 아주 어리석어, 자신의 잘못된 생각을 유일하게 옳다고 생각하고, 영적 사고를 훈련하는 사람을 조롱하고, 세상을 비판한다.

사람들을 하나님께 인도하려는 노력이 있는 곳에서도 영의 눈이 먼 상태에 있는 사람들을 찾아볼 수 있다. 왜냐하면 비로 선한 의지를 가지고 있지만, 그들의 생각은 너무 세속적이고, 그들의 신앙의 깊이가 부족하기 때문이다. 왜냐하면 믿음이 먼저 모든 사람 안에서 직접 성장시켜야 만하고, 학교와 같은 방식으로 사람이 사람에게 전해줄 수 없기 때문이다.

(중단)

Werkzaam zijn van de geest – De proef op de som nemen

De geestelijke toestand van de mensen is nog zo verward en het denken is ver van het juiste inzicht verwijderd. En daarom is het heel moeilijk om hun opheldering te geven over het werkzaam zijn van de geest in de mens, omdat ze immers niets anders willen erkennen, dan wat zich zichtbaar en voelbaar aan hen openbaart. Ze elimineren, om zo te zeggen, iets helemaal uit hun gedachten, dat echter wel als eerste de juiste oplossing oplevert. En daarom is voor hen het werkzaam zijn van de geest, wat volgens hun begrip helemaal niet bestaat, niet te verklaren. En het is net zo onmogelijk om die mensen van het bestaan van de geest te overtuigen, omdat weer niets uiterlijks daarop wijst, maar al het geestelijke slechts geestelijk voelbaar of waarneembaar is.

De realistische mens verlangt bewijzen en wil alles zuiver objectief gestaafd hebben. Een objectieve verklaring, een bewijs van het bestaan van de goddelijke geest in de mens, zou echter alleen maar op deze manier mogelijk zijn, dat er een proef op de som genomen zou worden. Dat de mens zich bereid zou verklaren om alle voorwaarden tot opwekking van de goddelijke geest te vervullen. Dan zou hij aan zichzelf de geloofwaardigheid hiervan ervaren.

In plaats daarvan verwerpt de mens, die gelooft heel zorgvuldig te zijn, de ervaring van de ander en blijft geestelijk blind. Een innerlijk zielenleven is hem vreemd. Het uiterlijke leven neemt hem en zijn denken volledig in beslag en zijn geest sluimert in het dikste omhulsel en kan zich daar niet uit bevrijden. En er is bijna niets meer, dat een ommekeer van een dergelijk denken tot stand brengt.

Degene, die geestelijk denkt, wordt uitgelachen. En men is zo dwaas om het eigen verkeerde denken voor de enig juiste te houden en men bespot degene, die de wereld bekritiseert. Zelfs daar, waar het het streven is om de mens naar God te leiden, is dezelfde blinde toestand van de geest aan te treffen, want ook hun denken is te werelds, ofschoon de wil goed is. Maar het diepe van het geloof ontbreekt hen, want deze moet in elk mens zelf tot ontplooiing gebracht worden en kan niet op een schoolse manier van mens op mens overgedragen worden. (Onderbreking)