• Back

생각 활동. 영적인 재산은 영적인 힘이다.

이제 너에게 들리는 음성에 귀를 기울이라. 인간의 지혜가 탐구하는 일이 이 땅의 영적 재산이다. 즉, 신체에 실제 임하는 힘의 유입이라고 할 수 있는, 그러나 순전히 물질적 의미에서 일하는 신체 기능을 통해 결과가 나타난 것이다. 단지 순수한 물질인 육체가 이런 힘의 흐름을 활용한다. 말하자면 신체의 장기가 일하도록 자극을 받는다. 신체의 장기는 그에게 할당된 기능을 수행하고, 그러므로 그 동력에 어떠한 영적인 원인이 없다. 이런 연구는 단지 자연적인 과정을 연구하는 일이기 때문에 그 결과도 같은 종류가 될 것이다. 그러므로 순전히 이성적으로 판단한 것이고 입증된 결과이다. 사람은 이제 이를 통해 인체의 순전히 자연스러운 기능을 정확하게 계산할 수 있다. 그가 또한 거짓 정보를 제공할 필요가 없지만, 그럴지라도 그의 두뇌의 중심의 힘으로 순전히 인간적인 문제나 이 땅의 문제만을 해결할 것이다. 왜냐하면 이 능력이 창조주 하나님에 의해 그에게 주어졌기 때문이다.

그러나 해결해야 할 큰 문제가 있는 곳에서, 즉 모든 사람에게 수수께끼가 있는 곳에는 인간의 이성은 아무 일도 할 수 없고, 모든 인체의 기능으로 충분하지 않을 것이다. 인간의 과학이 생각할 수 있는 최대의 노력을 할 수 있다. 인간의 과학은 영의 영역에 전혀 도달할 수 없다. 인간의 과학은 인간의 성질에 대한 모든 아주 지혜로운 설명이, 그 설명에 따르면 모든 사람이 같은 성정을 가져야만 한다는 데서, 효력이 없음을 깨달아야만 하게 될 것이다. 왜냐하면 모든 사람이 생물학적으로 똑같이 창조되었기 때문이다. 과학자들은 작은 차이가 서로 다른 생각과 느낌에 대한 원인으로 여기기를 원한다. 그러나 이를 가지고 전적으로 다르게 나타나는 사람의 능력에 관해 전혀 설명할 수 없다. 전적으로 다른 사람의 능력에 관한 분명한 증거가 있다. 그러나 사람들에게 나타나는 서로 다른 역사에 비할 정도로 육체나 생물적인 확실한 차이가 없다.

따라서 과학적인 모든 주장은 실제 입증할 수 있다. 그러나 사람이 물질세계에서 볼 수 있는 것과는 다르게 생각할 수 있고, 설명할 수 있다는 점을 고려하면, 사람의 생각의 내용에 대해 아직 완전한 설명을 찾지 못한다. 생각 자체는 단지 인간의 표현된 의지이다. 생각 자체는 단지 사람의 의지가 표현된 것이다. 다른 한편으로 의지는 삶에서 가장 중요한 요소이다. 의지가 일할 때, 삶이 비로소 이뤄진다. 그러므로 생각은 의지가 지시하는 모든 방향을 취하게 될 것이다.

이제 모든 영적인 삶과 생각을 육체적 기관이 지속해서 그 기능을 수행하는 것이고, 인간의 육체를 구성하는 데 필요한, 사람들이 지혜가 충만하게 분자라고 부르는, 작고, 가장 작은 구성 요소의 기계적 운동일 뿐이라고 간단하게 설명한다면, 이런 주장은 실제 거부할 수 없다. 그러나 이런 주장은 생각의 내용은 영의 힘이고, 육체의 성질과 같지 않는다는 두 번째 설명을 제외한 것이다. 왜냐하면 수백, 수천 명의 사람이 동일한 체질임을 증명할 수 있지만, 뇌의 활동이 같다는 것을 결코 증명할 수 없기 때문이다. 그럴지라도 모든 영적인 것을 거부하려고 하는, 지혜가 충만한 연구원들의 관점에 따르면, 뇌의 활동이 같아야만 한다.

그들은 사람들에게 특정한 생각을 강요하는 일에 결코 성공하지 못할 것이다. 그러므로 생각이 자유롭기 때문에 각각의 사람이 원하는 대로 영에 관심을 가지는 일을 맡겨둬야 한다. 그러나 인간의 생각이 신체적 체질에 의존되어 있다면, 말하자면 인간이 특정한 방식으로 생각하도록 강요를 받는다면, 맡겨두는 경우가 아니다. 왜냐하면 신체는 그들이 주장한 바에 의하면 그 구조에서 가장 내적이고 가장 미세한 세포의 조합과 조성에 근거한 규칙성에 따라 신체의 기능을 행사하기 때문이다.

생각의 활동 자체는 실제 육체의 생명과 연관이 되어 있다. 그러나 단지 이러한 사고 활동을 사람에게 나타내기 위해, 육체의 생명에 필요한 정도로 연관되어 있다. 그러나 또한 이 땅의 삶이, 육체의 생명이 끝날지라도, 존재의 생각은 끝이 나지 않는다. 왜냐하면 생각하는 데 육체의 기능이 절대적으로 필요하지 않기 때문이다. 그러면 비로소 사람이 영적인 내용이 육체와 육체의 성질에 어느 정도 의존되어 있는지 이해할 수 있게 될 것이고, 세상 연구자들의 오류를 깨달을 것이다.

아멘

Activiteit van de gedachten – Geestelijk goed is geestelijke kracht

Geef dus gehoor aan de stem die in jou klinkt. Dat wat de menselijke wijsheid onderzoekt, zijn aardse geestelijke goederen. Dat wil zeggen, dat door lichamelijke werking een resultaat tot stand gebracht wordt, dat ook wel aan krachtstroming toe te schrijven is. Echter in puur materialistische zin. De toevloed van kracht wordt enkel en alleen voor het lichaam gebruikt. Het geldt dus de pure materie. Het stimuleert als het ware de lichamelijke activiteit van de organen. Ze voeren de hun toegewezen taak uit en, omdat dus geen enkel geestelijk motief de drijfveer is, omdat het onderzoek enkel en alleen om natuurlijke gebeurtenissen handelt, zal het resultaat ook van dezelfde soort zijn. Dus een puur verstandelijk overwogen, en daarom te bewijzen, resultaat. De mens zal nauwkeurig de puur natuurlijke functies van het menselijke lichaam kunnen berekenen. Het zal geen valse informatie hoeven te geven. Maar het zal echter steeds enkel zuiver menselijke of aardse vraagstukken oplossen op grond van zijn hersencentrum, want deze bekwaamheid werd hem door de goddelijke Schepper gegeven.

Maar waar het erom gaat de grote vraagstukken op te lossen, die voor elk mens raadselen zijn, daar zal het menselijke verstand niets uitrichten en zullen alle lichamelijke functies ontoereikend zijn. En de menselijke wetenschap kan de denkbaarste moeite doen, ze heeft echter geen enkele toegang tot het geestelijke gebied. Ze zal moeten beseffen, dat alle nog zo wijze verklaringen over de aard van de mens gebrekkig zijn, gezien het feit dat elk mens toch dezelfde aanleg zou moeten hebben. Dat alle mensen organisch hetzelfde geschapen zijn en dat het kleinste verschil, die de wetenschappers als oorzaak van het verschillende denken en gevoelsleven graag voor zou willen stellen, nu eenmaal geen houvast geeft voor de volledig verschillende bekwaamheden van de mensen. Dat voor laatstgenoemde duidelijke bewijzen voorhanden zijn, maar dat het grote verschil, lichamelijk en organisch, tussen de mensen niet in die mate bestaat, zoals de effecten zich bij de verschillende mensen openbaren.

En zo blijft te overdenken, dat wetenschappelijk wel alle beweringen aangetoond kunnen worden, maar dat het gedachtengoed van de mens nog geen volledige verklaring gevonden heeft, als er rekening mee gehouden wordt, dat de mens immers ook in staat is om anders te denken, dan alleen aan dat, wat er in de materiële wereld zichtbaar is en dus ook verklaarbaar is. Op zich is de gedachte de tot uitdrukking gebrachte wil van de mens. Opnieuw is de wil de belangrijkste factor in het leven. Als die werkzaam wordt, krijgt het leven pas gestalte. De gedachte zal daarom elke richting gaan, die de wil hem voorschrijft.

Wanneer al het geestelijke leven, het denken, zich op zo’n manier liet verklaren, dat de lichaamsorganen voortdurend hun functies verrichten, en dat deze functies slechts een mechanische uitoefening zijn van de kleine en kleinste componenten, die nodig zijn voor de constructie van het menselijk lichaam, die de mens dan zo vol wijsheid moleculen noemt, dan valt dit op zichzelf niet te ontkennen, maar het is altijd pas de tweede verklaring. Maar deze sluit evenwel niet uit, dat het gedachtengoed geestelijke kracht is, die niets met de aard van het lichaam te maken heeft. Want er kunnen honderden en duizenden mensen duidelijk hetzelfde lichamelijke gestel hebben en toch kan nooit dezelfde hersenactiviteit aangetoond worden, wat echter het geval zou moeten zijn volgens de opvatting van de wijze onderzoeker, die probeert om al het geestelijke te ontkennen.

Het zal nooit lukken om mensen tot een bepaalde gedachte te dwingen. En als het denken dus vrij is, moet het aan de individuele mens overgelaten zijn om zich naar believen met geestelijke zaken bezig te houden. Dit zou echter niet het geval zijn, wanneer het denken van de mens afhankelijk zou zijn van zijn lichamelijke gesteldheid. Wanneer de mens, bij wijze van spreken, tot een bepaald denken gedwongen zou zijn, omdat het lichaam, zogenaamd volgens een wetmatigheid, die in zijn constructie en vereniging op de meest innerlijke en fijnste cellen gebaseerd is, zijn functie uitoefent.

De werkzaamheid van de gedachten is op zich wel samenhangend met het eigenlijke leven van het lichaam, maar alleen in zoverre als het leven van het lichaam nodig is om deze werkzaamheid van de gedachten tegenover mensen te kunnen uiten. Maar als ook het aardse leven, het leven van het lichaam, ten einde is, dan zal het denken van het wezen niet ophouden, want de werking van het lichaam is daar niet absoluut voor nodig. En pas dan zal het voor de mensen begrijpelijk zijn in hoeverre geestelijk goed afhankelijk van het lichaam en diens gesteldheid is. En de wereldse onderzoekers zullen hun dwaling beseffen.

Amen