• Indietro

“Dove due o tre sono radunati nel Mio Nome.... ”

“Dove due o tre sono radunati nel Mio Nome, là Sono in mezzo a loro.... ”. Quale Promessa giace in queste Parole del Signore! Egli annuncia la Sua Presenza a coloro che dimorano insieme nel Nome di Gesù. Egli quindi vuole, che gli uomini si ritrovino e che pensino al Signore. Egli vuole, che si spronino reciprocamente alla fede, che si servano l’un l’altro e che parlino di Lui, che portino quindi Lui nel cuore ed il Suo Nome sulla bocca. Allora Egli vuole Essere con loro, anche se invisibilmente. Egli vuole, che sappiano della Sua Presenza, benché non Lo vedano. Così è la Volontà divina, che gli uomini si ritrovino in piccola cerchia, per sentire la Parola divina. Ma Egli ha aggiunto, due o tre. Gli uomini devono ricordare questo, che il Signore non ha pronunciato a caso queste Parole, devono ricordare, che anche in queste Parole giace un senso profondo. Una grande comunità di preghiera non può essere la Volontà di Dio, perché diventa un agire meccanico qualcosa, che dev’esser una profondissima vicissitudine interiore, perché dove sono radunati soltanto poche persone, là non ha luogo nulla di esteriore, e costoro penetrano più profondamente nella Parola divina, perché si comunicano reciprocamente le loro opinione e si sforzano anche seriamente di vivere secondo questa Parola. Questa buona volontà già attira Dio, per cui Egli rende felici i credenti con la Sua Presenza. Ma quando hanno luogo grandi comunità di preghiera, non è possibile nessuno scambio reciproco di pensieri. Ognuno segue i propri pensieri, e questi non si muovono sempre nel Regno spirituale. Gli uomini non si occupano sempre con delle questioni dell’Eternità, sovente sono anche di mentalità molto terrena. Perciò Dio non Sarà mai fra costoro, perché Egli E’ solamente là, dove tendono a Lui in tutta l’interiorità. Saranno solo pochi in una tale comunità, che hanno la seria volontà d’essere buoni, e perciò chiedono a Dio la Forza di poter eseguire la loro volontà. IL Signore renderà costoro felici. Ma non sono molti. La maggioranza adempiono soltanto un dovere e perciò sono più cristiani formali, e su di loro non può adempiersi la Promessa divina. Perciò gli uomini devono attenersi alla Parola divina, devono dimorare insieme in piccola cerchia e fortificarsi nella Parola di Dio, ma non devono mai credere, che a Dio compiaccia, quando un tale dimorare insieme viene preteso per dovere, cosa che esclude una profonda intima unione con il Signore, quando la volontà non è straordinariamente forte, in modo che l’uomo escluda tutte le impressione che lo toccano dall’esterno. Allora il Signore Sarà anche con lui. Ma chi assolve soltanto la semplice formalità, la sua fede non è viva, quindi non assegnerà nemmeno a quelle Parole il Significato che hanno davvero.

Amen

“Waar twee of drie in Mijn naam verzameld zijn”

Waar twee of drie in Mijn naam samen zijn, ben Ik in hun midden. Welke belofte is vervat in deze woorden van de Heer? Hij kondigt diegenen Zijn aanwezigheid aan die in de Naam van Jezus bij elkaar vertoeven. En dus wil Hij dat de mensen samenkomen en aan de Heer denken. Hij wil dat ze elkaar wederzijds aansporen om te geloven, dat ze elkaar behulpzaam zijn en over Hem spreken, dat ze Hem dus in hun hart dragen en Zijn naam in de mond hebben.

En dan wil Hij bij hen zijn, al is het ook onzichtbaar. Hij wil dat ze op de hoogte zijn van Zijn tegenwoordigheid, ofschoon ze Hem niet zien. En zo is het de goddelijke wil dat de mensen in kleine kring samenkomen om het goddelijke Woord te vernemen. Maar Hij voegt eraan toe: twee of drie. En de mensen moeten hier aan denken, dat de Heer deze woorden niet toevallig heeft gesproken. Ze moeten er aan denken dat ook deze woorden een diepe betekenis hebben.

Een grote gebedsgemeenschap kan niet volgens de wil van God zijn. Want er wordt iets tot een mechanisch handelen, wat een diepste innerlijke beleving moet zijn. Want waar maar weinig mensen bij elkaar zijn, daar vinden geen uiterlijkheden plaats. En deze dringen dieper binnen in het goddelijke Woord, omdat ze elkaar hun opvattingen meedelen en ook serieus hun best doen, te leven naar dit Woord. En deze goede wil trekt God al aan, om welke reden Hij met Zijn aanwezigheid de gelovigen gelukkig maakt.

Maar als er grote gebedsbijeenkomsten worden gehouden, is er geen wederzijdse uitwisseling van gedachten mogelijk. Ieder is voortdurend bezig met zijn eigen gedachten en deze houden zich niet steeds op in het geestelijke rijk. De mensen houden zich niet steeds bezig met eeuwigheidsvraagstukken. Ze zijn ook vaak erg aards gezind. En daarom zal God nooit onder diegenen vertoeven, want Hij is alleen maar daar, waar er in alle innigheid naar wordt gestreefd bij Hem te zijn.

En in zo’n gemeenschap zullen er slechts weinige zijn die de ernstige wil hebben goed te zijn en daarom God om kracht vragen om hun wil te kunnen realiseren. Deze zal de Heer gelukkig maken, maar het zijn er niet veel. De meesten vervullen alleen een plicht en zijn bijgevolg meer vormgelovig. En bij zulke mensen kan de goddelijke belofte nooit worden vervuld. En daarom moeten de mensen zich aan het goddelijke Woord houden.

Ze moeten in kleine kring bij elkaar vertoeven en zich sterken aan het Woord Gods. Maar ze moeten nimmer geloven dat het God welgevallig is, wanneer een dergelijk samen zijn plichtshalve wordt verlangd, wat diepe, innige verbondenheid met de Heer uitsluit wanneer de wil niet buitengewoon sterk is, zodat de mens alle indrukken die hem van buitenaf treffen, buiten beschouwing laat. Dan zal de Heer ook bij hem zijn. Maar bij wie enkel de vorm volstaat, diens geloof is niet levend. Dus zal hij ook die woorden niet de betekenis toekennen die deze woorden werkelijk hebben.

Amen