• Indietro

Pensieri - Paralleli

Prima della Creazione del mondo Era Dio, perché Lui E’ dall’Eternità, ed Egli Sarà in tutta l’Eternità. Questo Mistero rimarrà un Mistero, perché gli esseri la cui esistenza si svolge in mezzo al materiale, non possono afferrare ciò che è al di fuori della materia, quindi ne sono totalmente indipendenti. Ma la Creazione materiale è soltanto un piccolo regno delle entità, che hanno bisogno di cose diventate forma, per potersi di nuovo allineare al Regno spirituale. Questo non ha nessuna limitazione di spazio e tempo, è sempre ed ovunque, perché in lui c’E’ Dio, e Dio E’ sempre ed ovunque. L’unica spiegazione che sarebbe da dare a voi uomini è, di mettere il pensiero come parallelo, il pensiero che non è nulla di visibile e nulla di afferrabile e che costituisce la cosa più grande nell’esistenza umana. Che cosa sarebbe l’uomo senza pensare, un essere meccanico, che dovrebbe essere chiamato morto, malgrado l’attività esteriore. Il pensiero soltanto è il vivente nell’uomo, e malgrado ciò è qualcosa, per cui nemmeno l’uomo si può dare una spiegazione. L’uomo è diventato un essere libero per così dire solo attraverso la sua attività mentale, perché né la costrizione né l’influenza dall’esterno possono determinare il pensiero dell’uomo. Il pensiero è tutto il suo patrimonio, che non gli può mai essere tolto, perché il pensiero è qualcosa di spirituale, qualcosa che in sé non ha nulla a che fare con la materia, che perciò rimane anche sussistente, quando l’essere è diventato libero da ogni materia. L’uomo può quindi essere in mezzo alla materia e spegnere tutto in sé e dimorare nello spirituale, appena lascia libero corso ai suoi pensieri. Persino quando il pensiero si rivolge a cose terrene, rimane comunque qualcosa di spirituale, perché il pensiero in sé non è nulla di materiale, è Forza spirituale, che viene soltanto utilizzata male. Appena ora un uomo, non impressionato dal suo ambiente terreno materiale, lascia fluttuare i pensieri, non importa dove, l’essenziale nell’uomo si muove nel Regno spirituale, e quindi ora sarà comprensibile, che tutto il materiale, tutto il visibile, può scomparire e rimanere comunque ciò che è reale, che l’entità pensante non ha bisogno di nessun ambiente materiale, che è soltanto importante a quale meta si rivolge il pensare dell’essere. Luce può essere percepita solo come Luce, dove l’oscurità è il contrario, l’oscurità verrà riconosciuta di nuovo soltanto come stato tormentoso, e dove viene offerta la Luce, dev’essere riconosciuta per spingere l’essere all’attività o alla resistenza.

Gedachte – Iets dergelijks

God was er vóór de schepping van de wereld, want Hij is van eeuwigheid af en Hij zal er tot in alle eeuwigheid zijn. Dit mysterie zal voor de mens een mysterie blijven, want wezens, wier bestaan zich te midden van het materiële afspeelt, kunnen niet begrijpen wat er zich buiten het materiële afspeelt, dus volledig onafhankelijk hiervan. Maar de materiële schepping is slechts een klein rijk van wezens, die vorm geworden dingen nodig hebben om zich weer aan het geestelijke rijk aan te kunnen passen. Het geestelijke rijk wordt echter niet begrensd door ruimte en tijd. Het is er altijd en overal, want hierin zit God en God is er altijd en overal.

De enige verklaring die jullie mensen te geven zou zijn, is de gedachte als iets dergelijks voor te stellen. De gedachte, die niet zichtbaar en niet tastbaar is en toch het grootste in het menselijke bestaan is. Wat zou de mens zonder denken zijn? Een machine-achtig wezen, dat ondanks uiterlijke activiteiten dood genoemd zou moeten worden. De gedachte is pas het levende in de mens en toch is het iets, waar de mens zich ook geen verklaring voor kan geven.

De mens is als het ware door de activiteiten van zijn gedachten pas een vrij wezen geworden, want noch dwang, noch invloed van buiten kunnen de gedachten van de mens bepalen. De gedachte is van hem alleen. Het kan hem nooit afgenomen worden, want de gedachte is iets geestelijks. Iets wat niets van doen heeft met de materie op zich, wat daarom ook blijft, wanneer het wezen vrijgekomen is uit deze materie.

De mens kan dus te midden van de materie zijn en toch alles om zich heen uitschakelen en in het geestelijke vertoeven, zodra hij zijn gedachten de vrije loop laat. Zelfs wanneer de gedachte zich op aardse dingen richt, blijft het toch iets geestelijks, want de gedachte op zich is niet iets materieels. Het is geestelijke kracht, die alleen verkeerd gebruikt wordt.

Zodra de mens, niet onder de indruk van zijn aards materiële omgeving, de gedachten laat zweven, om het even waarheen, beweegt het wezenlijke in de mens zich in het geestelijke rijk. En zo zal het nu begrijpelijk zijn, dat al het materiële, al het zichtbare kan verdwijnen en het eigenlijke toch blijft bestaan. Dat het denkende wezenlijke geen materiële omgeving nodig heeft. Dat alleen maar van belang is op welk doel het denken van het wezen zich richt.

Amen