• Indietro

La sostanza grossolana – La forma – La sostanza

La grossolana materializzazione di sostanze spirituali primordiali non potrà essere evitata finché è necessaria una forma esteriore, per costringere lo spirituale al servire in questa forma. Lo spirituale nello stato non legato è anche un essere libero che può disporre di sé stesso. Ma appena questo spirituale è avvolto da un involucro, viene impedito nella sua auto determinazione. Viene legato appunto tramite un involucro sostanziale, che ora deve vincere in un determinato tempo per diventarne di nuovo libero. Tutto il materiale intorno alla sostanza spirituale è dello spirituale raddensato, quindi in sé per così dire sostanza spirituale, cioè proceduto dal Potere che ha creato tutto ma che è diventato forma attraverso la Volontà divina, che deve ospitare in sé dello spirituale immaturo. Perché tutto ciò che è proceduto da Dio, è sostanza spirituale, soltanto il grado di maturità di questa sostanza è diverso, quindi c’è da fare una differenza fra lo spirituale che si trova nella forma e lo spirituale che è diventato forma. Lo spirituale nella forma è già progredito nello sviluppo attraverso la Volontà divina tanto da poter cambiare sovente il soggiorno nelle differenti forme, mentre lo spirituale che è diventato forma, si trova ancora all’inizio del suo sviluppo verso l’Alto. Lo spirituale non ancora sviluppato rende ora possibile allo spirituale già più maturo ad adempiere il compito a lui posto. Con ciò serve quindi a questo spirituale, aiutando anche lui di servire. E così tutto nella Creazione progredisce nel suo sviluppo. La materia grossolana sembra peritura all’uomo, ma nella sua sostanza tanto meno peritura come lo spirituale, che è racchiuso dall’involucro materiale. Perché solo apparentemente si decompone nel nulla, ma in realtà si dissolve soltanto nella sua sostanza, fin dove ha adempiuto il suo compito. Questo discerne quindi la fuga dello spirituale dalla forma ed un dissipare della forma stessa. Lo spirituale liberato dalla forma si cerca un nuovo involucro secondo lo stato di maturità, mentre la forma stessa si dissolve nella sua sostanza ur ed è di nuovo l’elemento fuggitivo, finché si raddensa di nuovo in sé in una nuova forma mediante la Volontà di Dio. Il materiale grossolano quindi è perciò nient’altro che qualcosa di spirituale, che rispetto alla volontà di Dio diventa visibile per l’uomo terreno, che assume la forma, che Dio gli ha determinata e che rimane forma finché la Volontà divina ha bisogno di questa per lo sviluppo verso l’Alto dello spirituale che vi si trova racchiuso. La forma è visibile, finché lo spirituale non ha ancora ben risolto il suo compito, ma diventa invisibile, quando il compito è stato esaudito.

Amen

Grove materie – Vorm – Substantie

De grove materialisatie van oorspronkelijk geestelijke substantie is niet te vermijden, zolang er een uiterlijke vorm nodig is om het geestelijke in deze vorm tot dienen te dwingen. Het geestelijke is in ongebonden toestand ook een vrij wezen, dat over zichzelf beslissen kan. Zodra echter dit geestelijke met een omhulsel omgeven wordt, wordt het gehinderd in zijn zelfbeschikking. Het wordt juist door een stoffelijk omhulsel geboeid, die het nu binnen een bepaalde tijd moet overwinnen om daar weer uit bevrijd te worden.

Al het stoffelijke rond de geestelijke substantie is verdicht geestelijks, dus eveneens geestelijke substantie in zichzelf. Dat wil zeggen voortgekomen uit de alles scheppende macht, maar door goddelijke wil tot vorm geworden, die onrijp geestelijks in zich moet herbergen. Want alles, wat uit God voortgekomen is, is geestelijke substantie. Alleen de rijpheidsgraad van deze substantie is verschillend en zodoende valt er een onderscheid te maken tussen het zich in de vorm bevindend geestelijks en het geestelijke, dat tot vorm geworden is.

Het geestelijke in de vorm is door de goddelijke wil al zo ver ontwikkeld, dat het zijn verblijf in de verschillende vormen vaak af mag wisselen, terwijl het geestelijke, dat tot vorm geworden is nog aan het begin van zijn opwaartse ontwikkeling staat. Het nog onontwikkeld geestelijke maakt het nu het al rijper geestelijke mogelijk de hem opgelegde taak te vervullen. Dit geestelijke dient daardoor, doordat het ook hem helpt te dienen. En zo ontwikkelt zich alles in de schepping voorwaarts.

Het grove materiaal lijkt voor de mens vergankelijk, maar is in zijn substantie net zomin vergankelijk als het geestelijke, dat door het stoffelijke omhulsel omsloten is. Want het vergaat schijnbaar in het niets, maar maakt zich in werkelijkheid alleen maar los uit zijn substantie, wanneer het zijn eigenlijke opdracht vervuld heeft.

Men onderscheidt dus een vluchten van het geestelijke uit de vorm en een vervluchtigen van de vorm zelf. Het uit de vorm vrijgekomen geestelijke zoekt naar gelang haar staat van rijpheid een nieuw omhulsel, terwijl de vorm zelf zich oplost in haar oorspronkelijke substantie en net zo lang weer een vluchtig element is, tot het zich weer door Gods wil tot een nieuwe vorm verdicht.

De grove materie is dus dientengevolge niets anders dan iets geestelijks, dat overeenkomstig de wil van God voor de mensen op aarde zichtbaar wordt. Dat dus die vorm aanneemt, die God voor hem bestemd heeft en die zo lang vorm blijft, als de goddelijke wil deze nodig heeft voor het in de opwaartse ontwikkeling bevindend geestelijke. De vorm is zichtbaar, zolang het geestelijke zijn taak nog niet goed vervuld heeft, maar het wordt onzichtbaar, als de opdracht vervuld is.

Amen