• Indietro

L’illuminazione dello spirito - Il non-poter-pregare

Se gli uomini volessero immaginarsi che potrebbero risolvere ogni problema avvalendosi della Forza divina, l’illuminazione attraverso il Santo Spirito, e che tutti potrebbero mettersi nella situazione se ci tenessero a provare l’Agire dello Spirito divino. Serve soltanto la seria volontà, allora l’uomo adempirà tutte le condizioni che hanno per conseguenza l’illuminazione dello spirito. E perciò gli uomini non devono dare la colpa a Dio il Quale li lascia apparentemente camminare nell’oscurità dello spirito. E’ veramente la Sua Volontà portare la Luce all’umanità. Ma ai Suoi Sforzi viene sempre e continuamente opposto il rifiuto, e l’uomo non può essere messo nello stato spirituale luminoso per costrizione. Ma d’altra parte non è nemmeno possibile senza l’illuminazione interiore riconoscere Dio nel modo giusto, e così all’uomo non può essere dato né il chiarimento sul Suo Amore ed Onnipotenza né sul Suo Agire ed Operare nell’Opera di Creazione. L’uomo rimarrà ignaro finché non si affida nell’intima preghiera alla Forza, dalla Quale lui stesso è proceduto. Ma è assolutamente orribile l’effetto in fatto spirituale, se l’uomo non può più pregare. Per lui il cammino sulla Terra è senza successo, perché la sua propria forza non basta per lo sviluppo verso l’Alto dell’anima, e non si avvale della Forza divina. Ogni apparente successo nella vita è quindi l’apporto di forza dell’avversario, il quale sfrutta la disposizione d’animo dell’uomo, lo provvede ora a sua volta e deforma totalmente il suo pensare. Ora l’uomo non sarà più in grado di portarsi spiritualmente su un gradino più alto, perché per questo gli manca totalmente la volontà. Gli basta la sua vita terrena ed il suo esaudimento, usa tutta la forza ricevuta soltanto nel senso terreno e si sente interiormente molto superiore agli uomini sapienti, perché l’avversario rafforza la sua autostima e non fa sorgere in lui la sensazione di debolezza. Ed a tali uomini è difficile predicare il Vangelo, è difficile rendere loro chiaro il proprio pensare errato, perché malgrado la più profonda oscurità dello spirito credono di stare loro stessi nella Luce e nell’arroganza respingono ogni insegnamento. Solo un portentoso scuotimento del pensare avuto finora può ancora procurare un successo e questo può essere causato appunto solo attraverso straordinari avvenimenti, che lo portano nella miseria corporea più grande e lo costringono in certo qual modo ad invocare un Essere Supremo per l’Aiuto, se la distanza da Dio non è già così grande, che non possa più stabilire questo collegamento attraverso la preghiera. Costui è perduto; ma chi chiede l’Aiuto a Dio, può essere aiutato nella sua miseria spirituale e corporea.

Amen

Verlichting van de geest – Niet kunnen bidden

Wanneer de mensen zich voor zouden willen stellen, dat ze elk probleem op zouden kunnen lossen met gebruikmaking van goddelijke kracht, de verlichting door de heilige geest, en dat ze zich allemaal in die toestand kunnen brengen, wanneer hen het eraan gelegen is om het werkzaam zijn van de goddelijke geest te beproeven. Alleen de ernstige wil is nodig, dan zal de mens aan alle voorwaarden voldoen, welke de verlichting van zijn geest tot gevolg hebben.

En daarom moeten de mensen niet God de schuld geven, Die hen zogenaamd in de duisternis van de geest laat gaan. Het is werkelijk Zijn wil om de mensheid het licht te brengen, maar tegen Zijn inspanningen wordt voortdurend weerstand geboden en de mens kan niet gedwongen in de lichte geestelijke staat gebracht worden. Maar anderzijds is het ook niet mogelijk om zonder die innerlijke verlichting God goed te herkennen en zodoende kan de mens noch opheldering gegeven worden over Diens liefde en almacht, noch over Zijn werkzaam zijn en heersen in het scheppingswerk.

En de mens zal onwetend blijven, zolang hij zich niet in een innig gebed aan de kracht overgeeft, waaruit hij zelf voortgekomen is. Maar de uitwerking is in geestelijk opzicht vreselijk als de mens niet meer bidden kan. De gang over de aarde blijft voor hem zonder resultaat, want zijn eigen kracht is niet voldoende voor de opwaartse ontwikkeling van de ziel en hij doet geen beroep op de goddelijke kracht.

Elk schijnbaar succes in het leven is dus de schenking van kracht van de tegenstander, die de instelling van de mensen gebruikt om hen nu van zijn kant te geven en hun denken nu volkomen te misvormen. Hij zal nu niet meer in staat zijn om zichzelf geestelijk op een hogere trede te brengen, want de wil daartoe ontbreekt hem volledig. Zijn aardse leven en de vervulling daarvan is voor hem voldoende. Hij gebruikt alle ontvangen kracht alleen in aardse zin en voelt zich innerlijk superieur boven de wetende mensen, want de tegenstander versterkt zijn gevoel van eigenwaarde en laat in hem geen gevoel van zwakte opkomen.

En het is moeilijk om het evangelie voor zulke mensen te prediken. Het is moeilijk om hun het verkeerde denken duidelijk te maken, omdat ze, ondanks de diepste duisternis van de geest, denken zelf in het licht te staan en in verwaandheid elke onderrichting afwijzen. Slechts een gewelddadige schok van het denken tot nu toe kan nog een succes opleveren en dit wordt met pijn en moeite alleen maar veroorzaakt door buitengewone gebeurtenissen, die hem in de grootste lichamelijk nood brengen en hem als het ware dwingen om een hoger wezen om hulp aan te roepen, wanneer de verwijdering van God niet al zo groot is, dat hij deze verbinding niet meer door het gebed tot stand kan brengen. Deze is verloren. Maar degene, die God nog om hulp vraagt, kan van zijn geestelijke en lichamelijke nood bevrijd worden.

Amen