• Indietro

L’infallibilità – Comandamenti di chiesa

Voi attribuite troppa importanza all’infallibilità del capo della chiesa, e vi sbagliate in questo enormemente. Perché non è nella Volontà di Dio, che la chiesa venga formata arbitrariamente da uomini, corrispondente alla volontà di questi uomini. Tutto quello che era buono per il mantenimento e la diffusione della Sua Dottrina, Gesù Cristo lo ha sottoposto sulla Terra ai Suoi discepoli. Egli ha reso la diffusione della Sua Dottrina dipendente dalla volontà del singolo, di accettarla o meno. Egli ha indicato precise linee di condotta, che valevano per ognuno, che voleva seguire la Sua Dottrina. Queste sono le Promesse che venivano rese dipendenti dall’adempimento di ciò che Gesù ha richiesto dagli uomini mediante la Sua Dottrina. Egli ha sempre lasciato intoccata la libera volontà dell’uomo. L’uomo doveva decidersi da sé stesso e senza costrizione esteriore ed adempiere così la Volontà di Dio. E Lui ha promesso per questo la Vita eterna. Con le Parole: “Io Sono la Via, la Verità e la Vita, Sono il giusto Mezzo e l’Adempimento, chi crede in Me, ha la Vita eterna”, Egli ha quindi preteso soltanto la fede in Sé e la Sua Parola. Il Suo Amore vuole dare qualcosa di inimmaginabilmente Magnifico, la Vita eterna. Ma per questo Egliha bisogno soltanto della fede e della volontà dell’uomo. Ma non è la Sua Volontà, di aggravare gli uomini, che camminano già in uno stato incatenato, con nuovi peccati. Chi crede veramente in Gesù e la Sua Parola, le sue catene verranno sciolte da Lui, ma chi non crede, è già abbastanza punito mediante il suo stato incatenato, perché in questo deve ancora rimanere per tempi inimmaginabili. Chi non bada ai dieci Comandamenti, che Dio Stesso ha dato agli uomini, chi li infrange, costui pecca, cioè, si ribella a Dio, Che è l’Amore Stesso, perché allora infrange il Comandamento dell’Amore. Allora egli non fa nulla per liberarsi dal suo stato, ma fa di tutto per peggiorarlo. Perché l’adempimento dei Comandamenti dell’Amore sono gli unici mezzi di salvezza, ma l’agire contrario, proprio l’opposto. La dottrina dell’infallibilità del capo della chiesa è diventata per gli uomini un nuovo legislatore, e con ciò i dieci Comandamenti rilasciati da Dio sono stati aumentati di altri, quindi, i nuovi comandamenti si sono, per modo di dire, aggiunti ai Comandamenti di Dio ed il non adempimento di questi comandamenti veniva pure timbrato come peccato, come l’agire contro i Comandamenti rilasciati da Dio Stesso. E questo è un errore di un effetto atroce. Perché ora gli uomini si caricano con ciò con azioni di un dovere assolutamente inutile, che però non hanno assolutamente nulla a che fare con il Comandamento dell’Amore per Dio ed il prossimo. Tutta la loro attenzione è ora rivolta solamente all’ottemperanza di questi comandamenti e la liberazione da presunti peccati. Questo è poi quasi tutto il lavoro sull’anima, che badano, di adempiere quei comandamenti rilasciati dagli uomini oppure di espiare la presunta colpa dell’infrazione. Ma non pensano alla terribile schiavitù della loro anima, che può essere liberata solamente mediante l’amore. Se questi comandamenti aggiunti dagli uomini fossero stati necessari, Gesù Cristo Stesso veramente li avrebbe dati sulla Terra, ed avrebbe predicato ai Suoi discepoli per primo l’adempimento di questi. Così gli uomini hanno cercato di migliorare arbitrariamente la Dottrina di Cristo, e non hanno temuto, di dare per questo da loro stessi l’Assenso divino, mentre si consideravano illuminati dallo Spirito Santo, ed ora in uno stato molto lontano da questo, rilasciavano delle disposizioni, che non potevano corrispondere alla Volontà di Dio, perché diminuiscono il senso di responsabilità nei confronti dei Comandamenti rilasciati da Dio. E questo attraverso il fatto che a questi nuovi comandamenti ora rilasciati veniva rivolta la massima attenzione, così grande, che oramai l’umanità li adempie in modo puramente meccanico e crede di seguire la Dottrina di Cristo, quando adempie i doveri che le sono imposti. Ora ogni uomo veramente illuminato da Dio è eletto, di fermare queste cattive condizioni, cioè, di scoprirle. Ma Dio non ha mai illuminato coloro che hanno dato tali comandamenti oppure li approvano. L’infallibilità del capo della chiesa è un’immagine sfigurata del Versamento dello Spirito Santo. Chi si trovava sotto l’Effetto dello Spirito Santo, avrà riconosciuto in ogni tempo l’errore di questa legislazione, ma un potere mondano-ecclesiastico ha impedito a questi la correzione di questo errore con gravi conseguenze. Perché questi comandamenti non sono nati dallo spirito d’amore, ai legislatori importava poco di alleggerire le anime che lottano nel loro lavoro dell’ultima liberazione, ma il motivo per la formazione di quei comandamenti era una brama di aumentare il potere e la volontà, di spingere gli uomini in un certo rapporto di dipendenza, dato che il non adempimento dei comandamenti veniva contemporaneamente considerato un grave peccato. Dei veri servi di Dio hanno sempre riconosciuto questa cattiva situazione ed hanno voluto opporvisi, ma la dottrina dell’infallibilità del capo della chiesa è già troppo profondamente radicata, per poter essere facilmente eliminata. E se ne potrà liberare solamente colui, che cerca la pura Verità, e che chiede a Dio Stesso, di ricevere lo spirito dell’illuminazione interiore.

Amen

Onfeilbaarheid - Kerkelijke geboden

U hecht te veel belang aan de onfeilbaarheid van het hoofd van de kerk (de Paus), en dat is van u een geweldige dwaling. Want het was niet GOD's plan dat de kerk door mensen eigenmachtig gevormd werd, volgens de wil van die mensen. Want alles wat voor het handhaven en het verbreiden van Zijn leer goed was, heeft JEZUS CHRISTUS op aarde Zijn discipelen Zelf uiteen gezet. HIJ heeft de verbreiding van Zijn leer afhankelijk gemaakt van de wil van ieder apart - haar wel of niet aan te nemen.

HIJ gaf nauwkeurige richtlijnen aan die geldig waren voor ieder die Zijn leer wilde aanhangen. En het zijn deze beloften die afhankelijk werden gesteld van het vervullen van dat, wat JEZUS door Zijn onderrichtingen van de mensen verlangde. HIJ liet altijd de vrije wil van de mensen onaangetast. Uit eigen beweging, zonder uiterlijke dwang moest de mens beslissen en zo GOD's Wil vervullen, en HIJ beloofde daarvoor het eeuwige Leven. Met de Woorden; IK ben de Weg, de Waarheid en het Leven, - IK ben het ware middel en de vervulling, - wie in MIJ gelooft die heeft het eeuwige Leven - vroeg HIJ dus alleen te geloven aan HEM en Zijn Woord.

Zijn Liefde wil geven, iets onvoorstelbaar heerlijks, het eeuwige Leven. Daartoe heeft HIJ alleen het geloof en de wil van de mensen nodig. Het is echter niet Zijn Wil, de mensen, die zich al in een gebonden toestand bevinden, nog met nieuwe zonden te belasten. Wie werkelijk in JEZUS en Zijn Woord gelooft, die zal door HEM ook van zijn ketenen bevrijd worden. Wie echter niet gelooft, die is door zijn staat van gekluisterd zijn reeds genoeg gestraft, want hij moet daarin nog ondenkbare tijden vertoeven,

Wie de tien geboden, die GOD Zelf aan de mensen gegeven heeft negeert, wie er zich tegen verzet, die zondigt, d.w.z. hij verweert zich tegen GOD, DIE de LIEFDE Zelf is - omdat hij dan tegen het gebod van de liefde in handelt. Hij doet dan niets om zich uit zijn toestand te bevrijden, maar alles om die te verergeren. Want de vervulling van de geboden der liefde is het enige verlossingsmiddel, het handelen in strijd daarmee is echter juist het tegendeel.

De leer van de onfeilbaarheid van het hoofd van de kerk echter, werd voor de mensen tot een nieuwe wetgever inzoverre, dat daardoor de tien geboden die door GOD gegeven zijn - met nog andere vermeerderd werden. Dat dus de nieuwe geboden zich a.h.w. bij de geboden van GOD aansloten en het niet vervullen ervan evenzo als zonde bestempeld werd, net zoals het handelen tegen de geboden in die GOD Zelf gegeven heeft. En dit is een dwaling met ’n verschrikkelijke uitwerking.

Want nu belasten de mensen zich met geheel onbelangrijke maar tot plicht opgelegde handelingen, die echter met het gebod van de liefde tot GOD en de naasten totaal niets te maken hebben. Hun gehele aandacht geldt alleen nog maar het onderhouden van deze geboden en het vrij worden van zogenaamde zonden. Dit is dan meestal hun gehele zielenarbeid, dat zij er op letten de door mensen gegeven geboden na te komen of - om voor de zogenaamde schuld van de overtreding te boeten. Maar om de vreselijke slavernij van hun ziel, die alleen door de liefde kan worden opgeheven, denken zij niet.

Als deze door de mensen toegevoegde geboden nodig geweest waren, dan had JEZUS CHRISTUS ze zeker Zelf op de aarde wel gegeven - en Zijn discipelen het vervullen ervan meteen in het begin gepreekt. Maar de mensen probeerden de leer van CHRISTUS eigenmachtig te verbeteren en zij schrokken er niet voor terug de goddelijke toestemming daartoe vanuit henzelf te verlenen, doordat zij zichzelf door de Heilige GEEST als verlicht beschouwden en nu in een toestand die daar nog ver van verwijderd was, voorschriften uitvaardigden die niet met GOD's Wil konden overeenkomen omdat ze het verantwoordelijkheidgevoel tegenover de geboden door GOD gegeven, aanzienlijk verkleinden. En dit door het feit, dat aan deze nieuw gegeven geboden nu de grootste aandacht werd geschonken, zo groot - dat de mensheid deze geboden voortaan helemaal mechanisch nakomt en meent de leer van CHRISTUS na te leven - als ze de haar opgelegde plichten vervult.

Nu is ieder waarlijk verlicht mens door GOD uitgekozen aan deze wantoestanden een halt toe te roepen, d.w.z: ze bloot te leggen. Nooit echter heeft GOD hen verlicht die deze geboden uitvaardigden of goedkeurden.

De onfeilbaarheid van het hoofd van de kerk is een verwrongen beeld van de uitstorting van de Heilige GEEST. Wie onder de invloed van de Heilige Geest stond, zal altijd het verkeerde van deze wetgeving hebben ingezien, maar wereldlijk kerkelijke macht verhinderde hun steeds het rechtzetten van deze dwaling, die zulke verstrekkende gevolgen had.

Want deze geboden werden niet vanuit een geest van liefde geboren. Het ging er de wetgevers minder om de worstelende zielen hun arbeid voor de uiteindelijke vrijwording te verlichten, maar het motief van het ontstaan van deze geboden was de zucht de eigen macht te vergroten - en de wil de mensen in een bepaalde afhankelijke positie te brengen, daar tegelijkertijd het niet nakomen van die geboden als zware zonde werd beschouwd.

Ware dienaren van GOD hebben steeds deze misstand ingezien en er tegenop willen treden. Maar de leer van de onfeilbaarheid van het hoofd van de kerk is al te diep geworteld, dan dat ze makkelijk uitgeroeid zou kunnen worden. Er zich van vrijmaken kan alleen nog hij - die de zuivere waarheid zoekt en die GOD Zelf erom vraagt, dat hij de innerlijke verlichting van geest verkrijgt.

Amen