• Indietro

Mondi di Soli – Il monte sputafuoco - Eruzioni

La grande Opera di Creazione è in sintonia anche con tutto il sistema solare. Se volete tener presente tutti i mondi di soli, vi si bloccherebbe davvero l’intelletto, perché queste sono delle dimensioni, che superano la capacità di pensare dell’uomo. Già la Terra con le sue dimensioni vi sembra più voluminosa di quanto potete accogliere intellettualmente. Ma la Terra è da chiamare solo minuscola, se la si volesse misurare nella grandezza dei più piccoli mondi di soli. Nell’infinito Cosmo però ci sono di nuovo innumerevoli di tali mondi di soli, che nuovamente nella loro misura, costituzione e genere deviano reciprocamente, ma nella loro destinazione finale servono tutti allo stesso scopo, nel costante sviluppo verso l’Alto delle entità che, sorte da Dio, si sono separate da Dio e Lo devono di nuovo trovare. Ogni corpo solare nell’infinito ingrandimento è una stessa Opera di Creazione come la Terra. Per pochi soltanto è comprensibile, che si possa confrontare il sole con un monte sputafuoco. Ma questo confronto diventa comprensibile solamente, se si pensa che il Creatore ha formato saggiamente anche l’interno della Terra di un tale monte, che degli esseri senza numero hanno questo come luogo di soggiorno, e che l’attività di questi esseri consiste a procurare illimitate eruzioni, attraverso le quali nuovamente tutta la costituzione del monte è esposta a continui cambiamenti, che nuovamente una parte degli esseri si può liberare del suo involucro e li si libera la via in altre regioni su ed al di sopra della Terra. Di conseguenza anche il Creatore permette tali eruzioni con piena Volontà, e chi perde la vita terrena attraverso tali procedimenti, la sua attività sulla Terra era limitata e va incontro ad un’altra possibilità di sviluppo. Nello stesso preciso modo sono anche i mondi di soli delle Creazioni, che il Signore ha messo nel Cosmo allo scopo di sempre nuovi corpi celesti sorgenti. Nel loro interiore infuriano insospettate Forze, che grazie alla loro potenza elementare lanciano continuamente parti dal loro interiore nel Cosmo, che là vengono di nuovo afferrati da esseri spirituali e di nuovo formati in corpi celesti totalmente liberi, attivi per sé e provvisti da esseri spirituali creatori con tutto ciò che serve di nuovo per delle creature che vi devono esistere. Ma ogni corpo celeste starà sempre in un certo collegamento con il sole, dal quale è proceduto. Precisamente come l’eruzione del monte sputafuoco ricade di nuovo sulla superficie della Terra grazie alla sua forza di gravità, così anche il corpo staccato dal sole rimarrà nell’ambito di questo sole attraverso la forza d’attrazione di questo sole, e verrà anche continuamente nutrito appunto da questo sole con luce e calore, senza i quali nessun corpo celeste potrebbe sussistere nel Cosmo. Solo la destinazione di ogni corpo celeste sarà differente, mentre attraverso sempre nuove condizioni di vita vengono anche sempre prodotti altri successi e così questi esseri spirituali hanno appunto bisogno di un tale luogo di soggiorno, che in una certa vista si devono ulteriormente sviluppare, quindi vengono indicati là dal Creatore del Cielo e della Terra sapendo ciò che manca loro. Il Cosmo è infinito, gli esseri spirituali innumerevoli, e così a tutti questi deve sempre di nuovo essere offerta l’occasione di raggiungere la meta posta loro. Perciò non credete che nel Cosmo esista solamente ciò che è visibile per i vostri occhi. Lo Spazio è infinito, infinita è la Potenza di Dio, ed infinito è il Suo Amore per le Sue creature. Perciò tutto è creato dall’Amore e dalla Potenza di Dio.

Amen

Zonnestelsels - Vuurspuwende berg - Uitbarstingen

Ook het gehele systeem van zonnestelsels stemt overeen met het grote scheppingswerk. Als jullie je alle zonnestelsels voor de geest willen halen, dan blijft jullie verstand werkelijk stilstaan, want dit zijn dimensies die het denkvermogen van de mens overstijgen. Reeds de aarde in haar afmetingen komt jullie wezenlijk omvangrijker voor dan jullie verstandelijk kunnen opnemen. Toch is de aarde maar minuscuul te noemen, als men aan haar de omvang van de kleinste zonnestelsels zou willen afmeten.

In het oneindige heelal zijn er wederom ontelbare van deze zonnestelsels die in hun omvang, hoedanigheid en aard weer van elkaar afwijken, maar in hun eindbestemming toch alle hetzelfde doel dienen: het voortdurend verder ontwikkelen van de wezens die uit God ontstaan zijn en zich van God losgemaakt hebben en opnieuw de weg naar God moeten vinden. Elk zonnelichaam is op oneindig grote schaal een gelijkaardig scheppingswerk als de aarde.

Het is maar voor weinigen begrijpelijk dat men de zon kan vergelijken met een vuurspuwende berg. Deze vergelijking zal echter pas duidelijk zijn, wanneer men bedenkt dat de Schepper ook het binnenste van zo’n berg wijselijk op zodanige manier gestalte heeft gegeven, zodat ontelbare wezens hierin verblijven en dat de werkzaamheid van deze wezens erin bestaat onbegrensde erupties tot stand te brengen waardoor wederom de gehele hoedanigheid van de berg aan voortdurende veranderingen onderhevig is. Zodoende kan een deel van de wezens zich van zijn onthulling ontdoen en de weg wordt voor hem vrij naar andere regionen op en boven de aarde.

Bijgevolg laat de Schepper zulke uitbarstingen met Zijn gehele wil toe. En wie door zulke gebeurtenissen zijn aardse leven verliest, diens werkzaamheid op aarde was begrensd en hij gaat een andere ontwikkelingsmogelijkheid tegemoet. Geheel op dezelfde wijze zijn ook de zonnestelsels scheppingen die de Heer in het heelal geplaatst heeft met de bedoeling steeds nieuwe wereldlichamen te laten ontstaan. Elke zon is voortdurend werkzaam. In haar innerlijk gaan ongekende krachten tekeer die door hun oerkracht voortdurend delen uit het binnenste het heelal in slingeren, die daar weer door geestelijke wezens gegrepen worden en tot volledig vrije, zelfwerkzame hemellichamen gevormd worden en door scheppende geestelijke wezens voorzien worden van alles wat wederom nuttig is voor de schepselen die erop zullen leven.

Elk van die hemellichamen zal echter steeds in een bepaalde samenhang staan met de zon waaruit het is voortgekomen. Net zoals dat wat de vuurspuwende berg uitwerpt, vanwege zijn zwaartekracht weer op het aardoppervlak valt, zo zal ook het lichaam dat uit de zon losgemaakt is, door de aantrekkingskracht van deze zon steeds binnen het bereik van deze zon blijven en zal het ook voortdurend door deze zon gevoed worden met licht en warmte, zonder welke geen enkel hemellichaam in het heelal zou kunnen bestaan.

Alleen zal de bestemming van elk hemellichaam verschillend zijn, doordat steeds andere levensvoorwaarden ook steeds andere resultaten veroorzaken. En precies de geestelijke wezens die zich in bepaald opzicht verder moeten ontwikkelen hebben zo’n verblijfplaats nodig en daarom worden ze er door de Schepper van hemel en aarde, die inzicht heeft in wat hun ontbreekt, naartoe gestuurd.

Het heelal is eindeloos. De geestelijke wezens zijn ontelbaar en er moet hun allen steeds weer de mogelijkheid geboden worden het doel dat hun gesteld is, te bereiken. Geloof daarom niet dat in het heelal alleen datgene bestaat wat voor jullie ogen zichtbaar is. De ruimte is eindeloos. Eindeloos is de macht van God en eindeloos is Zijn Liefde voor Zijn schepselen. Daarom is alles geschapen uit de Liefde en de macht van God.

Amen