• Back

ODAKLE JE DOŠLO ZLO?....

Vi ne možete odmjeriti do koje je nedokucive razdaljine jednom pali duh potonuo kao rezultat njegova protivljenja Meni, njegovu Bogu i Stvoritelju od vjecnosti. On Me poznavao, on je posjedovao jedno obilje svjetla koje je iskljucivalo svo pomanjkanje shvacanja.... kroz vjecnosti je on primio dokaz Moje Ljubavi i snage; on je znao da je bio proizašao od Mene, da Sam ga Ja bio stvorio; on je bio nezamislivo sretan primiti Moju snagu Ljubavi i on je iskoristio ovu snagu sukladno njegovoj volji, što je neprestano umnažalo njegovo blaženstvo.... A ipak, on Me napustio.... On se pobunio protiv Mene, odbacio Moju Ljubav i uronio u dubine bez dna.... On, kojeg Sam Ja jednom stvorio na Moju sliku, je postao Meni potpuno protivan.... I sada vi ljudi postavljate pitanje kako je to moglo biti moguce; naposlijetku, prvo bice, nositelj svjetla, je bio stvoren u svem savršenstvu, kako ništa nesavršeno ne može proizaci iz Mene.... Ovo pitanje može biti tako odgovoreno da savršenstvo ne poznaje nikakvog ogranicenja, nikakvog sputavanja; ono se bilo sposobno kretati u bilo kojem pravcu bez da je bilo sprijeceno to napraviti. Slobodna volja je jedan nužan dio savršenstva.... savršenstvo ukljucuje cinjenicu da sve ima ispravnu mjeru ali ovo takoder znaci da slobodna volja može prevazici zakonitu mjeru i da ce ispravna mjera na taj nacin biti opozvana.... Zakonski red je zakonska mjera u svim stvarima. Posljedicno tome, ako se slobodna volja odvrati od zakonske dimenzije, nastat ce nesklad, stanje, koje više nije podudarno Mojoj volji, Mojem vjecnom redu. Otud se nešto u pocetku Božansko, nešto, dobro, mijenja u nešto ne-Božansko.... u nešto Bogu protivno.... I ovo je prema tome pojam (shvacanje) ‘grijeha’.... U drugu ruku, mora biti moguce prekoraciti ‘zakonitu mjeru’, inace slobodna volja ne bi mogla postati aktivna, ali ona isto tako može itekako ostati unutar vjecnog reda. Prema tome je doista moguce da bice stvoreno od strane Mene može gajiti pogrešne misli i namjere buduci ono ima slobodnu volju.... ali nikada nije bilo pogurnut od strane Mene Osobno u pogrešno razmišljanje i htijenje, buduci bi to bilo nemoguce za Mene, najsavršenije Bice, ikada imati pogrešne misli, otud je tvrdnja pogrešna da je zlo takoder sastavni dio Mene (odnosi se na pogrešku u otkrovenju J.Lorbera).... Niti je bice koje Sam Ja postavio u vanjskom obliku imalo išta zlo u sebi kada Sam ga stvorio.... sve što je posjedovalo je bila ispravna (zakonska) mjera tako da ono nije moralo pasti....

Medutim, buduci su misli i namjere savršenog bica bile neogranicene, ono je takoder bilo sposobno prekoraciti ispravnu mjeru.... ono je bilo sposobno sebe pogubiti i iskoraciti iz vjecnog reda. Ali ova duhovna pomutnja bica se jedino mogla pojaviti kad se ono okrenulo od Mene, kada je sprijecilo Moju Rijec da odzvanja u njemu, jer Moja Rijec je bla nesposobna dati ili zahtjevati išta drugo osim savršenstva.... Moja Rijec ne bi nikada bila navela bice da napusti Moj vjecni red, ali jednom kada je veza sa Mnom postala oslabljena i bice više nije slušalo Moj glas, ono je bilo takoder sposobno razmišljati i željeti u pogrešnom pravcu, buduci je ova opcija bila otvorena za njega naracun njegove odluke volje. Ipak ‘grijeh’.... pogrešna volja.... je bila u svako vrijeme izvanjska od Mene, Ja Sam jedino uvijek mogao razmišljati i željeti u zakonskom redu. Ja Osobno Sam bio savršen, Ja Sam stvorio savršena bica i ova su ostala savršena onoliko dugo koliko su održala njihovu vezu sa Mnom, ali koju su oni takoder mogli prekinuti kao znak da su posjedovali slobodnu volju. Ali ova veza sa Mnom je jamcila ispravne namjere i misli.... razdvajanje od Mene je rezultiralo u pogrešnim sklonostima i mislima. Jer bice je ceznulo spram necega Meni izvanjskog.... Lucifer, nositelj svjetla, je sebe postavio na Moje mjesto, premda Me on prepoznao kao prvobitni izvor.... Bica koja su proizašla iz nas oboje su postavila Lucifera na Moje mjesto, premda su oni, takoder, posjedovali svjetlo shvacanja.... Otud su oni promišljeno izvršili razdvajanje i više se nisu kretali unutar ispravnog reda, oni više nisu posjedovali ispravnu mjeru, namjesto toga, sada je negativno prevladavalo.... dok je u zakonskom redu pozitivno prevladavalo. Drugim rijecima: savršenstvo je bilo izgubljeno i nešto nesavršeno je izronilo iz ove promjene volje, koja je sebe izrazila na negativan nacin i time udaljila sebe rastuce dalje. Nešto izvan Mene je takoder iskoracilo van zakonskog reda, buduci zakonski red može jedino biti u Meni, najsavršenijem Bicu, i buduci sve što se ne podudara sa ovim redom jeste zlo.... prema tome grijeh. I tako je odgovor na pitanje da li Ja nosim zlo u Meni sasvim jasan. Ništa zlo ne može postojati u Meni ili Ja ne bi bio savršen. I zlo je uvijek ono što istupi izvan ovog savršenstva i izokrece ispravnu mjeru, što time opoziva vjecni red, koji je temeljni princip Moje prirode. Medutim, kao dokaz njegove božanstvenosti Ja sam morao dati slobodnu volju svakom bicu, i ovo je trebalo imati opciju promijeniti sebe u bilo kojem pravcu.... I time je sâmo bice stvorilo zlo kada se ono pobunilo protiv Mene, kada je napustilo vjecni red, kada je ono željelo iskoristiti njegovu snagu negativno i raditi protiv Mene.... kada je sebe udaljilo od Mene. I poradi Mojeg konacnog cilja.... za Moje žive tvorevine da postanu ‘djeca’.... Ja nisam sprijecio bice, unatoc tome, ono je isto tako moglo ostati sa Mnom, ono nije trebalo postati grešno i pasti, ono je moglo dobrovoljno ostati savršeno i uživati najviše blaženstvo, unatoc tome, ono ga je dobrovoljno proigralo.

AMEN

De onde veio o mal? ....

Não podeis medir a distância abismal em que o espírito que caiu pela primeira vez se colocou através da sua oposição a Mim, seu Deus e Criador desde a eternidade. Ele reconheceu-me, ele estava numa plenitude de luz que excluía qualquer deficiência de reconhecimento.... ele recebeu a evidência do Meu amor e força através da eternidade; ele sabia que tinha vindo de Mim, que eu o tinha deixado levantar-se; ele era imensamente feliz em receber a Minha força de amor, e ele usou essa força de acordo com a sua vontade, que constantemente aumentava a sua felicidade.... e mesmo assim ele afastou-se de Me.... Ele se rebelou contra Mim, rejeitou Meu amor e mergulhou em profundezas sem fundo.... Ele tornou-se a Minha antítese, que uma vez criei em Minha imagem.... E agora vocês humanos perguntam como isso poderia ter sido possível, desde que o primeiro ser, o portador da luz, foi criado perfeito, já que nada imperfeito poderia emergir de Mim.... Esta pergunta só pode ser respondida de tal forma que a perfeição também não conhece nenhuma limitação, nenhuma restrição, que poderia se desdobrar em todas as direções sem ser dificultada. O livre arbítrio é uma parte essencial da perfeição.... A perfeição inclui que tudo tem uma medida justa, mas isso também significa que o livre arbítrio pode exceder a medida justa e que a ordem legal é, assim, anulada. A ordem legal é apenas uma medida em todas as coisas. Portanto, quando o livre arbítrio se afasta da medida justa, também ocorre uma desordem, um estado que já não concorda com a Minha vontade, com a Minha ordem eterna. Assim, algo originalmente divino, bom, muda para o ímpio.... em God-opposing.... E este, então, é o conceito de "pecado" .... Mas deve ser possível exceder a "medida justa", caso contrário o livre arbítrio não poderia ser posto em ação, mas poderia muito bem permanecer com a ordem eterna. Agora é certamente possível que um ser criado por Mim possa mover-se em pensamento errado e vontade porque possui essa liberdade de vontade.... mas nunca é empurrado para este pensamento errado e disposto por Mim mesmo, porque seria impossível para Mim, como o Ser mais perfeito, alguma vez ter um pensamento errado, portanto a afirmação de que Eu também tenho o mal dentro de Mim mesmo é errada.... Mesmo o ser que emergiu de Mim não tinha o mal em si mesmo quando o criei.... Tudo estava presente nela em justa medida, para que não tivesse de cair.... Mas como o pensamento e a vontade do perfeito era ilimitado, também podia ultrapassar a justa medida.... pode perder-se a si mesma e sair da ordem eterna.

(10.6.1960) Entretanto, essa confusão espiritual do ser só poderia ocorrer quando se afastasse de Mim, quando assim impedia que a Minha Palavra ressoasse nela, pois a Minha Palavra não podia dar e exigir nada mais do que a perfeição.... Minha Palavra nunca teria feito com que o ser deixasse Minha ordem eterna, mas assim que o vínculo Comigo foi solto e o ser não mais escutou Minha voz também foi capaz de pensar e querer na direção errada, porque esta possibilidade estava aberta a ele devido à sua decisão de vontade. No entanto o 'pecado' .... foi sempre a vontade errada.... fora de mim, que só poderia pensar e querer em uma ordem justa. Eu mesmo era perfeito, eu criei seres perfeitos e eles permaneceram perfeitos enquanto mantiveram a ligação comigo que, no entanto, também podiam liberar como sinal de que possuíam livre arbítrio. Mas o vínculo comigo garantiu a vontade certa e pensando.... o desapego de mim resultou em vontade e pensamento errados. Pois o ser estava agora a lutar por algo fora de Mim.... Lúcifer, o portador da luz, colocou-se em Meu lugar, embora me tenha reconhecido como a fonte original.... Os seres que surgiram de nós colocaram Lúcifer em Meu lugar, embora também tivessem a luz do conhecimento.... Por isso, eles levaram a cabo o desprendimento de Mim voluntariamente e agora já não estavam na ordem certa, a medida justa já não estava neles, mas a negativa agora predominava...., enquanto que na ordem justa predomina a positiva, ou também: a perfeição perdeu-se e algo imperfeito emergiu desta mudança de vontade que se expressou de forma negativa e assim se distanciou cada vez mais de Mim. Algo fora de Mim também saiu da ordem dos justos, porque só em Mim, como o Ser mais perfeito, pode ser a ordem dos justos e porque tudo o que não corresponde a esta ordem é mau.... isto é, sin.... é pecado. E assim a questão de saber se eu carrego o mal em Mim responde por si mesma. Nada de mal pode estar em mim, senão eu não seria perfeito. E o mal é sempre apenas o que sai dessa perfeição e perverte todas as medidas justas, derrubando assim a ordem eterna que é o princípio fundamental do Meu ser. Mas eu tive que dar a cada ser o livre arbítrio como prova de sua divindade, e isso deve ter a possibilidade de mudar em todas as direções.... E assim o próprio ser criou o mal quando apostatou de Mim, quando saiu da ordem eterna, quando quis usar negativamente a sua força para trabalhar contra Mim.... quando se distanciou de mim. E para o bem do Meu derradeiro objectivo.... que as Minhas criaturas se tornem 'crianças' .... Eu não impedia o ser espiritual, mas ele podia muito bem permanecer comigo, não precisava tornar-se pecador e cair, podia permanecer perfeito em livre arbítrio e gozar da felicidade suprema que, no entanto, tinha se rendido voluntariamente._>Amém