• Back

ZAKON VJEČNOGA REDA.... UTJELOVLJENA SVJETLOSNA BIĆA

Dan vam je jedan zakon unutar kojega se morate kretati u Božanskome redu tijekom vašeg zemaljskog života. Ako se držite toga zakona, onda vam je također zajamčeno vječno blaženstvo, i onda završavate zemaljski život kao Božanski preoblikovana bića, jer kada je Božanski red uzet u obzir to znači ništa drugo već da se biće formiralo u Ljubav, koja je znak Božanstva, stoga stvara bića što su nalik Bogu. Ovo je bio Božji cilj u stvaranju Njegovih bića, koja su doista proizašla iz Njega u najuzvišenijem savršenstvu, ali koja unatoč tome samo moraju još zadobiti najviši stupanj savršenstva, moraju sebe formirati kao bogove, ako trebaju doseći cilj kojega je Bog postavio nad svime što je stvorio od Sebe.

Jer bila je nužna jedna stvar koju su bića mogla koristiti: njihova slobodna volja, koja je tada, međutim, mogla također naginjati nasuprotno, koja ih je mogla potaknuti na pad u najdublji bezdan, što se potom također i dogodilo velikoj većini duša nastalih prije Prvoga Stvaranja. Morali su imati potpunu slobodu u usmjeravanju svoje volje. To što su je usmjerili u krivo, ipak ne čini nemogućim jednome doseći cilj, tj. postizanje deifikacije bića. Ali onda će najviši stupanj savršenstva morati biti dosegnut od strane samoga bića.

Najuzvišenija anđeoska bića još uvijek nisu postigli taj stupanj savršenstva, premda su još uvijek onakvi kakvi su proizašli iz ruku svojega Stvoritelja. No, nalaze se još uvijek u ovisnosti o volji Božjoj, koju svakako svojevoljno izvršavaju i time dokazuju njihovo savršenstvo. Unatoč tome, put kroz bezdan je nužan, i radi toga takva anđeoska bića također prolaze taj put kao ljudi na Zemlji s ciljem misije, koja je međutim iznimno teška i bolna i također rijetko spriječena sve do kraja, kao i zemaljski put drugih ljudi, ali očituje uvijek posebne znakove kao neuobičajene patnje ili udarce sudbine, koji gotovo ne izgledaju podnošljivima za druge.

Ali takav jedan put na Zemlji jest od najveće važnosti za razvoj bića, jer najviši stupanj savršenstva time može biti dostignut, koji upravo zahtjeva prolazak Zemljom. Svjetlosne duše ipak nemaju više dugačak put za proći da bi pristigli do njihova savršenstva, ali unatoč tome moraju proći put nesvjesni njihovog porijekla, i budući da imaju shvaćanje kao i svi drugi ljudi, često nezamislivo teško trpe svoju sudbinu, koju međutim sami preuzimaju na sebe u potpunoj svijesti, kada im pred očima biva prikazan zemaljski put prije utjelovljenja, jer oni su upoznati sa ciljem postizanja dijeteštva Božjeg, poznaju najuzvišeniji stupanj savršenstva kojemu moraju težiti i dostići ga sami u slobodnoj volji, kako im ne može biti poklonjen.

Kada bi sada neko biće tijekom zemaljskog života podbacilo, spriječila bi ga svjetlosna bića koja neprestano bdiju i raspršuju sile zla, što time žele tog čovjeka [[(svjetlosno biće) ]]staviti na ispit. Osim toga, žudnja za Bogom je u njima iznimno jaka, što pak također ima za posljedicu isto tako izuzetno jake napade, jer za one bi to bila najveća pobjeda da jedno čisto anđeosko biće natjeraju na pad tijekom zemaljskog života. Međutim, snaga Ljubavi u takvome biću je ipak neizmjerno jaka i stoga će se moći oduprijeti svakoj od takvih iskušenja, bez da postane žrtvom mračnoga svijeta. Jer i on će također crpiti snagu od Isusa Krista i moći će pružiti otpor u svakom trenutku, jer veza između jednog svjetlosnog bića i Isusa Krista nije se zaustavila niti onda kada je prvi utjelovljeni kao čovjek nosio zemaljski ogrtač. Ta duša je snažna i zadržava čvrstom vezu sa Njime, Koji je također prolazio Zemljom kako bi postigao krajnji cilj – deifikaciju s Bogom. I ta veza ga spašava od ponora, što ne bi bilo moguće bez Isusa Krista i Njegove snage, jer su iskušenja također ekstremno jaka koje princ tame priprema za jednu takvu utjelovljenu dušu. Ipak, svi njegovi pokušaju su neuspješni, jer Isus Krist ne dozvoljava da jedan Njegov brat iz Kraljevstva svjetla padne u ruke protivnika. I gotovo uvijek on završava svoj zemaljski put sa najuzvišenijim ciljem, sjedinjenjem s Bogom, i samo u vrlo rijetkim slučajevima može podlijegnuti kašnjenju, ali punina svjetlosti ne može mu biti smanjena, ona koju jedna takva duša nosi na Zemlji od samoga početka. U tom slučaju duši je dano na slobodu da ponovi svoj zemaljski put još jednom, iako se to događa uvijek samo u svrhu misije, a njezina sudbina na Zemlji uvijek će biti jedna ogromna patnja.

AMEN

Lei da Ordem Eterna.... Seres de Luz Incorporados....

Foi-lhe dada uma lei para que se mova em ordem divina durante a sua vida na Terra.... Se cumprirdes esta lei, a bem-aventurança eterna também vos é garantida, então terminareis a vossa vida terrena como seres divinamente moldados, porque cumprir a ordem divina nada mais significa do que moldar o ser em amor, que é o sinal da divindade, criando assim seres que são iguais a Deus. Este era o objetivo de Deus na criação dos Seus seres, que certamente surgiram dEle na mais alta perfeição, mas que, no entanto, primeiro tiveram que adquirir o mais alto grau de perfeição.... que eles mesmos tiveram que desenvolver-se em deuses se quisessem alcançar o objetivo que Deus tinha estabelecido para tudo criado por Ele. Uma coisa era necessária para que os seres pudessem usar seu livre-arbítrio, que poderia muito bem lutar pelo oposto, o que poderia tentá-los a cair nas profundezas mais profundas, que é o que aconteceu com grande parte dos espíritos originais criados. Eles tinham que ter total liberdade para onde dirigiam a sua vontade..... O facto de o terem dirigido erroneamente não torna impossível alcançar o último objectivo, a divinização do ser. Mas então o mais alto grau de perfeição foi alcançado pelo próprio ser. Os seres angélicos mais elevados ainda não atingiram esse grau de perfeição, embora ainda estejam como saíram da mão do seu Criador. Mas eles ainda estão dependentes da vontade de Deus, que certamente cumprem livremente e assim provam a sua perfeição..... No entanto, o caminho através do abismo é necessário e, portanto, tais seres angélicos também uma vez tomam o caminho como seres humanos através da terra com o propósito de uma missão que, no entanto, é extremamente difícil e dolorosa (18.8.1959) e que também raramente irá apenas até o fim como o caminho terreno de outras pessoas, mas sempre tem características especiais, tais como sofrimento incomum ou traços do destino que dificilmente parecem suportáveis para os outros. No entanto, tal caminho através da terra é da maior importância para o desenvolvimento do ser, pois o mais alto grau de perfeição pode ser alcançado através dele, o que requer precisamente um caminho através desta terra. É certo que as almas da luz já não têm um longo caminho a percorrer até a sua perfeição, mas no entanto têm de percorrer o caminho inconscientemente da sua natureza e, como se sentem como qualquer outro ser humano, muitas vezes carregam um fardo inconcebivelmente pesado da sua sorte, que no entanto assumem totalmente conscientemente quando o caminho terreno é colocado diante dos seus olhos antes da encarnação. Pois eles sabem do objetivo de alcançar a infância para Deus, sabem do mais alto grau de perfeição que devem lutar e alcançar de sua livre vontade, porque não pode ser dado a eles. O facto de um ser falhar durante a sua vida terrena é impedido pelos seres de luz que vigiam e afastam constantemente as forças malignas que querem tentar a sua mão para aquela pessoa. Além disso, o seu desejo de Deus é particularmente forte, o que, reconhecidamente, também resulta em tentações particularmente fortes, pois esse seria o seu maior triunfo, para trazer um espírito angélico puro a cair durante a vida terrena.... Mas a força do amor é também particularmente forte em tal pessoa, e esta será capaz de resistir a todas essas tentações sem se tornar uma vítima do mundo escuro. Pois também ele poderá tirar força de Jesus Cristo e resistir sempre, porque a ligação entre um espírito de luz e Jesus Cristo não cessa mesmo quando o primeiro, encarnado como ser humano, colocou sobre a veste terrena. A alma é forte e mantém o vínculo com Ele, que também atravessou a terra para alcançar o objetivo final da deificação.... deificação. E esse vínculo o protege da profundidade, o que certamente seria possível sem Jesus Cristo e Sua força, porque as tentações também são extremamente fortes, que o príncipe do submundo prepara para uma alma tão encarnada. Mas todos os seus esforços são em vão, pois Jesus Cristo não permitirá que um irmão do reino da luz caia em suas mãos. E, em grande parte, o curso terrestre terminará com o objetivo mais elevado, a união com Deus, e só em raros casos pode ocorrer um atraso, mas ainda assim não reduz a abundância de luz que tal alma traz consigo à Terra no início. Mas então a alma está livre a qualquer momento para repetir o seu progresso terreno mais uma vez, mas isso só acontecerá com o propósito de uma missão, e uma abundância de sofrimento será sempre o seu destino na Terra...._>Amém