• Back

VAŽNOST/ZNAČENJE MOLITVE ZA PREMINULE....

Od najveće je važnosti znati o položaju/situaciji/stanju duša u onostranom carstvu, koje u svojoj nevolji spoznaju šta su propustile na zemlji, i trude se poboljšati svoju poziciju. Jedino njima se može pomoći putem svjetlosnih bića, jer pošto se i u duhovnom carstvu poštuje slobodna volja duše, svjetlosna bića ne mogu protiv nje ni djelovati da duše; dakle izbavljenje nevoljne duše prilično je teško, i često može trajati vječnostima dok se duša sama ne potrudi oko poboljšanja. Ali pogrešno je misliti kako se duši u mraku nikada ne nudi pomoć.... Carstvo svjetla se neprestano trudi unijeti svjetlo u tamu, ali gdje se srca zatvaraju, svjetlo gubi svoju silu/snagu, i tamo ostaje mračno kao i ranije/do tada. Dakle duše same određuju/uvjetuju svoje stanje, koji može biti tama, polutama/svitanje ili svjetlo.... one ga same uvjetuju putem svoje volje, koja mora biti usmjerena u pravcu svjetla, ako želi da joj bude svjetlije oko duše. Ali, ako je duša tako oslabljena ili se nalazi još skroz u rukama Božijeg protivnika, onda se ona sama vječno neće moći izdići iz te slabosti.... Ona ni ne zna ništa o božanskom izbavitelju Isusu Kristu tako da ga ni ne može pozvati u pomoć.... I ona bi dakle u svom nesretnom stanju ostala/istrajala vječno dugo, ako joj ne pristigne pomoć kroz molitvu ljudi.... Upravo ta molitva obično biva izostavljena/propuštena, jer se u njeno dejstvo i njenu neophodnost ne vjeruje. A ta molitva je upravo za onostrano carstvo značajan faktor, jer gdje biće samo više nije sposobno pomoći si, i gdje je Božija ljubav zakonski sputana/svezana kroz slobodnu volju duše, tamo se ljubav jednog čovjeka može uključiti kao posrednik, i njemu za ljubav Božja ljubav tada može postati aktivna i nesretnom biću dati snagu.... Zadnja odluka je doduše još uvijek na samoj duši, da li će i kako koristiti tu snagu koja joj tada kroz molitvu čovjeka pristiže. Ali ona tu molitvu osjeća kao dobročinstvo/dobro djelo, i ona počinje popuštati svoj raniji otpor, i u njoj postaje svjetlije, tako da počinje razmišljati, i time dolazi do njenog izbavljenja, samo ako ispravno koristi snagu (iz) molitve. Tada se mogu uključiti i svjetlosna bića, bez da nailaze na otpor. Dakle svaka veza duš­a tame sa svjetom svjetla ili sa Bogom je nemoguća, sve dok volja prije toga nije slomljena, volja koja se još nalazi u otvorenom otporu prema Bogu, bez kojeg duša ni ne bi bila u tami. Potreba koju svako biće u tami ima za boljim stanjem nije presudna, već ono prije toga mora spoznati uzrok svog bijednog stanja i potruditi se taj uzrok promijeniti, promijeniti se i težiti/žuditi za svjetlom svjetla radi, ne zbog blaženstva/sreće koje je s time povezano.... Biće mora spoznati svoju griješnost i mora htjeti riješiti se svojih grijeha, mora iz spoznaje kako u toj griješnosti nije dostojna Božje blizine žuditi za izbavljenjem, i mora se htjeti osloboditi grijeha i smrti, kako bi prišla bliže Bogu, za Kojim duša mora žudjeti.... što će zasiguno i biti slučaj, kad jednom prepozna/spozna svoju krivicu i prizna je pred Isusom Kristom, Koji će joj uvijek iznova pristupati, kako bi je potakao da Mu se u nevolji obrati.... Sama duša mora željeti/htjeti osloboditi se/izaći iz svog mučnog stanja, ali uvijek u dubokoj poniznosti i u spoznaji svojih grijeha. I to zahtjeva njenu promjenjenu volje, do koje ona može doći baš jedino putem molitve, jer duša sama je pre-slaba kada stupi u onostrano carstvo u stanju mraka. Tada ona putem molitve može primiti toliko snage, koju će ona onda sigurno koristiti na ispravan način, jer Božija ljubav nadasve rado nagrađuje ljubav ljudi koji se mole/zalažu za ispunjenjem njihovih molbi za pomoć nesretnoj duši u duhovnom carstvu u njenoj nevolji. Sama ljubav uklanja granice/barijere koje je Božija pravednost postavila i koje ne mogu proizvoljno biti porušene.... Ljubavi Božijoj su postavljena ograničenja putem volje same duše.... Dakle, gdje zakaže njihova volja, tu može da se založi/posrednični uključi ljubav čovjekova, i Bog će radi te ljubavi pomoći duši da se oslobodi iz njene nesretne pozicije.... jer Bog želi samo sreću svakom stvorenju, a ne njegovu propast....

Amen

Valor da intercessão para o outro mundo....

É de grande importância conhecer a situação das almas no reino do além que, na sua adversidade, reconhecem o que perderam na Terra e fazem um esforço para melhorar a sua situação. Só estes podem ser ajudados pelos seres de luz, porque, como o livre arbítrio das almas também é respeitado no reino espiritual, os seres de luz não podem influenciar as almas contra a sua vontade; assim, a redenção de uma alma ainda relutante será extremamente difícil e, muitas vezes, pode levar eternidades até que a alma faça um esforço para melhorar a si mesma. Mas agora é um conceito errado se se assumir que nunca se oferece ajuda às almas em escuridão.... O reino da luz tenta constantemente trazer a luz para as trevas, mas onde os corações se fecham a luz perde a sua luminosidade e lá permanece escuro como antes. Assim as almas determinam elas próprias o seu estado, que pode ser escuridão ou crepúsculo ou luz.... eles próprios o determinam através da sua vontade, que primeiro deve ser voltada para a luz, para que ela se torne mais brilhante em torno da alma. Mas se uma alma está tão enfraquecida ou mesmo completamente nas mãos do adversário de Deus, então ela não será eternamente capaz de se erguer dessa fraqueza sozinha. Nem sabe nada sobre o divino Redentor Jesus Cristo e, portanto, também não pode pedir ajuda a Ele.... E, portanto, permaneceria no seu estado miserável para a eternidade se não fosse ajudado pela intercessão das pessoas..... Precisamente esta intercessão é omitida na sua maioria porque as pessoas não acreditam no seu efeito e urgência. Mas a intercessão é um factor significativo especialmente para o reino do além, pois onde o próprio ser já não é capaz de se ajudar e o amor de Deus está legalmente vinculado pelo livre arbítrio da alma, o amor de uma pessoa pode intervir e, em nome do amor da pessoa, o amor de Deus pode agora tornar-se activo e dá-lo ao ser desafortunado sob a forma de fornecimento de força.... A decisão final ainda permanece com a própria alma sobre se e como ela usará a força que recebe por intercessão do ser humano. Mas sente esta força como uma bênção, e começa a relaxar a sua resistência anterior, e torna-se um pouco mais leve dentro de si para começar a pensar, e a sua redenção pode agora ter lugar se apenas usar correctamente a força da intercessão. Então os seres de luz também podem intervir sem encontrar resistência. Toda ligação das almas das trevas com o mundo da luz ou com Deus é, portanto, impossível enquanto a vontade não for quebrada antes, que ainda permanece em resistência aberta com Deus, caso contrário, o ser não estaria nas trevas. Pois não é decidido apenas pelo desejo de um estado melhor, que todos os seres em escuridão certamente terão, mas deve primeiro reconhecer a causa do seu estado miserável e fazer um esforço para mudar esta causa, para mudar a si mesmo e desejar a luz por causa da luz, e não por causa da felicidade associada.... O ser deve reconhecer a sua pecaminosidade e querer livrar-se dos seus pecados, deve desejar a redenção da realização de que, nesta pecaminosidade, não é digno da proximidade de Deus, e deve querer libertar-se do pecado e da morte para se aproximar de Deus, para quem a alma deve ansiar. o que será certamente o caso quando reconhecer a sua culpa e a confessar a Jesus Cristo, que se aproximará repetidamente a fim de fazer com que ele O invoque na sua angústia.... A alma deve querer encontrar a saída do seu estado de tormento, mas sempre com profunda humildade e na realização dos seus pecados. E isso requer a sua vontade transformada, que só pode alcançar tal mudança por intercessão, porque só a alma é demasiado fraca quando entra no reino do além em estado de escuridão. Então pode receber tanta força por intercessão que certamente usará da maneira correta, porque o amor de Deus é extremamente feliz em recompensar o amor das pessoas intercessoras com o cumprimento dos seus pedidos para ajudar uma alma infeliz no reino espiritual na sua adversidade. Só o amor remove barreiras que a justiça de Deus estabeleceu e que não podem ser derrubadas arbitrariamente.... O amor de Deus é limitado pela vontade da própria alma.... Assim, onde a vontade da alma falha, o amor substituto de uma pessoa pode intervir, e por causa desse amor Deus ajudará a alma a se libertar da sua situação infeliz...., pois Deus só quer a felicidade de cada ser, mas não a sua ruína...._>Amém