• Back

DA LI JE ŽIVOT NA ZEMLJI SAM PO SEBI CILJ ILI SREDSTVO DO CILJA....

Život ljudskog bića na Zemlji ne bi imao stvarnog razloga ako bi bio ništa drugo osim sam po sebi cilj .... Drugim riječima, vi ljudi bi našli teškim otkriti stvarni razlog za njega budući možete jasno vidjeti golemu razliku između ljudskih sudbina i neprestano bi ispitivali svrhu teškog, otužnog, jadnog života. Ipak mogli bi pronaći trenutan odgovor da ste gledali na život ne kao na cilj sam po sebi nego kao na sredstvo do cilja. Ako bi sudbina svake osobe bila ista, ako bi se život svakog ljudskog bića sastojao od sklada, nikakvih problema, zadovoljstava i svjetovne sreće, jedva se razlikujući od života drugih ljudi, onda bi vi zasigurno mogli vjerovati da nema nikakve dublje svrhe za zemaljski život osim samog (življenja) života. Ali čim vi ozbiljno promislite u svezi toga vi nećete biti zadovoljni sa ovim objašnjenjem.... vi ćete tražiti dublji razlog i sigurno ćete ga pronaći budući je jedino potrebno pitanje s vaše strane kako bi vam se dao odgovor. I sva ljudska bića bi sebe trebala pitati ovo pitanje.... jer doista ne ukazuje na inteligenciju ili razumsku aktivnost ako je osoba zadovoljena doživjeti život samo kao hir Stvoritelja. Svaka osoba koja za sebe tvrdi kako je inteligentna jedva da bi potrošila svoje vrijeme i napor stvarajući sasvim beskorisne stvari.... niti bi on sebe želio smatrati za jedno potpuno beskorisno stvorenje sa jedinom svrhom da sebe održava.... bez da je sposoban odrediti dužinu njegovog postojanja....

Da li je zemaljski život sam po sebi cilj ili sredstvo do cilja?.... Moglo bi biti vrlo korisno za nekoga kome nedostaje vjere postaviti ovo pitanje. Od vas ljudi se ni u kojem slučaju ne očekuje da imate slijepu vjeru, jer takva slijepa vjera nije od nikakve vrijednosti. Ali vi možete iskoristiti vašu inteligenciju, vi možete sagledati sa svih strana ono što se od vas zahtijeva vjerovati. Ozbiljna misao vas može voditi do prihvatljivog rezultata, i možete počivati sigurni da će takav mentalni napor biti blagoslovljen ako je primjenjen na stjecanje velikog uvida.... na znanje o onome što je i dalje skriveno od vas ljudi ali što ne treba ostati skriveno od vas. Otkriti svrhu zemaljskog života kao ljudskog bića je jedan takav uvid, budući spada u oblast nedokazivog, ali može unatoč tome biti nagrađujuće za osobu ako on to istinski želi. Jer čim on shvati da je ljudski život samo sredstvo do cilja, rastuće više pitanja će se pojaviti u njemu. On će pokušati otkriti istinsku svrhu i onda također postati svjestan njegovog vlastitog zadatka, on više neće biti zadovoljan time da jedino brine brigu oko zemaljskog života, on će naučiti gledati na sve kao odlučeno od strane svrhe.... I onda će pronaći i slijediti duhovni stav koji će ga kompletno zadovoljiti....

Svjestan život ljudskog bića jedino započinje kada on razumije svrhu zemaljskog života. Budući će onda njegove misli smjerati spram cilja kojeg će pokušati ostvariti. Jedino onda će on sam nastojati započeti poboljšavati njegovu dušu; jedino onda će zemaljske aktivnosti ići u pozadinu, premda će on također biti sposoban nadzirati njegov zemaljski život uz pomoć Boga, Koji će blagosloviti ovaj pristup životu i opetovano učiniti nove aspekte pristupačnim za njega što će ga nagnati razmišljati i voditi ga do uspona. Jedan zemaljski život u svjesnosti o svrsi nikada ne može biti življen uzalud; on mora rezultirati u duhovnom napretku, dok osoba koja gleda na život kao na cilj sam po sebi neće postići nikakvu duhovnu prednost. Čim je on voljan ljubiti, pitanja u svezi stvarne svrhe života na Zemlji će se također pojaviti i onda će se njegovo razmišljanje također promijeniti. Međutim, ako je on nevoljan ljubiti.... što je obično slučaj sa onima koji još nisu prepoznali svrhu života.... ne može se govoriti o višem razvoju, čovjekova duša ostaje kakva je bila na početku njegovog utjelovljenja, život na Zemlji će biti uzaludan i onda će ogroman blagoslov, koji je mogao rezultirati u najvećoj nagradi, biti izgubljen.... Ali svako ljudsko biće može doći do shvaćanja da on živi na Zemlji za svrhu budući svako ljudsko biće ima sposobnost razmišljati, budući on može uspoređivati mišljenja i prema tome je sposoban formirati njegovo vlastito mišljenje.

A pri ozbiljnom promišljanju on bi definitivno došao do tog uvida, budući može prepoznati izvjesnu svrhu zakonskog reda unutar stvaranja koju bi također trebao primjeniti na sebe samog.... ili bi imao vrlo ograničen kapacitet razmišljanja, jedan stav koji bi se teško mogao nazvati inteligentnim. Ljudsko biće može doći do shvaćanja kako postoji svrha zemaljskog života ili se on ne bi mogao smatrati odgovornim za to kako je iskoristio ovaj zemaljski život. Ljudi koji ne žele prepoznati svrhu zemaljskog života u stvari niječu ovu odgovornost, ali dovoljno dokaza u prirodnom stvaranju može biti pronađeno da se nijedan prirodan zakon, nijedan Božanski red, ne može prekršiti bez posljedica. Stoga ljudsko biće može također prihvatiti izvjestan red za sebe samog; on također mora osjetiti dio ovog zakona reda. Stoga on ne može samovoljno oblikovati njegov život bez ikakve odgovornosti spram Boga, Koji je stvorio sve, nego on treba pokušati poduprijeti zakon Božanskog reda. On treba priznati Zakonodavca, i onda će se on također osjećati odgovornim ovom Zakonodavcu. Ako ovaj Zakonodavac nije priznat, onda se ljudsko biće neće osjećati odgovornim Gospodaru; onda je on sasvim jasno i dalje u vlasti Bogu-protivne sile, koja uvijek nastoji utjecati na osobu tako da njegov zemaljski život neće biti od koristi, da bilo koje vjerovanje u svrhu i cilj zemaljskog života iščezava, tako da ga ova sila može iznova čvrsto držati jedno beskrajno dugo vrijeme.

AMEN

Inzicht in het doel van het aardse bestaan

Het gaan over de aarde als mens zou geen juiste beweegreden hebben wanneer het slechts voor eigen doeleinden was. Of, het zou u, mensen moeilijk vallen daarvoor een goede oorzaak te vinden, omdat u al te duidelijk de grote verscheidenheid bemerkt van de menselijke lotgevallen. Steeds weer zou de vraag in u opkomen, welk doel is er in een verdrietig, armzalig en kommervol leven? Maar u kunt dadelijk een antwoord vinden wanneer u het leven niet als doel zelf beschouwt, maar als middel tot dat doel.

Was een ieder's aards lot gelijk en zou een ieder's leven als mens uit harmonie, zorgeloosheid, vreugde en aards geluk bestaan, d.w.z. weinig onderscheid hebben met het leven van de medemensen, dan zou u wel geloven kunnen dat het aardse bestaan geen hoger einddoel had dan het leven zelf. Maar zodra u hier ernstig over nadenkt zult u niet met zo'n verklaring tevreden zijn. U zult naar een diepere reden zoeken en zeker ook vinden, omdat er slechts een vraag uwerzijds voor nodig is om u daarop een antwoord te geven.

En deze vraag moesten zich alle mensen stellen, want het getuigt waarlijk niet van wijsheid of van goede denkvaardigheid wanneer een mens zich tevreden stelt met "slechts als een scheppingsgril" door het leven te gaan. En eenieder mens die er aanspraak op maakt intelligent te zijn zou zeker zijn tijd en kracht niet aanwenden om dingen te doen ontstaan, die volkomen doelloos zijn. En hij zou zich zelf ook niet als een geheel nutteloos schepsel.willen beschouwen dat alleen tot doel heeft zichzelf in stand te houden, maar zelf daarbij niet de duur van zijn bestaan bepalen kan. Is het aardse leven een doel op zichzelf of is het een middel tot het doel? Deze vraag bij zichzelf op te werpen kan van groot belang zijn voor hem die niet geloven kan. Er wordt in geen geval van u, mensen gevraagd blindelings te geloven, want dat soort blindgeloof heeft geen waarde. Maar u kunt uw verstand gebruiken en u kunt van alle kanten bezien wat van u verwacht wordt te geloven. En u kunt door nadenken tot een resultaat komen dat u aanneembaar lijkt. U kunt er zeker van zijn dat zulk een gedachtenarbeid ook gezegend zal worden, wanneer het gaat om een dieper inzicht, om het weten van hetgeen voor u mensen nog verborgen is maar toch niet verborgen moet blijven.

En het doel van het aardse bestaan als mens te doorgronden is zulk een kennis, want zij behoort tot het gebied van het onbewijsbare en kan toch de mens gelukkig maken als het de mens ernst is deze kennis te bezitten. Want steeds meer vragen zullen dan in de mens opkomen, zodra het hem duidelijk geworden is dat het leven als mens alleen een middel tot het doel is. Want dan zal hij ook het ware doel zoeken te doorgronden en dan ook zijn opdracht inzien. Hij zal zich niet meer tevredenstellen met slechts de zorgen van het aardse leven, hij zal veel meer het gebeuren en beleven leren beschouwen als noodzakelijk voor het doel, en nu ook een geestelijke houding vinden en uitwerken die hem bovenmate zal bevredigen.

23 maart. Met het inzicht van het aardse levensdoel begint pas het bewuste leven van de mens, want nu pas zal zijn denken gericht worden op een doel dat hij probeert te bereiken. Nu pas legt de mens zelf de hand aan het werk zielearbeid uit te voeren. Nu pas worden de aardse belangen op de achtergrond geschoven, ofschoon hij ook zijn aardse leven meester kan worden met de hulp van GOD, DIE zo’n instelling tot het leven zal zegenen.

HIJ zal voor hem steeds nieuwe aspecten ontsluiten die zijn gedachten bezig houden en hem hogerop leiden, want een doelbewust leven kan nooit tevergeefs geleefd zijn en zal ook een geestelijk resultaat opleveren. Terwijl een mens voor wie het leven alleen eigen doeleinden heeft geen enkel succes zal behalen. Wanneer hij echter gewillig is de liefde te beoefenen, dan zullen in hem vanzelf vragen oprijzen over het doel van zijn aards bestaan, en dat heeft dan ook een verandering van zijn denken tengevolge. Ontbreekt echter de wil om te werken in liefde, wat meestal het geval is bij degenen die het doel van hun aards bestaan nog niet hebben ingezien, dan kan er van een opwaartse ontwikkeling geenszins gesproken worden. Dan blijft de gesteldheid van de ziel van de mens zoals die was in het begin van haar belichaming, en dan is een grote genadegift verspeeld die hem het grootste succes had kunnen opleveren, want het leven op de aarde werd geheel vergeefs afgelegd.

Maar het is voor ieder mens mogelijk tot dit inzicht te komen dat hij terwille van een doel de weg over de aarde gaat, want ieder mens is in staat te denken en kan zijn gedachten tegen elkaar afwegen, zodat hij bekwaam is om erover te oordelen. Hij zou bij ernstig nadenken zeker tot inzicht komen, omdat hij in de natuurschepping ook een zekere doelmatigheid in de vastgestelde orde kan erkennen. En die hij ook als hoogst ontwikkeld scheppingswerk, zeker op zichzelf zou moeten toepassen, anders zou hem waarlijk een zeer beperkt denken eigen zijn, een opvatting die niet kenmerkend is voor verstand.

De mens kan dus wel tot het inzicht komen van zijn aardse levensdoel, anders zou van hem geen veranwoording gevraagd kunnen worden hoe hij zijn aards bestaan benut heeft. Zo'n verantwoording wordt weliswaar door de mensen die geen doel erkennen willen ontkent, maar ook daarvoor zijn genoeg bewijzen in de schepping der natuur voorhanden, dat niet zonder gevolgen tegen de wetten der natuur en tegen de goddelijke ordening gezondigd kan worden. Daarom moet ook de mens zelf voor zich een zekere ordening laten gelden, en hij moet zichzelf betrokken voelen in deze wettelijke orde. Dus kan hij zijn leven niet willekeurig inrichten zonder enige verantwoording tegenover HEM, DIE alles heeft geschapen. Hij moet dus proberen zich aan de wet van de goddelijke orde aan te passen.

En hij moet ook een WETGEVER accepteren, want pas dan zal hij zich ook verantwoordelijk voelen tegenover die Wetgever. Wordt deze Wetgever echter niet geaccepteerd, dan voelt de mens zich vrij van verantwoording tegenover een HEER - en dan is hij nog zeer duidelijk in handen van de godvijandige macht. Want deze macht zal steeds proberen de mens te beïnvloeden, zo dat elk geloof aan een doel van het aardse levensbestaan verdwijnt. Ze wil hem weer voor zichzelf behouden voor eeuwig lange tijden.

Amen