• Back

OTVARANJE VRATA SRCA.... VEČERA

Tko svoja vrata zatvara i brani Mi ulazak, morat će gladovati [[ili ‘oskudijevati’]], jer jedino Ja mu mogu donijeti [[ono]] što je potrebno njegovoj duši. Vi ljudi vjerujete kako se svugdje možete snabdjeti jelom i pićem, hranom za vašu dušu, i ne mislite na to da samo Ja vašoj duši mogu dati pravu hranu i da se vi.... kud god išli.... uvijek u svezi s time morate obraćati Meni, dakle morate otvoriti vrata vašeg srca kako bi Ja Sâm mogao ući da vas nahranim.... A kad se tako obratite Osobno Meni, nema razlike gdje tu molbu Meni upućujete, jer Ja ću vas uvijek slušati/čuti i doći vam, gdje god (da) Me zvali. Nije da sam hranu i piće pohranio bilo gdje, kako biste se mogli snabdjeti bez da stupate u vezu sa Mnom.... Jedino iz Moje ruke moći ćete dobiti pravu hranu i pravo piće, od kojih vam duša može ozdraviti i osnažiti se za povratak u otadžbinu. I stoga moram Osobno ući kod vas/vama, morate Mi dobrovoljno otvoriti vrata i tada večerati zajedno sa Mnom, jer vas Ja Osobno želim nahraniti, jer Ja Osobno svakom pojedino pružam hranu koja mu je potrebna za ozdravljenje njegove duše.... Ja samo kucam na vrata vašeg srca, a vi ih sami morate otvoriti i pustiti Me u vaše srce. Što vam koristi ako se zasitite hranom koju nisam Ja Sâm pripremio za vas? Tada ćete se doduše osjećati dobro, ali iz hrane nećete moći izlučiti ono što vaša duša treba za izgradnju.... Ona će ostati mrtva ili oslabljena, osjećati će glad i žeđ, i neće joj ‘biti pomognuto’ u njenoj muci.... I to je sudbina dušâ koje se revno trude prodrti u ‘Božju riječ’, duša koje se neprestano zanimaju Božjom riječju i time samo opterećuju svoj razum pokušavajući pronaći smisao Božanske riječi studirajući je, a duše im pritome ostaju prazne. Oni dakle vjeruju kako hrane svoje duše, međutim samo njihov razum apsorbira nešto što oni nazivaju ‘kruhom s neba’, a što oni opet žele dijeliti svojim bližnjima/drugim ljudima. Oni sami će ostati prazni, što će reći: njihove duše će gladovati, i ni njihovi bližnji [[= ljudi kojima dijele]] neće imati koristi za svoje duše, ako prije toga sa Mnom ne bude uspostavljen iskreni odnos obraćajući se Meni da ih nahranim, ako prije toga nisu otvorena vrata kako bi Ja k njima mogao ući i pružiti im večeru....

Sve Moje riječi imale su duhovni smisao, međutim ljudi ga više ne poštuju. I kad sam Mojim učenicima rekao: ‘Uzmite i jedite, uzmite i pijte.... činite to u sjećanju na Mene’, duhovni smisao i ovih riječi uvijek je bio samo direktni spoj sa Mnom.... da Me se trebaju sjetiti kad god uzmu jelo i piće koje im duši služi kao hrana. Sâmo nuđenje kruha i vina duši koristi isto toliko malo kao i čitanje i slušanje Božanske riječi, ako se prije toga iskreno ne misli na Mene, čime dolazi do hranjenja duše putem Mene Samoga.... I nisu dovoljne samo prazne riječi kako bi Me se prizvalo.... Mora doći do zova u duhu i istini.... Vrata srca moraju biti otvorena za Mene i moram biti zamoljen da svratim/uđem.... I uistinu ću dijeliti jela i pića, što god koja duša treba.

Otvaranje vrata je dakle dobrovoljno obraćanje Meni, težnja za sjedinjenjem sa Mnom i molba za prijem darova milosti, priznavanje slabosti i duševne neimaštine, koja od Mene samoga želi biti okrijepljena, i kroz takva jedna otvorena vrata uistinu ću ući u srce, duši ću pružiti jelo i piće, i ona će ozdraviti/ojačati, ona će sazreti, doći će do života koji tada vječno više ne može izgubiti.

AMEN

Het openen van de deur van het hart - Avondmaal

Wie zijn deur sluit en Mij de toegang ontzegt, die zal gebrek moeten lijden. Want Ik alleen kan hem dat brengen wat zijn ziel nodig heeft. U mensen gelooft u overal te kunnen voorzien van spijs en drank, van de voeding voor uw ziel, en u denkt er niet aan dat alleen Ik de ziel de juiste voeding kan toedienen en dat u, waar u ook maar heen mag gaan, steeds Mij zelf daarom zult moeten vragen, dus de deur van uw hart zult moeten openen, opdat Ik zelf kan binnengaan om u te spijzigen. En wanneer u nu Mij zelf daarom vraagt, doet het er ook niet toe waar u deze vraag tot Mij zult richten, want Ik zal u altijd horen en tot u komen, waar u Mij ook maar roept. Het is niet zo dat Ik spijs en drank ergens heb opgeslagen opdat u zich nu zult kunnen bevoorraden zonder in verbinding met Mij zelf te treden.

Alleen uit mijn hand zult u de juiste spijs en drank kunnen ontvangen, waarmee uw ziel zich kan sterken en gezond worden voor uw pelgrimsweg naar het vaderland. En daarom moet Ik zelf bij u naar binnen kunnen gaan. U zult Mij bereidwillig de deur moeten openen en nu ook met Mij samen het avondmaal houden omdat Ik zelf u wil spijzigen, omdat Ik zelf ieder afzonderlijk het voedsel aanbied dat hij nodig heeft voor de genezing van zijn ziel. Ik klop alleen aan, aan de deur van uw hart, maar u zelf zult ze moeten opendoen en Mij binnen moeten laten in uw hart.

Wat baat het u dus, wanneer u zich aan een spijs verzadigt die Ik zelf niet voor u heb bereid? U zult u dan goed voelen maar aan de spijs niet de stoffen kunnen onttrekken die uw ziel nodig heeft tot wederopbouw. Ze zal dood blijven of verzwakt, ze zal honger en dorst ondervinden en er wordt haar geen hulp gebracht in haar nood. En dit is het lot van de zielen van diegenen die ijverig hun best doen in Gods woord binnen te dringen, die zich voortdurend met het woord Gods bezighouden en alleen hun verstand daarmee belasten, die langs studie de zin van het goddelijke woord trachten te doorgronden en wier zielen daarbij leeg weggaan. Ze geloven dus hun ziel te voeden en toch neemt alleen hun verstand iets op, wat ze als "brood des hemels" bestempelen, dat ze nu weer willen uitdelen aan hun medemensen. Zij zelf zullen leeg weggaan, dat wil zeggen: hun zielen zullen gebrek lijden en ook hun medemensen zullen niets kunnen ontvangen voor hun ziel, wanneer niet tevoren de innige band met Mij tot stand wordt gebracht en Ik zal worden gevraagd ze te spijzigen, wanneer niet tevoren de deur werd geopend, zodat Ik bij hen naar binnen kan gaan om hun het avondmaal aan te reiken.

Al mijn woorden hadden een geestelijke betekenis, die echter door de mensen niet meer wordt geacht. En wanneer Ik tot mijn leerlingen heb gezegd: "Neem aan en eet, neem aan en drink, doe dit tot mijn gedachtenis", zo was de geestelijke zin van deze woorden ook steeds alleen de rechtstreekse band met Mij, dat ze aan Mij zouden moeten denken zodra ze spijs en drank in ontvangst nemen die hun ziel tot voedsel dient. Het aanbieden van brood en wijn alleen baten de ziel net zo weinig als het lezen en horen van het goddelijke woord, wanneer niet tevoren innig aan Mij wordt gedacht en dus als het ware de spijziging van de ziel door Mij zelf geschiedt. En alleen lege woorden volstaan ook niet om Mij zelf dichterbij te roepen. Het moet een roepen zijn in geest en in waarheid.

De deur van het hart moet voor Mij geopend worden en Ik moet gevraagd worden om mijn intrede te doen. En Ik zal waarlijk uitdelen aan spijs en drank wat iedere ziel nodig heeft. Het openen van de deur is dus hetzelfde als het zich vrijwillig toekeren naar Mij, als het verlangen naar aaneensluiting met Mij en de vraag om schenking van genadegaven. Het is een bekentenis van de zwakte en behoeftigheid van de ziel die graag door Mij zelf gelaafd wil worden en door zo’n geopende deur zal Ik waarlijk het hart binnengaan. Ik zal de ziel spijs en drank aanreiken en ze zal gezond worden. Ze zal rijpen, ze zal tot leven komen, wat ze nu ook eeuwig niet meer verliezen kan.

Amen