• Back

GLAS SAVJESTI

Svatko u sebi krije/udomljuje tihog prekoritelja/savjetovatelja koji ga ne-primjetno/perceptibilno potstiče/nagoni ili upozorava ali sebe očituje tako blago (1 Kraljevi 19:12) da može lako biti ignoriran ako ljudsko biće ne obraća pažnju na njega. Ovaj unutarnji prekoritelj/savjetovatelj je također milost Božja, on je sredstvo pomoći korišteno od strane Božje ljubavi, poklon koji je dan svakoj osobi [[Rimljanima 2:12-15]] ali na kojeg se treba obratiti pažnja kako bi bio koristan. Sve dok ljudsko biće želi živjeti ispravan i pravedan život on će uvijek obraćati pažnju na svoj unutarnji glas, on će se osjećati priječen ako se približava tome da napravi nešto loše/pogrešno, i on će osjetiti nježni unutarnji potsticaj tamo gdje je nužno vršiti dobra djela, jer unutarnji prekoritelj/savjetovatelj je sposoban sebe izraziti u ljudima koji su dobre volje. Ipak 'glas savjesti' može također biti vrlo lako ugušen ili potisnut kušnjama koje su glasnije i stoga ih je puno lakše/vjerojatnije čuti ali koje nikad duši neće donijeti koristi [[ili 'od kojih duša neće imati nikakve dobrobiti']]. U tom slučaju ljudsko biće postaje neosjetljivo; on postaje ravnodušan prema tome da li su njegove akcije dobre ili loše.... On sluša sve prijedloge koji [[ili 'poslušan je svim sugestijama koje']] obećavaju svjetovne blagodati i više ne obraća pažnju [[ili 'ne primjećuje']] glas savjesti ako on sebe želi očitovati. Međutim, ova neosjetljivost/ravnodušnost prema savjetima/poukama/prijedlozima savjesti je njegova vlastita greška, jer tihi prekoritelj/savjetovatelj postoji u svakom ljudskom srcu ali on može biti istisnut ili se njegovo izražavanje može svjesno blokirati, a to se događa ako čovjek djeluje protivno unutarnjem savjetu/pouci/prijedlogu ili upozorenju i na taj način ušutkava ovaj nježan glas.... Jer Bog ne koristi prisilu volje, a to bi bila prisila volje ako bi se unutarnji glas sve više isticao i pri tom onemogućavao/zaustavljao čovjekovu volju i akcije. Svi darovi milosti od Boga se moraju dobrovoljno (is)koristiti da ne bi postali nedjelotvorni.... Međutim, najveći/izuzetan uspjeh se može ostvariti ako čovjek sebi dozvoli biti potpuno vođen iznutra.... Ako, prije svake svoje akcije, on najprije o njoj najozbiljnije razmisli [[= u smislu, ako provede određeno vrijeme u najozbiljnijim mislima o tome što će učiniti!]], ako on, time što će uvijek željeti napraviti ono što je ispravno, zamoli Boga za Njegovo rukovođenje i naknadno dopusti sebi da ga On vodi....

Onda će mu glas govoriti sve jasnije i razumljivije, onda ga glas svijeta više neće biti u stanju potisnuti.... Onda će ljudsko biće sebe svjesno podrediti rukovođenju duha, jer on će prepoznati njegovo djelovanje u sebi i znati da je to glas Božji koji ga sada vodi i usmjerava, koji ga obrazuje i stoji pored njega sa spremnim savjetom.... Na taj način unutarnji prekoritelj/savjetovatelj ljudskog bića, glas savjesti, može biti motiviran od strane samog čovjeka da govori glasnije ako je on uvijek spreman slušati i udovoljavati njegovim prijedlozima, ali ovo se jedino događa [[sa]] ljudima koji žive život ljubavi.... Onda za duhovnu iskru više ne postoje daljnje prepreke da sebe izrazi, onda ona može izaći na površinu i otvoreno utjecati na čovjeka, to više ne predstavlja prisilu volje, pošto se volja sama od sebe spremno podređuje božanskom-duhovnom utjecaju.... A kada se to dogodi ljudsko biće će voditi unutarnji život, on će neprestano komunicirati sa svojim unutarnjim vodičem i znati da je to Božji glas koji mu se obraća, koji ga upozorava i savjetuje i vodi gdje god išao.... Naknadno, njegov način života će također udovoljavati Božjoj volji, pošto duh u njemu jedino uvijek utječe na njega u skladu sa Božjom voljom. Ni jedan čovjek ne mora ići kroz zemaljski život bez glasa savjesti koji ga savjetuje i upozorava, jer on će adresirati sve ljude sve dok oni i dalje mogu biti vođeni, sve dok su oni i dalje neodlučni u pogledu toga da li djelovati u dobru ili zlu.... Pa ipak, čim volja više naginje ka zlu glas postaje sve tiši i tiši i naposlijetku može potpuno nestati/zamrijeti ukoliko se ne dogodi iznenadna promjena. Ali sve dok je čovjek živ Bog će mu nastaviti pokušavati govoriti iz-unutra i dodirnuti njegovu savjest.... Usprkos tome, On neće nikad vršiti ikakvu ma kakvu god prisilu na njegovu volju, On će mu uvijek dozvoliti da zadrži svoju slobodu.

AMEN

Voice of Conscience....

Cada um traz dentro de si um admoestador silencioso que o incita ou adverte imperceptivelmente, mas que se expressa tão silenciosamente que pode ser facilmente ouvido se a pessoa não prestar atenção a ele. Esta admoestação em vós é também uma graça de Deus, uma ajuda que aplica o amor de Deus, um dom que é dado a todo o ser humano mas que também deve ser respeitado para que tenha um propósito. Enquanto o ser humano quiser viver com razão e justiça, também prestará sempre atenção ao que a voz interior lhe diz, sentir-se-á impedido quando estiver prestes a fazer o mal, e ouvirá um apelo silencioso dentro de si onde é necessário fazer boas obras, pois o admoestador dentro dele pode expressar-se com pessoas que são de boa vontade. No entanto, a "voz da consciência" pode facilmente ser abafada ou afogada por seduções que soam mais alto e são, portanto, mais susceptíveis de serem ouvidas, mas que nunca trarão salvação à alma. Então o ser humano torna-se aborrecido, fica indiferente se as suas acções são boas ou más..... Segue todas as sugestões que lhe trazem vantagens terrestres e já não ouve quando a voz da consciência quer fazer-se ouvir. Contudo, esta insensibilidade à linguagem da consciência é culpa sua, pois o admoestador silencioso está no coração de cada pessoa, mas pode ser suprimido ou conscientemente impedido de se expressar, e isto acontece quando a pessoa age contra a admoestação ou aviso interior e assim silencia esta bela voz.... Porque Deus não usa a compulsão da vontade, e seria compulsão da vontade se a voz interior se forçasse cada vez mais alto apesar da resistência e o ser humano se tornasse, assim, livre de querer e agir. Cada dom da graça de Deus deve ser usado voluntariamente para não perder o seu efeito.... No entanto, é mais bem sucedido se o ser humano se permitir ser completamente guiado a partir de.... Se ele se consulta antes de fazer qualquer coisa, se ele, querendo fazer sempre o que é correcto, pede a Deus a Sua orientação e depois deixa-se guiar por Ele.... E então a voz soará sempre mais clara e compreensível para ele, depois já não pode ser abafada pela voz do mundo.... Então o ser humano colocar-se-á conscientemente sob a orientação do espírito, pois reconhecerá o seu trabalho dentro de si e saberá que é a voz de Deus que agora o dirige e guia, que o instrui e está ao seu lado para o aconselhar.... O admoestador silencioso no ser humano, a voz da consciência, pode portanto ser incitado pelo próprio ser humano a falar se estiver sempre disposto a ouvi-lo e a seguir as suas sugestões, mas isso só acontecerá em pessoas que vivem uma vida de amor.... Então não haverá mais obstáculos para a centelha espiritual que se quer expressar, então ela pode surgir e influenciar abertamente o ser humano, então isto já não significa uma compulsão da vontade, pois a vontade estará então disposta por sua própria vontade a colocar-se sob a orientação divino-espiritual.... E então o ser humano levará uma vida interior, conferirá constantemente com o seu guia interior, saberá que é a voz de Deus que ressoa dentro dele, que o adverte e admoesta, que o guia em todos os seus caminhos.... E então o seu modo de vida será também de acordo com a vontade de Deus, porque o espírito nele apenas influencia sempre o ser humano na vontade de Deus. Nenhum ser humano precisa de passar pela vida terrena sem o admoestador e o admoestador interior, pois ele irá dirigir-se a todas as pessoas enquanto elas ainda estiverem por guiar, enquanto elas ainda estiverem indecisas sobre o bem, bem como sobre a acção do mal.... Mas assim que prevalecer a vontade do mal, a voz tornar-se-á cada vez mais silenciosa e poderá finalmente ficar completamente silenciosa se não ocorrer uma mudança súbita. Mas enquanto o ser humano viver, Deus tenta repetidamente falar com ele interiormente e tocar a sua consciência..... Mas Ele não exerce qualquer compulsão sobre a sua vontade, Ele deixa-lhe sempre a sua liberdade...._>Ámen