• Back

DUŠA, STVARANJE U MALOM.... RETROSPEKCIJA....

Svijet nosi bezbrojna živa stvorenja koja su sva na stazi uspona i trebaju najrazličitije tvorevine koje odgovaraju njihovom stanju zrelosti.... Otud su zemaljsko materijalne tvorevine prebivalište bezbrojnih duševnih supstanci koje pripadaju nekoć palom prvobitnom duhu ali koje postoje u takvoj raznolikosti izvanjskih oblika da učinkovito svako djelo stvaranja nosi sićušnu česticu nekoć pale prvobitne duše a koja će se iznova sakupiti jednog dana.... ali onda ova prvobitna duša utjelovljuje sve što postoji u cijelom stvaranju. U konačnom stadiju njezinog razvojnog procesa ova prvobitna duša utjelovljuje sebe u ljudskom biću, u zemaljskom izvanjskom obliku koji je prikladan da omogući duši proći njezin konačni ispit volje, kako bi onda ušla u duhovnu oblast iznova kao svjetlosni duh i da bude nezamislivo sretna u njezinom izvornom stanju puna svjetla i snage....

Međutim, pošto duša nosi sva stvorenja unutar sebe ona je, u stanju savršenstva, prirodno također zainteresirana za sve ove tvorevine, budući ona sada ima pamćenje (uspomenu) i može doživjeti njezin proces razvoja retrospektivno i pomagati duhovnim supstancama koje se i dalje muče i naprežu unutar istih formi da sebe oslobode ispunjavajući Božansku volju, budući ove duhovne supstance ostvaruju njihovu dodijeljenu im aktivnost u zakonu prisile. Savršena duša je izvanredno sretna pri kontemplaciji njezinih bezbrojnih sastavnica, budući ona promatra cijelo stvaranje i može, takorekuć, sudjelovati u njegovom nastajanju i očuvanju. Međutim, potrebno je beskrajno dugo vrijeme dok jedna prvobitna duša nije postigla ovo savršenstvo a ipak, ona je svjesna njezinih bezbrojnih prethodnih oblika, i u procesu kontempliranja sebe ona je ispunjena sa nezamislivim blaženstvom poznavanja sebe kao stvoritelja bezbrojnih oblika, koje je njoj dozvoljeno nanovo stvoriti po slici unutar sebe kako bi pomogla i dalje neiskupljenim sićušnim česticama drugih prvobitnih duša da se zapute stazom uspona....

Kako bi bila sposobna vršiti ovu stvaralačku aktivnost ona mora biti blistavo prosvijetljena i primiti neograničenu snagu, ali blaženstvo stvaranja u usklađenosti sa Božanskom voljom pokreće usavršenu dušu na neprestanu aktivnost, i Bog dodjeljuje ovaj zadatak takvim dušama kako bi ih usrećio. Međutim, ona uvijek mora imati unutar sebe štogod namjerava stvoriti.... Ogroman broj palih prvobitnih duhova će i dalje potrebovati zemaljske i duhovne tvorevine cijelim vječnostima, i volja da se pomogne svim ovim palim duhovima postići blaženstvo pruža užitak i oduševljenje svakom savršenom biću i nadahnjuje ga na takvu raznovrsnu aktivnost koliko postoji djela stvaranja.... budući je sve što postoji u svemiru također prisutno u svakoj duši. Prema tome ona ne može drugačije nego gledati unazad na pojedinačne faze razvoja, kako bi onda, sa uvijek rastućom srećom, bila stvaralački aktivna. I što je jednom bilo prepuno agonije i nepodnošljivo (Rimljanima 8:19-22) sada je prepoznato od strane duše kao blagotvorno i nužno, i predma ona sada postavlja nezrele duhovne supstance u takve tvorevine ona to čini sa vrlodubokom Ljubavlju za Boga i za još neiskupljenog prvobitnog duha, brinući se za pojedinačne sićušne čestice sa neumornim strpljenjem i Ljubavlju i vodeći ih korak po korak na stazi uspona....

Ovo je Božji plan u kojem savršena bića sudjeluju.... Ni jedno biće ne izbjegava ovaj zadatak budući je svako biće prožeto od strane Ljubavi za Boga i još neiskupljenih duhova i budući Ljubav uvijek želi podijeliti zadovoljstvo, i dalje neiskupljenom baš kao i Bogu, Čija blaženstva počivaju u povratku svih duhova k Njemu.... Unatoč tome, to će uzeti vječnosti te opet i iznova nove tvorevine. I sve ove tvorevine su Božja volja sprovedena od strane svjetlosnih bića koja su to sposobna učiniti budući znaju sve, budući je svako svjetlosno biće usavršena tvorevina, budući su sve Božje ideje prisutne u svakoj prosvijetljenoj duši.... i budući je ona u njezinoj Bogu naklonjenoj volji također sposobna biti stvaralački aktivna zahvaljujući izobilnoj snazi na njezinu raspolaganju. Bezbrojni nebeski svjetovi su tako stvaralački podupirani od strane svjetlosnih bića kojima su ovi svjetovi povjereni, ali uvijek u skladu sa Božanskom voljom, naračun čega različite životne forme postoje na svakom djelu stvaranja, zavisno o stanju zrelosti duhova, ali ništa ne postoji u cijelom Stvaranju što nije prisutno unutar usavršene duše. I stoga je ljudsko biće u stvari već minijaturna tvorevina velikog univerzalnog čovjeka (svemira); ona je neuporedivo čudo za dušu sa duhovnom vizijom, koja neće nikada prestati kontemplirati sebe....

Prema tome ona će također neprestano raditi i stvarati u vječnosti, budući je nadahnuta od strane oblika koje promatra unutar sebe da ih iznova stvara kako bi ih oživjela sa bezbrojnim sićušnim česticama koje i dalje trebaju biti iskupljene.... Međutim, ovaj iskupiteljski rad može biti ostvaren jedino od strane savršenog bića, ali je toliko neuporedivo prepun uživanja da se jedino iz ovog razloga kompletno iskupljenje jednom palih duhova hoće dogoditi, jer što dalje proces iskupljenja napreduje to će više duša sprovoditi ovaj iskupiteljski rad. Pa ipak, to će i dalje uzeti vječnosti.... što je objašnjeno brojem palih prvobitnih duhova i njihovom često beskrajno dugom otporu, pošto je opet i iznova slobodna volja odlučujući čimbenik, koja ne smije biti zaboravljena. Međutim, za blažena bića vrijeme više nije bit-no, sa Gospodom je tisuću godina kao jedan dan.... to je jedino beskonačno dugo vrijeme za nesavršeno duhovno biće, ali čak ova duša će doseći stanje svjetlosti i blaženstva jednog dana.... I onda će retrospekcija njezine staze razvoja biti ništa osim predivno iznenađenje, jedna zadivljenost svime kroz što je duša morala proći.... Onda ona više neće poznavati patnju i agoniju nego jedino slavljenje i zahvalnost za moć i Ljubav i slavu Boga, njezina Stvoritelja i Oca od vječnosti.

Amen

A alma, uma criação em miniatura.... Revisão....

O mundo transporta inúmeras criaturas que estão a subir e que todas precisam das mais diversas criações de acordo com o seu estado de maturidade. As criações terrenas-materiais são agora a morada de inúmeras substâncias da alma que pertencem a um espírito original outrora caído, mas que estão em formas externas tão diferentes que, por assim dizer, cada obra de criação carrega em si uma partícula de uma alma original caída, que uma vez todas voltaram a unir-se.... mas depois tudo está contido nesta alma original que está em toda a criação. Esta alma original encarna-se como a última estação do processo de maturação no ser humano, na forma exterior terrestre, que é tal que a alma pode agora passar o seu último teste de vontade para depois entrar novamente no reino espiritual como um espírito de luz, para depois estar novamente no seu estado inicial cheio de luz e força e inconcebivelmente feliz.... Uma vez que a alma agora carrega todas as criações dentro de si, está, por assim dizer, também interessada em todas estas criações na sua perfeição, porque agora também lhe é dado o recolhimento para que possa experimentar o seu curso de desenvolvimento retrospectivamente e ajudar o espiritual, que ainda luta nas mesmas formas, a libertar-se através do cumprimento da vontade divina, porque este espiritual realiza a actividade que lhe é atribuída na lei da compulsão. A alma perfeita é imensamente feliz na contemplação dos inúmeros componentes de si mesma, porque vê toda a criação e pode, por assim dizer, participar na sua criação e na sua preservação. Mas passam tempos intermináveis até que uma alma original tenha atingido esta perfeição, e no entanto conhece de antemão as inúmeras deformações, e quando se contempla a si própria é preenchida com uma felicidade inimaginável para se conhecer a si própria como criadora de infinitas deformações, que lhe é permitido deixar surgir de novo de acordo com o exemplo em si, a fim de ajudar as pequenas partículas ainda não redimidas de outras almas originais a ressuscitar..... Deve ser capaz de permanecer na própria luz mais brilhante e receber forças desmedidas para poder realizar esta actividade criativa, mas a felicidade de criar segundo a vontade divina permite que uma alma perfeita esteja constantemente activa, e Deus transfere este ofício para tais almas a fim de as fazer felizes. Mas o que pretende criar deve estar sempre presente em si mesmo.... Os inúmeros espíritos originais caídos ainda precisam de criações terrestres e espirituais para as eternidades, e a vontade de ajudar todos estes caídos à beatitude anima cada ser perfeito e estimula-o à actividade que é tão versátil como a criação tem de mostrar obras versáteis.... porque tudo o que existe no universo está presente nessa alma. Por conseguinte, não pode deixar de olhar sempre para as fases individuais de desenvolvimento, a fim de ser criativamente activo com maior felicidade. E o que antes era agonizante e insuportável reconhece como benéfico e necessário, e embora agora coloque substâncias espirituais imaturas em tais criações, fá-lo no entanto com ardente amor por Deus e pelo espírito original ainda não redimido, e cuida das pequenas partículas individuais com incansável paciência e amor e leva-as passo a passo até à altura.... Este é o plano de Deus no qual tudo o que é perfeito participa.... (24.3.1956) Nenhum ser escapa a esta tarefa porque o amor por Deus e pelos ainda não redimidos enche todos os seres e porque o amor quer sempre preparar a felicidade, tanto para os ainda não redimidos como para Deus, que vê a Sua felicidade no regresso de todo o espiritual a si mesmo.... No entanto, as eternidades e as criações em constante renovação pertencem-lhe. E todas estas criações são a vontade de Deus realizada pelos seres de luz, que podem realizar porque agora sabem tudo, porque cada ser de luz é uma criação perfeita em si mesmo, porque todas as ideias de Deus são encontradas exactamente da mesma forma em todas as almas que alcançaram a luz.... e porque agora também é criativamente capacitado na vontade divina, pois a força está totalmente à sua disposição. Inúmeros mundos estrelados são cuidados criativamente desta forma pelos seres de luz a quem estes mundos são entregues para cuidado, mas sempre de acordo com a vontade divina, razão pela qual cada obra de criação tem também seres vivos diferentes dependendo do grau de maturidade do ser espiritual, mas não há nada em toda a criação que uma alma perfeita não tenha dentro de si. E assim o ser humano é já verdadeiramente uma criação em miniatura de todo o ser humano da criação, um milagre incomparável para a alma de aspecto espiritual que não encontrará fim para se contemplar.... Mas por esta razão também criará e trabalhará incessantemente na eternidade, porque também encontra novamente estímulos em todas as formas que vê em si mesmo, deixa-os surgir de novo a fim de os animar com as inúmeras partículas que ainda precisam de ser redimidas.... Contudo, só um ser perfeito pode realizar este trabalho de redenção, mas é tão incomparavelmente feliz que uma redenção completa de tudo o que uma vez caiu já terá lugar porque cada vez mais forças redentoras surgem quanto mais avançado for o processo de redenção. No entanto, ainda são necessárias eternidades para o conseguir, pois o número de espíritos originais caídos e a duração muitas vezes infinitamente longa da sua resistência explicam isto, uma vez que o livre arbítrio é, uma e outra vez, o grande factor que não deve ser esquecido. Mas para os seres abençoados o tempo já não é um conceito, perante Deus mil anos são como um dia.... apenas para o ser espiritual imperfeito são tempos intermináveis, mas um dia até este ser espiritual entrará no estado de luz e beatitude.... E então a visão retrospectiva do seu caminho de desenvolvimento é apenas uma surpresa feliz, uma admiração de tudo o que a alma teve de vaguear por.... Depois já não conhece o sofrimento e o tormento, depois só tem louvor e acção de graças pelo poder, amor e glória de Deus, seu Criador e Pai desde a eternidade...._>Ámen