• Back

SIROMAŠTVO DUHA.... PONIZNOST.... MILOST....

Oni koji se osjećaju siromašnima duhom, privlače Me k sebi, jer su ponizni i u potrebi, osjećaju se slabi i bezvrijedni i mole Me za milosrđe.... Oni su ponizni i zbog toga nalaze od Mene milost. Ja se saginjem do svakog slaboga kada Me priziva, jer za Mene ništa nije premaleno ni previše beznačajno, i Moja milosrdna Ljubav štiti i snaži slaboga, bespomoćnoga; privlačim ga k Sebi naviše, da ga nikada više ne pustim.... Ali, tko je siromašan duhom, tko je tako duboko ponizan, da nalazi milost pred Mojim očima? Onaj tko se prepoznaje jako udaljenim od Mene, tko u duhu povija svoja koljena preda Mnom, tko se potpuno podređuje Meni, da od Mene bude prihvaćen u milosti.... onaj tko uvijek jedino nastoji osvojiti Moju Ljubav, a ipak se osjeća nevrijedan Moje Ljubavi.

Poniznost zemaljskog djeteta Me silno privlači, jer se u poniznosti prema Meni također krije Ljubav prema Meni, Ljubav koja se ne usuđuje nepozvana doći k Meni. Pa ipak, duša Me nesvjesno priziva kroz njenu poniznost. Jer iz nje izlazi meki sjaj koji Me privlači, jer Me već obasjava nešto Božansko, jer je duhovno siromaštvo znak da Me je duša prepoznala, a prepoznavanje također ima za posljedicu okretanje k Meni. Tko se osjeća siromašan duhom, osvojio je Moju Ljubav za vječnost, i Moja milost će se nezaustavljivo izliti, jer poniznome darujem Svoju milost.... Ja točno poznajem srce čovjeka, ne dopuštam da Me zavede gestama, Ja znam za sve što duša misli i hoće, i ništa Mi ne ostaje skriveno, od onoga što ostane neizgovoreno, ali što ipak pokreće misli i što Mi je uvijek vidljivo.

I prema tome, Ja mogu dijeliti milosti, ali također i ograničiti milosti, Ja mogu podignuti dijete koje kleči preda Mnom, i mogu pustiti da padne onaj ohola duha, koji se svijetu predstavlja kao ponizan, ali nikada ne svjedoči pravu poniznost.... Zbog toga nekim ljudima dotječe milost bez mjere, dok drugi idu siromašni. Ali, Ja bih želio darovati svim ljudima prebogatu mjeru milosti, Ja bih želio da svi prepoznaju njihovo duhovno siromaštvo, kako bi svi oni mogli osjetiti udaljenost od Mene i iz najveće dubine srca molećivo ispružiti Meni svoje ruke, jer ću ih onda moći usrećiti Mojom milošću, jer tko je u posjedu Moje milosti, uskoro je također u posjedu Mene Samoga, jer Ja više nikada neću ispustiti onoga tko je u ispravnom dječjem odnosu prema Meni, tko kao dijete dolazi Ocu moleći i doziva Ga za pomoć i za snagu. Tko se osjeća velik i uzvišen, srušit će se, tko za sebe vjeruje da je u ponoru, jer prepoznaje sebe samoga kao slabog i grješnog, bit će uzdignut kroz Moju Ljubav i zauvijek će biti Moj vlastiti, on će biti u mogućnosti primiti iz Moje ruke bogatu mjeru milosti i stoga će sigurno koračati naviše.

AMEN

Pobreza de espírito.... Humildade.... Grace....

Aqueles que se sentem pobres de espírito atraem-Me para eles, pois são humildes e precisam de ajuda, sentem-se fracos e indignos e pedem-Me misericórdia.... Eles são humildes e, portanto, encontram graça comigo. Inclino-me para todos os fracos se eles Me invocarem, pois nada é demasiado pequeno e insignificante para Mim, e o Meu amor misericordioso protege e fortalece os fracos e indefesos; atraio-os para Mim para que nunca os deixe ir.... Mas quem é pobre de espírito, quem é tão profundamente humilde que encontra graça na Minha presença? Quem se reconhece a si próprio como estando longe de Mim, quem dobra os joelhos perante Mim em espírito, quem se submete totalmente a Mim para ser aceite por Mim em graça.... quem só procura ganhar o Meu amor e no entanto se sente indigno do Meu amor. A humildade de uma criança terrena atrai-me poderosamente, pois a humildade para comigo também esconde o amor por mim, um amor que não se atreve a vir a Mim sem ser chamado. E no entanto a alma chama-me inconscientemente através da sua humildade. Pois dele emana um brilho suave que Me atrai, porque algo divino já me irradia, porque a pobreza espiritual é o sinal de que a alma Me reconheceu e esse reconhecimento também resulta em virar-se para Mim. Qualquer pessoa que se sinta espiritualmente pobre ganhou o Meu amor pela eternidade, e a Minha graça transbordará inexoravelmente, pois concedo a Minha graça aos humildes.... Conheço precisamente o coração do ser humano, não sou enganado por gestos, sei tudo o que a alma pensa e quer, e nada me fica escondido do que permanece por dizer mas, no entanto, move os pensamentos e é sempre aparente para mim. E por isso posso conceder mas também restringir a graça, posso levantar a criança de joelhos perante Mim e posso deixar cair aquele que, com um espírito arrogante, certamente se apresenta ao mundo como humilde mas que nunca testemunha a verdadeira humildade.... É por isso que a graça flui para muitas pessoas sem medida, enquanto outras vão ao encontro de pobres. No entanto, gostaria de conceder a todas as pessoas uma medida abundante de graça, gostaria que todos reconhecessem a sua pobreza espiritual, gostaria que todos sentissem a sua distância de Mim e do fundo do seu coração para me estenderem as mãos implorando, porque assim eu seria capaz de os fazer felizes com a Minha graça, pois qualquer pessoa na posse da Minha graça estará em breve na posse de Mim mesmo, porque nunca deixarei de fora ninguém que esteja na relação certa comigo como uma criança, que venha ao Pai como uma criança e O peça ajuda e força. Qualquer pessoa que se sinta grande e exaltada cairá, qualquer pessoa que acredite em si mesmo no abismo porque se reconhece fraco e pecador será levantado pelo Meu amor e será sempre Meu, poderá receber uma rica medida de graça da Minha mão e, portanto, ascender em segurança ao céu...._>Ámen