• Back

BLAGOVANJE ZA STOLOM GOSPODNJIM...VEČERA (PRIČEST)...

Riječi koje dolaze odozgor, osvjetljavaju duh, proširuju znanje, osnažuju dušu i također pomažu da se supstance tijela produhove, te da se okrenu duši, zbog čega bi se tijelo također dobrovoljno priklonulo onome što duša, potaknuta Duhom, traži od njega. Riječi koje dolaze odozgor, jedino se mogu čuti kada je došlo do sjedinjenja duše sa Duhom, kada je dakle, svo razmišljanje, opažanje i htijenje čovjeka okrenuto prema unutra, odakle se duh čovjeka, koji je Božanskog podrijetla, može objaviti duši. Dakle, duh uručuje nešto što izvire direktno iz duhovnog kraljevstva, i poduzelo je put prema njemu, budući je duhovna iskra u čovjeku u vezi sa Duhom Oca od vječnosti, i stoga on također neprestano od Njega može crpiti snagu, koja se očituje kao znanje, koje on sada također predaje duši koju nastanjuje. To je prema tome, usmjeravanje Božanske snage duši, koju on sada mora upotrijebiti, treba li duša postići duhovni uspjeh. On mora prihvatiti Riječ odozgor, i pustiti ju djelovati na sebi, a učinak Božanske Riječi će biti poticaj na djelovanje u Ljubavi. Jer, onda je duša također utjecala na tijelo, da se pridruži volji Duha, te Ljubav-no aktivni čovjek sada kroz to uspostavlja direktnu povezanost s Bogom, Koji kroz Njegovu snagu Ljubavi sada djeluje u njemu... Ovo je proces koji je lako razumljiv, ako je dobro objašnjen ljudima, a koji međutim iznova pretpostavlja djelovanje Duha u čovjeku da bi bio shvaćen. Jer, svijet sa svojim zemaljski orijentiranim poimanjem, ne zna ništa, a ni ne razumije ništa o sjedinjenju Boga s čovjekom kroz Ljubav. Čovjek to doista shvaća u smislu riječi, ali ne poima međuodnose, kako on također nema ispravnu predstavu (ideju) o Božjem djelovanju u čovjeku. On sebi ovo posljednje objašnjava kao jasno racionalno (razumsko) razmišljanje, ali ne priznaje direktni prijenos Riječi, zbog čega iznosi gledište da on ne vjeruje u djelovanje Duha, i posljedično također ne zna da se, i kako, Božji Duh očituje u čovjeku. A otuda ljudima također nedostaje znanje o duhovnom blagovanju za Gospodnjim Stolom. Ne razumiju dublji međuodnos prijenosa Božanske riječi s od Boga uspostavljenom Večerom (Pričesti), a također im nedostaje i svako razumijevanje za to da je Riječ, proizašla iz Boga Osobno, najuzvišenije i najbolje dobro, koje je na Zemlji dohvatljivo i nadasve potrebno (nužno) za razvoj duše, te da je Isus Krist na Zemlji poznavao samo jedan cilj, pokazati ljudima put koji im donosi milost, da mogu primiti to dobro, Božansku Riječ. Jer, On Sam je bio u tom stanju, gdje Mu je Njegov duh u sjedinjenju s Duhom Oca od vječnosti prenosio najdublje znanje, te su se Duh, duša i tijelo sjedinili u stalnoj Ljubav-noj aktivnosti. On je neprestano crpio snagu od Boga, bio je sjedinjen s Ocem od vječnosti, Njegova duša je bila hranjena od Oca Njegovom Riječju, i tako je On davao bližnjemu ono što je On Sam primao... On je razdjeljivao Kruh s neba, On je prosljeđivao drugima Božansku Riječ, i opominjao ih je da čine isto, On je davao fizičku i duhovnu hranu onima koji su gladni i žedni. Nuđenje (pružanje) Kruha je bila slikovita usporedba onoga što je Isus nudio ljudima Svojom Riječju... Božansku Istinu, koja duši uistinu donosi stupanj zrelosti, kada je prihvaćena srcem i razumom. On je ljudima ponudio Riječ koju Mu je Otac govorio, kao istinsku hranu i istinsko piće, i opomenuo ih je da rade isto, da razdjeljuju Božansko učenje Ljubavi i time okrijepe ljude hranom i pićem, tako da oni onda teže sjedinjenju s Bogom, i Sam Bog će ih moći okrijepiti za Svojim Stolom, tako da se duhovna iskra u svakom čovjeku rasplamsa, i da Božja Riječ odozgor može biti poslušana od svih koji ju žude, koji su gladni i žedni duhovne hrane._>AMEN

Alimentação à Mesa do Senhor.... Communion....

As palavras que vêm de cima iluminam o espírito, expandem o conhecimento, fortalecem a alma e também ajudam as substâncias do corpo a espiritualizarem-se e a voltarem-se para a alma, razão pela qual o corpo obedece de bom grado ao que a alma, impulsionada pelo espírito, lhe exige. Palavras que vêm de cima só podem ser ouvidas quando a alma e o espírito estão unidos, quando o pensamento, o sentimento e o desejo do ser humano são dirigidos para dentro, de onde o espírito do ser humano, que é de origem divina, pode dar-se a conhecer à alma. Assim, o espírito dá algo que flui directamente do reino espiritual e tomou o caminho para ele, porque a centelha espiritual no ser humano está em contacto com o eterno Pai-Espírito e pode, por isso, também tirar constantemente dele a força que se expressa como conhecimento que agora também transmite à alma que habita. É, portanto, um desvio da força divina para a alma, que agora tem de usar para que a alma possa alcançar o sucesso espiritual. Deve receber a Palavra de cima e deixá-la ter um efeito sobre ela, e o efeito da Palavra divina será um impulso para agir no amor. Então, portanto, a alma terá também influenciado o corpo a juntar-se à vontade do espírito, e o ser humano amoroso estabelecerá assim contacto directo com Deus, que agora trabalhará nele através da Sua força de amor.... Este é um processo que é tão fácil de compreender se for explicado correctamente às pessoas, e que no entanto requer o funcionamento do espírito no ser humano para poder ser compreendido. Pois o mundo, com a sua mente terrena, nada sabe e nada compreende da união de Deus com o ser humano através do amor. Embora o homem o aceite literalmente, ele não compreende a ligação, tal como não tem uma ideia correcta do trabalho de Deus no homem. Ele explica este último a si próprio com um pensamento intelectual claro, mas não reconhece a transmissão directa da Palavra, o que prova que ele não acredita no funcionamento do espírito e, consequentemente, também não sabe isso e como o espírito de Deus se expressa no ser humano. E, por conseguinte, as pessoas também carecem do conhecimento sobre a alimentação espiritual à mesa do Senhor. Eles não compreendem a ligação mais profunda entre a transmissão da Palavra divina e a Ceia do Senhor instituída por Deus, e também não compreendem o facto de que a Palavra que emana do próprio Deus é o bem mais alto e melhor que é alcançável na terra e extremamente necessário para o desenvolvimento da alma, e que Jesus Cristo na terra só conhecia o único objectivo de mostrar às pessoas o caminho que lhes dá a graça de receberem esse bem, a Palavra divina. Pois Ele próprio estava naquele estado em que o seu espírito, em união com o eterno Pai-Espírito, lhe transmitia um conhecimento profundo e espírito, alma e corpo estavam unidos em constante actividade de amor. Ele constantemente retirou força de Deus, Ele estava unido ao Pai da eternidade, a Sua alma era alimentada pelo Pai com a Sua Palavra, e assim Ele devolveu aos Seus semelhantes o que Ele próprio recebeu.... Distribuiu o pão do céu, passou a Palavra divina e admoestou-os a fazer o mesmo, deu alimento corporal e espiritual àqueles que tinham fome e sede. A doação do pão foi apenas uma comparação figurativa do que Jesus ofereceu às pessoas com a Sua Palavra.... a verdade divina, que traz verdadeiramente maturidade à alma se for recebida com o coração e a mente. Ele ofereceu às pessoas a Palavra que o Pai n'Ele falou como verdadeiro alimento e verdadeira bebida e admoestou-as a fazer o mesmo, a espalhar o ensinamento divino do amor e assim refrescar as pessoas com comida e bebida, para que depois se esforçassem pela união com Deus e o próprio Deus pudesse refrescá-las à Sua mesa, para que a centelha espiritual se acendesse em cada pessoa e a Palavra de Deus vinda de cima pudesse ser ouvida por todos os que a desejassem, que tivessem fome e sede de alimento espiritual...._>Ámen