• Back

ČAS UMIRANJA.... OBJAŠNJENJE PATNJE

Vi ne znate kada će doći vaš kraj, prema tome, trebali bi dnevno zazivati Božje milosrđe/oprost tako da ga možete primiti u času umiranja/smrti. Čak i ako živite u Božjoj volji, vaš kraj i dalje može biti težak za vas, ako će vam služiti da vas u potpunosti pročisti i oslobodi za vječnost. Božja mudrost i ljubav je vaša sve do posljednjeg časa na ovoj Zemlji, i sve dok se vaša duša može promijeniti vama će biti dana mogućnost čak i u trenutku umiranja/smrti. Stoga pobožni ljudi često fizički pate, i ljudi ne mogu pronaći objašnjenje za to, pošto u tome ne mogu vidjeti Božju ljubav. A ipak je Božja ljubav ono što uzrokuje bol, pošto je to najbolji način da se duši dâ određeni stupanj savršenstva/zrelosti, da bi se u onostranom omogućilo Svjetlu da zrači kroz nju. Duša će zahvaliti svom Stvoritelju kada je oslobođena i kad shvati Božju veliku ljubav i milost.

Zato na svu patnju/bol treba gledati kao na dokaz Božje ljubavi, čak je i kraj/umiranje blagoslovljeno ako je popraćeno sa patnjom. To ljudi ne prepoznaju, ali duša koja je od tijela odvojena u boli i agoniji se odmah uzdiže u kraljevstvo ‘blaženih duhovnih’ bića. Ona napušta Zemlju ne samo fizički već također i duhovno i sa sobom uzima također usavršene/sazrele tjelesne supstance, pošto svaki stupanj patnje razlaže ljusku, koja i dalje prekriva dušu.

I blažen je onaj koji sebe može osloboditi od nezrelog duhovnog dok je još na Zemlji. On je ovaj zemaljski život iskoristio za otkupljenje i ne buni se više protiv Gospodinove volje. On će se u sat njegove smrti boriti za mir svoje duše ali nikad patnju neće smatrati nepravednom. Jer njegova duša zna da je sve bliže kraju, kada će fizička bol nestati/prestati. On zna da je to za dobrobit njegove duše, čak i ako ona više nije u stanju to znanje (pre)dati tijelu. Tijelo se(be) odvaja od duše, čim osjeća prilazeće savršenstvo, pošto je onda njegova uloga kao prekrivača za dušu ispunjena.

Čas smrti može biti težak za svakoga od vas. Ali isto tako može biti i mirno umiranje, i buđenje u Kraljevstvu Svjetla, gdje patnja/bol nije nužna kada je duša na Zemlji već pronašla ponovno sjedinjenje sa Bogom, i čovjek je doveden/vraćen kući u Njegovo Kraljevstvo, u Kuću svoga Oca da zauvijek bude sretan.

Ali vi ne znate kakav će biti vaš kraj, prema tome molite Boga za milosrđe/oprost, tražite Ga za Njegovu milost i snagu ako Bog bude smatrao kako je bol za vas nužna, pošto ćete onda biti u stanju izdržati čas smrti. Čak i ako tijelo pati, duša će se odvojiti od tijela i uzdignuti se ka svjetlosnim sferama.

AMEN

Hora da morte.... Declaração para o sofrimento....

Nunca sabeis qual será o vosso fim e, por isso, deveis invocar diariamente a misericórdia de Deus para que ela se volte para vós na hora da morte. Mesmo que se viva segundo a vontade de Deus, o seu fim pode ser difícil se se destinar a purificá-lo completamente e a libertá-lo para a eternidade. A sabedoria e o amor de Deus aplicam-se a vós até à última hora nesta terra, e se as vossas almas ainda forem capazes de mudar, ainda vos será dada a oportunidade na hora da morte. E é por isso que as pessoas submissas a Deus muitas vezes têm de sofrer fisicamente, e as pessoas não conseguem encontrar uma explicação para isso porque são incapazes de reconhecer o amor de Deus nele, e no entanto o amor divino dá às pessoas este sofrimento porque é o melhor meio de amadurecimento que, em pouco tempo, ainda pode ganhar a alma o grau que permite que a luz brilhe no além, e a alma agradece ao seu Criador quando se tornou livre e reconhece o grande amor e misericórdia de Deus. E assim todo o sofrimento deve ser considerado como uma prova do amor de Deus, e mesmo o fim é feliz se for acompanhado de sofrimento, embora não o pareça ao ser humano, pois a alma certamente se desprende do corpo com dor, mas ascende imediatamente ao reino dos espíritos bem-aventurados, não só fisicamente mas também espiritualmente deixa a terra, e também leva consigo as substâncias maduras do corpo, pois cada grau de sofrimento na terra dissolve a cobertura que ainda encerra a alma. E bendito é o ser humano que se pode libertar completamente de substâncias espirituais imaturas enquanto ainda está na terra.... usou a vida terrena para a redenção e já não se rebelou contra a vontade de Deus. Na hora da morte certamente lutará pela paz da alma, mas nunca sentirá que o sofrimento físico seja injustificado, pois a sua alma sabe que chegará ao fim, que o sofrimento físico também chegará ao fim e que a alma beneficiará com ele, mesmo que então já não seja capaz de transmitir esta realização ao corpo. Mas o corpo separa-se da alma assim que sente a sua perfeição, porque então a sua tarefa de ter concedido uma estadia a esta alma está cumprida. A hora da morte pode ser difícil para todos vós, mas também pode ser um feliz adormecer para vós a fim de depois acordar no reino da luz quando já não precisa de sofrimento, quando já encontrou a união com Deus na terra e Ele agora leva-a para casa no Seu reino, para a casa do vosso Pai, a fim de vos fazer feliz. No entanto, não sabeis qual será o vosso fim e por isso pedireis a Deus misericórdia, pedireis a Sua graça e força se Deus ainda precisar de sofrimento para vós, e também suportareis a hora da morte, só o corpo sofrerá, mas a alma deixará o corpo cheio de alegria e ascenderá às esferas da luz...._>Ámen