• Back

FORMALNA VJERA.... VJERA IZ UVJERENJA ....

U vremenima najveće zemaljske nevolje duhovno stanje pojedinih ljudi se razjašnjava tako da ili vjera bude učvršćena, ili se pak skroz izgubi ako je prije bila samo formalna vjera, koja ljude još nije uspjela dovesti do uvjerenja. Mnogi otpadaju od vjere, njihovi pogledi su još previše usmjereni na zemaljsko, i oni svjetovne događaje i svoju vlastitu sudbinu ne mogu uskladiti sa vječnim Božanstvom, od Kojega oni svog neznanja radi očekuju samo sretan zemaljski život.

Oni žele priznati samo onog boga koji im poklanja sve ugodnosti života, no to da spasenje na Zemlji proigravaju radi svoje udaljenosti od Boga, njima je nerazumljivo. E sad, što teže ih pritišće nevolja, to više se oni udaljuju od Njega, oni Ga odbijaju, ne prepuštaju se svojoj sudbini nego mrmljaju i žale se te se sami trude umanjiti stanje nevolje putem nepravednih radnji i ne-Ljubavnog postupanja spram bližnjega. Njihova vjera bila je samo formalna vjera koja nije izdržala ozbiljniji ispit, a koja je i bila bezvrijedna i koja tek treba postati vjerom iz uvjerenja.

Samo je malo ljudi koji se u vremenima nevolje s Bogom sjedinjuju još prisnije pošto u Njega čvrsto vjeruju i ne daju se odgovoriti (odvući) od te vjere. Oni patnju vide kao to što ona jeste, kao sredstvo kroz koje Bog želi zadobiti od Njega otpale ljude. Oni Boga neprestano mole za snagu a tako su i sposobni izdržati patnju. Vjera im daje tu snagu, i Bog ne napušta one koji su Njegovi, tj. one koji u Njega vjeruju i koji se Njemu utječu u svakoj nevolji. No stanje onih ne-vjernika je beznadežno, sve dok poklanjaju pažnju jedino zemaljskim događajima i ne razmišljaju o smislu i svrsi toga.

No mora doći do razjašnjenja jer formalna vjera nije vjera kakvu Bog traži.... Ona je na školski način prenesena na ljude i kod njih samih ona još nije zaživjela; to je mrtva vjera, koja dušu ne unaprjeđuje u njenom razvoju pa stoga treba snažni ispit kako bi putem njega čovjek postao svjestan svog razmišljanja i svog stava spram Boga. Tko Ga odbija, pod utjecajem nevolje i zemaljskih događaja, putem vlastite sudbine, taj će morati proći kroz veće ispite da bi ipak još zadobio vjeru, ili će pak biti izgubljen i na kraju spadati u one koji su prokleti, koji se ubrajaju u protivnike Boga i zato primaju pravednu kaznu, koji u svrhu svog izbavljenja ponovno moraju prevaliti prolazak kroz novo stvaranje.

Vjernici će također biti izloženi jakim ispitima, no vjera iz uvjerenja ne da se tako lako uzdrmati, a Bog je uz one koji izdržavaju sve ispite i utoliko se dublje sjedinjuju s Bogom pošto čvrsto vjeruju u Njega i Njegovu Ljubav, Svemoć i Mudrost. A (ta) čvrsta vjera će im biti nagrađena u dan suda, gdje ih Sam Bog uvodi u raj, gdje sva nevolja završava i oni su u Božjem prisustvu nadasve sretni....

AMEN

Vormgeloof - Overtuigd geloof

In tijden van de grootste nood wordt de geestelijke toestand van de afzonderlijke mens duidelijk, in zoverre, dat het geloof of wordt versterkt, of geheel verloren gaat, als het tevoren alleen een vormgeloof was dat de mensen nog niet kon overtuigen. Velen vallen van hun geloof af. Hun blik is nog te zeer op het aardse gericht en ze kunnen het wereldgebeuren en hun eigen lot niet in overeenstemming brengen met de eeuwige Godheid, van wie ze wegens hun onwetendheid voor zichzelf alleen een gelukkig aards bestaan verwachten. Ze willen alleen een God erkennen die hun alle aangename zaken van het leven schenkt. Maar dat ze voor zichzelf het welzijn op aarde verspelen door hun levenswandel, door hun afstand tot God, is voor hen onbegrijpelijk. Hoe erger nu de nood op hen afkomt, des te meer verwijderen ze zich van Hem. Ze wijzen Hem af, schikken zich niet in hun lot, maar morren en klagen en trachten voor zichzelf de noodtoestand te beperken door onrechtvaardige handelingen en een liefdeloos gedrag tegenover de naasten. Hun geloof in God was slechts een vormgeloof dat niet stand hield bij een ernstige beproeving, maar dat ook zonder waarde was en eerst tot een overtuigd geloof moet worden. Er zijn maar weinig mensen die zich in tijden van nood dichter bij God aansluiten, daar ze vast in Hem geloven en zich niet van dit geloof laten afbrengen. Ze zien het leed aan voor wat het is, als een middel waardoor God de Hem afvallige mensen wil winnen. Ze vragen God onophoudelijk om kracht en zijn nu ook in staat het leed te verdragen. Het geloof geeft hun deze kracht en God verlaat de zijnen niet, dat wil zeggen: die in Hem geloven en in elke nood hun toevlucht nemen tot Hem. Maar de toestand van de ongelovigen is zonder hoop, zolang ze alleen maar aandacht schenken aan het aardse gebeuren en niet nadenken over de zin en het doel ervan. Maar er moet een opheldering plaatsvinden, want het vormgeloof is geen geloof zoals God het vraagt. Het is schools overgebracht op de mensen en bij hen zelf nog niet levend geworden. Het is een dood geloof dat de ziel niet vooruit helpt in haar ontwikkeling en daarom een sterke beproeving nodig heeft, opdat de mens hierdoor zijn denken en zijn instelling tegenover God inziet. Wie Hem afwijst, onder de indruk van de nood en het aardse gebeuren, onder de indruk van het eigen lot, zal door grotere beproevingen heen moet gaan om het geloof alsnog te verkrijgen, of hij zal verloren gaan en op het einde bij diegenen horen, die veroordeeld zijn, die tot de tegenstanders van God behoren en daarom de gerechte straf ontvangen, die weer de gang door de nieuwe schepping moeten afleggen ten behoeve van hun verlossing. De gelovigen zullen eveneens aan zware beproevingen zijn blootgesteld, maar een overtuigd geloof laat zich niet zo gemakkelijk aan het wankelen brengen, en God staat diegenen bij, die Hem trouw zijn, die alle beproevingen doorstaan en zich des te inniger bij God aansluiten, omdat ze vast in Hem en Zijn liefde, almacht en wijsheid geloven. En voor dit vaste geloof zullen ze beloond worden op de dag van het oordeel, wanneer God zelf ze binnenleidt in het paradijs, waar een einde komt aan alle nood en ze in de tegenwoordigheid van God bovenmate gelukkig zijn.

Amen