• Back

PROPOVIJEDANJE LJUBAVI RADI VLASTITE KORISTI....

Nije u skladu sa Božjom voljom kad se Njegova Riječ koristi kao sredstvo za postizanje zemaljskih ciljeva.... Kad se ona primjenjuje kako bi se bližnjega pokretalo na Ljubav-nu aktivnost da bi se iz toga izvukla vlastita korist. To je zloupotreba Božanske Riječi i nepravda spram bližnjega, jer on je onda na izvjestan način sprječavan u Ljubav-nom djelovanju, no uvijek pod pritiskom koji ne dopušta razvoj njegove Ljubavi. Ta očigledna svrha oduzima mu radost Ljubav-ne aktivnosti, i duhovni napredak rijetko se postiže.

Božanska Riječ doduše naučava Ljubav, no ne vrednuje se samo djelo, nego stupanj Ljubavi u kojem se djelo izvodi. Ako je neki zemaljski cilj pokretač za Ljubav-nu aktivnost, onda to djelo samo po sebi može doći do izvedbe, ali osjećaj Ljubavi može potpuno izostati, i onda je to djelo koje se izvodi mrtvo .... A čovjek vjeruje da je ispunio Božansku zapovijed Ljubavi prema bližnjemu.

No osude vrijedan je onaj čovjek koji radi zemaljske koristi utječe na bližnjega naturajući mu Božansku zapovijed Ljubavi tako da ovaj izvede neko djelo.... Ovaj onda može to naturanje poslušati, može činiti to što se od njega zahtijeva, a opet može mu potpuno nedostajati unutarnja Ljubav. No taj čovjek ne vodi računa o svojim unutarnjim osjećajima, nego se zadovoljava time da je izvršio jedno djelo koje naizgled odgovara Božanskoj zapovijedi Ljubavi.

A čovjek, koji teži vlastitoj koristi i bližnje se trudi manipulirati, ni sam ne vrši zapovijed nesebične Ljubavi prema bližnjemu, nego gleda kako bi oštetio bližnjega. Posljedično tome nema ni pravo navoditi Božansku zapovijed Ljubavi; on je time u grijehu, jer to nije podučavanje niti odgajanje u Ljubav, nego se više samo djelo stavlja u prvi plan. A jedino je Ljubav odlučujuća za napredak duše.... A taj način propovijedanja Ljubavi moći će se mnogostruko zabilježiti tamo gdje se slijede zemaljski ciljevi, koji su uvjetovani sudjelovanjem ljudi .... Ciljevi koji znače snaženje moći i koji se nikako ne mogu uskladiti sa istinskom Ljubavlju prema bližnjemu.

Pa onda Božanske zapovijedi dolaze u krivo svjetlo kod onih koji ozbiljno streme i onda su zbunjeni, pošto predstavnici tog učenja Ljubavi njega sami najmanje slijede i bližnjemu ne pružaju istinsku, nesebičnu Ljubav. Božanska Riječ se zloupotrebljava, a iza te Riječi traži se zaklon, tako što se nju navodi, no ne slijedi ju se od predstavnika Božanskog učenja koji teže zemaljskim ciljevima.... moći i bogatstvu. A oni čovječanstvu nanose štetu, koja se međutim rijetko prepoznaje, pošto čovjek koji vjeruje da je Ljubav-no aktivan, ne prakticira Ljubav.... no Ljubav srca nesmetano bi ga morala pokretati na djelo.... Jer samo ta Ljubav je izbavljujuća, i samo ta Ljubav čovjeka spaja s Bogom....

AMEN

Pregando o amor por si mesmo....

Não está de acordo com a vontade de Deus se Sua Palavra for usada como um meio para alcançar objetivos terrestres.... se for usada para induzir o semelhante em atividade amorosa a fim de obter seu próprio benefício com ela. Isso é um mau uso da Palavra divina e uma injustiça contra o próximo, pois ele é, por assim dizer, exortado a ser amorosamente ativo, mas sempre sob pressão que não permite que o seu amor se desenvolva. O propósito óbvio o priva da alegria da atividade amorosa, e o progresso espiritual raramente é alcançado. A Palavra divina certamente ensina o amor, mas não é o ato em si que é valorizado, mas o grau de amor em que o ato é realizado. Se um objetivo terreno é a razão da atividade amorosa, o ato em si pode certamente ser realizado, mas o sentimento de amor pode faltar completamente, e então é uma obra morta que se realiza...., mas o ser humano acredita ter cumprido o mandamento divino do amor ao próximo. Mas a pessoa que influencia o seu semelhante a realizar um acto em nome de uma vantagem terrena, reprovando-o pelo mandamento divino do amor, é digna de condenação..... Este último pode ouvir as reprovações, pode fazer o que lhe é exigido e, no entanto, o amor interior pode estar completamente ausente. Mas o ser humano não dá conta de seus sentimentos interiores, mas se contenta em ter realizado um ato que aparentemente corresponde ao mandamento divino do amor. Mas o ser humano que se esforça por sua própria vantagem e tenta induzir seu semelhante não observa o mandamento do amor altruísta ao próximo, mas tenta prejudicar seu semelhante. Por conseguinte, não se justifica que ele invoque o mandamento divino do amor; assim ele se faz pecador, pois isso não é ensinar e educar para amar, mas o próprio ato é dado mais prioridade. Mas só o amor é decisivo para o progresso da alma.... E esta forma de pregar o amor pode muitas vezes ser encontrada onde são perseguidos objectivos terrestres que requerem a cooperação das pessoas.... Objectivos que significam um aumento do poder e que não podem ser reconciliados com o verdadeiro amor de vizinhança. E então os mandamentos divinos entram em falsa luz com aqueles que se esforçam seriamente e agora desconfiam, porque os representantes dessa doutrina do amor a obedecem o menos possível e não dão amor verdadeiro e altruísta ao próximo. A Palavra divina é mal utilizada, mas as pessoas procuram cobertura por trás desta Palavra citando-a, mas não é seguida pelos representantes do ensinamento divino que se esforçam por objectivos terrestres.... Poder e riqueza. E estes infligem danos à humanidade que, no entanto, raramente são reconhecidos, porque uma pessoa que acredita ser amorosamente activa não pratica o amor.... mas o amor do coração deve inevitavelmente impeli-la para a acção.... pois só este amor é redentor, e só este amor liga o ser humano a Deus...._>Amém