• Back

OSOBNA ODGOVORNOST.... DOGMA

Svaki čovjek je osobno odgovoran za svoju dušu, i prema tome on sebe mora opravdati za svako loše/pokvareno/poročno/neispravno djelo baš kao i za svako izostavljanje/propuštanje dobrog djela. On za svoju krivnju/grijeh ne može kriviti druge ljude niti mu drugi ljudi mogu kompenzirati/nadoknaditi tu krivnju, već on sam osobno mora napraviti poboljšanja [[ili ‘is/po-pravke’]] na Zemlji ili u onostranom. I isto tako, on jedini je sposoban podići/popraviti svoje stanje zrelosti, ono mu ne može biti dano kao dar, već se on mora potruditi da živi svoj život u skladu sa Božjom voljom. Stoga on osobno/sam treba prihvatiti brigu za spasenje svoje duše, pošto ga ni jedno drugo ljudsko biće toga ne može osloboditi. Naknadno, on sebe također mora informirati o Božjoj volji i prihvatiti Njegovu Riječ, koja mu otkriva Božansku volju. I on onda treba dozvoliti/omogućiti Božjoj Riječi da postane djelotvorna [[ili ‘da stupi na snagu’]] u njemu. On prema tome ne bi trebao slijepo vjerovati [[u ono]] što mu ljudi žele predstaviti već to najprije treba usporediti sa Božjom Riječju, i jedino ako to u potpunosti korespondira sa potonjom on sebe može podrediti tom utjecaju.

Ako je čovjek odgovoran za sebe on je također odgovoran i za svoje vlastite mentalne koncepte/ideje. Posljedično on je obavezan temeljno proučiti što god mu je ponuđeno, pošto je baš to ono za što će odgovarati. On sebe ne može opravdati da su mu bile ponuđene greške i da na taj način nije bio u stanju pronaći istinu, već on mora uložiti vlastiti napor da bi otkrio istinu, koja će mu također biti ponuđena ako on za nju pita [[ili ‘ako ju zatraži’]]. Pošto će ga Bog prozvati na odgovornost jednog dana On će mu najprije dati svaku mogućnost da bude sposoban prepoznati i živjeti u skladu sa onim što je ispravno. Međutim, kada se čovjek oslanja na ono što mu je dano od strane drugih ljudi on zaobilazi svu osobnu odgovornost, on ju pokušava istovariti na drugu osobu koja ga je educirala. Ipak Bog mu je dao intelekt i dar razmišljanja, i koristeći taj dar on može odabrati za sebe što je ispravno i što Bog želi i djelovati sa time u skladu, posljedično on također [[za to]] može biti odgovoran.

Zbog toga, školski preneseno duhovno gradivo/znanje, time dakle i učenja koja čovjek školski prihvaća, ne mogu biti dovoljna za potpunu spoznaju Božje volje, sve dok se vlastitim razmišljanjem o tome u čovjeku ne probudi i uzdigne osjećaj odgovornosti.... A pri ozbiljnoj refleksiji će ljudsko biće shvatiti koja učenja su ljudima bila dana od strane Boga a koja učenja su im bila dodana od strane ljudi. Stoga, sa ciljem da u budućnosti bude odgovoran, čovjek se najprije treba pozabaviti sa primljenim znanjem i čineći tako, pod uvjetom da on ima žudnju za istinom, će on također biti u stanju razlikovati između istine i laži.... S obzirom na to da će dogmatsko učenje ugušiti u njemu njegov osjećaj odgovornosti, ono će ga zaista morati ugušiti, pošto će vjera u njega ili ispunjenje onog što se potražuje postati čisto mehanička stvar i osoba se više ne osjeća odgovornom za ono što ona vjeruje kako savjesno/pošteno čini. Jer što god ona čini je sa njezine strane učinjeno sa određenom količinom obaveze pošto je to od nje zahtjevano.... To nije djelo slobodne volje, iako je ona također sposobna odbiti ili ignorirati zahtjev, ali unutarnji poriv nedostaje koji bi trebao biti razlog za svaku akciju, za sve što Bog zahtjeva od ljudi.

Čovjek bi trebao biti svjestan činjenice da Bog jedino cijeni što on čini za ljubav [[ili ‘u ime ljubavi’]], da bi njegovo razmišljanje i akcije trebali stoga jedino biti vođeni ljubavlju i da je svaki nedostatak ljubavi grijeh protiv Boga, Koji je ljubav Osobno, i da ljudsko biće mora za to biti odgovorno. Prema tome, što god mu je naređeno učiniti, što god je on obavezan učiniti, negira slobodnu misao i akciju. I ljudsko biće u stvarnosti jedino polaže račun svijetu, tj. onima koji su mu nametnuli obavezu. Iz tog razloga duša ne može izvući veliku dobrobit ako ljudsko biće ne djeluje i ne misli iz unutra. Posljedično tome, pošto ni jedna osoba nikad ne može preuzeti odgovornost za dušu druge osobe već ljudsko biće to mora prihvatiti za sebe, on je također obavezan pomno ispitati/istražiti da li se njegove misli ili akcije podudaraju sa Božjom voljom, i prema tome on mora (po)zna(va)ti Božju volju, koja mu je dodijeljena/otkrivena kroz Božju Riječ. I stoga Božja Riječ mora biti temelj a ne ljudska tumačenja i dodaci; i sa ciljem da to ispita, sa ciljem da jednog dana bude odgovoran, nužna je duboka veza sa Bogom, Koji će onda mentalno otkriti Svoju volju osobi koja ima žudnju za istinom.

AMEN

Responsabilidade própria.... Dogma....

Cada ser humano é responsável pela sua própria alma e, portanto, deve justificar-se por cada má ação, assim como por cada omissão de uma boa ação. Ele não pode transmitir a sua culpa a outros nem deixá-la ser paga por outros, mas deve pagá-la a si mesmo na Terra ou no além. E da mesma forma, só ele pode elevar seu estado de maturidade, não pode ser dado a ele, mas ele deve fazer um esforço para viver uma vida de acordo com a vontade de Deus. Assim, ele próprio tem de cuidar da salvação da sua alma, porque nenhum ser humano pode tirar-lhe a salvação. Consequentemente, ele deve também se informar sobre a vontade de Deus e assim aceitar a Sua Palavra que o informa da vontade divina. E agora ele deve deixar que a Palavra de Deus tenha um efeito sobre ele. Portanto, ele pode não acreditar cegamente no que as pessoas querem apresentar-lhe, mas deve inevitavelmente comparar esta última com a Palavra de Deus, e só se ela corresponder plenamente a ela é que ele pode entregar-se à sua influência. Se o ser humano é responsável por si mesmo, é também responsável pelo corpo de pensamento que chama de seu, portanto tem o dever de escrutinar tudo o que lhe é oferecido, pois é precisamente por isso que tem de responder. Ele não pode alegar que lhe foi oferecido um erro e, conseqüentemente, não pôde chegar à verdade, mas ele mesmo deve fazer um esforço para descobrir a verdade, que também lhe é oferecida se ele a exigir. Pois se um dia Deus exigir um relato dele, Ele também lhe dará primeiro todas as oportunidades para reconhecer o que é certo e também para poder cumpri-lo. Mas se uma pessoa confia no que o seu semelhante lhe oferece, evita toda a responsabilidade que lhe é própria, tenta sobrecarregá-la com o seu semelhante que lhe ensinou. Mas Deus deu-lhe o intelecto e o dom de pensar, e através deste dom ele pode decidir por si mesmo o que é certo e o que Deus quer e agir de acordo com ele, consequentemente ele também pode ser responsabilizado.....

Portanto, o conhecimento espiritual que é transmitido de forma escolar, portanto também os ensinamentos que o ser humano recebe de forma escolar, não pode ser suficiente para o pleno conhecimento da vontade de Deus enquanto não despertar e elevar o sentido de responsabilidade do ser humano através da sua própria reflexão sobre ela.... E com séria reflexão o ser humano reconhecerá que ensinamentos Deus deu às pessoas e que ensinamentos foram acrescentados pelos seres humanos. Assim, para poder responder por si mesmo um dia, o ser humano tem que primeiro se conformar com o conhecimento que recebeu, e assim, se deseja a verdade, também será capaz de distinguir a verdade do erro. Enquanto um ensinamento dogmático abafa o sentido de responsabilidade nele, na verdade deve sufocá-lo, porque então a crença nele ou o cumprimento do que é exigido torna-se uma questão puramente mecânica e o ser humano já não se sente responsável por aquilo que conscientemente acredita estar cumprindo. Pelo que ele faz, ele faz em uma certa compulsão porque é exigido dele.... Não é uma ação de livre arbítrio, embora ele também possa recusar ou desconsiderar o que é ordenado, mas falta o impulso interior que deveria ser a causa de cada ação, de tudo o que Deus exige dos homens. O ser humano deve estar consciente de que Deus só valoriza o que faz por amor, que seus pensamentos e ações devem, portanto, ser determinados apenas pelo amor e que toda falta de amor é um pecado contra Deus, que é o próprio amor, e que o ser humano tem que responder por ele. Portanto, o que lhe é ordenado, o que se faz seu dever, exclui o livre pensar e agir, e o ser humano é, por assim dizer, apenas responsável perante o mundo, portanto, perante aqueles que lhe impuseram um dever. E, portanto, pode trazer pouca vantagem para a alma o que o ser humano não faz e pensa por dentro. Como, portanto, um ser humano nunca pode assumir a responsabilidade pela alma, mas o próprio ser humano tem que suportá-la, ele também tem o dever de verificar seus pensamentos e ações quanto a se eles estão de acordo com a vontade de Deus e, portanto, ele tem que saber sobre a vontade de Deus que é transmitida a ele através de Sua Palavra. E assim a Palavra de Deus deve ser a base, não as interpretações e adições humanas; e para examinar isso, a fim de poder responder por ela um dia, é necessária uma conexão íntima com Deus, que agora também revelará mentalmente a Sua vontade a um ser humano em busca da verdade...._>Amém