• Back

VOLJA ZA ŽIVOTOM.... STRAH OD SMRTI....

Volja ljudskog bića za životom/življenjem je vrlo snažno razvijena sve dok je zrelost njegove duše i dalje vrlo niska, što je sasvim razumljivo budući ga svijet i dalje obuzima/očarava i daje mu pričinu [[ili ‘pretendira/pretvara se’]] kako ispunjava njegove želje. Ljudsko biće nalazi odustajanje od njegovog zemaljskog života izuzetno teškim sve dok mu nedostaje vjere u život nakon smrti, budući potonje čini da on na život na Zemlji gleda drugačije. Vrlo duboko posvećena/privržena osoba na zemaljski život gleda tek kao na prijelazno mjesto, kao na školu koju mora pohađati kako bi bio primljen u kraljevstvo gdje započinje stvarni život. I ova vjera će mu također dati snagu prevladati sve prepreke i poteškoće zemaljskog života, dok se nevjernik često slama i odbacuje svoj život pretpostavljajući kako ga je on sam sposoban trajno dokončati. Svatko sa vrlo dubokom vjerom će rado dati svoj život ako se to od njega zahtjeva budući usmjerava svoju pažnju prema životu nakon smrti njegova tijela i njegovoj čežnji za uniji sa Bogom, pošto osjeća kako je to primarno istinski život. Sve dok ljudsko biće jedino obraća pažnju na Zemlju i njezina dobra on koči/spriječava svoje težnje za uzlazom, on žudi svijet sa svakom žilicom svojeg bića i misao kako će jednog dana morati napustiti ovaj svijet je za njega nepodnošljiva i depresivna.

A to otkriva njegovo stanje uma pošto njegova ljubav za svijetom umanjuje njegovu ljubav spram Boga i drugih ljudi, i stoga je čovjek i dalje duhovno nezreo, to jest, njegova duša se još nije ujedinila sa duhom u sebi, on još nema svjesnost i ništa mu bolje nije poznato od njegova zemaljskog života. U tom slučaju je za njega svaka misao o smrti strašna, on želi živjeti da bi uživao, on žudi svjetovna dobra i zanemaruje/prezire duhovne vrijednosti. I ovaj se duhovno nizak nivo ne može dovoljno puno kritizirati pošto je ljudsko biće sada u velikoj opasnosti izgubiti njegov zemaljski baš kao i duhovni život. Ako ne iskoristi svoj zemaljski život da bi pronašao sjedinjenje sa Bogom on će živjeti uzalud i za njega je bolje izgubiti zemaljski život nego se najdublje zaljubiti u materiju, što je istoznačno sa duhovnom smrću. Zemaljski život je milost dana ljudskom biću poradi višeg razvoja i za nadvladavanje [[ili ‘da bi se izdignuo iznad’]] materije kako bi mogao ući u duhovno kraljevstvo.... Međutim, ako zbiljski zadatak ljudskog bića na Zemlji biva zanemaren on sebe veže za materiju i mora na silu biti odvučen/odvojen dokončavanjem njegovog zemaljskog života. Sve dok je misao o fizičkoj smrti nepodnošljiva za čovjeka on ne obraća dovoljno pažnje na njegov stvaran zemaljski zadatak. Volja za životom je u njemu toliko jaka da će učiniti sve da bi ga zaštitio i produžio u vjeri kako je njegov život u njegovim vlastitim rukama, a ipak on se plaši da ga ne izgubi prerano. Jedino sa mišlju o onostranom, u vjeri o dušinom životu nakon smrti, užas od smrti se započinje povlačiti i onda ljudsko biće razumije kako je njegov zemaljski život samo pripremna faza za stvaran život koji će trajati vječno.

AMEN

Vontade de viver.... Medo da morte....

A vontade do ser humano de viver está fortemente desenvolvida enquanto a maturidade da sua alma ainda é muito baixa; e isto também é compreensível porque o mundo ainda o mantém cativo e finge realizar os seus desejos. Desistir da vida terrena parece extremamente difícil para o ser humano enquanto lhe faltar a fé na sobrevivência, pois esta última o faz olhar para toda a vida terrena de maneira diferente. Uma pessoa profundamente devota só considera a vida terrena como uma estação intermediária, como uma escola pela qual tem de passar para ser admitida no reino onde a vida real começa. E essa fé também lhe dará forças para superar todos os obstáculos e dificuldades da vida terrena, enquanto o descrente muitas vezes se rompe por causa deles e joga sua vida fora na suposição de que ele mesmo pode finalmente acabar com ela. Qualquer pessoa de fé profunda desistirá facilmente da sua vida se isso lhe for exigido, pois a sua atenção está centrada na vida após a morte do corpo e o seu desejo é dirigido para a união com Deus, porque sente que esta é apenas a verdadeira vida. Enquanto o ser humano prestar atenção à Terra e aos seus bens, seu esforço para cima é inibido, ele deseja o mundo com todos os seus sentidos e o pensamento de uma vez ter que deixar este mundo é insuportável e opressivo para ele. E disso pode ser concluído o seu estado espiritual, pois o amor ao mundo diminui o amor a Deus e ao próximo, e então o ser humano ainda é muito imaturo em espírito, ou seja, a sua alma ainda não encontrou unidade com o espírito dentro de si, não está em realização e não sabe nada melhor para se opor à vida terrena. E então cada pensamento de morte é terrível para ele, ele quer viver para desfrutar, ele deseja os bens do mundo e desconsidera os bens espirituais. E este é um baixo espiritual que não pode ser suficientemente repreendido, afinal, o ser humano corre o maior perigo de perder a sua vida terrena e também espiritual. Pois se ele não usa a vida terrena para encontrar contato com Deus, ele a vive em vão, e por isso deve antes desistir da sua vida terrena para não afundar no amor mais profundo da matéria, que é igual à morte espiritual. Porque a vida terrena é uma graça, é dada ao ser humano para o desenvolvimento superior da alma e para a superação da matéria, a fim de poder entrar no reino espiritual.... Mas se a verdadeira tarefa do ser humano na Terra for desconsiderada, ele próprio se acorrenta à matéria e tem que ser arrancado à força dela, terminando a sua vida terrena. Enquanto o pensamento da morte corporal for insuportável para o ser humano, ele não presta atenção à sua verdadeira tarefa na Terra. A vontade de viver é tão forte nele que ele faz tudo para proteger a vida, para prolongá-la, na crença de que a tem em suas próprias mãos, e mais uma vez no sentimento de medo de que ele terá que perdê-la prematuramente. Somente em vista do reino do outro lado, na crença na sobrevivência da alma, a morte começa a perder o seu terror, pois o ser humano reconhece então que a sua vida terrena é apenas uma etapa preliminar para a vida real que dura para sempre...._>Amém

(O Livro 33 termina com a Anunciação 2576,

O Livro 34 contém os anúncios 2733 - 2746,

O livro 35/36 contém os anúncios 2747 - 2776,

O Livro 37 começa com a Anunciação 2777.

Os anúncios não listados também estão faltando nos manuscritos de Bertha Dudde).