• Back

MOLITVA U IME ISUSA.... SNAŽNA VJERA.... SUMNJE....

Vjera pomiče planine.... i ako vi u vjeri izgovarate ime Isus, dobit ćete sve što ste zatražili. „Ako molite Oca u Moje ime, On će vam to dati....“ No, morate imati duboku, nepokolebljivu vjeru u Njegovu Ljubav i svemoć, jer jedino vaša vjera čini molitvu učinkovitom. Molitva bez vjere je samo forma, jedino vjera oživljava molitvu, a o vjeri također ovisi uslišenje molitve. I, ako vi sada iskreno (prisno, duboko) zamolite da vam Otac nebeski pošalje Svojega Duha, da vi čujete Njegovu Riječ, Duh Božji će se spustiti na vas. No, o snazi vjere ovisi kako ćete vi čuti Njegov Božanski glas. On će vama zvučno govoriti, ako u sebi više ne nosite nikakvu sumnju. Vjera mora biti tako čvrsta da vi niti jedne sekunde ne posumnjate u to da će Bog ispuniti vaš zahtjev, onda više ništa neće biti nemoguće, jer što Bog želi, to se događa, pa ako vi vjerujete, više ne postoji ništa što Bog ne bi mogao ostvariti. Isus je posjedovao ovu snažnu vjeru, i On ju je želio prenijeti svim ljudima, i stoga je On njima dao obećanje da će im biti ispunjena svaka molitva, ako oni u Njegovo ime mole Oca za to. A, od ljudi je zahtijevana jedino vjera u ovo obećanje. Oni ne znaju koje jamstvo je njima dao Isus Krist.... ne znaju koliko im je učinjeno lakim dohvatiti sve od Boga, ako oni samo čvrsto vjeruju. Isus Krist se Osobno ponudio kao Zagovornik kod Oca, odnosno, čovjek Isus je bio tako jak u vjeri, da za Njega nije postojala ni jedna neuslišana molitva, zahvaljujući ovoj vjeri. A, budući da je On znao da su ljudi bili još slabi u vjeri, morali su se poslužiti Njegovom snagom vjere, i u Njegovo ime moliti Oca.... Božji Duh jedino može djelovati gdje je preduvjet čvrsta vjera....

Kolebljiva vjera čini učinak slabim, i uvijek je sam čovjek, koji kroz snagu svoje volje, odlučuje u kojoj mu jasnoći prilaze prijenosi iz duhovnog kraljevstva. Vjera bez sumnje će omogućiti zvučanje Riječi u srcu jasnim i razgovijetnim (razumljivim), ali sve dok je ova još izložena kolebanju, također je i prijenos od strane bića-davatelja, otežan. I zato se vi morate boriti i moliti za snaženje vjere, kako bi Bog ovu mogao osnažiti, jer vi sve možete ostvariti, ako odbacite sve sumnje.

AMEN

Omvorming van de uiterlijke vorm na de lichamelijke dood - Geestelijk dood zijn - Activiteit - Niets doen

De mens heeft levenskracht nodig om elk werk uit te voeren, dus betekent bezig zijn ook leven. Wordt hem deze kracht ontnomen, dan is hij niet in staat zichzelf of andere zaken te veranderen - hij is levenloos. Maar toch verandert de uiterlijke vorm als zodanig, zodra de mens levenloos is geworden. Hij valt uiteen en dit proces duurt zo lang tot elke substantie weer in een nieuwe uiterlijke vorm is opgenomen. Dat wil zeggen: is het geestelijke uit de vorm ontsnapt, dan wordt de achterblijvende vorm wel van zijn vroegere bestemming ontheven, maar moet deze een nieuwe bestemming vervullen. Hij moet bijdragen tot aanwas van een of andere nieuwe vorm. De substantie valt uiteen om bij een nieuwe uiterlijke vorm gevoegd te worden. Deze ontwikkelingsgang vergt weer veel tijd.

De oude vorm lost dus schijnbaar op. Maar in werkelijkheid treden de geestelijke substanties, waar ook de aardse uiterlijke vorm uit bestaat, met andere geestelijke substanties in verbinding en vormen een nieuwe uiterlijke vorm, omdat het geestelijke dat verdicht is tot uiterlijke vorm, eveneens de positieve ontwikkelingsgang op aarde moet doormaken, want het staat nog aan het begin van zijn ontwikkeling. Zodra nu weer iets geestelijks deze nieuwe uiterlijke vorm tot zijn verblijfplaats krijgt toegewezen, begint diens dienende werkzaamheid. Dus de vorm wordt tot leven gewekt, want bezig zijn is leven. Naar elk scheppingswerk stroomt van God uit de kracht toe, zodat het dienend werkzaam kan zijn, ongeacht de manier waarop. En elke activiteit levert het geestelijke in de vorm de positieve ontwikkeling op. Bijgevolg moet dat wat leeft, dus werkzaam is, onvermijdelijk voortgaan in de ontwikkeling. Alleen de dode toestand betekent een stilstand in zijn ontwikkeling. Maar elke materie heeft leven in zich, want ze verandert, alleen in verschillend lange tijdsduur. Zelfs de meest vaste vorm wordt door invloed van buiten, die met de lichtstraling - dus het werkzaam zijn van de lichtdragers - samenhangt, tot werkzaamheid aangespoord, ofschoon dit voor het menselijk oog niet zichtbaar is. Maar het leven is ook in deze vorm in beweging en brengt veranderingen tot stand die dus een leven ervan bevestigt. Volledig dood kan de materie daarom niet worden genoemd, ofschoon ze de mens levenloos voorkomt. En toch bestaat er een toestand van levenloosheid, en wel in het stadium als mens.

In dit stadium stroomt het wezen de grootste mate aan levenskracht toe, die het tot dienende werkzaamheid moet gebruiken. En toch kan de mens totaal ineffectief door het leven gaan, zodra hij de hem toekomende levenskracht niet benut om de taak te vervullen die de zin van zijn aardse bestaan is, wanneer hij datgene verzuimt of nalaat, wat hem de positieve ontwikkeling oplevert.

Wanneer hij het werkzaam zijn in liefde niet in acht neemt, de werkzaamheid waarvoor God de mensen de levenskracht doet toekomen.

Dan treedt er een stilstand op in zijn opwaartse ontwikkeling. Dit betekent een toestand van levenloosheid, van dood, en dit is het ergste, omdat deze toestand alleen door het wezen zelf kan worden opgeheven. Maar de dode toestand is een toestand van krachteloosheid, waaruit het wezen zichzelf dus niet meer kan bevrijden, omdat het dat tevoren, toen de kracht hem toekwam, niet wilde.

Voor de uiterlijke vorm betekent de dood alleen een omvorming tot een andere vorm, dus als het ware een verdere mogelijkheid voor de positieve ontwikkeling van de geestelijke substantie waaruit de uiterlijke vorm is gevormd. Maar geestelijk dood te zijn is allerverschrikkelijkst, omdat de laatste genade die het wezen ter beschikking staat, ongebruikt wordt gelaten, omdat de levensstroom die God dit wezen toevoert, niet wordt gebruikt voor dienende werkzaamheid en het wezen blijft steken op het zelfde ontwikkelingsniveau, waarop het stond aan het begin van zijn belichaming als mens. Geestelijke vooruitgang is zonder werkzaamheid niet mogelijk. Het wezen is door zijn passief zijn krachteloos geworden en gaat zonder kracht het hiernamaals binnen.

Amen