• Back

JAVNO CRKVENO SLUŽENJE.... TRADICIJA

Javno služenje Bogu može zaista korespondirati sa Božjom voljom ako su svi ljudi istodobno potstaknuti dubokom željom da kontaktiraju Božanskog Gospodina i Spasitelja, i tako je svaka osoba također voljna služiti Bogu. Ali ljudi obično samo udovoljavaju običaju, navici, koja je bila očuvana generacijama, posljedično tome to je jedva jedvice iskrena potreba. Jedna akcija, koja bi ljudima stvarno trebala biti strahovito značajna, je postala rutina.... Ljudi sebe samo intelektualno pripremaju za kontakt s Bogom, to jest, oni pokušavaju uzdignuti svoje misli k Njemu, a ipak njihovo srce ne mora biti umiješano. Kontakt s Bogom, međutim, treba doći iz srca. Ući u sjedinjenje sa Bogom je stanje koje u zemaljskom životu treba biti jedini čovjekov cilj, pošto je on onda probudio u sebi osjećaj pripadnosti Bogu, iz Kojeg je proizašao. On nikad nije bio odvojen od elementarne sile ali ju nije realizirao i tako se osjeća vrlo daleko udaljen od nje, dok će svjesno sjedinjenje sa Bogom premostiti prividno odvajanje i biće će sebe prepoznati kao vječno povezano sa svojim Stvoriteljem.

Kada se istinski vjernici okupe zbog javnog služenja njihove sjedinjene molitve će doseći Nebeskog Oca, i Bog će biti vrlo zadovoljan. Ali kada se ljudi sastanu zajedno bez duboke religiozne vjere i jedino zbog ispunjavanja tradicionalnih zahtjeva, njihove misli će često lutati a dubok doživljaj bliskosti sa Bogom ne dolazi u obzir. Ljudi će zasigurno uložiti trud da bi primili Riječ Božju, ali ovu će, također, čuti više sa ušima nego srcem i imat će duhovno blagotvoran efekt jedino ako ju osoba nastoji primjeniti u praksi. Ali obično su ljudi zadovoljni sa ovim kratkim periodom javnog crkvenog služenja i vjeruju kako su ispunili svoju dužnost prisustvovanjem, to jest, time što su Boga javno priznali. Ali Bog ne pridaje nikakve važnosti vanjskim djelima, On vrednuje težnju srca za Njime. A težnja srca da bude sa Njime ne primjećuje vrijeme i formalnosti, ono će uspostaviti kontakt sa Njime kako i kad se osjeća potstaknuto na to. Ono će tražiti Boga zbog svoje unutarnje žudnje a ne kako bi svijetu pribavilo dokaz svoje vjere. I stoga je jedino važan iskren kontakt između ljudskog bića i njegovog Stvoritelja, a javna služba Bogu će biti skup potpuno pobožnih ljudi koji u svojim srcima imaju volju da bi se sjedinili s Njime.

AMEN

Adoração comum.... Tradição....

A adoração comum pode certamente corresponder à vontade de Deus se todas as pessoas ao mesmo tempo tiverem o profundo desejo de entrar em contato com o Senhor e Salvador divino, e assim todos estão dispostos a servir a Deus. Mas na maioria das vezes as pessoas só cumprem um costume, uma prática que tem sido preservada através das tradições, ou seja, é menos uma necessidade íntima do coração. Tornou-se uma acção mecânica, que na verdade é suposto ser algo extremamente significativo para as pessoas..... As pessoas se ajustam para estabelecer a conexão com Deus, mas também o fazem apenas intelectualmente, ou seja, fazem um esforço para elevar seus pensamentos a Ele e ainda assim o coração não precisa estar envolvido. Mas a ligação com Deus deve ser estabelecida a partir do coração. Entrar em contato com Deus é a situação que deveria ser o único objetivo do ser humano na vida terrena, porque então o sentimento de pertencer àquele que foi a sua origem terá despertado nele. Ele não estava eternamente separado do poder elementar, apenas não o reconhecia e por isso se sentia distante, enquanto que através da ligação consciente com Deus a separação aparente é transposta e o ser se reconhece eternamente unido ao seu Criador. Se os verdadeiros crentes se reunirem para um serviço comum, a oração unida se elevará ao Pai celestial e Deus ficará satisfeito com ela. Mas onde as pessoas não se reúnem por causa da fé profunda, mas apenas para cumprir certos requisitos tradicionais, seus pensamentos muitas vezes vagam, e não se fala em comunhão íntima com Deus. As pessoas certamente também fazem um esforço para absorver a Palavra de Deus, mas isso, também, só ressoa mais no ouvido do que no coração e só terá um efeito espiritualmente benéfico se a pessoa fizer um esforço para colocá-la em prática. Na maioria das vezes, porém, as pessoas estão satisfeitas com esse curto tempo de adoração comunitária e acreditam ter cumprido seu dever assistindo-a, ou seja, confessando publicamente a Deus. Deus, porém, não dá importância às ações externas, mas Ele estabelece o padrão pelo desejo do coração por Ele. E um coração que bate para Ele não se orienta de acordo com o tempo e os exteriores; ele estabelece a ligação com Ele quando e onde se sente impelido a fazê-lo. Ela procura Deus no desejo interior, mas não para dar ao mundo uma prova da sua fé. E, portanto, somente a intimidade do contato entre o ser humano e seu Criador é importante, e o culto comum é então uma reunião de pessoas plenamente crentes quando carregam a vontade de uma união com Ele em seus corações....

Amém