• Back

POSLJEDICE NEPRIZNAVANJA BOŽANSTVA KAO BICA....

Što je covjek uporniji u svom gledištu da svemir otkriva prirodnu silu, a ne djelovanje jednog sasvim savršenog bica, utoliko više se duhovno u njemu nastoji osloboditi od te odvojiti od te sve-održavajuce sile, a volja za udaljavanjem umanjuje i dotok sile, tako da to duhovno ostaje nespašeno. Ne željeti priznati Božanstvo kao bice predstavlja odbijanje snage koju Bog želi prenijeti ljudima.

Covjek je izgubio svaki osjecaj srodnosti i pripadnosti Bogu, on je i pored svojeg ranijeg dugog zemaljskog prolaza [[ (kroz materiju) ]] još u najstrašnijoj odbojnosti prema Njemu; on Ga ne priznaje, zato što Ga njegov duh ne želi priznati, što onda nalazi svoj izražaj u potpuno krivom mišljenju o djelu stvaranja [[ (svemiru, svijetu) ]] i njegovom nastanku. Onaj tko se smatra potpuno nezavisan od stvaralacke sile, što znaci, tko se ne osjeca usko povezan sa tom silom, on to i nije, kad si prokocka dotok snage koja kao rezultat ima duhovnu spoznaju.

Nijekati Boga mora za sobom povlaciti duhovno propadanje, pošto se covjek uzoholi [[ (tj. previše pouzda u sebe,) ]] ako vjeruje da može potpuno nezavisno oblikovati svoj zemaljski život.... Božji ce protivnik takve ljude neprestano podupirati, time što se trudi takve krive stavove još potkrijepiti i ucvrstiti i time dakle covjeka želi opredijeliti da se opire protiv mišljenja da Bog kao Bice upravlja svemirom i odreduje sudbinu pojedinca. Takav covjek dakle takvu misao doživljava kao teret i tlacenje, pa je zato odbija i vjeruje da se od Božanstva može osloboditi, ako Ga odbija. I on se iznova ogrješuje protiv Boga, jer ne koristi milost utjelovljenja kao covjek, i dakle teško da može uspostaviti vezu sa Bogom, i time dakle uzaludno živi svoj zemaljski život.

AMEN

Consequências do não reconhecimento de uma entidade de God....

Quanto mais teimosamente o homem persiste em considerar que a criação certamente revela um poder natural, mas não o funcionamento de uma entidade excessivamente perfeita, tanto mais o espiritual nele procura desprender-se do poder todo-sustentável, e a vontade de se distanciar também reduz o fornecimento de poder para que esse espiritual permaneça sem redimir-se. A relutância em reconhecer uma divindade essencial é uma rejeição da força que Deus quer dar às pessoas. O ser humano perdeu todo o sentido de pertença a Deus, apesar de sua longa caminhada na Terra, ainda se mantém em mais gritante oposição a Ele; nega-o porque seu espírito não quer reconhecê-lo, o que agora se expressa através de uma visão completamente equivocada da obra da criação e de sua origem. Quem acredita ser completamente independente do poder criador, ou seja, quem não se sente intimamente ligado a esse poder, também não o é na medida em que nega a si mesmo o suprimento de força que resulta no reconhecimento espiritual. A negação de Deus deve resultar em declínio espiritual, pois o ser humano exalta a si mesmo se acredita que pode moldar a sua vida terrena de forma completamente independente.... O adversário de Deus sempre apoiará tais pessoas, tentando reforçar essa opinião errônea e, assim, quer determinar o ser humano a rebelar-se contra a suposição de que uma Deidade essencial governa o universo e determina o destino da pessoa individual. Então essa pessoa sente tal pensamento como um fardo e uma opressão, e por isso rejeita-o e acredita que pode libertar-se da Divindade se o rejeitar. E ele peca de novo contra Deus porque não faz uso da graça da encarnação como ser humano, assim ele dificilmente pode estabelecer contato com Deus e assim vive sua vida terrena em vão....

Amém