• Back

PRAVIČNO RAZMIŠLJANJE I POSTUPANJE....

Pravedni se nikada neće trebati postidjeti svojega ponašanja, premda on time ne privlači uvijek priznanje od svojih bližnjih. Budući je pravednome načelo, za sve što on čini, moći preuzeti odgovornost naspram bližnjih, i također naspram Boga. Bog će uvijek odobriti njegovo ponašanje, ali ne i bližnji, budući oni žele priznati samo ono što njima donosi korist. Ali, ne može se uvijek izvući vlastita korist iz nekog pravičnog postupka, baš kao što bližnjemu iz toga ne proizlazi uvijek zemaljski blagoslov. No, pravedno razmišljanje duši služi u visokoj mjeri, jer pokazuje naklonost prema Istini, kao i volju za dobro. Jer jedino onaj tko želi dobro, također će pravičnu misao nazvati svojom vlastitom. Tako će svaki pravični postupak za sobom povući Božji blagoslov, onaj tko razmišlja pravedno, steći će Božji užitak, a bližnjemu će biti odobreno, ono što mu ponekad uskraćuje čovjek koji razmišlja nepravedno. Pravično postupati prema bližnjemu uvijek znači, njemu učiniti ili dati isto ono što čovjek priželjkuje sebi samome.... Čovjek može biti dobro naučen (odgojen) pravednosti, tako da on od djetinjstva bude obavezan staviti svoje vlastite želje u pozadinu, te najprije ostvariti ono što je potrebno za dobro bližnjega. On mora kroz svoju Ljubav biti na to potaknut, i on se mora oduprijeti pribjegavanju takvim sredstvima, koja otvoreno mogu biti nazvana nepravednima. On uvijek mora postupati prema najboljem zakonu i savjesti. On ne smije dati prednost jednome ili drugome, nego mora tražiti Božansku podršku, onda će mu biti nemoguće učiniti nešto što se protivi pravednosti, i zbog toga se on također ne mora bojati zemaljske vlasti. Budući Onaj, Koji je ljudima dao takve zapovijedi, također će duh u čovjeku voditi u ispravno razmišljanje, tako da će on uvijek znati, što je pravedno, a što nepravedno, i što odgovara Božanskoj volji. I on će slijediti unutarnji glas, koji ga uistinu ispravno savjetuje.

AMEN

Pensar e agir com justiça....

O homem justo nunca se envergonhará dos seus atos, mesmo que nem sempre obtenha a aprovação dos seus semelhantes. Pois o princípio do justo é poder assumir a responsabilidade por tudo o que ele faz para com os seus semelhantes e também para com Deus. Deus sempre aprovará a sua maneira de agir, mas não os seus semelhantes, porque eles só querem reconhecer aquilo que lhes traz benefícios. No entanto, o próprio benefício nem sempre pode ser derivado de uma ação justa, assim como as bênçãos terrenas nem sempre se acumulam para o próximo. No entanto, apenas pensar é de grande benefício para a alma, porque demonstra a inclinação para a verdade, bem como a vontade de fazer o bem. Pois só quem quer o bem é que também chama a uma mente justa a sua. Portanto, toda ação justa resultará na bênção de Deus, o justo pensante ganhará o favor de Deus, e ao próximo será concedido o que o injusto pensante às vezes lhe nega. Agir com justiça para com o próximo significa sempre fazer ou dar-lhe o mesmo que o ser humano exige para si mesmo..... A justiça pode ser ensinada ao ser humano bem, forçando-o desde a infância a pôr os seus próprios desejos para trás e a cumprir primeiro o que é necessário para o bem-estar do seu semelhante. Ele deve ser incitado a fazê-lo por seu amor, e deve resistir a recorrer a tais meios, que obviamente podem ser chamados de injustos. Ele deve sempre agir de acordo com o melhor de seu direito e consciência. Ele pode não preferir um ou outro, mas deve pedir assistência divina, então será impossível para ele fazer algo que vá contra a justiça e, portanto, também não pode temer a autoridade terrena. Pois Aquele que dá tais mandamentos às pessoas também guiará o espírito do ser humano para o pensamento certo, para que ele sempre saiba o que é certo e errado e o que corresponde à vontade divina. E ele seguirá a voz interior que realmente o aconselha corretamente....

Amém