• Back

NEPOGREŠIVOST POGLAVARA RIMSKE CRKVE.... CRKVENE ZAPOVIJEDI

Vi previše značaja pridajete nepogrešivosti poglavara vaše crkve, a ipak ste uvelike obmanuti. Nije bila Božja volja da Njegova crkva bude proizvoljno formirana od strane ljudi i u skladu sa ljudskom voljom. Sve ispravno i podesno za [[p]]održavanje i širenje Njegovog učenja je na Zemlji od strane Isusa Krista Osobno bilo dano Njegovim učenicima. On je distribuciju Svoga učenja uvjetovao čovjekovom voljom koja ga može prihvatiti ili ne. On je dao precizne smjernice koje su važile za svakoga tko je želio prihvatiti Njegovo učenje. Ove se sastoje od obećanja koja su bila izgrađena na uvjetu da se ljudi pridržavaju zahtjeva Gospodinovih učenja.

On je uvijek poštovao slobodnu volju ljudskog bića. Ljudsko biće treba svoju odluku donijeti dobrovoljno i bez izvanjskog pritiska i tako ispuniti Božju volju. I tim ljudima je On obećao vječni život.... On stoga jedino zahtjeva vjeru u Njega i Njegovu Riječ kada kaže ‘Ja sam put, istina i život.... Ja sam sredstvo, zakon i ispunjenje.... svatko tko vjeruje u Mene će imati vječni život....’ [[Ivan 14:6]]. Njegova ljubav želi dati nešto nezamislivo divno.... vječni život. I za to on jedino zahtjeva ljudsku vjeru i njihovu volju. Međutim, Njegova volja nije op-teretiti čovječanstvo, koje na Zemlji već živi u ograničenom stanju, sa novim grijesima.... Ograničenja nekoga tko uistinu vjeruje u Isusa i Njegovu Riječ će biti popuštena/olabavljena, međutim, netko tko ne vjeruje je već kažnjen dovoljno svojim ograničenim stanjem jer u njemu mora ostati cijelu vječnost [[Ivan 3:18, 36]]. Svatko tko zanemaruje/omalovažava 10 Zapovijedi koje su ljudima bile dane od strane Boga Osobno, svatko tko im prkosi, počinjava grijeh, to jest, on ne sluša Boga Koji je ljubav, pošto ignorira zapovijed ljubavi. On ne čini ništa da bi sebe oslobodio iz svog stanja, umjesto toga čini sve da bi ga pogoršao. Ispunjenje ovih zapovijedi je jedino sredstvo oslobođenja, dok je njihovo kršenje tome potpuno nasuprotno.

Dogma o nepogrešivosti/potpunoj pouzdanosti je, međutim, postala novi zakonodavac za ljude utoliko što je Bogom-danih 10 Zapovijedi bilo povećano za nekoliko više, tako da su Božjim zapovijedima bile [[na]]dodane nove crkvene zapovijedi i podbacivanje u vršenju ovih zakona se smatralo isto tako grešno kao djelovanje u suprotnosti sa Bogom-danim zapovijedima. I ova greška ima užasnu posljedicu. Pošto su ljudi sada opteretili sebe sa potpuno nevažnim a ipak oba-vez[[a]]-nim djelovanjima koja su prilično ne-povezana [[= ne tiču se, nisu u odnosu]] sa zapovijeđu ljubavi prema Bogu i njihovom bližnjem. I sada oni jedino fokusiraju svoju cijelu pažnju na vršenje ovih crkvenih zapovijedi i na oslobađanje od pretpostavljenih grijeha.... Na taj način se njihov sveukupni duševni zadatak sastoji u vršenju zapovijedi koje su odredili ljudi ili u vršenju pokore za grijeh/zlo/krivnju zbog navodnog kršenja. A užasno duševno ropstvo, koje se može riješiti jedino putem ljubavi, je s njihove strane zanemareno....

Da su ove zapovijedi bile nužne, uistinu, Gospodin Osobno bi ih bio dao i propovijedao njihovo ispunjenjavanje Svojim učenicima na Zemlji.... Tako su ljudi pokušali proizvoljno unaprijediti Kristovo učenje i nisu oklijevali sebi za to dati Božansko odobrenje. Smatrajući sebe prosvjetljenima Svetim Duhom dok su i dalje u stanju jako udaljenom od toga, oni su sada donijeli zakone koji ne mogu biti u skladu sa Božjom voljom. Ti zakoni su značajno smanjili ljudski osjećaj odgovornosti prema Bogom-danim zapovijedima zahvaljujući činjenici da je sada novo-određenim/donešenim zapovijedima bila dana najveća pažnja, do te mjere da ih sada čovječanstvo vrši čisto automatski i vjeruje kako slijedi Kristovo učenje kada ispunjava svoju nametnutu dužnost.

Istinski prosvjetljeno ljudsko biće je od strane Boga odabrano da zaustavi ovo žalosno/nemilo stanje stvari, to jest, da ga razotkrije. Međutim, Bog nikad nije mogao prosvjetliti one koji su odredili ili odobrili takve zapovijedi. Nepogrešivost poglavara crkve je iskrivljena slika izlijevanja Svetog Duha. Svatko nadahnut Svetim Duhom bi uvijek prepoznao grešku ove skupine zakonâ ali ih je svjetovno-crkvena sila spriječila da isprave ovu značajnu grešku/zabludu. Jer ove zapovijedi nisu proizašle iz duha ljubavi.... Zakonodavci su imali malo interesa u smanjivanju rada za duše koje se bore ostvariti svoje konačno oslobođenje. Radije, njihov motiv za ustanovljavanje ovih zapovijedi je bila žudnja za povećanom moći i volja da ljude dovedu u određeno stanje ovisnosti, pošto je podbacivanje u izvršavanju ovih zapovijedi bilo istovremeno smatrano za smrtni grijeh. Istinske Božje sluge su uvijek prepoznale ovo žalosno stanje stvari i željeli su mu se suprotstaviti ali učenje o nepogrešivosti poglavara crkve je već pre-duboko ukorijenjeno da bi se moglo sa lakoćom otkloniti. I jedino netko tko traži čistu istinu i Boga Osobno moli za istinu i duh unutrašnjeg prosvjetljenja će biti sposoban sebe osloboditi od njega.

AMEN

Infalibilidade.... Mandamentos da Igreja....

Você dá demasiada importância à infalibilidade do líder da sua igreja, e ainda assim está muito enganado. Não foi na vontade de Deus que Sua igreja foi formada por pessoas sob sua própria autoridade, de acordo com a vontade do povo. Tudo o que era bom para a manutenção e difusão do Seu ensinamento foi submetido pelo próprio Jesus Cristo aos Seus discípulos na terra. Ele fez a difusão do Seu ensinamento depender da vontade do indivíduo de aceitá-lo ou não. Ele deu diretrizes precisas que eram válidas para todos que queriam aderir ao Seu ensinamento. Estas são as promessas que foram feitas dependendo do cumprimento do que o Senhor exigiu das pessoas através dos Seus ensinamentos. Ele sempre deixou o livre arbítrio do homem intocado. O homem deve decidir por si mesmo e sem coerção externa e assim cumprir a vontade de Deus. E Ele prometeu esta vida eterna.... Com as palavras: "Eu sou o caminho, a verdade e a vida.... Eu sou o meio, o direito e a realização.... quem crê em Mim tem vida eterna...." Ele, portanto, só exige fé em Si mesmo e na Sua Palavra. O seu amor quer dar algo inimaginavelmente glorioso.... de vida eterna. Para isso Ele só precisa da fé das pessoas e da sua vontade. Mas não é Sua vontade sobrecarregar as pessoas, que já andam na terra em estado acorrentado, com novos pecados.... Quem acredita verdadeiramente em Jesus e na Sua Palavra terá suas correntes soltas, mas quem não acredita já é punido o suficiente pelo seu estado acorrentado, pois terá que permanecer nele por um tempo infinitamente longo. Quem desrespeita os dez mandamentos dados ao povo pelo próprio Deus, quem os viola, peca, ou seja, rebela-se contra Deus como amor, porque viola o mandamento do amor. Ele não faz nada para se libertar do seu estado, mas tudo para o piorar. O cumprimento destes mandamentos é o único remédio, mas a contravenção é exatamente o oposto. A doutrina da infalibilidade, porém, tornou-se um novo legislador para as pessoas, na medida em que os dez mandamentos emitidos por Deus foram multiplicados por outros, de modo que os novos mandamentos se uniram aos mandamentos de Deus, por assim dizer, e o não cumprimento desses mandamentos foi carimbado tanto como um pecado, quanto o ato de agir contra os mandamentos emitidos por Deus. E isto é um erro de efeito terrível. Por agora as pessoas se sobrecarregam com ações completamente sem importância que, no entanto, se tornam obrigatórias, mas que nada têm a ver com o mandamento do amor a Deus e ao próximo. E toda a sua atenção está focada apenas em guardar estes mandamentos e libertar-se dos pecados presumidos.... E este é o trabalho de toda a sua alma, que prestem atenção ao cumprimento desses mandamentos humanamente decretados ou à expiação da suposta culpa de transgressão. E não se lembram da terrível escravidão da alma, que só pode ser resolvida apenas através do amor. Se esses mandamentos tivessem sido necessários, o próprio Senhor os teria realmente dado na Terra e pregado o cumprimento deles aos Seus discípulos primeiro. Assim, as pessoas procuravam melhorar o ensinamento de Cristo com sua própria autoridade e não se furtavam a dar a si mesmas a aprovação divina, julgando-se iluminadas pelo Espírito Santo e agora, num estado ainda muito distante dele, decretavam disposições que não podiam corresponder à vontade de Deus, porque diminuíram consideravelmente o sentido da responsabilidade para com os mandamentos decretados por Deus, pelo fato de esses mandamentos recém-decretados receberem agora a maior atenção, tão grande que agora a humanidade cumpre-os puramente mecanicamente e está na fé para obedecer aos ensinamentos de Cristo, se cumprir os deveres impostos a ele. O ser humano verdadeiramente iluminado é escolhido por Deus para pôr um fim a estes males, ou seja, para os expor. Contudo, Deus nunca poderá ter iluminado aqueles que deram ou poderiam aprovar tais mandamentos. A infalibilidade da cabeça da Igreja é uma imagem distorcida da efusão do Espírito Santo. Aqueles que estavam sob a influência do Espírito Santo teriam reconhecido o erro desta legislação a qualquer momento, mas o poder eclesiástico mundano os impediu de corrigir este erro momentâneo. Pois esses mandamentos não nasceram do espírito do amor.... Os legisladores não estavam tão interessados em facilitar o trabalho das almas em luta pela sua libertação final, mas o motivo para a criação destes mandamentos era o desejo de aumentar o poder e a vontade de levar as pessoas a uma certa relação de servidão, uma vez que ao mesmo tempo o não cumprimento dos mandamentos era considerado um pecado grave. Os verdadeiros servos de Deus sempre reconheceram este deplorável estado de coisas e quiseram contrariá-lo, mas a doutrina da infalibilidade da cabeça da igreja já está demasiado enraizada para que seja erradicada tão facilmente. E só aqueles que procuram a verdade pura e pedem a Deus mesmo por ela e pelo espírito da iluminação interior poderão libertar-se dela....

Amém