• Back

INTIMNA OČEVA LJUBAV.... ZABRINUTOST ZA MLAKE.... SREDSTVA....

Riječi ne mogu izraziti s kojom Ljubavlju Otac na Nebu brine o Svojoj djeci. On je neprestano zabrinut za Njegova stvorenja i jedino uvijek želi osvojiti njihovu Ljubav, tako da dođu k Njemu i kod Njega ostanu do u svu vječnost. A Njegova se briga osobito odnosi na one koji se nepromišljeno prepuštaju struji vremena, koji se ne obazirući se na veliku opasnost priključuju ovim strujama i gube čvrsto tlo pod svojim nogama.... vjeru u Boga, koja mu je podrška i oslonac u zemaljskom životu. Njihova volja nije okrenuta ni dobru ni zlu, oni ne traže zlo ali također ne pružaju nikakav otpor kada im ono pristupa....

Oni također nisu očigledno okrenuti ni od dobra, ali sami također nisu aktivni u djelima Ljubavi; oni nisu niti vrući niti hladni, nego bez ikakvog vlastitog poriva za aktivnost. I stoga oni nemaju nikakav cilj pred očima, i njihov život je isprazan i bio bi proživljen uzaludno ako ih Otac na Nebu ne bi htio prodrmati iz njihovog lijenog (tromog, mlitavog) mira.... Ovi ljudi često moraju biti vrlo teško pogođeni, prije nego izgube svoju ravnodušnost i počnu razmišljati drugačije. Samo najdublja samoća i najbolnija patnja mogu ostaviti dojam na ove duše, a često je uspjeh ovoga također samo bijes ili ogorčenost.

Jer oni zatvaraju oči i uši na patnju bližnjih, i ništa što ove pogađa ne pobuđuje njihovo suosjećanje.... Stoga Bog Sebe mora učiniti primjetnim na način koji za čovjeka znači nevolju i brigu. Jer Njegova najintimnija Ljubav nije prepoznata i čovjek u nemaru više ne pronalazi put do Njega. A put kojim on hoda vodi u zabludu. Bezimena bijeda će stoga pogoditi ljude koji u vremenu nevolje još ne prepoznaju Božju ruku.... bezimena patnja, koju oni osjećaju na sebi samima.... A Gospodar će čekati dok se zov iz čovjekova srca ne probije do Njega, i ovaj čas će biti blagoslovljen, a duhovno buđenje posljedica takve patnje, u kojoj je čovjek pronašao put do Boga. Jer tek sada on počinje stremiti i misliti na svoju dušu. On se više ne upušta bezvoljno u vrtlog života, nego ima čvrsto tlo pod nogama.... on je postao vjeran i sada uvijek i posvuda traži Boga....

AMEN

Amor paternal profundo.... Preocupación por los tibios.... Medios....

Palabras no puede expresar el amor con que el Padre Celestial cuida de sus hijos. Él está siempre y continuamente preocupado por Sus criaturas y sólo quiere ganarse Su amor para que vengan a Él y permanezcan con Él hasta toda la eternidad. Y Su preocupación es especialmente por aquellos que se dejan llevar sin vacilar por la corriente del tiempo, que, a pesar del gran peligro, se unen a estas corrientes y pierden la tierra firme bajos sus pies.... la fe en Dios, que es su sustento y sostén en la vida terrenal. Su voluntad no se dirige ni al bien ni al mal, no buscan el mal, pero tampoco ofrecen resistencia alguna cuando éste se acerca a ellos.

No están claramente orientados hacia el bien, pero tampoco se dedican ellos mismos a obras de amor; no son ni calientes ni fríos, pero no tienen ningún impulso propio para actuar. Por eso no tienen ningún objetivo en mente, y su vida es vacío y sería vivida en vano si el Padre del cielo no quisiera perturbarlos en su perezosa calma.... A estas personas a menudo hay que darles un golpe muy fuerte antes de que pierdan su ecuanimidad y traten de pensar diferente. Sólo la soledad más profunda y el sufrimiento más doloroso pueden dejar huella en estas almas, y muchas veces el resultado es sólo indignación y amargura.

Porque cierran los ojos y los oídos ante el sufrimiento de sus semejantes, y nada despierta en su compasión lo que les respecta.... Por eso Dios debe hacerse notar de una manera que signifique penurias y dolor para las personas. Porque Su amor más profundo no es reconocido y la gente ya no puede encontrar el camino hacia Él si es descuidada. Y el camino que toma la lleva por mal camino. Una miseria sin nombre afectará, por tanto, a aquellas personas que aún no reconocen la mano de Dios en el momento de necesidad.... sufrimiento sin nombre que sienten en sí mismos.

Y el Señor esperará hasta que salga el llamado del corazón del hombre hacia Él, y esa hora será bendita y el despertar espiritual será el resultado de tal sufrimiento en el que el hombre encontró el camino hacia Dios. Porque sólo ahora comienza a esforzarse y pensar en su alma. Ya no flota involuntariamente en el torbellino de la vida, sino que ahora tiene tierra firme bajo sus pies.... se ha vuelto creyente y ahora busca a Dios siempre y en todas partes....

amén