• Back

NE-VJERA POVOD SVJETOVNIM DOGAĐAJIMA .... ROK MILOSTI.... OKVIR....

Nikada prije nevolja na Zemlji nije bila tako velika da je vječno Božanstvo u toj mjeri bilo potaknuto na nasilno uplitanje tako da čovječanstvo zemaljski očekuje neiskaziva bijeda i jad. Što više ono ide svojim stazama u nevjeri, toliko žešće će biti pogođeno tim mjerama, jer sâmo odsustvo vjere uzrok je sve patnje, i to je zadnja mogućnost da se na ljude na izvjestan način još odgojno utječe. Tamo gdje se tada i pored sve patnje i nesreće prolazi zatvorenih očiju, bez da se misli na Gospodara, tamo je za dušu svaka pomoć nemoguća.

Tek najdublja usamljenost i napuštenost čini da čovjek spozna da je neka druga namjena (smisao) povod njegovog zemaljskog postojanja, i tek kad je čovjekovo nastojanje to da se uklopi u svoj smisao postojanja, njegov način razmišljanja ispravno je vođen. Ono što njegovu narav prije toga pokreće, zemaljski je i potpuno beskorisno.... tek u stanju spoznaje neposredno djelovanje duhovne snage dolazi do izražaja, tako da sve što je do tada čovjekove misli doticalo samo shematski, sad dobiva formu i život.

No u vrijeme najdublje nevjere čovjekov um daleko je skloniji zanimati se površnim, nebitnim stvarima, i uvijek teži k tome da (svoje) kratko vrijeme na Zemlji zemaljski što je moguće više iskoristi, a sve duhovne misli da odbaci; time duhovne snage imaju malo utjecaja na takve ljude.... gdje sav trud ovih ostane bezuspješan, gdje čovjek stoji potpuno izvan duhovnog djelovanja, potrebno je primijeniti sredstva koja doduše za sobom povlače neizrecivi jad, no koja nisu skroz bezuspješna, tako da će se na Zemlji iz dana u dan množiti događaji koji vidno ukazuju na prolaznost zemaljskih dobara kao i tjelesnog života....

Neprestano će ljudima biti ukazivan put kojim imaju ići, no taj put im se neće činiti stvarnim, baš zato što ne žele vjerovati. Oni će sve prirodne katastrofe kao i sve druge događaje uvijek iznova obrazlagati svojim mudrim argumentima i primjedbama, no nikada u tome neće htjeti prepoznati upozorenja vječnog Božanstva. I najčudnovatiji događaji po njihovom mišljenju su skroz podrazumljive pojave, objašnjive prirodnim silama, kojima ne treba pridavati posebnu važnost.

Češće ponavljanje takvih pojava samo će pokazati da se čovječanstvo na to navikava i u odnosu na njih postaje sve ravnodušnije, i neizbježna posljedica toga je da će vječno Božanstvo tad čovječanstvu dati odgovarajuće silnije znake Svoje svemoći i Svog djelovanja, kako bi još slabi u vjeri, ne skroz izgubljeni ljudi to prepoznali kao poruku odozgor i spasili svoje duše, prije nego je prekasno.

Takvi znaci čovjeku doduše uvijek moraju biti dani u okviru prirodno-mogućeg, kako ne bi prisilno utjecali na njegovu volju, no silni razmjeri tih znakova neke će pokrenuti na razmišljanje. I čudit’ će se čak i oni koji su do tada bili čisto znanstveno aktivni, jednom kad budu spoznali da njihova istraživanja i ishodi ne drže vodu i da svi zemaljski proračuni padaju u vodu pred takvim događajima koji dovode do kaosa i uništenja u zemaljskom životu. Jer, svugdje će postati vidno djelovanje Gospodara.... svi ljudi će zapaziti neobičnost Njegovog djelovanja, jedino što ono neće biti priznato kao to (što jest).

Ljudi će pretjerano tražiti objašnjenje koje odgovara njihovom razmišljanju i volji, pa opet, spoznati će i nedostatnost svoga znanja.... njihova dvojba uistinu će im biti na blagoslov pošto je ona početak vjere, jer tko se ne plaši priznati da njegovo znanje ne daje objašnjenje, taj instinktivno traži duhovnim putem doći do objašnjenja, i tada neće više ostati u neznanju i nedoumici, jer traži Istinu i tako je već dospio vrlo blizu pravog puta. Samo ako tad obrati pažnju na impulse svoga srca, uskoro će doći do prave spoznaje, i to će njegovoj duši biti od koristi.

Ljudima je dan još jedan kratak rok, pa opet, vrlo uskoro će doći dan gdje će smrt imati veliku žetvu, a blago onome koji obraća pažnju na sve znakove i ne postaje trom za rad na svojoj duši. Jer Bog traži i zove svakoga, i taj veliki nadolazeći događaj opet je samo potvrda beskrajne Ljubavi Božje, koja je usmjerena svim stvorenjima na Zemlji i stoga ne propušta pokušati sve kako bi ta stvorenja spasila iz užasne duševne nužde....

AMEN

Ongeloof aanleiding voor het wereldgebeuren – Laatste uitstel – Kaders

Nog nooit is de nood op aarde zo groot geweest, dat de eeuwige Godheid zich genoodzaakt zag tot een in zo’n mate gewelddadig ingrijpen, dat de mensheid in aards opzicht een onnoemelijke ellende ten deel zal vallen. Hoe ongeloviger ze haar weg bewandelt, des te harder zal ze door deze ingrepen getroffen worden, want alleen dit ongeloof is de oorzaak van al het lijden. Dit is immers de laatste mogelijkheid om de mensen op een bepaalde manier opvoedkundig te beïnvloeden. Waar men dan ook nog met gesloten ogen aan al het leed en rampspoed voorbijgaat zonder aan de Heer te denken, is elke hulp voor de ziel onmogelijk.

De diepste eenzaamheid en verlatenheid laat de mens pas beseffen, dat één of ander doel aanleiding voor zijn bestaan op aarde is. En pas dan zal de gedachtegang juist geleid worden, wanneer het het streven van de mens is om zijn doel op aarde na te komen. Wat voorheen zijn gemoed bezighield, was aards en dus volledig nutteloos. Pas in de toestand van inzicht is de directe inwerking van geestelijke kracht in zoverre herkenbaar, dat nu alles vorm en leven krijgt, wat de mens tot nog toe slechts vaag via de gedachten trof.

Maar in tijden van het diepste ongeloof is het denken van de mens veel eerder geneigd om plezier te hebben in oppervlakkige, onbelangrijke dingen. En de mens streeft er steeds naar om de korte tijd op aarde zo goed mogelijk aards te benutten, maar alle geestelijke gedachten te verwerpen en daarom hebben de geestelijke krachten weinig invloed op zulke mensen.

Waar nu al hun moeite zonder succes blijft, waar de mens volledig buiten het geestelijke werkzaam zijn staat, is het nu noodzakelijk om middelen aan te wenden, die wel onnoemelijke ellende opleveren, maar niet geheel zonder succes zijn en daarom zullen de gebeurtenissen op aarde, die zichtbaar de vergankelijkheid van aardse goederen alsook van het lichamelijke leven te kennen geven, van dag tot dag toenemen.

De mens wordt onophoudelijk de weg gewezen, die ze moeten gaan, maar deze weg zal hen niet begaanbaar lijken, omdat ze juist niet willen geloven. Ze zullen steeds weer hun wijze verklaringen en bedenkingen tegenover elke natuurramp en ook alle andere gebeurtenissen zetten, maar er nooit de vermaningen en waarschuwingen van de eeuwige Godheid in willen herkennen. En de vreemdste gebeurtenissen zijn, naar hun mening, heel natuurlijke verschijnselen, die kunnen worden verklaard door de natuurkrachten, waaraan geen buitengewone betekenis kan worden toegeschreven.

Een vaker voorkomende herhaling van zulke gebeurtenissen zal tot stand brengen, dat de mensheid er gewend aan raakt en zich hier steeds onverschilliger tegenover opstelt. En het onvermijdelijke gevolg daarvan is, dat de eeuwige Godheid nu overeenkomstig vreselijkere tekenen van Haar almacht en Haar werkzaam zijn aan de mensen geven zal, opdat de geheel verstokte mensen, die nog zwak van geloof zijn, dit als zending van boven herkennen en hun zielen redden, voordat het te laat is.

Zulke tekenen moeten weliswaar steeds binnen de grenzen van wat in de natuur mogelijk is toegestuurd worden om niet met dwang de wil van de mensen te beïnvloeden, maar de geweldige grootte van deze tekenen zullen toch menig mens tot denken aanleiding geven. En degenen, die tot dan toe zuiver wetenschappelijk bezig waren, zullen bij het zien van zulke gebeurtenissen, die aangrijpend en vernietigend in het aardse leven ingrijpen, zelfs achterdochtig worden, wanneer ze zullen beseffen, dat hun onderzoeken en uitkomsten niet standhouden en alle aardse berekeningen ongegrond blijken.

Want het werkzaam zijn van de Heer zal overal zichtbaar worden. Alle mensen zal het buitengewone van Zijn werkzaam zijn opvallen, maar het zal niet als zodanig herkend worden. De mensen zullen te zeer naar een verklaring zoeken, die met hun denken en willen overeenkomt en toch ook het ontoereikende van hun kennis herkennen.

Hun twijfel zal voor deze mensen waarlijk tot zegen zijn, omdat er een begin is tot geloof. Want degene, die er niet voor terugschrikt toe te geven, dat zijn kennis niet toereikend is om tot een verklaring te komen, probeert onwillekeurig, op een geestelijke manier achter een verklaring te komen en zal dan niet langer in onwetendheid of twijfel gelaten blijven, want hij zoekt immers de waarheid en is dus al heel dicht in de nabijheid van de juiste weg geraakt. Als hij dan enkel acht slaat op de opwellingen van zijn hart, zal hij spoedig tot de juiste kennis komen en dit zal zijn ziel tot voordeel strekken.

Er is de mensen nog een kort laatste uitstel verleend en toch zal de dag, dat de dood een grote oogst binnen zal halen, spoedig aanbreken en zalig zijn degenen, die acht slaan op alle tekenen en niet traag worden om aan de ziel te werken. Want God zoekt iedereen op en ook de grote komende gebeurtenis is weer enkel een bewijs van de eindeloze goddelijke liefde, die alle schepselen op aarde betreft en niets onbeproefd laat om deze schepselen te redden uit de hevige nood van de ziel._>Amen