Compare proclamation with translation
PROLAŽENJE KROZ SVAKU FORMU JE NUŽNO.... - (SVIJET U MALOME?)....
Tvoji prijatelji s druge strane s Ljubavlju se okreću ka tebi da ispune tvoju žudnju, i stoga primi:
Svijet kao takav ima samo jednu svrhu, naime, voditi mnoga živa bića, koja su nositelji duhovnih supstanci, spram višeg razvoja, što se jedino može dogoditi u jednom okruženju gdje se događa svakojaka vrsta sukoba, kojih svijet nudi prikladnu količinu. Bilo na Zemlji ili na mnogim drugim nebeskim tijelima, živa bića svugdje moraju se susresti sa nepredvidivim poteškoćama i potrebuju svu njihovu snagu da ih nadvladaju. Međutim, takva snaga je prisutna u svakom živom biću, budući svako živo biće na prvom mjestu prima snagu da postoji. Daljnji razvoj prema tome uvijek ovisi o tome kako je ova snaga unutar živog bića iskorištena. To znači, što je skorije izvršena bilo koja aktivnost kojom je živo biće obavezano (tj. koju je on dužan izvršiti), brže je duhovna inteligencija oslobođena od njezine okružujuće forme i sljedeći stadij razvoja može započeti.
Sada je moguće pitati, koja forma jamči najbrži razvoj za živa bića.... I odgovor na ovo pitanje može jedino biti da je nužno proći kroz svaku formu.... i da granica može biti postavljena jedino gdje sjedinjenje nebrojenih malih čestica duše rezultira u jednoj cjelini, kada su sve supstance duše prisutne da bi dale život konačnom utjelovljenju.... formi ljudskog bića. Najsuptilniji pokret u ljudskom biću, najnježnija emocija je jedino zbog fino usklađene duše, koja je zauzvrat sastavljena od još više suptilnih čestica duše. Ove su najvažniji postavljeni uvjet (potreba; zahtjev) u konstrukciji cjeline kako one, zauzvrat, jamče kompletiranoj duši najdelikatnije osjećaje i percepcije za najmanja čudesa stvaranja od strane Božanske Ljubavi. Ako ove najsitnije sastavnice ne bi postojale ljudsko buće ne bi razumjelo sadašnja i buduća čudesa stvaranja.... on jednostavno ne bi bio sposoban vidjeti nešto što već nije oživljeno unutar njega samoga.... on mora imati sve što postoji u stvaranju kao najmanje sastavnice unutar njega samoga.... to jest, svaka supstanca mora biti dio njegove duše, jedino onda on može također promatrati što je izvan njega samoga.
Ova poduka zauzvrat nameće pitanje od kakve vrste sastavnica se mala živa bića sastoje, i ovo je lako za objasniti: sva ona nose supstance još manjih živih bića unutar njih samih ali sukladno mogu jedino instinktivno osjećati što je već napredovalo dalje u evoluciji, ipak u isto vrijeme oni kontroliraju što već postoji u tim živim bićima kao supstanca. Znanje o ovoj važnoj informaciji u doktrini stvaranja je od najveće važnosti za ljudsko biće budući će iz ovog on naučiti razumjeti kompleksni sastav ljudske prirode.... Na osnovu ove činjenice on može prosuditi da je ljudsko biće doista kruna Božanskog stvaranja, tako reći.... da je on, tj. njegova duša, tako delikatno sazidana unutar sebe, da je nemoguće za takvo umjetničko djelo da je bilo proizvedeno od strane mudrog Stvoritelja samo za trajanje zemaljskog života, budući sve što on vidi u prirodi, bilo u predjelu mineralnog, biljnog ili životinjskog života, postoji u atomima unutar njega samoga. Ljudsko biće utjelovljuje cijelo djelo stvaranja u minijaturi unutar sebe samog.
Prema tome, on također mora nadvladati unutar sebe protivljenje koje mu pristupa izvani.... iz svijeta.... što znači da bezbroj izvanjskih opasnosti motiviraju ljudsko biće na najsnažniji otpor.... dok je isto tako duhovna atmosfera stimulirana od strane neprestanog otpora i trajne borbe u različitim supstancama duše i jedino može postati snažnija i duša otvorena za više Istine svjetlosti na ovaj način. Baš kao što svako živo biće, čak najmanje, mora izvršavati određeni zadatak tako treba i ljudsko biće, kao nositelj svih ovih supstanci. I ovaj zadatak se prije svega sastoji od produhovljavanja svih supstanci duše koje su i dalje u štetnom protivljenju spram njihovog stvarnog zadatka, koje bi i dalje radije obavljale zemaljski zadatak koji je njihova priroda zbog njihove prošle zemaljske dužnosti u jednoj ranijoj formi. Iz ovog razloga ljudsko biće se treba boriti protiv mnogih nedostataka, grešaka i loših navika budući karakter supstanci zavezanih u duši opetovano izbija i htio bi zavesti tijelo, zemaljski pokrov, na pristajanje, kojima bi se trebalo snažno oduprijeti tijekom zemaljskog života. I jedino na ovaj način može biti shvaćeno da ljudsko biće ima jednu izvanredno važnu odgovornost tijekom zemaljskog života; da mora biti neprestana borba da na kraju dana trijumfira uistinu produhovljen kao pobjednik nad svim opasnostima i da se odupro svim iskušenjima. Naposlijetku, koliko često je doista duh voljan ali je tijelo slabo.
Amen
Translator
Necessário para andar por todos os formulários.... (Microcosmo?)
Os amigos do outro mundo se voltam para você cheios de amor para satisfazer o seu desejo, e assim receber:
O mundo como tal tem apenas um propósito, o de conduzir os muitos seres vivos, portadores de potências espirituais, a um desenvolvimento superior, que só pode ocorrer em tais ambientes, onde surgem resistências de toda a espécie, e o mundo as oferece em abundância. Seja na Terra ou em muitos outros corpos celestes.... Por toda a parte surgem dificuldades inimagináveis para o ser vivo, para a superação das quais toda a energia deve ser exercida. Mas em cada ser vivo essa energia está disponível através do fornecimento de força que cada ser vivo recebe para existir como tal, em primeiro lugar. O desenvolvimento posterior depende sempre, portanto, do grau de utilização deste poder inerente do ser vivo. Isto é, quanto mais cedo a atividade for realizada, que cabe ao ser vivo, mais cedo a inteligência espiritual se liberta da forma que a envolve e pode iniciar o seguinte estágio de desenvolvimento. Agora é possível saber de que forma o desenvolvimento superior mais rápido é garantido aos seres vivos.... E esta pergunta só pode ser sempre respondida que cada forma é indispensável para passar.... e só pode ser estabelecido um limite onde a união de inúmeras partículas da alma já resulta numa.... inteira onde, portanto, todas as substâncias da alma estão presentes para animar a última encarnação.... a forma do ser humano.... para animar. O impulso mais fino do ser humano, o sentimento mais delicado, só se baseia na alma que está sintonizada com todas as sutilezas e que, por sua vez, é composta das mais finas partículas da alma, que são da mais importante necessidade na construção do todo, pois garantem à alma agora formada o sentimento mais fino e a faculdade perceptiva novamente para os menores milagres da criação do amor divino. Onde esses componentes mais finos da alma não estivessem presentes, ao homem faltaria completamente o sentido dos milagres que surgiram e ainda estão surgindo.... ele simplesmente não seria capaz de ver aquilo que ainda não estava vivo em si mesmo.... ele deve ter tudo que a criação contém no mais ínfimo componente dentro de si mesmo.... ou melhor, cada substância deve estar presente em sua alma, só então ele também pode perceber isso fora de si mesmo. Esta instrução deixa novamente em aberto a questão de que tipo são os componentes dos pequenos seres vivos, e é fácil explicar que estes transportam novamente todas as substâncias dos seres vivos ainda mais pequenos em si mesmos, mas, por conseguinte, só sentem de forma puramente instintiva tudo aquilo que já progrediu mais no desenvolvimento, mas, por sua vez, controlam aquilo que já está substancialmente presente nestes seres vivos. O conhecimento de tal conhecimento, importante na doutrina da criação, é da maior vantagem para o ser humano, pois é através dele que ele aprende primeiro a conhecer a essência do ser humano em toda a sua diversidade. Ele pode, por assim dizer, medir deste facto que o ser humano é precisamente a coroa da criação divina.... que ele é tão finamente construído em si mesmo, ou seja, na sua alma, que uma tal obra de arte não poderia ter sido criada por um Criador tão sábio apenas durante a duração de uma vida terrena.... Pois tudo o que ele vê na natureza, seja na pedra, na vida vegetal ou animal, está presente nele em átomos. O homem contém dentro de si todo o trabalho de criação na mais ínfima miniaturização. Ele deve, portanto, vencer também dentro de si as resistências que se aproximam do homem de fora, através do mundo. que deve ser entendida de tal forma que inúmeros perigos externos estimulem o ser humano a uma maior resistência.... Mas também a atmosfera espiritual é estimulada pela constante resistência das várias substâncias da alma que estão em constante luta, e só assim ela pode se fortalecer e tornar a alma acessível a verdades mais elevadas e leves. Assim como todo ser vivo, mesmo o menor, tem de realizar uma determinada atividade, também o ser humano, como portador de todas essas entidades, e isso consiste, antes de tudo, na espiritualização daquelas substâncias anímicas que ainda se encontram em grave contradição com a sua tarefa real, que ainda preferem cumprir a atividade terrena que lhes é característica, devido à sua outrora incumbente tarefa terrena na sua forma anterior. E é por isso que o ser humano tem de lutar contra tantas fraquezas, defeitos e vícios, porque sempre e sempre a peculiaridade das substâncias ligadas na alma rompe e quer forçar a carne, a cobertura terrestre, ao cumprimento, contra a qual se deve oferecer a máxima resistência na vida terrena. Só assim se compreende que responsabilidade extraordinária o ser humano tem na vida terrena e como a luta tem de ser constante para poder triunfar sobre todos os perigos como um verdadeiro vencedor espiritualizado no final dos dias e ter resistido a todas as tentações, pois quantas vezes o espírito está realmente disposto a não ser a carne fraca?
Amém
Translator