C’est Ma Volonté que vous arrive la lumière là où il fait encore sombre en vous. Les hommes qui ne demandent pas ne peuvent pas recevoir de réponse, mais ceux qui désirent savoir et se tournent vers Moi-Même, à eux Je ferai arriver la réponse, pour qu'ils apprennent à Me reconnaître dans Mon Amour et Ma Sagesse et M’offrent leur amour. L'Acte de Création des êtres spirituels a été un processus spirituel qui sera compréhensible par les hommes seulement lorsque vous-mêmes serez entrés dans le Règne de la Lumière. Tant que vous restez sur la Terre celui-ci peut vous être montré seulement grossièrement compte tenu de votre capacité de compréhension. Toutefois il ne s’écarte pas de la Vérité, mais il omet les motivations les plus profondes ainsi que de très nombreux processus intermédiaires qui ne contribueraient pas à vous offrir l’éclairage. Mais vous pouvez être certains que Je ne vous laisserai pas tomber dans des pensées confondues vous qui désirez être instruits seulement dans la Vérité. Quand J’ai créé le premier être, J’y ai été seulement poussé par la Pensée de Me créer un vase qui devait accueillir Ma Force d'Amour qui fuyait continuellement, parce que Mon Amour illimité voulait Se donner et toujours seulement rendre heureux. Ma Force d'Amour engendrait exclusivement des Créations spirituelles d'espèces diverses. Par conséquent J’ai voulu faire se lever quelque chose qui correspondait à Moi-Même, donc une Image de Moi. Et ce que Je voulais, se produisait – un être dans la plus grande perfection était auprès de Moi, dans lequel Moi-même J’avais Ma Joie et qui était ineffablement beau, qui était une Image de Moi-Même et qui maintenant était si imprégné de Ma Force d'Amour qu’il était en mesure d'exercer une activité créatrice illimitée. De même que Ma Source de Force d'Amour M’a poussé à former un vase récepteur dans lequel elle pourrait s’écouler, ainsi se leva maintenant dans cet être la volonté et le désir d’utiliser le Courant de Force d'Amour qui lui affluait continuellement pour faire se lever tout seul des êtres. Ainsi le même processus se répétait maintenant, parce que Je voulais faire participer ce premier être crée à l’insaisissable béatitude de donner la Vie à des êtres de même espèce, parce qu’en tant qu’«Image» de Moi-Même il était animé des mêmes sensations, il débordait d'amour, et la Force qu’il recevait constamment de Moi, ne laissa pas cet être dans l'inactivité, ce qui eut comme conséquence de créer des êtres en quantité innombrable. Maintenant ces êtres créés ne pouvaient pas être différents de ce qu’était l'être premier créé par Moi-Même, c’étaient des esprits de la plus grande perfection, rayonnants de lumière et ultra-puissants qui correspondaient tous à l'image que Moi-même J’avais externalisée de Moi. Au travers de l'afflux de Ma Force qui à lui seul rendait possible l'Acte de Création de ces êtres, J’étais Moi-même aussi leur «Créateur», bien que seulement la volonté de l'être premier créé utilisa Ma Force. Tous les êtres procédaient donc de Moi et de Ma première Image, et tous les êtres avaient la même puissance créatrice. Mais dans tous les êtres créés primordialement Ma Volonté était active, l'armée des esprits créés d’Ur était enflammée d'un amour ardent pour Moi, parce que le Feu de Mon Amour était leur élément d’Ur, parce qu'ils étaient le produit du très pur Amour et donc tout le créé était enclin vers Moi dans ses rapports avec Moi. Des temps infinis se passèrent dans l'harmonie la plus bienheureuse et dans un constant échange d'Amour et cet état n'aurait pas dû changer. Mais ensuite le processus de créer a pris une autre forme, chose qu’il faut entendre seulement spirituellement. Et cela a jailli du désir de Mon être premier créé, du porteur de Lumière, de Me contempler Moi-Même. L'amour de l'être pour Moi était encore inchangé et pour cela il désirait Me contempler, bien qu’il possédât la connaissance que Moi en tant que «centre de Force et de Lumière» Je ne pouvais pas être contemplé parce que ce qui avait été créé par Moi aurait disparu au vu de Ma Plénitude de Lumière, il aurait été consommé en tant qu’étincelle de Lumière de Moi-Même – et pour cela il n’était pas possible de Me contempler. Et vu qu’il ne pouvait pas Me contempler, il lui passa fugacement la pensée de se rendre indépendant de Moi et de se présenter lui-même comme «créateur» à l'armée des esprits créés primordialement, cette pensée se leva en lui en tant que conséquence du désir de Me contempler en dépit d’une connaissance meilleure. Tous les êtres possédaient outre l'attribut de la perfection la libre volonté qui était cependant toujours en coïncidence avec Ma Volonté. Et cette libre volonté permit cette confusion de pensée. Donc, de Ma part, le porteur de Lumière, Lucifer, n'a pas été entravé à laisser aller erronément sa libre volonté. Mais le processus de création subit un arrêt dès que sa volonté ne fut plus en accord avec la Mienne, Mon Courant de Force d'Amour se ferma également, mais toujours seulement temporairement, parce que sa résistance était encore faible, l'Amour passait encore et il se dédia de nouveau pleinement à Moi, ce qui signifiait maintenant aussi un apport illimité de Force d'Amour et donc aussi une activité créatrice illimitée. Mais les pensées fausses se levèrent toujours de nouveau en lui, parce qu'il ne Me les présentait pas, car alors J’aurais pu les lui réfuter. Il s'exclût temporairement de Moi et il ne s'aperçut pas que lui-même s'affaiblissait dans sa force.(16.03.1958) Parce que dès qu'il desserra la liaison avec Moi au moyen de pensées orientées erronément, l'afflux de Force d'Amour diminua, chose dont il ne se rendit pas compte étant donné la foule innombrable d'esprits qu’il avait déjà appelé à la vie au moyen de sa volonté et avec l'utilisation de Ma Force. Il doit être toujours de nouveau mis en évidence que seulement Ma Force lui a rendu possible la création des êtres et que son amour pour Moi lui conféra la Force ; il devient donc compréhensible qu'une diminution de son amour diminuait aussi l'apport de Force. Et d'autre part chaque être créé était aussi une preuve du lien de Lucifer avec Moi – c'est-à-dire qu’il ne pouvait plus se lever aucun être après que Lucifer se soit séparé de Moi consciemment, raison pour laquelle tous les êtres créés sont aussi Ma Part, parce qu'ils sont émanés de «Ma Force d'Amour». Et malgré cela une grande partie des êtres créés étaient déchue de Moi. Et cela justifie la question de savoir si les êtres étaient constitués autrement dans leur substance d’Ur. J’ai externalisé de Moi un seul être autonome, et cet être était Mon Image. Par conséquent donc ces êtres spirituels appelés à la vie devaient maintenant correspondre totalement à Moi et à Mon Image. Ils étaient les mêmes créatures parfaites, rayonnantes dans la plus sublime Lumière, parce que de notre Amour et notre Volonté mutuelle qui étaient orientés totalement de la même façon, il pouvait se lever seulement la plus grande Perfection – des êtres qui d’aucune manière étaient en rien inférieurs au porteur de Lumière premier créé. Ils étaient également outre mesure puissants et brûlaient d’un chaud amour pour Moi, bien qu’ils ne puissent pas Me contempler. Mais ils Me reconnaissaient, parce que Je Me révélais à eux au moyen de Ma Parole. C’était une foule infinie d’esprits qui Me glorifiaient dans la plus sublime béatitude et qui chantaient Mes louanges ; qui étaient prêts à Me servir avec respect et qui agissaient toujours seulement dans Ma Volonté, donc ils étaient à l’image de Moi-Même. Et cette foule d'esprits indescriptiblement bienheureux aurait seulement dû toujours plus augmenter l'amour du porteur de Lumière pour Moi. Mais maintenant divers sentiments commencèrent à s’opposer en eux : Il voyait la magnificence des êtres rayonnants et voulait maintenant aussi Me contempler Moi-Même. Comme il pouvait être vu par les êtres, il s’est cru supérieur à Moi, et il ne voulait plus Me reconnaitre comme Celui Dont il était procédé, bien qu’il savait que lui-même avait eu son origine en Moi. Dans la conscience de la Force qui coulait en lui il commença à exécuter un détachement de la Source de la Force – un processus qu'il s'est étendu pendant une Éternité, parce que le désir de béatitude le poussa toujours de nouveau vers Moi et pour cela il obtint toujours de nouveau la Force pour créer toujours de nouveaux êtres. Et ainsi ces êtres étaient dans leur substance d’Ur la même chose, c'est-à-dire de la Force d'Amour rayonnée de Moi ; mais le détachement temporaire de Moi avait aussi une certaine influence sur le processus de création du fait que la volonté et l'amour de ces êtres se tournaient bien davantage vers leur géniteur que vers Moi, mais Je ne cherchai pas à influencer autrement ces êtres ni le porteur de Lumière. Ils étaient pleins de lumière dans la même mesure, ils Me reconnaissaient aussi comme leur Créateur et pouvaient donc aussi décider à juste titre dans la liberté de leur volonté, lorsque cette grande décision leur a été demandée. (17.03.1958) Mon être premier créé était lié avec tous les êtres engendrés par lui, comme Moi-même J’étais relié inséparablement avec tous les êtres, parce que Ma Force d'Amour les compénétrait pour qu’ils puissent continuer à exister. Mon adversaire cherchait maintenant à maintenir la liaison avec tout ce qui était créé par lui-même lorsque ceux-ci avaient déjà détourné leur volonté de Moi, c'est-à-dire que même les premiers êtres spirituels étaient stimulés par lui à se détourner de Moi, et donc quelques individus parmi eux cédèrent à sa tentation, Lucifer traîna aussi ceux-ci dans l'abîme alors que la connaissance de Moi aurait vraiment dû leur faire abhorrer son plan abominable. Et leur péché était de loin plus grand, le chemin du retour pour ceux-ci est bien plus difficile, toutefois le plus grand nombre des esprits premiers créés resta avec Moi, lorsque ceux qui suivirent maintenant Mon adversaire se détachèrent de Moi. La résistance secrète que Lucifer commença à M’opposer eut pour conséquence qu'une armée infinie d'esprits créés se décida en partie pour Moi, en partie contre Moi, lorsque leur fut imposée l'épreuve de volonté. Parce que la résistance dérangeait l'union jusqu'à présent négociée, la même volonté, le même amour ne dominaient plus Mon Image d'un temps, elle se brisa, et cette crevasse fut maintenant perçue aussi par les êtres procédés de notre Amour qui maintenant le considéraient comme leur géniteur, bien que Ma Force avait participé à leur création. Mais vu que dans les êtres spirituels levés à la vie en premier, cette résistance n'était pas encore présente, vu que l'amour et la volonté du porteur de Lumière étaient totalement fusionnée avec Moi, de cet amour pouvaient se lever seulement des êtres qui correspondaient en tout à nous, qui étaient une fidèle image de Moi-même dans une Plénitude de Lumière rayonnante et une Force illimitée, en tant qu’image de l’être que J’avais externalisé de Moi dans Mon Amour, et ils sont restés avec Moi sauf quelques exceptions. Et dans ces derniers se déroula le même processus qu’en Lucifer ; leur libre volonté s'orienta erronément – ils désiraient contempler leur Dieu et Créateur et tiraient de fausses conclusions de Mon Invisibilité nécessaire, en reconnaissant celui qui était pour eux «visible» comme leur «dieu» qualité qu’il s'était arrogé lui-même, et il entraîna avec lui d’innombrables êtres qui dénouèrent volontairement tout lien avec Moi et donc tombèrent dans l'abîme. Tous les êtres brillaient autrefois dans la Lumière et la Force, parce que sans Mon Courant de Ma Force d'Amour nul n’aurait pu venir à l'existence. Le rayonnement diminué de Lumière commença seulement avec la baisse d'amour de Lucifer pour Moi, chose qui cependant ne signifie pas qu’à ces êtres il aurait manqué la Lumière de la connaissance, parce qu'à l'instant de la Création Ma Force d'Amour affluait de nouveau au géniteur de tout l'essentiel ; mais ces instants devenaient toujours plus rares, jusqu'à ce qu’il se détourne volontairement de Moi et il ne pouvait maintenant plus recevoir aucun apport de Force, parce que lui-même la rejeta dans la croyance d'être fort comme Moi. Et maintenant son état spirituel s’assombrit. Celui qui un temps fut Mon image, devint Mon pole opposé, il est dans son être totalement contraire, il s’est précipité dans l'abîme le plus extrême et avec lui sa suite dans laquelle il voit son présumé pouvoir et sa force. L'être le plus haut, procédé de Mon Amour, s’est précipité très bas parce qu'il a abusé de sa libre volonté, le signe de son origine divine. Et chaque être était libre d'orienter cette volonté vers Moi ou bien vers lui, chaque être pouvait dépasser l'épreuve de volonté, parce que chaque être était dans la Lumière de la connaissance et disposait aussi de force pour opposer résistance à la poussée de son géniteur. Mais chaque être tombé ne perdra pas Mon Amour, parce que Mon Amour l'a fait se lever et Mon Amour ne le laissera jamais se perdre dans l’éternité, mais s'il ne renonce pas à sa résistance, il ne sera pas en mesure de percevoir Mon Amour et sera pour cela malheureux. Mais sa résistance diminuera et un jour l'être cherchera de nouveau Mon Amour et prendra en connaissance de cause la voie du retour. Et alors il reconnaîtra aussi Mon incommensurable Amour, il reconnaîtra son Dieu et Créateur en Jésus Christ, dans lequel Moi-même Je suis devenu pour tous les êtres le Dieu visible Qu’ils désiraient voir et Qui a préparé pour eux la voie du retour dans la Maison Paternelle.
Amen
TraducteursHet is mijn wil, dat het licht in u wordt, waar het in u nog donker is. De mensen die niet vragen, kunnen geen antwoord krijgen, maar die zouden willen weten en zich tot Mij zelf wenden, hen zal Ik ook antwoord doen toekomen, opdat ze Mij in mijn liefde en wijsheid leren herkennen en Mij zelf hun liefde schenken.
De scheppingsdaad van de geestelijke wezens was een geestelijk gebeuren, dat u mensen pas dan begrijpelijk zal zijn, wanneer u zelf in het rijk van het licht zult zijn binnengegaan. Zolang u op aarde bent, kan het u alleen in grote lijnen worden getoond, in overeenstemming met uw begripsvermogen. Toch zullen deze niet van de waarheid afwijken, maar laten ze zowel de diepere redenen alsook de oneindig vele gebeurtenissen er tussen door ontbreken, die er ook niet toe zouden bijdragen u opheldering te verschaffen. Maar hiervan kunt u zeker zijn, dat Ik u, die alleen begeert in de waarheid te worden onderwezen, niet in een verward denken terecht laat komen.
Mij hield bij de schepping van het eerste wezen alleen de gedachte bezig, Me een vat te scheppen dat de voortdurend uitstromende kracht van mijn liefde zou opnemen, omdat mijn onbegrensde liefde zich wilde wegschenken en steeds maar gelukkig maken. Maar de kracht van mijn liefde bracht onophoudelijk geestelijke scheppingen van veelvuldige aard voort. En Ik wilde daarom ook iets laten ontstaan wat met Mij zelf overeenstemde, dus een evenbeeld van Mij. En wat Ik wilde, dat gebeurde. Een wezen in hoogste volmaaktheid ontstond naast Mij, aan hetwelk Ik zelf mijn vreugde had, dat onuitsprekelijk mooi was, dat een afbeelding van Mij zelf was en dat nu door de kracht van mijn liefde werd doorstraald, zodat het eveneens tot onbegrensde scheppende bezigheid in staat was. Zoals Mij nu de krachtbron van mijn liefde ertoe had gebracht, voor zich een opnamevat te vormen, in hetwelk hij zich kon uitstorten, zo ontstond nu ook in dit wezen de wil en het verlangen, de hem onafgebroken toekomende krachtstroom van mijn liefde te gebruiken en eveneens wezens uit zich te laten voortkomen.
Het was dus dezelfde gebeurtenis, die zich nu herhaalde. Want Ik wilde dit eerst geschapen wezen laten delen in de onvoorstelbare gelukzaligheid, gelijksoortige wezens het leven te geven, want als "evenbeeld" van Mij zelf was het ook met dezelfde gevoelens bezield. Het stroomde over van liefde en de kracht die het voortdurend van Mij betrok, liet het wezen ook niet werkeloos zijn. Ze had een uitwerking in juist dat gebeuren van het scheppen van ontelbare wezens.
Ook de nu geschapen wezens konden niet anders zijn, dan het eerste door Mij zelf geschapen wezen was. Het waren hoogst volmaakte, oppermachtige geesten, stralend van het licht, die allen overeenkwamen met het evenbeeld dat Ik zelf buiten Me had geplaatst. Door het toestromen van de kracht uit Mij, die de handeling van het scheppen van deze wezens eerst mogelijk maakte, was Ik zelf dus ook hun "Schepper", ofschoon pas de wil van het eerst geschapen wezen deze kracht van Mij gebruikte. Alle wezens kwamen dus uit Mij en mijn eerste evenbeeld voort. En alle wezens bezaten dezelfde scheppende macht. Maar in alle oergeschapen wezens was ook mijn wil werkzaam. De grote menigte van oergeschapen wezens was in vurigste liefde voor Mij ontbrand, omdat mijn vuur van liefde hun oerelement was, omdat ze waren voortgebracht door de zuiverste liefde en bijgevolg ook al het geschapene positief tegenover Mij stond.
Eindeloze tijden gingen voorbij in de meest gelukzalige harmonie en voortdurende uitwisseling van liefde. En deze toestand zou niet hebben hoeven te veranderen. Maar toen kreeg het gebeuren van het scheppen een andere vorm, wat alleen maar geestelijk te begrijpen is. En dit werd in werking gezet door het verlangen van mijn eerst geschapen wezen, van mijn lichtdrager, om Mij zelf te zien. De liefde van het wezen ging nog onveranderd naar Mij uit en daarom begeerde het Mij te aanschouwen, ofschoon het wezen het inzicht bezat, dat Ik als "Kracht- en Lichtcentrum" voor hem, die Ik geschapen had, niet zichtbaar kon zijn; dat hij zou zijn vergaan bij de aanblik van de volheid van mijn licht, dat het geschapene - als lichtvonk van Mij zelf - zou hebben verteerd en daarom dus een schouwen niet mogelijk was. En omdat het Me niet kon zien, flitste de gedachte door hem heen, zich onafhankelijk van Mij te maken en als het ware zich als de schepper zelf tegenover het leger van de oergeschapen geesten neer te zetten. Een gedachte, die in hem ontstond als gevolg van het verlangen Mij te aanschouwen, tegen beter weten in. Alle wezens bezaten ook, als wezenlijk kenmerk van de volmaaktheid, de vrije wil, die echter steeds in overeenstemming was met mijn wil. En deze vrije wil liet ook die verwarring als gedachte toe.
Dus van Mij uit werd de lichtdrager, Lucifer, niet gehinderd zijn vrije wil verkeerd te richten. Maar ook het scheppingsgebeuren liep nu vast. Dat wil zeggen, zodra zijn wil niet meer overeenstemde met de mijne, sloot hij zich als het ware af voor de krachtstroom van mijn liefde, maar steeds slechts voorbijgaand, want nog was zijn weerstand zo gering, dat de liefde toch doorbrak en hij zich geheel en al weer aan Mij overgaf, wat nu ook onverminderde toevoer van kracht betekende en dus ook onverminderde scheppende activiteit. Maar de verkeerde gedachten kwamen steeds weer in hem boven, omdat hij ze niet aan Mij zelf voorlegde en Ik ze hem zou hebben kunnen weerleggen.
Want hij schoof Mij af en toe terzijde en merkte niet dat hij zichzelf verzwakte in zijn kracht. Want zodra hij de band met Mij losser maakte door verkeerd gerichte gedachten, werd ook het toestromen van de kracht van liefde geringer, wat echter niet tot hem doordrong bij het zien van de ontelbare geestenschaar, die hij al in het leven had geroepen door zijn wil met gebruikmaking van mijn kracht. Steeds weer moet naar voren worden gebracht, dat eerst mijn kracht hem het scheppen van de wezens mogelijk maakte en dat zijn liefde voor Mij hem pas de kracht opleverde, waaruit begrijpelijk wordt, dat een afnemen van zijn liefde ook de toevoer van kracht verminderde.
En op zijn beurt was ieder geschapen wezen ook een bewijs van de band van Lucifer met Mij, dus kon er geen wezen meer ontstaan als Lucifer zich bewust van Mij had gescheiden, om welke reden alle geschapen wezens ook mijn aandeel zijn, want ze zijn liefdeskracht uit Mij. En toch was een groot deel van alle geschapen wezens van Mij afgevallen. En dat rechtvaardigt de vraag, of de wezens verschillend van aard waren in hun oersubstantie.
Ik plaatste één enkel wezen zelfstandig buiten Mij. En dit wezen was mijn evenbeeld. Dus bijgevolg moesten de nu door dit wezen in het leven geroepen geestelijke wezens weer geheel met Mij en mijn evenbeeld overeen komen. Het waren dezelfde volmaakte, in het hoogste licht stralende schepselen, want er kon uit onze beider liefde en wil, die geheel gelijk waren gericht, alleen iets voortkomen, dat hoogst volmaakt was. Wezens, die op geen enkele manier onderdoen voor de eerst geschapen lichtdrager. Ze waren dus eveneens buitengewoon machtig en gloeiden in vurige liefde voor Mij, ofschoon ze niet in staat waren Mij te aanschouwen. Maar ze herkenden Mij, want Ik openbaarde Me ook aan hen door het woord. Er was een eindeloze schare van die geesten, die in hoogste gelukzaligheid Mij prezen en lof toezongen, die in eerbied bereid waren Mij te dienen en die steeds alleen maar volgens mijn wil werkzaam waren, dus evenbeelden van Mij zelf waren. En deze onbeschrijflijk gelukzalige geestenschaar zou de liefde van de lichtdrager steeds meer hebben moeten vergroten.
Doch nu begonnen in hem verschillende gevoelens tegen elkaar te strijden. Hij zag de in heerlijkheid stralende wezens en verlangde nu ook Mij zelf te aanschouwen. Hij geloofde van zichzelf, als voor de wezens zichtbaar, Mij de baas te zijn en hij wilde Mij niet meer erkennen als Degene uit wie alles voortkwam, ofschoon hij wist, dat ook hij zelf van Mij was uitgegaan. In het bewustzijn van zijn hem doorstromende kracht, begon hij het losmaken van de Krachtbron te voltrekken. Een gebeuren, dat zich over eeuwigheden uitstrekte, omdat hem steeds weer het verlangen naar het gelukkig zijn naar Mij drong en hij daarom ook steeds weer kracht betrok voor het scheppen van steeds weer nieuwe wezens. En zo waren ook deze wezens in hun oersubstantie hetzelfde, namelijk door Mij uitgestraalde liefdeskracht. Maar het zich tijdelijk van Mij afwenden had ook op het scheppingsgebeuren een bepaalde invloed, doordat de wil en de liefde van die wezens zich veel meer op hun verwekker richtten dan op Mij. Maar Ik trachtte noch deze wezens noch de lichtdrager ertoe te brengen te veranderen. Maar ze waren in dezelfde mate vol van licht. Ze beseften eveneens, dat Ik hun Schepper was en konden daarom ook in vrijheid van hun wil juist beslissen, toen deze grote beslissing van hen werd gevraagd.
Mijn eerst geschapen wezen had verbinding met alle door hem verwekte wezens, zoals ook Ik met alle wezens onafscheidelijk verbonden was, omdat de kracht van mijn liefde hen doorstroomde, daar ze anders niet zouden blijven bestaan. Mijn tegenstander probeerde de band met het door hem geschapene ook dan nog te bewaren, toen het al een van Mij afgekeerde wil had. Dat wil zeggen ook de eerste geestelijke wezens werden door hem aangezet, zich van Mij af te keren en er bezweken bijgevolg ook enkele van hen aan zijn verzoeking. Lucifer trok ook dezen mee in de diepte, wier inzicht waarlijk ook het schandelijke van zijn plannen zou hebben moeten verafschuwen. En de zonde van dezen was nog veel groter. Daarom is de weg van de terugkeer ook veel zwaarder, terwijl echter het merendeel van de eerst geschapen wezens bij Mij bleef, toen de aanhang van mijn huidige tegenstander zich van Mij losmaakte.
De verborgen weerstand die Lucifer tegen Mij begon in te brengen, had tot gevolg dat er een eindeloos leger van geschapen geesten deels voor deels tegen Mij besliste, toen deze aan de wilsproef werd onderworpen. Want de weerstand verstoorde de tot nu toe gesloten eenheid. Dezelfde wil, dezelfde liefde beheersten mijn vroegere evenbeeld niet meer. Het viel uiteen en deze verdeeldheid bemerkten nu ook de uit onze liefde voortgekomen wezens, die nu geaard waren zoals hun verwekker, ondanks dat mijn kracht aan hun verwekking deel had. Daar echter bij de eerst geschapen geestelijke wezens die weerstand nog niet aanwezig was; daar liefde en wil van de lichtdrager geheel in Mij opgingen, konden ook uit deze liefde alleen wezens voortkomen, die geheel met ons overeenstemden, die in stralende volheid van licht en onbegrensde kracht getrouwe afbeeldingen waren van Mij zelf, evenals ook evenbeelden van het wezen dat Ik in mijn liefde buiten Mij had geplaatst, en die ook, tot op enkele uitzonderingen na, bij Mij bleven. En in deze laatsten vond hetzelfde gebeuren plaats als in Lucifer: dat de vrije wil zich verkeerd richtte, dat ze begeerden hun God en Schepper te zien en uit mijn noodzakelijke onzichtbaarheid verkeerde gevolgtrekkingen maakten, doordat ze het voor hen "zichtbare" erkenden als hun "god", die zelf nu ook aanmatigend werd en ontelbare wezens tot zich trok, die allen de band met Mij dus opzettelijk verbraken en daardoor in de diepte stortten.
Alle geschapen wezens straalden eens in licht en kracht, terwijl zonder de krachtstroom van mijn liefde niets zou hebben kunnen ontstaan. De verminderde lichtstraling begon pas met het minder worden van Lucifers liefde voor Mij, wat echter niet betekent dat het die wezens zou hebben ontbroken aan het licht van het inzicht. Want op het moment van de schepping doorstroomde ook de kracht van mijn liefde weer de verwekker van al het wezenlijke. Maar juist die momenten werden steeds zeldzamer, tot hij opzettelijk tegen Mij in opstand kwam en nu geen enkele toevoer van kracht meer kon ontvangen, omdat hij die zelf afwees in het geloof, net zo vol van kracht te zijn als Ik. En nu werd ook zijn geestelijke toestand duister. Hij, die eens mijn evenbeeld was, is tot mijn tegenpool geworden. Hij is in zijn wezen geheel tegenovergesteld. Hij is in uiterste diepte gezonken en met hem zijn aanhang, waarin hij zijn vermeende macht en sterkte ziet. Het hoogste wezen, uit mijn liefde voortgekomen, is het diepst gezonken, omdat het zijn vrije wil, het kenmerk van goddelijke herkomst, heeft misbruikt. En ieder wezen stond het vrij, deze wil te richten op Mij of op hem. Ieder wezen kon de wilsproef doorstaan, omdat ieder wezen in het licht van het inzicht stond en ook over kracht beschikte om het aandringen van zijn verwekker weerstand te bieden.
Maar ook ieder gevallen wezen zal mijn liefde niet verliezen. Want mijn liefde liet het ontstaan en mijn liefde laat het ook eeuwig niet meer vergaan. Maar zolang het zijn weerstand niet opgeeft, zal het niet in staat zijn mijn liefde te bemerken en daarom ongelukkig zijn. Maar ook zijn weerstand zal verzwakken en het wezen zal eenmaal weer mijn liefde zoeken en de weg van terugkeer naar Mij bewust gaan. En dan zal het ook mijn onmetelijke liefde inzien. Het zal zijn God en Schepper herkennen in Jezus Christus, in wie Ik zelf voor alle wezens de zichtbare God werd, die ze begeerden te zien en die hen de weg heeft bereid terug in het vaderhuis.
Amen
Traducteurs