Le processus de Libération du spirituel dure aussi longtemps que le nécessite le spirituel lui-même. Donc on ne peut pas parler d’une durée de la même longueur car chaque entité la détermine elle-même au moyen de la dureté de sa résistance, au moyen de sa volonté de se laisser racheter. Et donc il peut se passer des Éternités avant que ce processus soit terminé, et il peut être nécessaire de plusieurs périodes de Libération ; mais il peut aussi être suffisant d’une Époque pour la Libération totale du spirituel, dès que lui-même en a la volonté et tend consciemment à la Libération dans le dernier stade de développement.
Ce dernier stade peut être vécu plus tôt ou plus tard par le spirituel au cours d’une période de Libération, parce que même ici la volonté du spirituel dans l'état lié est déterminante, bien que cette volonté ne soit pas libre. L'être doit certes dérouler des activités déterminées, il peut ne pas se rebeller contre l'Ordre divin et exécuter cette activité avec disponibilité ; et il n'a alors plus besoin d'un temps long pour son développement vers le Haut dans l'état d'obligation et il peut entrer dans le dernier stade de la liberté de la volonté, où il doit se décider définitivement s'il est disposé à aider dans l'amour et dans la libre volonté ou bien s'il retombe dans la résistance contre Dieu. Et donc un être qui est monté rapidement en haut dans le stade antécédent, peut prolonger le processus de Libération au moyen d'une vie terrestre rendue inutile comme homme, il devra alors ensuite continuer dans le Royaume de l'au-delà sous des conditions considérablement plus difficiles. Dans le Royaume spirituel il peut de nouveau se passer des Éternités avant qu'il puisse entrer dans le Royaume de la Lumière ; il existe aussi la possibilité qu'il se précipite plus en bas et doive de nouveau parcourir le chemin à travers la Création dans la volonté liée, et que donc une seconde période de Libération soit nécessaire pour cette entité et même davantage, pour arriver un jour au but. Le spirituel qui persiste dans la dure résistance contre Dieu nécessite une durée de temps beaucoup plus grande pour sa Libération. Il est retenu prisonnier dans la matière dure, il a déjà eu besoin d'une Éternité pour son développement vers le haut dans l'état d'obligation, et cela l’a porté déjà une fois au dernier stade en tant qu’homme, où il a dû dépasser la dernière épreuve de volonté. Et même alors il existe encore le danger d'un point d’arrêt ou d'une rétrogradation, mais aussi la possibilité de la Libération définitive. Mais cette dernière sera numériquement toujours plus petite, plus il se passera de périodes de Libération. On constate que la résistance contre Dieu n'est pas encore cassée malgré une captivité antécédente infiniment longue, cela se voit dans le bas état spirituel de l'humanité, dans son incrédulité et dans une vie sans contact avec Dieu. Mais les hommes, qui atteignent leur but dans ce temps, ont à soutenir de fortes luttes en compensation de leur résistance infiniment longue précédente, mais ils peuvent s'attendre aussi à une très forte Force et Grâce de la part de Dieu qui assiste le spirituel dans Son très grand Amour, pour le mener au but. Mais l'entité qui échoue doit re-parcourir encore une fois inévitablement le parcours de développement, sans qu’il lui soit donné l'occasion de mûrir dans l'au-delà, parce qu’elle n’a pas atteint le degré de maturité qui est demandée pour le développement vers le Haut dans l'au-delà. Elle se trouve plutôt soumise au pouvoir de Satan, donc elle est déjà tombée jusqu'au point où seulement une relégation dans la matière la plus solide pour un parcours répété à travers la Création dans l'état d'obligation, peut aider ce spirituel à diminuer l'éloignement de Dieu et ainsi aussi sa totale absence de Force qui est la conséquence de l'éloignement de Dieu. Et ainsi il est aussi possible que soient nécessaires plusieurs périodes de développement, pour mener un être au but, et donc on parle d’une damnation éternelle, d'enfer et de mort, parce que ce sont des espaces de temps qui, selon la mesure humaine, durent l'Éternité, que l'esprit de l'homme dans son concept de temps ne peut pas saisir et qui donc expliquent l'Amour compatissant de Dieu avec lequel Il cherche à agir sur les hommes à chaque instant et en particulier dans le temps de la fin, pour les sauver d'un tel parcours terrestre répété, pour les guider à l'état de maturité, qui rend possible l'entrée dans le Royaume de l'au-delà, pour continuer là son développement. Parce qu'un jour le temps que Dieu a concédé au spirituel pour sa Libération sera dépassé, et une nouvelle période commencera selon le Plan de Salut de l'Éternité, qui est à la base de chaque événement, et qui a pour but seulement la Libération du spirituel non libre.
Amen
TraducteursHet verlossingsproces van het geestelijke duurt zolang, als het geestelijke zelf daarvoor nodig heeft. Dus kan er niet van eenzelfde lange duur worden gesproken, maar ieder wezen bepaalt deze zelf, door de hardheid van zijn weerstand, door zijn wil om zich te laten verlossen. En daarom kunnen er eeuwigheden voorbijgaan, eer dit proces is beëindigd en er kunnen meerdere verlossingsperioden nodig zijn, maar er kan ook één tijdperk toereikend zijn voor de verlossing van het geestelijke, zodra het zelf gewillig is en de verlossing in het laatste stadium bewust nastreeft.
Dit laatste stadium kan eerder of later in een verlossingsperiode worden doorgemaakt door het geestelijke, want ook hier is de wil van het geestelijke in gebonden toestand doorslaggevend, ofschoon deze wil niet vrij is. Het wezen moet wel bepaalde bezigheden verrichten, het kan niet tegen de goddelijke Wil ingaan. Maar het kan deze bezigheid bereidwillig nakomen, het kan zelf streven naar een losser maken van zijn keten en dan heeft het niet zo’n lange tijd nodig voor zijn positieve ontwikkeling in de “je moet” toestand en kan het des te eerder het laatste stadium met wilsvrijheid binnengaan, waarin het definitief moet kiezen of het in liefde en uit vrije wil bereid is dienstbaar te zijn, of terugvalt in de weerstand tegen God.
En daarom kan een wezen, dat in het voorstadium snel opwaarts klom, door een niet benut leven op aarde als mens het verlossingsproces zelf langer maken, terwijl hij dit dan in het rijk hierna moet voortzetten onder aanzienlijk moeilijkere omstandigheden. In het geestelijke rijk kunnen er weer eeuwigheden voorbijgaan, voordat het in het lichtrijk kan binnengaan. Ook bestaat de mogelijkheid, dat het dieper wegzinkt en tenslotte weer de gang door de schepping moet gaan in gebonden wil, dat er dus een tweede verlossingsperiode nodig is voor dit wezenlijke en ook meerdere, om eens het doel te bereiken.
Het in harde weerstand tegen God volhardende geestelijke heeft een heel wat grotere tijdsduur nodig voor zijn verlossing. Het wordt in de harde materie vastgehouden, het heeft al eeuwigheden nodig voor zijn positieve ontwikkeling in de “je moet” toestand, maar ook deze leidt eenmaal naar het laatste stadium als mens, waarin het de laatste wilsproef moet afleggen. Ook dan nog bestaat het gevaar van een stilstand of achteruitgang, maar ook de mogelijkheid van een volkomen verlossing. Doch dit laatste zal qua aantal steeds kleiner worden, hoe verder een verlossingsperiode is gevorderd. Kennelijk is de weerstand tegen God nog niet gebroken, ondanks de eindeloze gevangenschap tevoren. Dit blijkt uit het lage geestelijke niveau van de mensheid, uit haar ongeloof en uit een leven zonder verbinding met God. Maar de mensen, die in deze tijd toch hun doel bereiken, hebben veel zware strijd te doorstaan als compensatie voor hun eindeloos lange weerstand tevoren, maar ook uitermate veel kracht en genade te verwachten van de kant van God, Die het geestelijke bijstaat in overgrote Liefde om het naar het doel te leiden.
Maar het wezenlijke, dat faalt, gaat onherroepelijk nogmaals de ontwikkelingsgang, zonder dat het de gelegenheid wordt geboden, in het hiernamaals rijp te worden. Want het bereikt de rijpheidsgraad niet meer, die voor een positieve ontwikkeling in het hiernamaals is vereist. Het is veel meer in de macht van satan, dus al zo ver weggezonken, dat alleen nog maar het binden in de vaste materie - een volgende gang door de schepping in de toestand van “je moet” - dit geestelijke kan helpen, de grote afstand tot God te verminderen en zodoende ook de totale krachteloosheid, die het gevolg is van het van God verwijderd zijn. En zo is het mogelijk, dat meerdere ontwikkelingsperioden nodig zijn om een wezen naar het doel te brengen. En daarom wordt er ook van eeuwige verdoemenis gesproken, van hel en dood, omdat het perioden zijn, die naar menselijk gevoelen eeuwigheden duren, die het verstand van de mens met zijn begrip van tijd niet kan begrijpen en die daarom ook de erbarmende Liefde Gods duidelijk maken, waarmee Hij te allen tijde op de mensen probeert in te werken en in het bijzonder in de tijd van het einde, om hen voor zo’n herhaalde gang over de aarde te behoeden, om hen te brengen in de toestand van rijpheid, die een binnengaan in het rijk hierna mogelijk maakt, om de ontwikkeling daar voort te zetten. Want eens is de tijd afgelopen, die God het geestelijke heeft toegestaan om zich te verlossen en een nieuwe periode begint volgens heilsplan van eeuwigheid, die aan al het gebeuren ten grondslag ligt en die alleen de verlossing van het onvrije geestelijke tot doel heeft.
Amen
Traducteurs