• Retour

Les catastrophes dans la nature et leur explication spirituelle

La Terre se trouve dans une rotation continue autour d'elle-même et elle ne s'arrête jamais dans l’immobilité. Cela est aussi l'explication du développement de la Terre de cette masse originairement liquide jusqu’au corps céleste solide qui maintenant est devenu un lieu de séjour pour les êtres vivants de chaque espèce. Mais le noyau de la Terre est encore liquide tant qu’il ne s’est pas raidi, il est aussi inadéquat comme séjour pour tout être vivant. Si maintenant au moyen d'éruptions cette masse liquide se crée une sortie vers la surface, cela signifie aussi combien une destruction totale de tous les êtres vivants sur cette surface, et donc de telles éruptions, sont à redouter de l'homme et de l'animal, parce qu'elles leur apportent un anéantissement total. La Sagesse divine concède cela seulement dans des cas d'extrême nécessité, c'est-à-dire que la Volonté de Dieu doit précéder chaque éruption avant qu'elle puisse se produire, et cela est motivé par Son Amour et par Sa Sagesse. Les forces à l'intérieur de la Terre doivent être constamment actives, parce que cette activité signifie pour la Terre, c'est-à-dire pour tous les êtres sur la surface de la Terre, la possibilité de la vie, parce que si la Terre était totalement raidie, toute végétation disparaitrait. Cette activité intérieure des forces spirituelles est déjà un certain service pour le salut du spirituel et donc à cette force il doit être donné un jour la possibilité de commencer son parcours de développement sur la Terre, bien qu’il doive se passer des temps inimaginables avant que ce spirituel puisse commencer son changement de forme sur la Terre. Chaque catastrophe naturelle peut donc être le début de son développement vers le haut pour l'être spirituel, l'homme, comme aussi la fin de son parcours terrestre, mais c’est en même temps pour le spirituel totalement immature le début d'une période d'un temps terrestre de nouveau d’une longueur incompréhensible et donc elle doit être considérée comme voulue par Dieu. Chaque Création sert seulement à développer le spirituel vers le Haut. Si maintenant de la part des hommes il n’est plus tendu au développement de l'âme vers Haut, si le but et l’objectif de la vie terrestre n'est plus considéré, alors Dieu termine cette vie et donne en même temps la possibilité au spirituel qui est au début de son développement de se porter en avant. Il détruit généralement pour faire se lever de l'Œuvre de destruction de nouveau des Créations qui à nouveau cachent en elles le spirituel, auquel il a été concédé la Grâce du parcours terrestre. Parce que là où règnent l'Amour et la Sagesse de Dieu rien ne se produit sans sens et sans but.

Amen

Catastrofen in de natuur en hun geestelijke verklaring

De aarde is in eeuwigdurende omwenteling om zichzelf en blijft nooit onbeweeglijk stilstaan. Dit is ook de verklaring voor de ontwikkeling van de aarde uit de oorspronkelijk vloeibare massa tot het vaste lichaam aarde, dat verblijfplaats is geworden van levende wezens van allerlei aard. Maar de kern van de aarde is nog steeds vloeibaar en ook niet geschikt als verblijfplaats voor welk levend wezen dan ook, totdat deze gestold is.

Breekt zich nu door erupties deze vloeibare massa een baan naar de oppervlakte, dan is dit van dezelfde betekenis als een totale vernietiging van alle levende wezens op deze oppervlakte. En daarom zijn zulke uitbarstingen gevreesd door mens en dier, omdat dit hun algehele vernietiging met zich meebrengt. De goddelijke wijsheid laat ze daarom in gevallen van uiterste noodzaak toe, dat wil zeggen aan elke uitbarsting moet eerst de wil Gods voorafgaan, voordat hij kan plaatsvinden. En dit is gegrond op Zijn liefde en wijsheid.

De krachten in het binnenste der aarde moeten aan één stuk door actief zijn, want dit werkzaam zijn betekent voor de aarde - dat wil zeggen voor alle wezens op het aardoppervlak - mogelijkheid van leven. Want zodra de aarde helemaal is gestold, houdt elke plantengroei op. Deze innerlijke werkzaamheid van de geestelijke krachten is dus al een zeker dienen, om het geestelijke te verlossen. En daarom moet er aan deze krachten eveneens eenmaal de mogelijkheid worden gegeven, hun gang over de aarde te beginnen om zich te ontwikkelen, ofschoon ondenkbare tijden moeten voorbijgaan, voordat dit geestelijke de wisseling van vorm op aarde kan beginnen.

Elke natuurcatastrofe kan dus voor het hoogst ontwikkelde geestelijke wezen, de mens, een einde van zijn levensweg op aarde zijn. Maar het is tegelijkertijd voor het helemaal onrijpe geestelijke het begin van een periode op aarde van weer onvoorstelbaar lange tijd, en daarom als door God gewild te beschouwen. Elke schepping dient alleen het doel het geestelijke positief te ontwikkelen.

Wordt nu van menselijke zijde een positieve ontwikkeling van de ziel niet meer nagestreefd; wordt het doel en de zin van het aardse leven buiten beschouwing gelaten, dan beëindigt God dit leven en geeft Hij tegelijkertijd het geestelijke, dat aan het begin van zijn ontwikkeling staat, de mogelijkheid van een zich voortzettende ontwikkeling. Hij vernietigt in zekere zin, om door het werk van vernietiging nieuwe scheppingen te laten ontstaan, die weer het geestelijke in zich bergen, waaraan de genade van de gang over de aarde werd toegekend. Want waar Gods liefde en wijsheid aan het werk is, gebeurt niets zonder zin of doel.

Amen