• Retour

Ne pas accepter l'injustice - S'employer pour la chose juste

L’éblouissement des hommes va jusqu'au point où ils ne sont plus en mesure de distinguer où finit le juste et où commence l'injuste. Chaque homme juge selon son sentiment et ce sentiment correspond à son chemin de vie, à sa mentalité intérieure et à sa prédisposition d'esprit envers Dieu et envers le monde. L’un est une conséquence de l'autre, et la vie de l'homme est déterminante en ce qui concerne le jugement qu’il porte sur l’action du prochain. Par conséquent l'injustice n'est plus reconnue et n’est plus abhorrée comme telle, mais elle est tolérée et appréciée, parce que l'humanité ne vit plus selon la Volonté divine, mais elle marche sur un chemin très loin des Commandements de Dieu, des Commandements de l'amour. Et lorsqu’il lui est demandé de s'acquitter des Commandements de Dieu, même cette indication est considérée comme une injustice, alors que l'homme peut exercer ouvertement l'injustice sans la désapprobation du prochain. Mais celui-ci sera condamné et marqué publiquement. C’est une pensée erronée des hommes, une déviation du juste sentier. Celui qui pense d’une manière juste ne pourra plus défendre son droit, il devra se plier dès qu'il craint le pouvoir terrestre. Malgré cela il ne doit pas se laisser enjôler, il doit faire et dire ce que lui impose son cœur, il doit savoir que, s’il défend le droit et la justice, il s'emploie pour Dieu, qui est l'Être le plus juste et il exige la même chose des hommes. Il doit savoir que son silence équivaut à tolérer l'injustice, qu’il doit parler si avec cela il peut empêcher des injustices. Il ne doit pas se laisser effrayer par les menaces du monde lorsqu’il s’agit de préserver l'âme du prochain de l'erreur ou des faux enseignements, parce que ceux-ci ont pour conséquence à nouveau d’innombrables actions fausses ou injustes. Est juste tout ce pour lequel l'homme peut en assumer la responsabilité devant Dieu, ou bien ce que lui permet sa conscience dans la plus sévère autocritique. Mais celui qui reconnaît Dieu comme Juge sur lui-même, sur ses actes et ses pensées, celui-ci sera bien guidé par la voix de la conscience que Dieu a posé dans le cœur de chaque homme comme avertisseur et réprobateur.

Amen

Het niet inzien van onrecht - Opkomen voor recht

De verblinding van de mensen gaat zo ver, dat ze niet meer in staat zijn te onderscheiden waar het recht ophoudt en de onrechtvaardigheid begint. Ieder mens oordeelt naar zijn gevoel en dit gevoel beantwoordt aan zijn levenswandel, zijn innerlijke gesteldheid en zijn instelling tot God en de wereld. Het ene is het gevolg van het andere. Het leven van de mens is doorslaggevend, hoe hij het handelen van de medemens beoordeelt. En bijgevolg wordt het onrecht niet meer als zodanig herkend en verafschuwd, maar wordt het geduld en goed gevonden, want de mensheid leeft niet meer in overeenstemming met de goddelijke Wil, maar ver verwijderd van de geboden Gods gaat ze haar weg, ver verwijderd van de geboden der liefde. Als ze er echter op gewezen wordt, de geboden Gods na te komen, wordt zelfs deze aanwijzing als onrecht beschouwd, terwijl de mens openlijk onrechtvaardigheden kan bedrijven, zonder dat dit wordt afgekeurd door de medemensen. En die eersten worden veroordeeld en openlijk gebrandmerkt. En dat is het verkeerde denken van de mensen, het afwijken van het rechte pad.

Maar hij, die rechtschapen denkt, zal zijn recht niet meer kunnen verdedigen. Hij zal zich moeten buigen, zodra hij de aardse macht vreest. En toch moet hij zich niet in de war laten brengen, hij moet handelen en spreken, wat zijn hart hem gebiedt. Hij zal weten, dat - als hij strijdt voor recht en rechtvaardigheid - hij zich inzet voor God, Die Zelf het meest rechtvaardige Wezen is en ditzelfde ook van de mensen vraagt. Hij zal weten, dat zijn zwijgen hetzelfde is als het dulden van ongerechtigheid; dat hij moet spreken, als hij daardoor onrechtvaardigheid kan verhinderen. Hij mag zich ook niet laten afschrikken door dreigingen van de wereld, als het erom gaat de ziel van de medemens te behoeden voor dwaling of verkeerde onderrichting, want deze hebben weer ontelbare verkeerde of onrechtvaardige handelingen tot gevolg. Recht is alles, wat de mens voor God kan verantwoorden of wat zijn geweten hem bij strengste zelfkritiek veroorlooft. Maar wie God Zelf als Rechter over zich, over zijn handelen en denken erkent, zal ook juist worden geleid door de stem van het geweten, die God als vermaner en waarschuwer ieder mens in het hart heeft gelegd.

Amen