• Retour

L’Action de l'Esprit divin demande une foi inconditionnelle

L’Action de l'Esprit divin demande une foi sans doute, parce que l’Action de l'Esprit divin est l'Afflux de la Force de Dieu, et il est compréhensible qu’elle ne puisse jamais être conférée à un homme qui n'est pas pleinement croyant. Ce que l'Esprit de Dieu transmet à l'homme, n'est souvent pas tangible pour l'entendement humain. Mais la foi affirme tout, même lorsque l'esprit ne le saisit pas. Et si Dieu s'annonce par l'Esprit, alors Il veut aussi que ce qu'Il donne soit accueilli dans la foi, parce que Son Don est trop délicieux pour pouvoir aller à ceux qui sont faibles dans la foi, donc qui douteraient de la Vérité divine. À l'homme croyant rien n’apparaît impossible, rien n’est insaisissable et rien n’est inatteignable, par conséquent il accepte chaque enseignement sans mettre en doute sa Véracité. Mais la mauvaise foi met des barrières ; celui qui est dans la mauvaise foi fera toujours des objections, parce qu'il ne reconnaît pas l’Action de l'Esprit dans l'homme, parce qu'il ne sait rien et parce que jusqu'à présent il juge selon son esprit mondain, parce que le mécréant ne pourra jamais recevoir directement la Vérité, mais elle doit lui être transmise. Par conséquent il rejettera la transmission qui nécessite l’action de l'Esprit de Dieu en lui, parce qu'il ne peut pas croire, parce qu'il n'est pas encore réceptif pour la Vérité divine. La foi doit être forte, seulement alors l'homme se forme de façon à se subordonner à Dieu dans la plus profonde humilité. Il doit croire en Dieu, seulement alors il s’efforcera de vivre d’une manière qui soit agréable à Dieu. Pour s'acquitter de la Volonté d'un Pouvoir, le Pouvoir lui-même doit d'abord être reconnu, et cela est la foi. Dans l'homme se trouve une tendance à la contradiction, et il contredira aussi longtemps qu’en lui-même l’étincelle spirituelle ne se réveille pas, et maintenant celle-ci lui donne l'éclaircissement et la Vérité de la même manière, parce que l'Esprit de Dieu ne peut pas faire autre chose qu'annoncer la Vérité. L'homme croyant reconnaît la Vérité comme telle, mais le mécréant est convaincu que lui est offerte la non-Vérité et il la refuse. Mais il n'a même pas le désir pour la Vérité, autrement sa volonté de refus ne serait pas aussi grande, parce que pouvoir-croire est seulement la conséquence de vouloir-croire. Si l'homme veut arriver à la connaissance et qu’il lui est difficile de croire, alors l'Amour de Dieu s’efforce incessamment pour lui, parce que sa volonté est déterminante. Il est instruit mentalement, et mentalement il lui est apporté beaucoup de Sagesse qu'il examine toujours de nouveau, et sa volonté de refus devient toujours plus faible. Même cela est l’Action de l'Esprit, seulement sous une forme différente de la transmission directe des Sagesses de Dieu qui supposent une pleine foi. Mais la volonté pour la Vérité est déjà une affirmation de l'éternelle Divinité, donc une foi inconsciente, et Dieu l'augmente et la fortifie, dès que l'homme est sérieusement intentionné. Si maintenant à cet homme lui sont apportées des Manifestations directes de l'Esprit, il ne se manifestera pas immédiatement d’une manière affirmative, mais il sera motivé pour y réfléchir. Et il reconnaîtra que ce qui lui est offert ne s’écarte pas de ses idées, il reconnaîtra la convergence de ce qui lui arrivait mentalement et de ce qui maintenant lui est transmis. Et ainsi il apprend à croire, parce qu'il voulait croire, parce que lui-même tend inconsciemment vers Dieu. Et Dieu ne le laisse pas tendre inutilement, Dieu Se laisse trouver lorsqu’Il est cherché, et à celui qui vient à sa rencontre Il vient Lui-même sous la forme de la Vérité que maintenant il reconnaîtra comme telle. La Force de Dieu afflue incessamment à l'homme et l'Esprit de Dieu agit incessamment dans ces hommes qui se forment en conséquence pour qu'Il puisse agir en eux, parce que Dieu veut répandre la Vérité, Il veut arracher les hommes à l'obscurité, et là où agit l'Esprit de Dieu, il y a la Lumière et la Clarté.

Amen

Het goddelijk geestelijk werkzaam zijn vereist een rotsvast geloof

Het goddelijk geestelijk werkzaam zijn vereist een rotsvast geloof, want goddelijk werkzaam zijn is de toestroom van kracht uit God, die begrijpelijkerwijs nooit een mens ten deel kan vallen, die niet volledig gelovig is. Wat de geest uit God aan de mensen geeft, is vaak onbegrijpelijk voor het menselijke verstand. Het geloof aanvaardt echter alles, ook wanneer het verstand het niet begrijpt.

Maar als God Zich door de geest bekendmaakt, dan wil Hij ook dat dat, wat Hij geeft, gelovig aangenomen wordt, want Zijn geschenk is te kostbaar om het ook naar diegenen te sturen, die zwak zijn in het geloof, dus aan de goddelijke waarheid zouden twijfelen. Maar voor de gelovige mens lijkt niets onmogelijk, niets onbegrijpelijk en niets onuitvoerbaar. Bijgevolg aanvaardt hij elke lering, zonder aan de waarachtigheid hiervan te twijfelen.

Maar het ongeloof werpt barrières op. Degene die ongelovig is, zal steeds bezwaren opperen, omdat hij het werkzaam zijn van de geest in de mens niet kent. Omdat hij niets weet en omdat hij nu oordeelt overeenkomstig zijn wereldse verstand. Want de ongelovige zal de waarheid nooit rechtstreeks kunnen ontvangen, maar ze moet hem overgedragen worden. Bijgevolg zal hij, omdat hij niet kan geloven, de mededelingen van degene, die de geest uit God in zich werkzaam laat zijn, verwerpen, want hij is nog niet in staat om de goddelijke waarheid in ontvangst te nemen.

Het geloof moet sterk zijn. Pas dan wordt de mens zo, dat hij zich in de diepste deemoed aan God onderwerpt. Hij moet geloven in God. Pas dan zal hij zijn best doen om zo te leven, zoals het Hem welgevallig is. Om te voldoen aan de wil van een macht, moet die macht eerst erkend worden. En dit is geloof. In de mens zit de neiging om tegen te spreken en hij zal net zo lang tegenspreken, tot de geestvonk in hemzelf ontwaakt is. En nu geeft deze hem opheldering en werkelijk op dezelfde manier, want de geest uit God kan niets anders dan de waarheid bekendmaken.

De gelovige mens herkent de waarheid als zodanig, maar de ongelovige is ervan overtuigd, dat hem onwaarheid aangeboden wordt en hij wijst het af. Hij heeft ook niet het verlangen naar de waarheid, omdat anders de wil om af te wijzen in hem niet zo groot zou zijn, want kunnen geloven is vooral het gevolg van willen geloven. Als de mens tot inzicht wil komen en het valt hem zwaar om te geloven, dan spant Gods liefde zich onophoudelijk voor hem in, want zijn wil is doorslaggevend. Hij wordt via de gedachten onderwezen en via de gedachten wordt hij met vele wijsheden vertrouwd gemaakt, die hij steeds weer onderzoekt en zijn wil om af te wijzen wordt steeds zwakker. Dit is ook een werkzaam zijn van de geest, alleen in een andere vorm dan het rechtstreeks overdragen van de wijsheden uit God, die een volledig geloof vereisen.

Maar de wil tot de waarheid is al een positief staan tegenover de eeuwige Godheid, dus een onbewust geloof. En God vergroot deze en maakt deze sterker, zodra het de mens voor wat dit betreft ernst is. Als deze mens nu vertrouwd gemaakt wordt met de rechtstreekse uitingen van de geest, dan zal hij zich weliswaar niet direct instemmend opstellen, maar ze zullen voor hem een reden zijn om na te denken. En hij zal beseffen, dat hetgeen hem aangeboden wordt niet afwijkt van zijn eigen gedachtengoed. Hij zal de overeenstemming herkennen van wat hem via de gedachten toegestuurd werd en wat hem nu overgedragen wordt.

En zo leert hij geloven, omdat hij wilde geloven, want onbewust streeft hij naar God. En God laat hem niet vergeefs streven. God laat Zich vinden, als Hij gezocht wordt en komt hem Zelf tegemoet in de vorm van waarheid, die hij nu als zodanig zal herkennen. Onophoudelijk stroomt de kracht uit God naar de mens en onophoudelijk is de geest uit God werkzaam in die mensen, die zich overeenkomstig ontwikkelen, zodat Hij in hen kan werken, want God wil de waarheid verspreiden. Hij wil de mensen aan de geestelijke duisternis ontrukken en waar de geest van God werkzaam is, daar is licht en helderheid.

Amen