• Retour

Dépressions – la souffrance est l'Amour du Père

En vous se réveillera une indescriptible nostalgie, si vous tendez à la perfection et pensez aux délices du Ciel. Et ce désir contribuera à ôter les chaînes de l'âme, parce que le désir pour le monde et les joies terrestres reculeront dans la même mesure, le sens pour le bien terrestre disparaîtra et sera désiré seulement ce qui développe le bonheur de l'âme. Si vous vous trouvez dans cet état, toute dépression disparaîtra, parce plus rien de mondain ne vous touche, l'âme sera libre et ne sera plus contrainte par le corps, et alors rien ne pourra plus l'aggraver comme cela arrivait lorsqu’elle était dans un état imparfait et soumise à la souffrance. Et ainsi accueille cette consolation et travaille continuellement sur toi-même, alors tu vaincras ces heures où la pression de la Terre te grève encore trop. Le Père dans le Ciel connait les misères de Ses fils, et malgré cela elles ne peuvent pas être entièrement exclues, elles doivent le pousser à se fatiguer et à purifier ce qui n'est pas encore libéré des scories. En pensant à cela chaque jour t’apportera sa Bénédiction, et tu t'approcheras toujours davantage de l'état de libération. L'âme se laisse souvent pousser, elle oscille ici et là et elle n'est pas encore solide en elle-même, et alors il vous faut de telles dépressions pour la consolider et pour attiser en elle le désir pour son Créateur. Lorsqu’elle a dépassé de tels états, alors il fera de nouveau clair et limpide en elle et elle vivra avec une préoccupation redoublée pour sa libération. Aux hommes il reste parfois incompréhensible comment l'Amour de dieu le Père peut se manifester d’une façon douloureuse, ils n'en trouvent aucune explication, parce qu'ils ne savent pas juger quelle indicible misère serait leur sort s'ils avaient toujours seulement du beau et du joyeux sur la Terre et combien cette misère serait beaucoup plus douloureuse que la souffrance de la Terre. L'infini Amour du Père est toujours seulement prêt à aider et il n'a jamais voulu la souffrance des hommes. Tant qu’ils n’enfreignent pas l'Ordre divin, toute souffrance resterait loin et ils percevraient toujours plus seulement la Bonté et l'Amour de Dieu. Mais si maintenant leur volonté les pousse à enfreindre l'Ordre divin, alors ils devront supporter d'indicibles souffrances dans l'au-delà, parce que Dieu doit justement être un Juge juste et par Amour pour l'homme il ne peut pas aller contre le sens de Justice, alors il cherche à convaincre l'homme encore sur la Terre de l’errance de ses pensées et de ses actes. Il cherche à l'influencer favorablement et à le rendre malléable la Volonté divine, et cela au travers de Sa Parole qui annonce Sa Volonté par des Avertissements et des Indications continues sur la souffrance et le malheur du prochain et aussi au travers de la souffrance qui concerne l'homme lui-même, mais cela est un moindre mal si on le compare à la souffrance qui attend l'homme incorrigible dans l'au-delà. L'homme sur la Terre n'est pas réceptif au très grand Amour du Seigneur. Il a été saisi par l'amour pour le monde, et, ébloui de son scintillement et de son luxe, il ne reconnaît pas la Lumière chaude et suave de l'Amour divin, parce que l'adversaire combat avec des moyens violents. Il cherche à réveiller dans l'homme l'amour pour le scintillement et l'éclat, et lorsque le cœur humain succombe à cet amour, il ne sent plus le Souffle de l'Amour divin. Et si le Père dans le Ciel veut Se faire encore reconnaître de l'homme, alors Il le peut seulement par la souffrance, parce que dans la souffrance l’homme retrouve la voie du retour vers Lui et la souffrance peut lui apporter encore une Bénédiction insoupçonnée, là où autrement il ne se serait pas occupé sur la Terre du divin Sauveur.

Amen

Depressies – Leed is liefde van de Vader

Een onbeschrijfelijk vurig verlangen zal in u ontwaken, als u naar volmaaktheid streeft en denkt aan de gelukzaligheden van de hemel. En dit verlangen zal eraan bijdragen om de boeien van de ziel af te schudden. Want het verlangen naar de wereld en de wereldse vreugden zal in dezelfde mate minder worden. De zin in aardse goederen zal verdwijnen en alleen naar dat, wat geluk voor de ziel betekent, zal verlangd worden. En als u zich in deze toestand bevindt, zal elke depressie van u wijken, want al het wereldse raakt u niet meer. De ziel wordt vrij en slaat geen acht meer op het lichaam. En dan is er niets meer in staat om haar te belasten, wat haar in een minder volmaakte toestand pijn zou bezorgen.

En neem dus deze troost aan en werk nu onverdroten aan uzelf, dan zult u ook zulke momenten, waar de druk van de aarde u nog te zeer belast, overwinnen. De Vader in de hemel kent van de nood van Zijn kinderen. En toch kan deze nood niet geheel wegblijven. Ze moet aansporen wat moe wordt en louteren wat nog niet van afvalstoffen gereinigd is. Met dit in gedachten zal elke dag u zijn zegen brengen. En u zal steeds dichter bij de toestand van bevrijding komen.

De ziel laat zich zo vaak opjagen, ze wankelt en is nog niet stevig in zichzelf. En dan heeft het zo’n depressie nodig om sterker te worden en het verlangen naar haar Schepper op te wekken. Als ze zulke stemmingen overwonnen heeft, dan zal het weer licht en helder in haar zijn en leeft ze met verdubbelde zorg voor haar bevrijding.

Voor de mensen blijft het soms onbegrijpelijk, hoe Gods Vaderliefde vaak op een pijnlijke manier in de mens tot uiting komt. Ze vinden daar geen verklaring voor, omdat ze niet in staat zijn om te beoordelen welke onuitsprekelijke ellende hun lot zou zijn als hen op aarde altijd slechts het mooie en het vredige te wachten zou staan en dat deze ellende toch veel pijnlijker zou zijn dan het leed van de aarde. De eindeloze liefde van de Vader is steeds alleen tot geven bereid en heeft het leed van de mensen nooit gewild. Zolang ze dus niet in strijd handelen met de goddelijke ordening zou elk leed van hen wegblijven en zouden ze steeds alleen maar de goedheid en de liefde van God te bespeuren krijgen.

Maar als nu hun eigen wil hen aandrijft om tegen de goddelijke ordening te handelen en ze daarom dus in het hiernamaals onnoemelijk leed zouden moeten dragen, omdat God toch een rechtvaardige Rechter moet zijn en niet uit liefde voor de mensen de rechtvaardigheidszin kan verloochenen, probeert Hij om de mensen nog op aarde van hun onjuiste denken en handelen te overtuigen. Hij probeert hen gunstig te beïnvloeden en hen aan de goddelijke wil te onderwerpen. En dat op elke manier. Door Zijn woord, dat Zijn wil bekend maakt. Door vermaningen en een voortdurend wijzen op leed en rampspoed van de medemensen en juist door leed, dat de mensen zelf betreft. Wat alleen maar minimaal genoemd kan worden ten opzichte van het leed, dat de onverbeterlijke mensen in het hiernamaals opwacht.

De mens is op aarde niet ontvankelijk voor de enorme liefde van de Heer. De liefde voor de wereld heeft hem zo gegrepen dat hij, door haar glans en schijn verblind, het warme milde licht van de goddelijke liefde niet herkent. Want de tegenstander strijdt met paardenmiddelen. Hij probeert in de mensen de liefde voor pracht en praal op te wekken. En als het menselijke hart voor deze liefde bezwijkt, wordt het de ademtocht van de goddelijke liefde niet meer gewaar.

En als de Vader in de hemel Zich dan nog aan de mensen in herinnering wil brengen, dan kan het alleen nog maar door leed. Want bij leed vindt de mens de weg naar Hem nog het makkelijkst terug. En het leed kan dan nog tot onvermoede zegen worden, waar anders op de liefde van de goddelijke Heiland op aarde geen acht geslagen wordt.

Amen