• Volver

Sufrimientos agonizantes de Jesucristo... Encarnación de Dios...

Yo terminé Mi vida como ser humano en la tierra con el más amargo sufrimiento y dolor, cuando derramé Mi sangre por los pecados de los humanos, para pagar su gran culpa... Para los hombres sólo un “hombre” murió en la cruz... y un hombre también soportó los más agónicos sufrimientos para ofrecerme la expiación, pero Yo Mismo estaba en el hombre Jesús porque el amor Le dio la fuerza para esta obra de gracia y misericordia, y este amor fue Yo Mismo... Mientras caminéis por la tierra como un ser humano y aún no seáis aún perfecto, no podréis comprender que Yo Mismo estaba en el hombre Jesús, porque os es incomprensible que Dios es el amor... que solo se puede hablar de Dios, cuando se trata del amor, que es la naturaleza original de Dios...

El hombre Jesús estaba lleno de amor, y Su amor sobremanera grande Lo movía a sacrificarse por sus semejantes, porque reconocías su condición desafortunada y quería llevarles ayuda. Pero Yo Mismo era el amor que lo llenaba, Yo Mismo estaba en Mi *elemento original* en Él, y por eso Yo Mismo cumplí el sacrificio en la cruz en el hombre Jesús. Pero el “hombre” soportó el sufrimiento más agónico porque Yo como “Dios” no podía sufrir.

Vosotros humanos sólo debéis creer que Yo Mismo encarné en el hombre Jesús... sólo debéis creer que Yo Mismo elegí este caparazón humano porque de otra forma no habríais podido tomar nota de Mí obra de misericordia... Vosotros sólo debéis creer que Me hice “visible” a vosotros los humanos en Jesús, y que por eso tenéis que reconocerlo si queréis volver a reconocerme a Mí, a Quien una vez os negasteis a reconocer...

Mi encarnación en el hombre Jesús es un problema tan grande que no se puede describir en pocas palabras... Sin embargo, intento una y otra vez a resolver este problema para vosotros, en la medida en que podáis comprenderlo. Yo Mismo Me sacrifiqué en la cruz por vosotros porque era el amor el que quería salvaros a vosotros los humanos del pecado y de la muerte... El hombre Jesús tomó sobre Sí los dolores los dolores inconmensurables, Su caparazón humano, Su cuerpo, sufrió indeciblemente u murió la más dolorosa muerte en la cruz para expiar la gran culpa del pecado...

Pero este hombre Jesús estaba en íntima unión Conmigo, de lo contrario no habría podido permanecer el Él, de lo contrario el amor no Le habría podido llenar completamente... Yo estaba en Él, Él Se había convertido en Mi caparazón... La Deidad, Cuyo elemento primario es el amor, irradió a través de Él por completo, de modo que Él se fusionó completamente con Ella... que Él se hizo uno Conmigo... Jesús y Yo somos lo mismo, Jesús Se había convertido en un Dios visible, mientras que Yo antes no podía ser visible para ninguno de Mis seres creados... porque éstos habrían perecidos en el fuego primigenio del Amor Eterno...

Pero el sufrimiento que el hombre Jesús soportó por Sus semejantes fue inimaginable, y a través de esto la gran culpa del pecado original delos seres que se habían apartado una vez de Mí fue expiada, de modo que el camino hacia Mí volvió a estar libre... al reino de la luz y felicidad... Vosotros humanos nunca comprenderéis esta obra de gracia y misericordia en toda su profundidad, pero podréis creer que no se trataba de un asunto puramente humano, que el hombre Jesús realizó en la tierra, sino que profundos motivos espirituales subyacen a la Obra redentora de Cristo, y que Yo Mismo tengo que ser reconocido y reconocido en Jesús.

Y una y otra vez transmitiré este conocimiento a las personas para que sepan que no deben pasar por alto a Jesucristo y Su obra de Redención si quieren alcanzar la vida eterna. Una y otra vez Yo Mismo daré a los hombres aclaración al respecto a través de Mi Espíritu, porque el conocimiento transmitido por la escuela nunca será aceptado ni encontrará la comprensión correcta, pero que es el requisito previo para reconocer a Jesucristo como Hijo de Dios y Redentor del mundo, en Él cual Yo Mismo Me convirtió en humano para redimir a la humanidad...

amén

Het smartelijk lijden van Jezus Christus - De menswording van God

Met het bitterste lijden en de bitterste pijnen heb Ik mijn leven als mens op deze aarde beëindigd toen Ik mijn bloed vergoot voor de zonden der mensen om hun grote schuld teniet te doen. Voor de mensen is alleen een "mens" aan het kruis gestorven, en een mens heeft ook het smartelijkste lijden op zich genomen om Mij het zoenoffer aan te bieden. Maar Ik zelf was in de mens Jezus, omdat voor dit werk van genade en erbarmen de Liefde Hem de kracht bezorgde, en deze Liefde was Ik zelf. Zolang u als mens over de aarde gaat en nog niet volmaakt bent, zult u het niet kunnen begrijpen dat Ik zelf in de mens Jezus was, omdat het voor u onbegrijpelijk is dat God de Liefde is. Dat over God alleen kan worden gesproken wanneer het om de liefde gaat, die het oerwezen van God is. De mens Jezus was vol van liefde en Zijn overgrote liefde bewoog Hem zich zelf te offeren voor Zijn medemensen, omdat Hij hun ongelukkige toestand inzag en hun hulp wilde brengen. Maar Ik zelf was de Liefde Die Hem vervulde, Ik zelf was in mijn oerelement in Hem en daarom heb Ik zelf in de mens Jezus het kruisoffer volbracht, maar de "mens" verdroeg het smartelijkste lijden omdat Ik als "God" niet lijden kon.

U mensen zult alleen moeten geloven, dat Ik zelf in de mens Jezus Mij heb belichaamd. U moet alleen geloven dat Ik zelf deze menselijke omhulling koos, daar u anders van mijn werk van erbarmen geen kennis zou hebben kunnen nemen. U moet alleen geloven dat Ik Me aan u mensen in Jezus "zichtbaar" maakte en dat u daarom Hem zult moeten erkennen wanneer u Mij weer zult willen erkennen, Die u eens uw erkenning ontzegde.

Mijn menswording in Jezus is een zo geweldig vraagstuk dat het met weinig woorden niet kan worden weergegeven. Toch probeer Ik steeds weer dit probleem voor u op te lossen, voor zover het u begrijpelijk kan worden gemaakt. Het kruisoffer heb Ik zelf voor u volbracht, omdat het de Liefde was die u mensen wilde verlossen van zonde en dood. De onmetelijke pijnen heeft de mens Jezus op zich genomen. Zijn menselijke omhulling, Zijn lichaam leed onuitsprekelijk en stierf de smartelijkste dood aan het kruis om te boeten voor de grote zondeschuld. Maar deze mens Jezus stond in innige verbinding met Mij, daar Ik anders geen verblijf in Hem had kunnen nemen, daar anders de Liefde Hem niet geheel zou hebben kunnen vervullen.

Ik was in Hem, Hij was Mij tot omhulling geworden. De Godheid wier oerelement liefde was, doorstraalde Hem geheel, zodat Hij volledig met Haar was samengesmolten, dat Hij een werd met Mij. Jezus en Ik zijn hetzelfde. Jezus was tot een zichtbare God geworden, terwijl Ik tevoren door geen van de door Mij geschapen wezens gezien kon worden omdat deze vergaan zouden zijn in het oervuur van de eeuwige Liefde. Maar het leed dat de mens Jezus heeft verdragen voor Zijn medemensen was onvoorstelbaar en daardoor werd de grote oerzondeschuld van de eens van Mij afgevallen wezens verzoend, zodat voor alle wezens de weg weer vrij werd naar Mij, in het rijk van het licht en van de gelukzaligheid.

U mensen zult dit werk van genade en erbarmen nooit ten diepste kunnen begrijpen, maar u zult het kunnen geloven dat het geen zuiver menselijke aangelegenheid is geweest die door de mens Jezus op aarde werd volbracht, maar dat aan het verlossingswerk van Christus diepe geestelijke beweegredenen ten grondslag lagen en dat Ik zelf in Jezus herkend en erkend moet worden. En steeds weer zal Ik de mensen deze kennis doen toekomen, opdat ze weten dat ze niet aan Jezus Christus en Zijn verlossingswerk voorbij mogen gaan, willen ze het eeuwige leven bereiken. Steeds weer zal Ik de mensen daar zelf uitsluitsel over geven door mijn Geest, omdat schools overgedragen weten nooit zal worden aangenomen of het juiste begrip zal vinden, wat echter voorwaarde is om Jezus Christus als Gods Zoon en Verlosser van de wereld te erkennen, in Wie Ik zelf mens ben geworden om de mensheid te verlossen.

Amen