• Volver

¿Ha causado Dios la apostasía?....

Un día también será comprensible para vosotros, los humanos, que Yo Mismo nunca ejerzo Mi influencia o la he ejercido alguna vez sobre lo espiritual, que surgió de Mí libre e independiente.... Pues tan pronto como lo creé como un ser consciente de sí mismo, también estaba dotado de libre albedrío, y este libre albedrío no estaba en lo más mínimo ligado a Mi voluntad, a Mi irradiación de amor ni a ninguna influencia de Mi parte.... La voluntad era completamente libre y podría decidirse hacia cualquier dirección... Pero el hecho de que el ser tuviera un libre albedrío era también la garantía de que algún día podría cambiar el estado de una “criatura” al estado de un “niño”, lo que hubiera sido impensable sin el libre albedrío...

Mi objetivo a crear a los seres eran verdaderos “hijos de Dios”.... es decir, seres que estaban en el estado más elevado de perfección, pero que tenían que lograr esta perfección por sí mismos... Siempre surgirá entre vosotros, los humanos, la pregunta de si la idea de una apostasía de Mí fue colocada de Mi parte en estos seres... Que ellos también tuvieron que volverse apostatas, porque Me había puesto como objetivo crear “verdaderos hijos” al crear los seres... Pero entonces también se podría discutir si los seres tenían un libre albedrío, pero esa era la causa y también daba la posibilidad de la apostasía...

Pero Yo preví desde la eternidad cómo Mi criaturas usarían su libre albedrío y por eso también puede ver el objetivo basada en esta apostasía... Pero tanto la apostasía como el objetivo no fueron determinados por Mi de ninguna manera.... La apostasía fue el resultado del libre albedrío y por lo tanto no tenía que serlo.... El objetivo es nuevamente el resultado del libre albedrío.... Se logrará una vez, pero mientas dure esto el ser mismo lo determinará nuevamente.... Por eso hay que decir que lo sé todo, que una cosa siempre justifica la otra y que no podría haber apostasía si le hubiera negado al ser el libre albedrío.... pero entonces el objetivo que Me motivo a crear todo lo que existe y que sólo significa la más alta felicidad, también habría quedado obsoleto, aunque precedidos de tiempos de tormentos inconmensurables...

Pero la apostasía de los seres en el libre albedrío fue una ofensa contra Mí y Mi amor, porque el ser también podía hacer coincidir su voluntad con la Mía, no necesitaba alejarse de Mí y salirse de la ley del orden divino.... Y esta prueba también había sido dada por innumerables seres que permanecieron Conmigo y, sin embargo, son inmensamente bendecidos.... Y a estos seres también se les permite la adopción como hijos de Dios si quieren recorrer el camino a través de las profundidades con el propósito de redimir a sus hermanos caídos....

Pero la apostasía de Mí no fue Mi obra, Mi voluntad; pero por el bien del objetivo más elevado dejé que sucediera y sólo enfatizo una y otra vez que estos seres estaban en la más alta cognición, que la luz más brillante brillaba sobre ellos y por lo tanto la dirección equivocada de su voluntad era un abuso de su libertad de voluntad, que luego también resultó en la desafortunada situación... (02...07...1961) No impedí esta apostasía, de lo contrario Yo Mismo no habría respetado el libre albedrío, que sin embargo, sellaba al ser como divino, porque no se podía pensar en algo perfecto sin libre albedrío...

Una vez que hayáis logrado el objetivo de convertiros en un verdadero hijo de Dios, entonces Mi plan de Deificación os será plenamente comprensible y también miraréis de otra manera la apostasía de estos seres, aunque haya sido una grave ofensa contra Mi amor... Y como la ley del orden es inmutable, esa Deificación sólo podía tener lugar según la ley; no podía ser logrado de otra manera porque todas las cualidades divinas que Yo había puesto en estos seres cuando fueron creados, debían ser esforzadas en el libre albedrío, que se convirtió en una necesidad a causa de la apostasía de Mí, pero también era mucho más difícil que permanecer en un estado de perfección en el libre albedrío....

El hecho que los seres habían caído y por lo tanto pecaron contra Mí también les causo un estado de tormento extremadamente largo.... que nunca podría haber sucedido si Yo Mismo hubiera causado esta apostasía de alguna manera.... La perfección de esos seres no puede ser cuestionados, y sin embargo cayeron.... lo cual sólo se puede explicar con la libertad de voluntad, que también fue un don divino de la gracia que nunca les será quitado.... Y a través del proceso de repatriación de lo espiritual caído, ahora también se da la oportunidad a los no-caídos de llegar a la filiación de Dios, porque ellos también pueden tomar voluntariamente el camino a través de la “profundidad” para una misión redentora.... para que la apostasía de Mí no sea el único prerrequisito para alcanzar la filiación de Dios, sino que verdaderamente también dispongo de caminos y medios para convertir a los seres creados por Mí en Mis hijos....

Entonces la apostasía no era necesaria, pero era posible debido al libre albedrío... Y lo vi desde la eternidad y por eso también pude construir el plan de Salvación, con el objetivo que Me bendijo muchísimo a Mí tanto como a los seres creados por Mí y que también lograré algún día... Y vosotros mismos también estaréis un día en un estado de máxima perfección y reconoceréis y comprenderéis el amor inconmensurable que se extiende por todas Mis criaturas y que este amor sólo puede engendrar cosas buenas y, por tanto, también ayudará a aquellos que han muerto por su propia culpa para volver a llevarles a la vida nuevamente....

amén

Heeft God de val veroorzaakt?

Ook dat zal u mensen eenmaal begrijpelijk worden, dat Ik zelf nimmer mijn invloed uitoefen en ooit uitgeoefend heb op het geestelijke dat Ik als vrij en zelfstandig buiten Mij geplaatst heb. Want zodra Ik het schiep als een zichzelf bewust wezen, was het ook uitgerust met een vrije wil en deze vrije wil was niet in het minst gebonden aan mijn wil, aan de straling van mijn liefde of aan enige invloed mijnerzijds. De wil was geheel vrij en kon aan iedere richting de voorkeur geven.

Maar dat het wezen een vrije wil had, was ook de waarborg dat het eenmaal de staat van "schepsel" kon veranderen in de staat van "kind", wat zonder de vrije wil ondenkbaar zou zijn geweest. Mijn doel bij de schepping van de wezens echter waren ware "kinderen Gods", dus wezens die zich in hoogste volmaaktheid bevinden, die deze volmaaktheid evenwel zelf bereiken moesten.

Steeds zal in u mensen de vraag opkomen of de gedachte van een afval van Mij, van Mij uit in die wezens gelegd is, of zij als het ware moesten afvallen omdat Ik Mij het doel van "ware kinderen" gesteld had bij het scheppen van de wezens. Maar dan zou u ook een vrije wil van de wezens kunnen betwisten, die echter de oorzaak was en ook de mogelijkheid van een afval gaf. Maar Ik zag sinds eeuwigheid vooruit hoe mijn schepselen hun vrije wil gebruikten en kon dus ook het in deze afval gefundeerde doel zien. Doch zowel de afval als ook het doel werd door Mij absoluut niet bepaald. De afval was een gevolg van de vrije wil, hoefde dus niet te gebeuren. Het doel is wederom het voortvloeisel uit de vrije wil. Het zal eenmaal bereikt worden, maar over de tijdsduur beslist het wezen weer zelf.

En zo moet dus gezegd worden dat Ik weliswaar van alles op de hoogte ben, dat altijd het één de grondslag is voor het ander en dat er geen afval had kunnen zijn als Ik de wezens de vrije wil zou hebben onthouden, dat echter dan ook het doel ongegrond zou zijn geworden dat Mij bewoog bij het scheppen van alle wezens en dat alleen hoogste gelukzaligheid betekende, zelfs al gingen er tijden van onmetelijk lijden aan vooraf.

Maar de afval van de wezens in vrije wil was een overtreding tegen Mij en mijn liefde. Want het wezen kon ook zijn wil met de mijne samen laten gaan, het hoefde zich niet van Mij af te wenden en uit de wet van de eeuwige ordening te treden. En ook talloze wezens die bij Mij bleven en toch onmetelijk gelukzalig zijn, hebben dat bewijs gegeven. En ook deze wezens worden toegelaten tot het kindschap Gods, als zij de gang door de diepte willen gaan met het doel de gevallen broeders te verlossen.

Het afvallen van Mij was echter niet mijn werk, niet mijn wil; doch ter wille van het hoogste doel liet Ik het gebeuren en Ik leg er steeds weer de nadruk op dat deze wezens het hoogste inzicht hadden, dat het helderste licht hen verlichtte en daarom het verkeerd richten van hun wil een verkeerd gebruik van hun wilsvrijheid was, dat dan ook de onzalige toestand tot gevolg had. Ik heb deze afval niet verhinderd daar Ikzelf anders de wilsvrijheid niet geëerbiedigd zou hebben, die echter het wezen tot een goddelijk wezen bestempelde. Want iets volmaakts is zonder vrije wil niet denkbaar. En hebt u eenmaal het doel bereikt, een waar kind van God geworden te zijn, dan zal voor u ook mijn plan van vergoddelijking volledig begrijpelijk zijn en u zult ook de afval van de geesten met andere ogen beschouwen, ofschoon het een zwaar vergrijp tegen mijn liefde geweest is.

En omdat de wet van de eeuwige ordening onveranderlijk is, kon die vergoddelijking altijd alleen maar overeenkomstig die wet plaatsvinden. Ze kon niet anders bereikt worden, omdat alle goddelijke eigenschappen die Ik bij het scheppen in deze wezens gelegd had, in vrije wil moesten worden nagestreefd, wat door de afval van Mij een noodzakelijkheid werd, maar ook veel moeilijker was dan in de staat van volmaaktheid te blijven in vrije wil. Dat de wezens afgevallen waren en dus zondigden tegen Mij heeft hun ook een uiterst lange toestand van ellende bezorgd, wat nooit zou hebben kunnen gebeuren als Ik zelf deze afval op een of andere wijze veroorzaakt zou hebben.

De volmaaktheid van die wezens kan niet in twijfel getrokken worden en toch vielen zij, wat steeds alleen met de wilsvrijheid te verklaren is, die eveneens een goddelijk genadegeschenk was, dat hun nooit ontnomen zal worden. En door het proces het gevallen geestelijke terug te voeren, is ook het niet-gevallene de mogelijkheid gegeven tot het kindschap Gods te komen, omdat dit vrijwillig ook de weg door de "diepte" kan gaan omwille van een verlossende missie, zodat dus de afval van Mij niet de enige voorwaarde is om het kindschap Gods te bereiken, veeleer heb Ik waarlijk nog andere wegen om de door Mij geschapen wezens tot mijn kinderen te vormen. De afval was dus niet nodig, maar vanwege de wilsvrijheid wel mogelijk. En Ik voorzag het sinds eeuwigheid. Daarom kon Ik ook het heilsplan laten ontstaan met het doel dat zowel Mij als ook de door Mij geschapen wezens bovenmate gelukkig maakt en dat Ik ook eens zal bereiken. En ook uzelf zult u eenmaal in de staat van hoogste volmaaktheid bevinden en inzien en begrijpen, welk een onmetelijke liefde naar al mijn schepselen uitgaat en dat deze liefde alleen het goede kan voortbrengen en dus ook het wezen dat door eigen schuld de dood gevonden heeft, weer het eeuwige leven verschaft.

Amen