• Volver

Arrepentimiento en el mas allá.... Ascensión....

Un día lamentarás amargamente tu tiempo perdido en la tierra cuando te des cuenta en el más allá de lo que perdiste en la vida terrenal. (Nota del traductor. La palabra original (verscherzen) implica perderse de, o dejar pasar „alegremente“, es decir tontamente, sin aprovecharla, una oportunidad valiosa. Fin de la nota). Y vida terrenal perdida es cada día que sólo se vivió mundanamente, en el que no diste cabida en tí a ningún pensamiento espiritual.... y que, por tanto, no correspondió al propósito real que justifica tu encarnación como ser humano. Mientras ustedes permanecen en la tierra no se toman en serio este conocimiento, aunque lo posean. Pero en el reino del más allá pesará sobre ustedes como una pesada piedra que no podrán hacer rodar. Una y otra vez estos días volverán a tu memoria y te arrepentirás de cada acto inútil, así como lamentarás amargamente cada oportunidad no aprovechada cuando pudiste trabajar por la salvación de tu alma. Y todavía se te puede llamar bienaventurado si la comprensión de esto te llega en el reino espiritual, si no perteneces a los que están completamente sumidos en la oscuridad y que tampoco sienten remordimiento alguno porque simplemente no reconocen lo que ellos mismos han causado.... que todavía tendrán que luchar durante mucho tiempo para llegar alguna vez al estado en el que vean un pequeño rayo de luz y sólo entonces se darán cuenta de lo inútil que ha sido su vida terrenal.... Porque tan pronto como este rayo de luz está presente, el amargo remordimiento puede hacer que el alma mire dentro de sí misma y cambie su pensamiento y voluntad.... Y entonces se le puede suministrar tanta fuerza que ahora también puede ser activo en ayuda para las almas necesitadas, y entonces también está seguro de su propio ascenso, aunque ahora en condiciones mucho más difíciles de lo que eso era posible en la vida terrenal. De ahí se ve que el arrepentimiento debe preceder a la ascensión, pues sólo el alma que comienza a reconocer busca cambiar su estado, y todo reconocimiento le muestra también el camino inútil de la vida terrenal, y el amargo remordimiento será siempre el resultado, pero también significará el punto de inflexión en su estado infeliz. Pero por eso también es de suma importancia que el ser humano alcance el conocimiento, aunque sea débil, mientras aún está en la tierra, si comienza a reconocer el propósito de la vida terrenal y aún trabaja en sí mismo antes de partir de este mundo. Porque poder pasar al mas allá con, aunque sea, el más mínimo conocimiento siempre significa un pequeño rayo de luz para esta alma.... no será destinado a la más absoluta oscuridad después de su muerte, podrá conocer su camino en la penumbra y le será como cuando las escamas caen de sus ojos, y entonces también hará todo lo posible para procurarse luz. También se dará cuenta de que le espera mucho trabajo en el reino espiritual si tan sólo está dispuesta a hacerlo, y el pequeño rayo de luz también le mostrará el camino correcto que ahora tomará, ciertamente con un sentimiento de remordimiento por no haber utilizado la vida terrenal adecuadamente, pero también con la esperanza constante de la ayuda que con seguridad se le concederá tan pronto como haya reconocido a Jesucristo y le pida ayuda. Entonces no está perdida irremediablemente sino que podrá ascender, pero nunca podrá alcanzar el grado que le hace acreedor a la beatitud ilimitada en el corazón del Padre.... la filiación a Dios, que es el destino de los que intentan cumplir la tarea que se les ha encomendado en la tierra..... que ya buscaron y encontraron la unión con su Padre de la eternidad en la tierra....

Amén

Berouw in het hiernamaals - Vooruitgang

De verloren tijd van het leven op aarde zal u eens bitter berouwen, wanneer u in het hiernamaals zult beseffen wat u hebt verspeeld in het leven op aarde. En verloren tijd van het leven op aarde is elke dag die alleen maar werelds werd genoten waarin geestelijke gedachten geen kans kregen, die dus niet beantwoordde aan het eigenlijke doel waarop uw belichaming als mens is gebaseerd. Zolang u op aarde vertoeft, neemt u deze kennis niet ernstig, zelfs wanneer u ze bezit. Maar in het rijk hierna zal het op u drukken als een zware steen die u niet kunt afwentelen. Steeds weer zullen deze dagen in uw herinnering komen en u zult spijt hebben van elke onnutte daad, zoals u ook bitter berouw zult hebben van elke onbenutte gelegenheid, omdat u had kunnen werken aan het heil van uw ziel.

En u bent nog begenadigd te noemen wanneer u dit inzicht krijgt in het geestelijke rijk, wanneer u niet tot diegenen behoort die totaal verzonken zijn in duisternis en ook geen berouw voelen omdat ze eenvoudigweg niet inzien waaraan ze zichzelf schuldig hebben gemaakt - zij, die nog lange tijd moeten worstelen om ooit in de toestand te geraken waarin zij een klein glimpje licht zien en die zich dan pas bewust worden hoe vruchteloos hun leven op aarde is geweest. Want zodra eenmaal dit lichtschijnsel aanwezig is, kan het bittere berouw de ziel ertoe aanzetten in zichzelf te keren en te veranderen in haar denken en willen. En er kan haar nu zoveel kracht worden toegestuurd, dat ze nu ook behulpzaam bezig kan zijn bij noodlijdende zielen en dan is ook haar vooruitgang zeker, al is het ook onder heel wat moeilijker omstandigheden dan het in het leven op aarde mogelijk is geweest.

Het berouw moet dus voorafgaan aan een vooruitgang. Want pas de ziel die inzicht begint te krijgen, tracht haar toestand te veranderen. En elk inzicht toont haar ook de vergeefse levensweg op aarde en bitter berouw zal steeds het gevolg zijn, maar ook het keerpunt in haar ongelukkige toestand betekenen. Maar daarom is het ook voor de mens van het grootste belang, wanneer hij nog op aarde - al is het maar geringe - kennis opdoet, wanneer hij het doel van het aardse leven begint in te zien en nog aan zichzelf werkt voordat hij afscheid neemt van deze aardse wereld. Want met een nog zo gering inzicht van de aarde te kunnen heengaan, betekent steeds een lichtpuntje voor deze ziel. Ze wordt na haar dood niet in uiterste duisternis overgeplaatst, ze zal in het schemerlicht in staat zijn de weg te vinden en de schellen zullen haar van de ogen vallen en ze zal dan ook alles doen om zich licht te verschaffen.

Ze zal ook beseffen dat haar in het geestelijke rijk veel arbeid wacht wanneer ze maar bereid is deze te verrichten. En het kleine lichtpuntje wijst haar ook de goede weg aan, die ze nu gaat, wel met een gevoel van berouw, het leven op aarde niet juist gebruikt te hebben, maar ook met de voortdurende hoop op hulp, die haar ook zeker verleend wordt zodra ze Jezus Christus heeft erkend en Hem om hulp vraagt. Dan is ze niet hopeloos verloren. Ze kan opwaarts klimmen, alleen kan ze nooit de graad bereiken die haar onbeperkte gelukzaligheid oplevert aan het hart van de Vader - het kindschap Gods dat het grote lot is van diegenen die op aarde trachten de opgave na te komen die hun gesteld werd, die al op aarde de aaneensluiting zochten en vonden met hun Vader van eeuwigheid.

Amen