A través de muchas deformaciones habéis pasado vosotros los hombres.... es decir, vuestro verdadero “Yo”, el alma tuvo que pasar por un curso de desarrollo infinitamente largo antes de que se le permitiera encarnar en el cuerpo humano .... y este curso de desarrollo fue así el paso por todas las obras de creación....
El alma, disuelta en innumerables partículas tuvo que reanimar cada una de estas creaciones y, por lo tanto, madurar lentamente, tuvieron que formar parte de estas nuevas formas una y otra vez, en cuanto diferentes partículas se habían unidos, y todas las formas.... las innumerables obras de creación.... contribuyeron a la maduración de estas partículas del alma, hasta que finalmente se permitió que todas las partículas se fusionaron y, como alma humana, en la última forma, ocuparon el cuerpo humano para animarlo.
Así que todos vosotros tuvisteis que pasar por este curso de desarrollo, porque la distancia de Dios a través de vuestra caída anterior del pecado era demasiado grande y el alma nunca podría haber superado esta distancia tan lejos de Él debido al estado muerto que la apostasía de Dios le había provocado. El alma tuvo que ser devuelto a la vida. Pero la vida no se podía regalar a aquellos seres que se habían vueltos pecaminosos.... tenían que adquirirla a través del servicio. Pero voluntariamente, el ser nunca hubiera servido, porque el oponente de Dios lo habría evitado en hacerlo, a quien una vez había seguido hasta la profundidad.... Pero tampoco debería mantenerse muerto para siempre, se le debería ofrecer la posibilidad de volver a la vida.... Y esta “posibilidad” fue la creación.
Dios arrebató de Su adversario lo mental caído y lo puso a Si Mismo en servicio: asignó un destino para cada obra de creación de acuerdo con la ley de la naturaleza y dejó a lo caído cumplir este destino en el estado de la divina voluntad fija. Por lo tanto, tuvo que servir, y por eso adquirió nuevamente una vida débil, aunque solo fuera después de mucho tiempo, pero le permitió aumentar constantemente su actividad. Porque toda la esencia de ser que una vez surgió del Amor de Dios era fuerza irradiada por Él, que insta a actuar....
Pero la esencia de ser, que se unió al adversario de Dios se defendió contra la irradiación de amor de Dios, que se requiere para la vida, es decir, para la actividad de un ser, y por lo tanto, cayó en el estado de la muerte. Y no volvería a la vida nunca más, si se dejara al ser mismo, porque se volvió completamente impotente a través de su caída en las profundidades. Por eso, Dios ha creado una obra que excluía la voluntad de actuar del ser, que ahora estaba subordinada solo a Su voluntad, que, según las leyes de la naturaleza, llevó a cabo el destino que había asignado a esta obra, a toda la creación.
Su plan existía en esto, de llevar lo muerto de nuevo lentamente a la vida y darle la posibilidad de estar activo. Y así lo fue agregado a las obras de creaciones particulares en partículas pequeñísimas y fueron obligados a la actividad de derecho natural. Estaba atadas en esas obras de creaciones y no podían resistir, tenía que servir.... pero también podía alcanzar un grado de desarrollo, lo que le daba más y más libertad y, finalmente, también poner la esencia de ser en el estado del libre albedrio, en el que ahora tenía que decidir libremente si ahora quería esforzarse para más arriba o elegir la profundidad nuevamente.... Porque Dios ayuda al ser para alcanzar la altura, pero no lo obliga cuando su voluntad está dirigida hacia abajo.
La decisión en el libre albedrio ahora se lleva a cabo en la última etapa de desarrollo en esta tierra.... Cuando el alma está encarnada como ser humano y nuevamente puede usar el libre albedrio a su propia discreción....
Entonces el hombre debe reconocer la gran gracia del curso de desarrollo anterior y evaluar conscientemente la vida terrenal, debe demostrar que es digno de ella y querer que incluso el último periodo de tiempo lo lleve a la meta, debe luchar por la perfección final con todos los sentidos y demostrar así su pertenencia a Dios; Debe hacer todo lo posible para no caer nuevamente en las manos de aquel, del cual el amor de Dios lo ha ayudado durante tiempos infinitos ....
No debe vivir este tiempo a la ligera, siempre debe recordar del objetivo mental, que lo lleva a la liberación de cualquier atadura, lo que significa la reunificación con Dios en luz, fuerza y bendición.... Y para este propósito se os ha dado a vosotros, los hombres, la vida en la tierra, para que vuestra alma pueda ser liberada de una atadura creada en los tiempos primitivos por el adversario de Dios, de que fuisteis los culpables vosotros mismos y, por lo tanto, también tenéis que llevar vuestra propia parte para ser libres y poder vivir eternamente....
Amén
TraductorVi ljudi ste prošli kroz mnoge forme.... to jest, vaše stvarno Ja, vaša duša, je morala proci kroz dug proces razvoja prije nego joj je bilo dozvoljeno utjeloviti se u ljudskom tijelu.... I ovaj proces razvoja je bio put kroz sva djela stvaranja.... Razložena u bezbrojne sicušne cestice duša je bila morala oživjeti svako od tih djela stvaranja i tako polako sazrijevati, cim su se razlicite cestice bile medusobno sjedinile one su neprestano morale uci u nove forme, i sve forme.... nebrojena djela stvaranja.... su doprinjela spram sazrijevanja ovih supstanci duše sve dok, konacno, svim cesticama nije bilo dozvoljeno ponovo se sakupiti i kao ljudska duša uci i dati život posljednjoj formi, ljudskom tijelu. Otud svi ste vi bili morali putovati ovim putem razvoja jer je usljed vašeg prošlog pada u grijeh razdvojenost od Boga postala toliko velika da duša u njezinom beživotnom stanju, koje je bilo rezultat njezinog otpadništva, ne bi nikada bila sposobna prevladati ovu ogromnu razdaljinu od Njega. Ona je naprije trebala biti vracena u život. Ali život nije mogao biti podaren bicima koja su bila postala grešna.... oni su ga bili morali steci kroz služenje. Medutim, bice nikada ne bi bilo služilo dobrovoljno buduci bi ono bilo to sprijeceno ciniti od strane Božjeg neprijatelja [[(Sotone)]], kojeg je ono slijedilo u bezdan....
Ali ono nije trebalo ostati vjecno predmetom smrti, njemu je trebala biti dana mogucnost postici život.... i ova ‘mogucnost’ je bilo stvaranje. Bog je otrgnuo pale duhove od Njegovog neprijatelja i ucinio da služe Njemu, On je dao svakom djelu stvaranja njegovu svrhu u skladu sa prirodnim zakonom i ucinio da ispuni ovu svrhu u stanju prisile.
Kao rezultat ono je moralo služiti te je, pa makar nakon jednog beskonacno dugog vremena, na taj nacin postiglo slab život koji mu je unatoc tome omogucio postati neprestano više aktivnim.... Medutim, bica koja su se pridružila Božjem neprijatelju su odbacila Božju iluminaciju ljubavi koja je potrebna za život, time za aktivnost bica, i prema tome su ona pala u stanje smrti. I da je bilo prepušteno samom bicu ono ne bi nikada bilo sposobno ponovno oživjeti buduci ga je njegov pad u bezdan ucinio potpuno bespomocnim. Iz tog razloga Bog je u postojanje pozvao djelo, koje je najprije iskljucivalo slobodnu volju bica koja su postavljena pod Njegovu volju u stanju prisile da ispune njihovu svrhu u skladu sa prirodnim zakonom kojeg je On dodijelio svakom djelu stvaranja.
Njegov se plan sastojao od toga da polako vraca u život ono što je bilo beživotno, u tome da mu daje mogucnost biti opet aktivnim. I tako je bilo pridruženo pojedinacnim djelima stvaranja u sicušnim cesticama i kroz prirodni zakon primorano iznova postati aktivnim.... Bilo je zavezano u ovim tvorevinama i nesposobno opirati se, moralo je služiti.... ali na taj nacin je takoder bilo sposobno doseci stupanj razvoja koji mu je donio sve vecu slobodu i konacno takoder postavio duhovno bice u stanje slobodne volje, odakle ono onda mora odluciti da li ono želi nastaviti svoj uspon ili se još jednom vratiti u bezdan.... Jer Bog zasigurno pomaže bicu uspeti se ali ga On ne prisiljava ako ono želi sici. Ova odluka slobodne volje se prema tome dogada tijekom konacnog stadija razvoja na ovoj Zemlji.... kada je duša utjelovljena kao ljudsko bice i može koristiti njegovu slobodnu volju opet prema vlastitom nahodenju [[(ili ‘kako ga volja’)]].... Onda ljudsko bice mora prepoznati veliko milosrde prijašnjeg procesa razvoja i svjesno iskoristiti njegov zemaljski život, on mora sebe dokazati dostojnim i imati volju da ga njegov konacni stadij dovede do cilja, on mora cijelim srcem stremiti ka ovom savršenstvu i tako dokazati da pripada Bogu; on mora uciniti štogod je potrebno da ne bi ponovno pao u ruke onoga od koga mu se Božja ljubav bila pomogla osloboditi tijekom beskonacno dugih vremena.... On ne smije živjeti nemarno tijekom ovog kratkog vremena vec se opet i iznova jedino prisjetiti duhovnog cilja koji ce ga osloboditi od svih ogranicenja, koji predstavlja ponovno sjedinjenje sa Bogom u svjetlu i sreci.... I tako je vama ljudima bio dan zemaljski život u svrhu oslobadanja duše od zarobljeništva u kojeg vas je postavio Božji neprijatelj još od nezapamcenih vremena ali koje je bilo njezina vlastita pogreška i tako ce ona takoder morati otkloniti svoj vlastiti udio kako bi stekla svoju slobodu i vjecni život.
AMEN
Traductor