• Volver

Voz de la conciencia....

Todos llevamos dentro de nosotros un amonestador silencioso, que nos insta o nos advierte imperceptiblemente, pero que se expresa tan bajo que puede pasarse por alto fácilmente si no prestamos atención. Este amonestador interior es también una gracia de Dios, una herramienta utilizada por el amor de Dios, un don dado a cada ser humano, pero que también tiene que ser respetado si ha de tener un propósito.

Mientras el ser humano desee vivir con rectitud y justica, siempre prestará atención a lo que le dice su voz interior: Se sentirá obstaculizado cuando esté a punto de hacer algo malo, y percibirá un débil impulso interior para realizar buenas obras, pues la amonestación interior puede expresarse en seres humanos de buena voluntad. Pero la “voz de la conciencia” también puede ser fácilmente sofocada o callada por tentaciones que suenan más fuertes y, por lo tanto, se escuchan con mayor facilidad, pero que nunca traen salvación al alma. Entonces el ser humano se vuelve insensible; le es indiferente si sus acciones son buenas o malas.... Sigue todas las sugerencias que le traen ventajas terrenales y ya no escucha cuando la voz de la conciencia quiere hacerse oír.

Pero esta insensibilidad hacia el lenguaje de la conciencia es culpa suya, porque la voz silenciosa que nos advierte está en el corazón de cada ser humano, pero que también puede ser reprimida o se le puede impedir conscientemente expresarse, y esto sucedo cuando un ser humano actúa en contra de la amonestación o advertencia interior, silenciando así esta voz sutil.... Pues no ejerce coacción sobre la voluntad si, a pesar de la resistencia, la voz interior se hace cada vez más fuerte y el ser humano pierde así su libertad de querer y actuar. Todo don de la gracia de Dios debe aprovecharse voluntariamente para que no fracase en su efecto....

Pero es del máximo éxito cuando un ser humano se deja guiar completamente desde dentro.... Cuando primero consulta a sí mismo antes de hacer o dejar algo, cuando quiere hacer siempre lo correcto, le pide a Dios Su guía y entonces se deja guiar por Él.... Y entonces la voz le sonará cada vez más clara y comprensible, entonces ya no podrá ser ahogada por la voz del mundo.... Entonces un ser humano se pone completamente bajo la guía del espíritu, porque reconoce su obrar dentro de él, y sabe que es la voz de Dios la que ahora le dirige y le guía, la que le instruye y le acompaña con consejos....

El silencioso amonestador dentro del ser humano, la voz de la conciencia, puede así ser impulsado por el ser humano mismo a hablar más fuerte si siempre está dispuesto a escucharlo y seguir sus sugerencias, lo que, sin embargo, sólo sucederá con aquellos que llevan una vida de amor.... Entonces ya no hay obstáculos para la chispa espiritual que desea expresarse; entonces puede emerger e influir abiertamente en el ser humano; entonces esto ya no significa coerción de la voluntad, porque la voluntad está entonces, por sí misma, lista para ponerse bajo la guía espiritual-divina.... Y entonces el ser humano lleva una vida interior, consulta constantemente con su guía interior, sabe que es la voz de Dios la que resuena dentro de él, la que le advierte y le amonesta, la que le guía en todos sus caminos.... Y entonces su estilo de vida corresponderá a la voluntad de Dios, porque el espíritu dentro de él sólo influye en el ser humano de acuerdo con la voluntad de Dios.

Ningún ser humano necesita pasar por la vida terrenal sin el amonestador y advertidor, porque hablará a todos los humanos mientras todavía se pueda guiar a éstos, mientras todavía estén indecisos tanto para buenas como para malas acciones.... Pero en cuanto prevalece la voluntad del mal, la voz se aquieta cada vez más y puede llegar a silenciarse por completo a menos que ocurra un cambio repentino. Sin embargo, mientras un ser humano vive, Dios intenta continuamente hablarle en su interior y tocar su conciencia.... Sin embargo, no ejerce coerción sobre su voluntad; Él siempre le permite su libertad....

amén

GLAS SAVJESTI

Svatko u sebi krije/udomljuje tihog prekoritelja/savjetovatelja koji ga ne-primjetno/perceptibilno potstiče/nagoni ili upozorava ali sebe očituje tako blago (1 Kraljevi 19:12) da može lako biti ignoriran ako ljudsko biće ne obraća pažnju na njega. Ovaj unutarnji prekoritelj/savjetovatelj je također milost Božja, on je sredstvo pomoći korišteno od strane Božje ljubavi, poklon koji je dan svakoj osobi [[Rimljanima 2:12-15]] ali na kojeg se treba obratiti pažnja kako bi bio koristan. Sve dok ljudsko biće želi živjeti ispravan i pravedan život on će uvijek obraćati pažnju na svoj unutarnji glas, on će se osjećati priječen ako se približava tome da napravi nešto loše/pogrešno, i on će osjetiti nježni unutarnji potsticaj tamo gdje je nužno vršiti dobra djela, jer unutarnji prekoritelj/savjetovatelj je sposoban sebe izraziti u ljudima koji su dobre volje. Ipak 'glas savjesti' može također biti vrlo lako ugušen ili potisnut kušnjama koje su glasnije i stoga ih je puno lakše/vjerojatnije čuti ali koje nikad duši neće donijeti koristi [[ili 'od kojih duša neće imati nikakve dobrobiti']]. U tom slučaju ljudsko biće postaje neosjetljivo; on postaje ravnodušan prema tome da li su njegove akcije dobre ili loše.... On sluša sve prijedloge koji [[ili 'poslušan je svim sugestijama koje']] obećavaju svjetovne blagodati i više ne obraća pažnju [[ili 'ne primjećuje']] glas savjesti ako on sebe želi očitovati. Međutim, ova neosjetljivost/ravnodušnost prema savjetima/poukama/prijedlozima savjesti je njegova vlastita greška, jer tihi prekoritelj/savjetovatelj postoji u svakom ljudskom srcu ali on može biti istisnut ili se njegovo izražavanje može svjesno blokirati, a to se događa ako čovjek djeluje protivno unutarnjem savjetu/pouci/prijedlogu ili upozorenju i na taj način ušutkava ovaj nježan glas.... Jer Bog ne koristi prisilu volje, a to bi bila prisila volje ako bi se unutarnji glas sve više isticao i pri tom onemogućavao/zaustavljao čovjekovu volju i akcije. Svi darovi milosti od Boga se moraju dobrovoljno (is)koristiti da ne bi postali nedjelotvorni.... Međutim, najveći/izuzetan uspjeh se može ostvariti ako čovjek sebi dozvoli biti potpuno vođen iznutra.... Ako, prije svake svoje akcije, on najprije o njoj najozbiljnije razmisli [[= u smislu, ako provede određeno vrijeme u najozbiljnijim mislima o tome što će učiniti!]], ako on, time što će uvijek željeti napraviti ono što je ispravno, zamoli Boga za Njegovo rukovođenje i naknadno dopusti sebi da ga On vodi....

Onda će mu glas govoriti sve jasnije i razumljivije, onda ga glas svijeta više neće biti u stanju potisnuti.... Onda će ljudsko biće sebe svjesno podrediti rukovođenju duha, jer on će prepoznati njegovo djelovanje u sebi i znati da je to glas Božji koji ga sada vodi i usmjerava, koji ga obrazuje i stoji pored njega sa spremnim savjetom.... Na taj način unutarnji prekoritelj/savjetovatelj ljudskog bića, glas savjesti, može biti motiviran od strane samog čovjeka da govori glasnije ako je on uvijek spreman slušati i udovoljavati njegovim prijedlozima, ali ovo se jedino događa [[sa]] ljudima koji žive život ljubavi.... Onda za duhovnu iskru više ne postoje daljnje prepreke da sebe izrazi, onda ona može izaći na površinu i otvoreno utjecati na čovjeka, to više ne predstavlja prisilu volje, pošto se volja sama od sebe spremno podređuje božanskom-duhovnom utjecaju.... A kada se to dogodi ljudsko biće će voditi unutarnji život, on će neprestano komunicirati sa svojim unutarnjim vodičem i znati da je to Božji glas koji mu se obraća, koji ga upozorava i savjetuje i vodi gdje god išao.... Naknadno, njegov način života će također udovoljavati Božjoj volji, pošto duh u njemu jedino uvijek utječe na njega u skladu sa Božjom voljom. Ni jedan čovjek ne mora ići kroz zemaljski život bez glasa savjesti koji ga savjetuje i upozorava, jer on će adresirati sve ljude sve dok oni i dalje mogu biti vođeni, sve dok su oni i dalje neodlučni u pogledu toga da li djelovati u dobru ili zlu.... Pa ipak, čim volja više naginje ka zlu glas postaje sve tiši i tiši i naposlijetku može potpuno nestati/zamrijeti ukoliko se ne dogodi iznenadna promjena. Ali sve dok je čovjek živ Bog će mu nastaviti pokušavati govoriti iz-unutra i dodirnuti njegovu savjest.... Usprkos tome, On neće nikad vršiti ikakvu ma kakvu god prisilu na njegovu volju, On će mu uvijek dozvoliti da zadrži svoju slobodu.

AMEN