• Volver

ORACION EN EL ESPIRITU Y LA VERDAD

Nadie me invocará en vano suplicando ayuda que me envíe su petición de auxilio en el espíritu y la verdad. Mas cómo debéis pedir para que vuestra invocación me alcance? No debéis expresar ninguna oración labial, porque a ésta no la oigo ni condesciendo, porque vuestro corazón está sin participar en ello, porque no hacéis la comunicación Conmigo, sino que continuáis permaneciendo en la tierra, porque sólo practicáis una forma sin vida alguna.

Pero tampoco penetra en Mi oído una oración intelectual, aún cuando me reconozca el hombre intelectualmente como a Dios y Creador de la Eternidad y en esa creencia pronúncie palabras por las que crea haber establecido la comunicación Conmigo.

Yo pido otra clase de oración, Yo pido la plena confianza en Mí, Yo pido la invocación de súplica de un hijo, que en Mí reconoce al Padre, y lleno de confianza a El viene para que le ayude. En la confianza de un hijo yace la fuerza de la fe, y una oración que de ese modo es enviada a Mí, sale del corazón y toca Mi oído. Entonces no es el hombre el que habla con Dios, sino el hijo con el Padre. Cuando primeramente el hombre se interna en el silencio de su corazón mentalmente, cuando mantiene Conmigo una conversación, cuando sin afectación y fingimientos expone ante Mí lo que le oprime, si en humildad se encomienda a Mí y a Mi preocupación, cuando haya apartado todas las barreras entre él y Yo, cuando por medio de una íntima invocación me deje a Mí estar presente, ora en el espíritu y la verdad, entonces su espíritu se oscila hacia arriba, hacia Mí, o también me inclino abajo hacia Mi hijo y su petición de ayuda no sonará inaudible.

Un hijo tan creyente y lleno de confianza que viene a Mí con todos sus favores = (peticiones), no lo dejaré frustrado y me revelaré a él como un Padre fielmente preocupado, no lo dejaré en la pena o tribulación. No dejaré que su fe se desilusione, pues él no me busca en la lejanía, se aventura (arriesga) hasta Mí y sinembargo permanece profundamente humilde, de otro modo no pediría, sino que exigiría.

Una oración intelectual es una exigencia que a Mí me hace el hombre, porque por causa del reconocimiento de Mi Mismo se cree en el derecho a ello o de hacerlo. Semejante oración intelectual deja echar de menos la profunda humildad, porque allí donde hay humildad, la razón está en silencio callada para que el corazón tanto más alto hable.

¡Debéis orar en el espíritu y en la verdad! Eso solamente lo podéis hacer si establecéis Conmigo la relación de hijo. Entonces el camino desde vosotros hasta Mí no está lejos, cualquier monento podéis estar Conmigo en la mente y constantemente me atraéis a vosotros y vuestros pensamientos estarán dirigidos siempre en amor a Mí y Yo reconozco y siento vuestro amor y de esa manera puedo ya actuar por Mi Espíritu en vosotros. Jamás haréis entonces una petición en vano, porque el Padre siempre oye cuando su hijo lo llama.

Amén

Gebed in geest en in waarheid

Niemand die in geest en in waarheid zijn smeekbede naar Mij zendt, zal Mij tevergeefs aanroepen om hulp. Maar hoe moet u bidden, zodat uw roep Mij bereikt? U zult geen lippengebed moeten uitspreken, want dit hoor en verhoor Ik niet omdat uw hart daar niet bij betrokken is. Omdat u de verbinding met Mij niet tot stand brengt maar steeds op de aarde blijft, omdat u alleen een formaliteit verricht die geen leven bezit. Maar ook een verstandelijk gebed dringt niet door tot mijn oor, ofschoon de mens Mij verstandelijk erkent als God en Schepper van eeuwigheid en nu in dit geloof in Mij woorden uitspreekt waardoor hij meent de verbinding met Mij tot stand te hebben gebracht.

Ik verlang een ander gebed. Ik verlang het volle vertrouwen in Mij. Ik verlang de smeekbede van een kind dat in Mij de Vader ziet en tot Hem komt in het volle vertrouwen dat Hij hem zal helpen. In het vertrouwen van een kind ligt de geloofskracht. En een gebed dat zo naar Mij wordt gezonden, komt uit het hart en treft mijn oor. Dan spreekt niet de mens met God, maar het kind met de Vader. Pas wanneer een mens in de stilte van zijn hart Mij in gedachten zoekt, wanneer hij samenspraak met Mij houdt, wanneer hij zonder aanstellerij en onverholen alles voor Mij uiteenzet wat hem belast, wanneer hij in deemoed zich aan Mij en mijn zorg aanbeveelt, wanneer hij alle barrières tussen hem en Mij uit de weg heeft geruimd, wanneer hij Mij door innig aanroepen aanwezig laat zijn, bidt hij in geest en in waarheid. Dan verheft zijn geest zich naar Mij, oftewel Ik buig Me over naar mijn kind en diens smeekbede zal niet ongehoord wegsterven. Een kind dat zo gelovig en vol vertrouwen met al zijn verlangens tot Mij komt, zal Ik niet teleurstellen. Aan hem zal Ik Me ook als zorgzame Vader openbaren. Ik zal het niet in nood laten. Ik zal zijn geloof niet beschamen, want het zoekt Mij niet in de verte. Het durft bij Mij te komen en blijft toch vol deemoed, daar hij anders niet zou bidden, maar eisen. Een verstandelijk gebed echter is een eis die de mens aan Mij stelt omdat hij meent daartoe gerechtigd te zijn door zijn erkennen van Mij zelf. Zo’n verstandelijk gebed ontbeert de diepe deemoed, want waar de deemoed is, daar zwijgt het verstand, maar het hart spreekt des te luider.

In geest en in waarheid moet u bidden. En u zult dat alleen kunnen als u de kinderlijke verhouding tot Mij tot stand brengt. Dan is de weg van u naar Mij niet ver. Dan zult u te allen tijde in gedachten bij Mij kunnen zijn. Dan trekt u Mij ook steeds naar u toe, want dan zal uw denken steeds in liefde op Mij gericht zijn en Ik zie en voel uw liefde en kan dus al door mijn geest op u inwerken. En dan zult u nooit een vergeefs verzoek doen, want de Vader luistert steeds wanneer Zijn kind Hem roept.

Amen